|
อย่าคิดแก้แค้น
เหวียนเหวียนกับอาเจี๋ยนั่งเรียนโต๊ะเดียวกัน แต่ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ไม่ดีเลย เหวียนเหวียนดูถูกอาเจี๋ยเพราะว่ายากจน ไม่มีกล่องดินสอที่สวยงาม ไม่มีปากกาที่ดูดีสักด้าม ไม่มีสมุดโน๊ตที่สะอาดสักเล่ม และยังไม่มีเงินซื้อจักรยานสักคัน ทุกๆ วันจึงได้แต่เดินเท้ามาโรงเรียน ตรงกันข้าม เธอมีกล่องดินสอและปากกาที่ดีที่สุด สมุดโน๊ต ทุก ๆ วันยังมีรถยนต์คันงามมารับส่ง ด้วยเหตุนี้ เธอจึงมักทำหยิ่งยโสต่อหน้าอาเจี๋ย อาเจี๋ยรักศักดิ์ศรีมาก แน่นอนว่าเขารู้สึกหมั่นไส้เหวียนเหวียน ทุกครั้งที่เหวียนเหวียนหัวเราะเยาะเขา อาเจี๋ยต้องอดทนอดกลั้น เขาคิด ต้องมีสักวันหนึ่งจะแก้แค้นเธอ มีวันหนึ่ง ทั้งคู่ต้องอยู่เวรทำความสะอาด เหวียนหวียนก็เหมือนที่ผ่านมาทุกครั้ง ถูกระดานดำ เช็ดโต๊ะแล้วก็คิดที่จะหลบออกไป อาเจี๋ยขวางเธอไว้ บอกเธอว่าจะต้องเช็ดหน้าต่างให้เสร็จจึงจะไปได้ เหวียนเหวียนทำหน้าทะเล้นพูดว่า ครั้งหน้าแล้วกัน วันนี้พ่อฉันจะรับฉันไปกินข้าวข้างนอก ฉันกลัวพ่อจะรอนาน พูดจบฉวยจังหวะที่อาเจี๋ยเผลอมุดลอดใต้รักแร้อาเจี๋ยหลบออกมาอย่างรวดเร็ว อาเจี๋ยโกรธมากได้แต่ทำงานตามลำพังจนเสร็จ กว่างานจะเรียบร้อยฟ้าก็เกือบจะมืดแล้ว อาเจี๋ยก้าวออกจากประตูโรงเรียนอย่างเร็ว ทันใดนั้นพบว่ามุมตึกใกล้กับประตูโรงเรียนมีคนคนหนึ่งนั่งยอง ๆ อยู่ เห็นไหล่ของเธอกระตุกอยู่ไม่หยุด ดูเหมือนกำลังร้องไห้ เขาเดินขึ้นไปถามว่า เป็นอะไรหรือ เห็นคนดังกล่าวเงยหน้าขึ้น น้ำตานองมองดูเขา ที่แท้คือเหวียนเหวียน เธอร้องไห้พลางพูดว่า พ่อยังไม่มารับฉัน ที่แท้เรื่องเล็กแค่นี้เอง ช่างไม่เอาไหนเสียเลย อาเจี๋ยคิด จากนั้นไม่ได้สนใจเธอ เดินตรงไปทางข้างหน้า เหวียนเหวียนเห็นเขาเดินจากไป รีบลุกขึ้นมาพูดเสียงอ่อยว่า อย่าไป ฉัน ฉันกลัว เธอจะอยู่เป็นเพื่อนฉันได้ไหม เป็นเพื่อนเธอ วันนี้ทำเวรจนมืดค่ำ คนที่บ้านกำลังรอฉันกลับไป อาเจี๋ยเห็นเหวียนเหวียนขอร้องเขา รู้สึกกระหยิ่มในใจ ได้ฟังอาเจี๋ยพูดถึงเรื่องทำเวรวันนี้ เหวียนเหวียนไม่พูดอะไรแล้ว เธอนั่งยองลงไปใหม่ มองไปทางข้างหน้าอย่างช่วยไม่ได้ ทันใดนั้นอาเจี๋ยรู้สึกเธอน่าสงสาร วินาทีนั้นเขาเกือบจะตอบตกลงเธอแล้ว แต่ว่าพอนึกถึงท่าทางหยิ่งยโสของเธอในยามปกติ ก็ใจแข็งขึ้นมา อาเจี๋ยรีบสาวเท้าเดินผ่านตัวเหวียนเหวียนไปอย่างรวดเร็ว ไม่กล้าหันกลับมามอง ระหว่างทาง อาเจี๋ยต่อสู้ทางความคิดอย่างหนัก เหวียนเหวียนไม่ดี แต่ว่าตอนนี้เธอมีความยากลำบาก ฉันจะมีใจคิดแก้แค้นได้อย่างไร นิ่งเฉยไม่สนใจหรือ พูดไปแล้ว