|
|
โซ่แห่งรัก
โซ่แห่งรัก
ค่ำวันหนึ่ง เขาขับรถกลับบ้าน ในชนบทเล็กๆ แห่งหนึ่งทางตะวันตกของอเมริกา การจะหางานได้สักตำแหน่งหนึ่งนั้นยากเสียเหลือเกิน แต่เขาก็ยังไม่ละความตั้งใจ ฤดูหนาวใกล้เข้ามาทุกที ความเย็นยะเยือกมาเยือนถึงหน้าบ้านแล้ว
ตลอดระยะทางดูวังเวง คนส่วนใหญ่จากที่นี่ไปอยู่เมืองอื่นกันแล้ว พวกเขาต้องเลี้ยงดูครอบครัว ต้องการสร้างฝันให้เป็นจริง แต่เขากลับเลือกจะอยู่ที่นี่ ณ ที่นี้เป็นที่ที่พ่อ แม่ของเขานอนนิ่งสงบชั่วนิรันดร์กาล เขาเกิดที่นี่ โตที่นี่ คุ้นเคยกับทุกๆ สิ่งของที่นี่
ท้องฟ้าเริ่มมืด หิมะโปรยปราย เขาต้องรีบทำเวลา
รถของหญิงชราจอดยางแตกอยู่ข้างทาง เขาเกือบจะขับผ่านเลยไป มองดูหญิงชราคงต้องการความช่วยเหลือ จึงนำรถจอดอยู่หน้ารถของหญิงชรา
ถึงแม้ใบหน้าเขาจะยิ้มแย้ม แต่หญิงชราก็ยังกังวลใจ กว่าหนึ่งชั่วโมงแล้วที่ไม่มีใครจอดรถเพื่อช่วยเหลือเธอ เขาจะทำร้ายเธอไหมหนอ ดูท่าทางยากจนซอมซ่อ ไม่น่าไว้วางใจเอาเสียเลย เขาสังเกตุเห็นหญิงชราหวาดกลัวในตัวเขาอยู่บ้าง เธอยืนอยู่ท่ามกลางลมหนาวไม่ไหวติง เขารู้ว่าหญิงชราคิดอย่างไร ผมมาช่วยคุณครับ คุณยาย ทำไมคุณไม่เข้าไปนั่งในรถจะได้อุ่นกว่า ผมชื่อจอร์จครับ
ปัญหาของเธอคือยางลมแฟบ จอร์จมุดเข้าใต้ท้องรถ ขึ้นแม่แรงแล้วเปลี่ยนยางให้ใหม่
ในที่สุด เขาทำจนเสื้อผ้าเลอะเทอะเปรอะเปื้อนไปหมด และบาดเจ็บที่มือนิดหน่อย ขณะที่เขาขันน็อตตัวสุดท้ายอยู่นั้น เธอไขกระจกรถลงและเริ่มสนทนากับเขา ว่าเธอมาจากในเมืองแล้วขับผ่านถนนเส้นนี้ และรู้สึกซาบซึ้งในความช่วยเหลือของเขา จอร์จได้แต่ยิ้มแล้วปิดฝากระโปรงท้ายรถ
เธอถามเขาว่าควรจะจ่ายให้เขาเท่าไหร่ดี จะเท่าไหร่เธอก็เต็มใจอย่างยิ่ง จอร์จกลับไม่คิดที่จะรับเงินเธอ ที่เขาทำก็แค่ช่วยเหลือคนที่ต้องการความช่วยเหลือเท่านั้น พระเจ้าก็รู้ว่าที่ผ่านมาก็มีคนไม่น้อยที่ช่วยเขาในยามที่เขาต้องการความช่วยเหลือ เขาบอกหญิงชราว่าหากเธอต้องการตอบแทนเขา ก็ขอให้เธอให้ความช่วยเหลือผู้ที่ต้องการความช่วยเหลือในโอกาสต่อไป และก็ขอให้เธอ นึกถึงผมด้วย
เขายืนมองหญิงชราติดเครื่องแล้วเคลื่อนรถออกไป ถึงแม้อากาศจะหนาวสุดทน แต่เขากลับรู้สึกมีความสุขขณะกลับบ้าน
หญิงชราขับมาตามถนนเส้นเดิมอีกประมาณ เจ็ดแปดไมล์ เธอแวะที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่งเพื่อหาอะไรกินขับไล่ความหนาว แล้วค่อยกลับเข้าบ้าน
บริกรหญิงเดินเข้ามา ส่งผ้าขาวสะอาดให้เธอผืนหนึ่ง เธอยิ้มอย่างอ่อนหวาน แม้จะดูออกว่าเธอตั้งครรภ์แล้วหลายเดือน แต่เธอยังให้การต้อนรับอย่างเร่าร้อน เอาใจใส่
หญิงชรากินอาหารเสร็จ ยื่นเงินให้ไป หนึ่งร้อยดอลลาร์ บริกรหญิงกำลังเดินไปเอาเงินทอน แต่หญิงชรากลับเดินออกไปอย่างเงียบๆ ตอนบริกรหญิงนำเงินทอนมาให้ ไม่พบหญิงชราสียแล้ว เธอสังเกตุเห็นมีข้อความที่เขียนลงบนผ้าปูโต๊ะว่า เธอไม่ได้ติดค้างอะไรฉัน มีคนเคยช่วยเหลือฉัน ก็เหมือนที่ฉันกำลังช่วยเธออยู่ในขณะนี้ ถ้าหากเธอคิดอยากจะตอบแทนฉันละก็ ก็ขออย่าให้โซ่แห่งรักเส้นนี้ต้องขาดลงที่เธอก็พอ
เธอเลิกงานกลับถึงบ้าน นอนอยู่บนเตียง คิดถึงเงินและคำพูดของหญิงชราที่เขียนอยู่บนโต๊ะ
หญิงชรารู้ได้ไงว่าเธอและสามีกำลังต้องการใช้เงินก้อนนี้ ลูกในท้องใกล้คลอดเต็มที ชีวิตภายภาคหน้าคงลำบากมาก เธอรู้ว่าสามีร้อนรุ่มใจเพียงใด ขณะที่เขานอนลงข้างๆ เธอนั้น เธอจูบเขาแผ่วเบาและบอกว่า แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเอง จอร์จ ฉันรักคุณ
*** มีเพลงเพลงหนึ่งร้องว่า ขอเพียงคนทุกคนมอบรักมาคนละนิด โลกนี้ก็จะ....... แต่คนทั้งหลายก็ได้แต่ร้องเท่านั้น และถ้าทุกคนล้วนแต่หาตุผลที่จะบอกว่าไม่ทำ โลกนี้ก็จะเป็นอยู่อย่างนี้เหมือนเดิม
*****
| Create Date : 22 มิถุนายน 2553 |
| Last Update : 22 มิถุนายน 2553 19:24:33 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 484 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: chumie IP: 68.50.189.67 วันที่: 23 มิถุนายน 2553 เวลา:9:22:46 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [