หมุดหัก ตอนที่ ๖ (ตอนจบ)

นวนิยายสืบสวน สอบสวน ของ นักสืบพราน เล่มที่ ๒ โดย ๔๔๑๑
เรื่องที่ ๔

เรื่อง หมุดหัก

ตอนที่ ๖ (ตอนจบ)

ในห้องผู้โดยสารเครื่องบินที่สนามบินดอนเมือง พราน เจนเชิง และ กัลยา ชาญวิทยา นั่งอยู่ด้วยกันบนเก้าอี้ในห้องพัก รวมกับผู้โดยสารอื่นๆ อีกหลายคน

พราน ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู
“ อีกไม่กี่สิบนาทีก็ได้เวลาแล้ว... กัลยา ” เขาพูดขึ้น “ คราวนี้ก็สมใจเราละ... เชียงใหม่... คุณเตรียมเครื่องหนาวไปเรียบร้อยแล้วหรือ คงจะหนาวไม่ใช่เล่น ”

กัลยา ยิ้มละไม
“ ดิฉันขนเสื้อหนาวไปมากกว่าเครื่องแต่งตัวอย่างอื่น ไม่กลัวหรอกค่ะเรื่องความหนาว ”

มีเสียงฝีเท้าคนเดินเข้ามาในห้องพักผู้โดยสาร

พราน เหลียวไปทางเสียงนั้น

สารวัตรพจน์ เกรียง ศักดา และ ชายอีกคนหนึ่ง เดินตรงมาที่พราน นั่งอยู่

“ นี่ พราน... คุณจะไปจริงๆ หรือนี่ ? ”
สารวัตรพจน์ พูดขึ้น เมื่อนั่งลงบนท้าวแขนเก้าอี้ตัวที่ พราน นั่งอยู่
สารวัตรเอื้อมมือมาจับมือ พราน

พราน พยักหน้า
“ เรียบร้อยแล้วไม่ใช่หรือครับ เรื่องนายจำลอง ”

“ เรียบร้อยแล้ว แต่มันไม่เรียบร้อยจริงๆ ”
สารวัตรพูด พร้อมกับชายตาไปทางชายคนที่ตามมาด้วย

“ คำให้การของนายจำรัส ที่ผมให้เขาสอบใหม่ ก็เป็นไปตามที่คุณว่าไว้ ผมต้องเสียเวลาชี้แจงอยู่นาน กว่านายจำรัส จะเล่าความจริง ก็ลงความเห็นได้แล้วว่า มันเป็นคดีอัตวินิบาตกรรม รอยเลือดที่ปลายเข็มหมุดนั้น คะเนแล้วเป็นเลือดของผู้ตาย คดีเข้าเค้าอย่างที่คุณคาดหมายไป คุณคาดผิดนิดเดียว ในเรื่องที่แกเอาปืนเข้าไปทิ้งในห้องน้ำ ความจริงนั้น นายจำรัส เหวี่ยงปืนกระบอกนั้นไปในทันที เมื่อแย่งออกจากมือผู้ตาย บังเอิญประตูบานนั้นเปิดอยู่ มันก็เลยเข้าไปในห้องน้ำพอดี ”

สารวัตรพจน์ หยุดพูดนิดหนึ่ง ครั้นแล้วจึงพูดขึ้นอย่างช้าๆ ว่า
“ เอาเป็นว่า เรื่องนายจำลองตาย ก็เรียบร้อยไปแล้ว ทีนี้มาถึงนายจรัญ น้องคนเล็กของผู้ตาย ” สารวัตรพจน์ หันหน้าไปชี้ชายคนที่ตามเข้ามานั้น

“ เกิดมีเรื่องขึ้นอีก แกได้รับจดหมายขู่ในเรื่อง ไม่ให้มายุ่งกับมรดกของนายจำลอง ทีนี้แกก็อยากจะให้คุณช่วยเหลือแกในเรื่องนี้ ”

พราน หัวเราะขัดจังหวะขึ้นมา เขาหันไปมองดูชายคนที่ชื่อ จรัญ แว่บหนี่ง แล้วหันมามอง กัลยา
“ ไม่ล่ะครับ... ท่านสารวัตร ขอความกรุณาให้ผมได้ไปเที่ยว เชียงใหม่ ให้สมคำพูดสักครั้งหนึ่งเถิด ”

สารวัตรพจน์ แตะไหล่ พราน
“ คุณจรัญ แกต้องการคุณ ผมจึงต้องรีบเผ่นมาพบคุณ กลัวจะไม่ทันเครื่องบินเสียแล้ว ”

พนักงานเจ้าหน้าที่เครื่องบิน ออกมาเรียกชื่อผู้โดยสารที่จะเดินทางไป เชียงใหม่ ให้ขึ้นเครื่องบิน

พราน ลุกขึ้นยืน
“ ผมเห็นจะต้องขัดใจท่านสารวัตร เสียแล้วคราวนี้ ”

เขาเอื้อมมือไปจับแขน กัลยา ที่เหนือข้อศอกให้ลุกขึ้น แล้วฉุดเดินอย่างรวดเร็ว ตามแถวผู้โดยสารที่เดินออกไปยังเครื่องบิน หันมาทางสารวัตรพจน์ ซึ่งยืนเฉยอยู่

“ ท่านสารวัตรนั่นแหละครับ ทำได้ดีกว่าผมเสียอีก ผมขอบอกให้ ”

เขาหันไปทางจรัญ
“ คุณจรัญ ให้ท่านสารวัตรพจน์ ช่วยเหลือคุณเถอะ อีกประการหนึ่ง เกรียง เขาก็ยังอยู่ ผมอนุญาตให้เขาไปช่วยเหลือท่านสารวัตรได้เต็มที่ ลาละครับ ”

เขาฉุดแขน กัลยา ก้าวเท้าไปสู่เครื่องบิน พร้อมกับหันมาโบกมือกับคนทั้งสามซึ่งยืนตะลึงมองดูเขาอยู่ โดยไม่รู้จะพูดอย่างไร คงได้แต่มองร่างของ พราน และ กัลยา ซึ่งวิ่งเหยาะๆ ตามแถวผู้โดยสาร ที่กำลังก้าวขึ้นบันไดเครื่องบินไป พร้อมกับส่งเสียงหัวเราะดังแว่วๆ มา

- จบ ตอน หมุดหัก -

Create Date : 28 ธันวาคม 2557		2 comments
Last Update : 31 ธันวาคม 2557 16:51:27 น.
Counter : 410 Pageviews.
Share Tweet