มาเก็บค่าไฟ
ตาหวังหลังจากเกษียณแล้วได้ซื้อนกแก้วมาตัวหนึ่ง นกแก้วตัวนี้ถึงแม้ว่าจะสามารถพูดคำง่าย ๆ ได้เพียงไม่กี่คำแต่กลับยั่วให้ตาหวังหัวเราะหึ ๆ ได้อยู่เสมอ ดังนั้น ตาหวังจึงเลี้ยงดูมันอยูแต่ภายในบ้านราวกับเป็นของวิเศษล้ำค่า ไม่ยอมให้คนภายนอกได้เห็นมันเลย
ตาเฒ่าแซ่หลี่ที่อาศัยอยู่ที่ตึกชั้นล่างก็เกษียณแล้วเช่นกัน เขาบ่นอยู่เสมอว่าวัน ๆ ว่างอยู่กับบ้านชีวิตช่างน่าเบื่อเหลือเกิน ภายในชุมชนจึงมอบหมายงานที่เขาสามารถทำได้ให้รับผิดชอบ
วันนี้ ตาเฒ่าหลี่รับผิดชอบเดินเก็บค่าไฟไปตามบ้านแต่ละหลัง เมื่อมาถึงหน้าบ้านของตาหวังจึงยกมือขึ้นเคาะเรียกประตู ได้ยินภายในบ้านมีเสียงคนถามว่า ใครกัน ตาเฒ่าหลี่รีบตอบว่า ผมเอง มาเก็บค่าไฟ รออยู่ตั้งนานไม่เห็นประตูเปิด ตาเฒ่าหลี่รู้สึกสงสัยมาก มีเสียงคนพูดอยู่ภายในบ้านชัด ๆ ดังนั้นจึงเคาะประตูอีกครั้ง ยังคงเป็นเสียงเดิมถามอีกว่า ใครกัน ผมเองครับ มาเก็บค่าไฟ ยังคงไม่เห็นประตูเปิดออก ตาเฒ่ายิ่งคิดยิ่งโกรธ จึงออกแรงเคาะประตูเสียงดัง ตึงตึงตึง ในใจคิดว่า แค่ค่าไฟเพียงนิดเดียวก็คิดที่จะเหนียวหนี้เชียวหรือ ยังคงได้ยินเสียงเดิมถามอีก........เป็นเช่นนี้อยู่หลายครั้ง ตาเฒ่าโกรธจัดจนความดันพุ่งปรี๊ด รู้สึกหน้ามืดแล้วล้มลงข้างประตู
ไม่นานตาหวังกลับจากซื้อกับข้าวที่ตลาด เห็นมีคนนอนอยู่ที่หน้าประตู ตกใจมากร้องเรียกเสียงดัง ใครกันเนี่ย
ได้ยินเสียงพูดจากภายในห้องว่า มาเก็บค่าไฟ
*** ไม่ว่าเรื่องใดก็ไม่ควรให้อารมณ์เป็นใหญ่ ควรสงบสติไตร่ตรองด้วยความใจเย็น วิเคราะห์อย่างละเอียดก็จะพบปมเงื่อนของปัญหาได้เอง
*****
| Create Date : 18 กรกฎาคม 2554 |
| Last Update : 18 กรกฎาคม 2554 8:16:47 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 523 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [