การอบรมอีกรูปแบบหนึ่ง
***ความรักที่เมตตากรุณา ได้ผลกว่าไม้เรียวที่น่าเกรงขาม
นี่เป็นเรื่องของเด็กชายลูกโทนคนหนึ่ง แม่ของเด็กจากโลกนี้ไปตั้งแต่สิบห้าปีก่อนแล้ว พ่อของเด็กคงจะไม่อยากหาแม่เลี้ยงให้แก่เด็ก หรืออาจจะเพราะเหตุที่บ้านยากจนข้นแค้นจนหาไม่ได้ เขาจึงไปทำงานในต่างถิ่นเป็นเวลายาวนาน จะกลับมาบ้านก็ต่อเมื่อเป็นเทศกาลตรุษจีนหรือมีงานยุ่งในนาเท่านั้น เนื่องจากที่บ้าน นอกจากมีนาที่มีผืนดินไม่อุดมสมบูรณ์อยู่เพียงไม่กี่ไร่แล้ว ยังมีแม่แก่ที่เป็นโรคที่ตาอยู่อีกคนหนึ่ง เด็กคนนี้จึงใช้ชีวิตอยู่กับย่า
ตอนนี้เด็กชายคนนี้เป็นนักเรียนของผม การเรียนของเด็กคนนี้แย่มากทีเดียว ได้ยินว่าตอนอยู่บ้านเวลาทำผิดมักจะโดนตีอยู่บ่อย ๆ เมื่ออยู่ในชั่วโมงเรียนเกเรหรือนอนหลับ ครูจะลงโทษให้ยืน สำหรับเขาแล้ว เมื่อการลงโทษทางกายกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้วจึงไม่เกิดประโยชน์อะไรเลย พฤติกรรมของเขายิ่งรุนแรงขึ้นอีก เงินที่พ่อเหลือไว้ให้ย่าใช้จ่ายก็ถูกเขาขโมยไปเกลี้ยง บางครั้งยังรอโอกาสที่ย่าไม่เห็นแอบขโมยเอาข้าวเปลือกไปขายเพื่อไปใช้จ่ายอย่างไร้ประโยชน์ เรื่องราวเหล่านี้เพื่อนบ้านของเขาเล่าให้ผมฟังตอนที่ผมไปเยี่ยมที่บ้านของเด็ก
ก่อนเทศกาลในวันที่หกเดือนหกหนึ่งวัน พ่อของเขากลับจากทำงานในต่างถิ่นเพื่อมาเก็บเกี่ยวข้าวสาลี ลงจากรถไฟในเมืองรีบวิ่งเพื่อจะมาขึ้นรถประจำทาง แต่ว่า รถประจำทางคันสุดท้ายที่วิ่งมายังหมู่บ้านได้ออกไปแล้ว รถแท็กซี่ รถสามล้อต่างก็กรูกันเข้ามา ค่าโดยสารอย่างถูกที่สุดก็ต้อง 40 เหรียญ พ่อของเขาคิดในใจ เงิน 40 เหรียญเป็นรายได้ที่จะต้องทำงานถึง 2 วัน เงินจำนวนนี้สามารถซื้อยาหยอดตาให้แม่ 2 ขวดหรือซื้อเสื้อผ้าที่ดูได้สักหน่อยให้ลูกชาย เพื่อประหยัดเงิน 40 เหรียญนี้ พ่อของเขายอมเดินเท้ากลับบ้านระยะทาง 25 กิโลเมตร เดินมาถึงบ้านก็เลยเวลาเที่ยงคืนไปมากแล้ว แม่แก่เปิดประตูรับลูกชายเข้าบ้าน รับกล้วยที่หิ้วจนใกล้ช้ำจากมือลูก ยังตำหนิลูกชายว่าไม่ควรซื้อของที่ แพง เช่นนี้กลับมา ขณะที่เขาส่งกล้วยให้กับแม่พูดว่า นี่ผมใช้เงินค่ารถของวันนี้ 5 เหรียญซื้อให้แม่กับลูกครับ คำพูดของพ่อแว่วมาถึงหูของลูกชาย เด็กชายไม่พูดกระไร แต่ว่าขณะที่ย่าส่งกล้วยให้แก่เขานั้น สังเกตุเห็นว่าบนหมอนนั้นเปียกชุ่ม ตามธรรมดา เด็กคนนี้รู้ว่าเวลานี้ที่บ้านเป็นช่วงเวลาที่ มั่งคั่ง ที่สุด เขาเพียงแต่ใช้ อุบาย เพียงนิดเดียวก็จะได้ ผลเก็บเกี่ยว อย่างแน่นอน และก็สามารถไปเลี้ยงเพื่อนอย่างมือเติบ แต่ครั้งนี้เขาไม่ นี่เป็นเงินค่ารถวันนี้ 5 เหรียญที่ผมซื้อให้แม่และลูก คำพูดของพ่อ ก้องอยู่ในสมองของเขาตลอดเวลา ตั้งแต่นั้นมา เด็กคนนี้เปลี่ยนแปลงไป ใคร ๆ ก็บอกว่าเด็กคนนี้โตขึ้นแล้ว ความจริง การเติบโตของเด็กไม่ใช่อาศัยไม้เรียวมาอบรม หากเป็นเพราะพ่อเดินกลับบ้านกลางดึกและใช้เงิน 5 เหรียญเพื่อซื้อกล้วยหวีที่หิ้วจนช้ำกลับมาต่างหาก
*****
| Create Date : 27 เมษายน 2554 |
| Last Update : 27 เมษายน 2554 7:33:50 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 459 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เป็นข้อความที่ดีมากๆๆเลย
เด็กชายดีนะที่สำนึกได้ต่อไปจะได้เลี้ยงครอบครัวได้