การกระทำแบบฟันต่อฟันของฉันเช่นนี้ ไม่กลับกลายเป็นว่าฉันก็เลวเหมือนเธอดอกหรือ -------- แต่ว่า ที่ผ่านมาเธอน่ารังเกียจจริง ๆ ฉันให้อภัยเธอไม่ได้ ไม่ได้จริง ๆ --------แต่ว่า เมื่อครู่เธอยืนอยู่ท่ามกลางลมหนาวมาหนึ่งชั่วโมงแล้ว ถือว่าได้รับการลงโทษแล้ว ควรกลับไปดีกว่า ฟ้ามืดขนาดนี้เกิดมีคนร้ายจะทำอย่างไร หากเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ฉันมิต้องเสียใจและรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตดอกหรือ อาเจี๋ยยิ่งคิดยิ่งกลัว สุดท้าย เขาหันกลับวิ่งอย่างบ้าคลั่งกลับไปที่รงเรียน เหวียนเหวียนไม่อยู่ที่นั่นแล้ว อาเจี๋ยตกใจกลัว เขาตะโกนเสียงดัง เหวียนเหวียน เหวียนเหวียน เธออยู่ไหน ไม่มีเสียงตอบ อาเจี๋ยร้อนใจเจียนเสียสติ เขาลนลานวิ่งไปยังห้องภารโรงของโรงเรียน จึงพบเหวียนเหวียนนั่งอยู่ที่เก้าอี้ ตาโต ๆ จ้องมาทางเขา เธอทำไมอยู่ที่นี่ อาเจี๋ยถาม แล้วเธอทำไมก็อยู่ที่นี่ เหวียนเหวียนถามกลับ อาเจี๋ยไม่พูดอีก ตอนนี้คุณตาที่ห้องภารโรงพูดขึ้นว่า หนูเป็นพี่ชายของเธอใช่ไหม ทำไมไม่ให้ผู้ใหญ่มารับ มืดค่ำขนาดนี้อากาศก็หนาว ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอจะมารับจนมืดขนาดนี้ สาวน้อยคนนี้ร้องไห้อยู่ที่มุมตึก หากไม่ใช่เพราะว่าฉันต้องออกไปทำธุระบางอย่าง เกรงว่าป่านนี้เธอก็คงยังนั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้น อาเจี๋ยฟังแล้วยิ่งรู้สึกไม่สบายใจ เขาพูดว่า ผมไม่ดีเองครับ เหวียนเหวียนได้ยินคำพูดนี้หัวเราะทั้งน้ำตา ครู่หนึ่ง น้าสาวของเหวียนเหวียนมาถึงอย่างรีบร้อน ที่แท้รถของพ่อแม่เหวียนเหวียนชนกับรถคันหนึ่งระหว่างทาง ทั้งสองคนต่างได้รับบาดเจ็บ โชคยังดีที่ไม่อันตรายถึงชีวิต ทุกคนต่างวุ่นอยู่กับการดูแลพวกเขา จึงลืมเรื่องรับเหวียนเหวียนไปชั่วขณะ หนึ่งเดือนผ่านไป พ่อและแม่ของหวียนเหวียนออกจากโรงพยาบาลแล้ว แต่ว่า เหวียนเหวียนไม่ต้องให้พวกท่านมารับมาส่งอีกต่อไป เธอและอาเจี๋ยได้กลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ***ผู้ที่มีเมตตาธรรมไม่ยอมให้จิตของตนเองต้องแปดเปื้อนแม้สักนิด เพราะว่าเมตตาธรรมก็คือเมตตาธรรม หากใช้ตาต่อตา ฟันต่อฟันแล้วเมตตาธรรมก็จะไม่ใช่เมตตาธรรมอีกต่อไป *****
Create Date : 30 พฤษภาคม 2554 |
Last Update : 30 พฤษภาคม 2554 8:41:12 น. |
|
2 comments
|
Counter : 439 Pageviews. |
|
|
|
โดย: แดง IP: 115.84.86.201 วันที่: 30 พฤษภาคม 2554 เวลา:20:10:17 น. |
|
|
|
โดย: zagai2002 IP: 110.49.234.183 วันที่: 8 มิถุนายน 2554 เวลา:7:00:05 น. |
|
|
|
| |
|
|