|
|
จดหมายลาตาย
***การเอาใจใส่ ความเร่าร้อน การเข้าใจและให้อภัยกอร์ปกันขึ้นเป็นความรัก
นักประพันธ์ชื่อดัง Lucien Zhu Selang ดึงลิ้นชักออก ภายใต้จดหมาย เอกสารและฉบับต้นร่างนั้น ใบหน้าอันแสนงามของ เธอ -- Audette โผล่ออกให้เห็น เธอส่งยิ้มอันแสนหยาดเยิ้มมายังเขา........ครึ่งปีมานี้ เขาคลั่งไคล้แทบจะคุกเข่าใต้ชายกระโปรงของเธอ ทว่าทันใดนั้น นักประพันธ์หนุ่มรีบร้อนซ่อนภาพถ่ายของเธอไว้อย่างดี เพราะว่า Suo Lange ภรรยาของเขาเดินเข้ามาในห้องหนังสืออย่างเงียบ ๆ
ฉันรบกวนคุณหรือเปล่าคะ เป็นไปได้อย่างไร Lucien ไม่ได้พูดจากใจ ผมกำลังเขียนบทถึงตอนที่กำลังไคล์แมกซ์อยู่พอดี แต่เขียนต่อไปไม่ได้ ถึงตอนอะไรหรือคะ ภรรยาถาม นายหญิงกำลังสิ้นหวังในชีวิตเพราะเหตุสามีนอกใจ เธอจึงคิดที่จะฆ่าตัวตาย แต่ก่อนที่จะตายเธอคิดที่จะเขียนจดหมายสั่งเสียฉบับหนึ่ง จดหมายฉบับนี้ผมร่างมาแล้ว 3 ครั้ง แต่รู้สึกยังไม่พอใจ อาจจะ ต้องเอาความรู้สึกของเพศหญิงเท่านั้นจึงจะเขียนตอนนี้ให้ได้ใจได้อารมณ์เกิดความรู้สึกที่สะเทือนใจคนได้
ถ้าฉันมั่นใจได้ว่าคุณจะไม่หัวเราะฉัน เธอพูด ถ้าอย่างนั้นฉันลองช่วยคุณเขียนจดหมายฉบับนี้
คุณ.....แต่ไหนแต่ไรมาผมยังไม่เคยรู้ว่าคุณมีความสามารถด้านวรรณศิลป์เลย
ไม่แน่ว่าฉันยังมีข้อดีที่คุณยังไม่เคยรู้และเข้าใจอีกหลายอย่าง คำตอบของภรรยาฟังดูแปลก ๆ
Lucien ยืนขึ้น เดินไปที่ประตู นี่คุณกำลังจะไปไหน ภรรยาถาม
ผมจะออกไปเดินเล่น
Suo Lange ก้มหน้าลง ใบหน้าของ Audette ลอยมาปราฎตรงหน้าเธออีก เธอหยิบกระดาษมาแผ่นหนึ่ง เริ่มเขียนว่า
ที่รัก
ฉันรอจังหวะที่คุณไม่อยู่บ้าน กล่าวคำลาจากคุณอย่างไม่มีวันกลับมาอีกแล้ว เมื่อสักครู่นี้ ตอนที่คุณจากไป ก็เหมือนกับทุกครั้งเพื่อไปพบเพื่อนหญิงของคุณ คุณไม่ได้สังเกตุเห็นแววตาที่ทุกข์ระทมขมขื่นของฉัน และก็ไม่ได้สังเกตุเห็นว่ามือของฉันสั่นเทา
.พระเจ้าช่วย.......เพราะว่า ขณะนั้นหากคุณถามฉัน ฉันอาจจะไม่มีเรี่ยวแรงที่จะปิดบังความลับของตนเองเอาไว้ ก็จะเปิดเผยถึงความสิ้นหวังในใจ และความสิ้นหวังนี้ยิ่งมาก็ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกว่าการมีชีวิตอยู่ต่อไปนั้นไร้ซึ่งความหมายใด ๆ แล้ว คืนนี้เมื่อคุณกลับมาถึง ไม่ต้องสร้างเรื่องหาเหตุผลในการอ้างถึงการกลับมาบ้านล่าช้าของคุณอีกต่อไป ฉันไม่อยู่แล้ว ไม่ต้องมีปัญหาที่จะทำให้คุณรำคาญใจอีก