Memmoth Cafe&Hostel InLampang นอกจากจะอยู่ใกล้สถานีรถไฟแล้ว ยังอยู่ใกล้ตลาดเช้า หรือกาดเก๊าจาวด้วยค่ะ เล็งไว้ตั้งแต่เมื่อวานตอนนั่งรถไฟมา... ชอบผู้คนที่นี่ค่ะ ยิ้มแย้มแจ่มใสดี ถามอะไรเค้าอยากตอบอยากช่วยเหลือจริง ๆ



เช้า ๆ 6 โมงกว่า วันที่ 3 กรกฎาคม 2566



กล้วยน้ำว้า



กบย่าง ?







ชอบข้าวเหนียวห่อใบตองแบบนี้ค่ะ 









ภาพสตรีทอาร์ตน่ารัก ๆ ที่ตลาดเก๊าจาว



น่ารักดีค่ะ




 

“กาดเก๊าจาว” หรือ “ตลาดรัตน์ 100 ปี” ตลาดเก่าแก่ที่เปิดคู่กับเส้นทางรถไฟมาอย่างยาวนาน โดยในช่วงปี พ.ศ. 2453 เมื่อรถไฟเดินทางมาถึงจังหวัดลำปาง บริเวณตำบลสบตุ๋ยก็เริ่มมีร้านค้า และผู้คนต่างถิ่นต่างอำเภออพยพมาลงหลักปักฐานมากขึ้น บริเวณลานระหว่างป่าต้นขะจาวและวัดนาก่วมเหนือ มีชาวบ้านพากันนำพืช ผัก ผลไม้ ยาสูบ อาหาร และสินค้าจำเป็นมาขายให้คนงานก่อสร้างทางรถไฟ จนมีการสร้างตลาดขึ้น

ในช่วงปลายสงครามโลกครั้งที่ 2 ตลาดสร้างด้วยโครงสร้างไม้มุงหลังคาด้วยใบตองตึง ชาวบ้านจึงเรียกว่า กาดตองตึง ต่อมาเกิดไฟไหม้หมดทั้งหลัง จึงสร้างตลาดขึ้นมาใหม่เป็นโครงสร้างไม้ หลังคามุงด้วยหญ้าคาแต่ก็เกิดไฟไหม้อีกครั้ง กระทั่งปี พ.ศ. 2492 กลุ่มพ่อก่องคำ ไชยวงค์ และ นายสุคำ ชุ่มอินทร์จักร ได้รวบรวมหุ้นที่ส่วนใหญ่เป็นญาติพี่น้อง เพื่อเช่าพื้นที่การรถไฟฯ มาสร้างตลาดและอาคารไม้รอบ ๆ พร้อมตั้งชื่อว่า “ตลาดรัตน” (ตามชื่อหลวงเสรีเริงฤทธิ์รัตนยนต์ ผู้ว่าราชการรถไฟ) แต่คนยังเรียกกันว่า “กาดเก๊าจาว” ปัจจุบันตลาดดำเนินการโดยประชาชนชาวชุมชนรถไฟนครลำปางในรูปแบบสหกรณ์ ชื่อว่า “สหกรณ์เคหสถานชุมชนตลาดเก๊าจาว จำกัด” เปิดบริการทุกวัน ตั้งแต่ช่วงเช้าตรู่ไปถึงเที่ยงวัน

ที่มา : https://hilight.kapook.com/view/229554

เดี๋ยวไปเดินเล่นสะพานดำกันต่อค่ะ

 

สวนสาธารณะรถไฟ สถานที่พักผ่อนและแหล่งเรียนรู้ทางประวัติศาสตร์

ตู้รถไฟที่ถูกดัดแปลงเป็นโบกี้ห้องสมุดรถไฟและพิพิธภัณฑ์เล็ก ๆ บอกเล่าเรื่องราวประวัติศาสตร์ของรถไฟไทย และเป็นห้องสมุดขนาดย่อม



อนุสาวรีย์พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 โดยสร้างขึ้นเพื่อให้ประชาชนที่มาเยี่ยมชมสวนสาธารณะรถไฟและสะพานดำได้สักการบูชา







พื้นที่ตั้งของงวงเติมน้ำในอดีต โดยใช้สำหรับเติมน้ำรถจักรไอน้ำ ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2459 และยกเลิกใช้งานเมื่อเปลี่ยนเป็นรถจักรดีเซลช่วงปี พ.ศ. 2507





หลักกิโลเมตรขนาดใหญ่ ที่บอกระยะทางของจุดหมายปลายทาง ตกแต่งลวดลายด้วยเซรามิกเล็ก ๆ





ผลงานประติมากรรมจากวัสดุอุปกรณ์รถไฟ เช่น ประติมากรรมที่นำเอาวัสดุเก่าอย่างคันชักกับประแจ ขนาด 50 ปอนด์ และ 60 ปอนด์ ที่ไม่ได้ใช้งานแล้ว ออกแบบให้เป็นประติมากรรมไฟ เพื่อบ่งบอกถึงพลังงานความร้อนที่ใช้เป็นพลังงานในการขับเคลื่อนให้รถไฟวิ่งไปได้ในอดีต
(ผลงานของนายสุริยา รุ่งกิจเลิศสกุล)


 

 

สะพานดำ หรือสะพานรถไฟจังหวัดลำปาง ตั้งอยู่ใกล้กาดเก๊าจาว ชุมชนรถไฟนครลำปาง เป็นสะพานเหล็กสีดำ ใช้เป็นรางวิ่งรถไฟ พาดผ่านระหว่างสถานีรถไฟนครลำปาง มุ่งสู่สถานีรถไฟบ่อแฮ้ว บริเวณด้านข้างเดิมนั้นเป็นทางเดินที่ทำด้วยไม้เพื่อให้คนเดินข้ามไปมาของสองฝั่งแม่น้ำ สร้างขึ้นในช่วงสมัยหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่ญี่ปุ่นเข้ามาเพื่อเคลื่อนพลผ่านประเทศไทย และได้ตั้งกองบัญชาการที่ลำปาง เข้าทำการยึดอาคารสถานที่ในกิจการของทั้งชาวอังกฤษ อเมริกัน และชนชาติอื่น ๆ ทำให้คนเหล่านั้นได้ลี้ภัยออกไป ขณะที่ประเทศไทยสมัยนั้นเป็นคู่สงครามกับฝ่ายสัมพันธมิตร จึงถูกฝ่ายสัมพันธมิตรโจมตีเมืองด้วยการทิ้งระเบิดในพื้นที่ต่าง ๆ หลายครอบครัวที่อาศัยอยู่ในเมืองได้ย้ายไปอยู่นอกเมืองชั่วคราวเพื่อหลบภัยสงคราม บางร้านที่อยู่ในเมืองก็ต้องพรางอาคารด้วยยอดมะพร้าว หรือเอาสีดำมาทาตัวตึก สะพานก็ถูกทาสีดำเพื่ออำพรางไม่ให้โดนระเบิดเช่นกัน

ดังนั้น การทาสีดำของสะพานในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 จึงเป็นที่มาของสะพานดำ หรือสะพานรถไฟในปัจจุบัน ซึ่งตัวสะพานยังคงเหลือร่องรอยของรูกระสุนที่ถูกยิงในช่วงสงครามให้เห็นด้วย