แต่ว่า ขอให้คุณโปรดอย่าตำหนิตัวเองจนเกินไป ถึงที่สุดแล้ว ความผิดของฉันนั้นใหญ่หลวงกว่าคุณอีก เพราะว่าฉันไม่สามารถที่จะทนฝืนกล้ำกลืนได้ และการฝืนทนกล้ำกลืนเช่นนี้นั้นเคยทำให้ภรรยาที่ถูกทอดทิ้งทั้งหลายเศร้าโศกปางตาย ที่รัก หลังจากอ่านจบจดหมายฉบับนี้ ขอให้คุณไปที่ห้องนอนของเรา คุณจะเห็นฉันนอนอยู่บนเตียง แต่นี่จะเป็นครั้งแรกที่คุณเดินเข้าใกล้ฉันแล้วตาของฉันไม่ลืมขึ้นอีกแล้ว โอ ฉันหวังอย่างยิ่งว่าการตายของฉันจะไม่ทำให้หน้าตาของฉันต้องแปรเปลี่ยนไป จะได้ไม่เหลือภาพที่น่าเกลียดในความทรงจำของคุณ การตัดสินใจที่จะตายฉันได้คิดมานานแล้ว ฉันซ่อนขวดเล็ก ๆขวดหนึ่งในตู้ในห้องน้ำ ตอนนี้คุณจะพบมันที่ข้างเตียง........
ถึงตอนนี้ ทันใดนั้นประตูห้องหนังสือถูกเปิดออก Lucien ปรากฎตัวที่หน้าประตู คุณคิดดูซิว่าผมกลับลืมกุญแจไปได้ เขาพูดอย่างหงุดหงิด จากนั้น เขาเดินเข้าใกล้โต๊ะหนังสือ คุณทำอะไรอยู่หรือ เขาถามภรรยา หญิงสาวซ่อนจดหมายไว้ข้างหลัง เปล่า ไม่มีอะไร.......... คุณโกหก Lucien แย่งเอาจดหมายมา
ได้โปรดอย่าได้อ่านมัน มันน่าหัวเราะนัก มันเป็นแค่ฉบับร่าง.....พรุ่งนี้ฉันค่อยช่วยคุณเขียนใหม่ให้ดีกว่านี้
Lucien ขมวดคิ้ว สีหน้าดูเคร่งเครียด อ่านจดหมายที่สิ้นหวังนี้ทุกคำทุกตัวอักษร สุดท้าย เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า นี่ ...นี่....คุณ คุณเขียนหรือ ใช่ค่ะ
Lucien สาวเท้าพุ่งออกประตูไป วิ่งไปที่ห้องน้ำ เปิดดูที่ตู้อย่างลนลาน Suo Lange ล้มลงที่พื้นปล่อยโฮออกมา ขณะที่สามีของเธอพยุงตัวเธอลุกขึ้นนั้น เธอพบว่าในมือของ Lucien ถือขวดเล็กๆ ที่มีสลากสีแดงเอาไว้ Suo Lange คุณพูดมา..... ตอบผมหน่อยซิว่า.......จดหมายนี้........
ภรรยาพยักหน้า
Suo Lange สิ่งที่คุณเขียนเป็นความจริง ถ้าหากไม่ใช่เพราะผมหวนกลับมาโดยบังเอิญ......... ภรรยาถอนหายใจเฮือกใหญ่ พยักหน้า Lucien คุกเข่าต่อหน้าเธอ และ Suo Lange พูดด้วยเสียงแผ่วเบาว่า คุณอาจจะต้องขัดเกลามันใหม่อีกครั้ง.......จดหมายเขียนได้ไม่สวยงามนัก และไม่มีกลิ่นอายทางวรรณศิลป์.....แต่ว่าคุณดู นี่คือความรู้สึกที่แท้จริง
*****
| Create Date : 29 เมษายน 2554 |
| Last Update : 29 เมษายน 2554 7:51:09 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 550 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [