จงให้ความสำคัญต่อสิ่งที่ถูกต้อง มากกว่าสิ่งที่ถูกใจ
Group Blog
 
 
มกราคม 2560
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
25 มกราคม 2560
 
All Blogs
 
เส้นทางชีวิต... กว่าจะถึง พันตำรวจเอก ตอนที่ ๑๖





        พ่อผม นั่งอยู่กับยาย ในห้องนั้น !!

        บนเก้าอี้ข้างโต๊ะที่มีคนแต่งตัวสีกากีตัวโตอีกคนหนึ่ง นั่งอยู่

        ยายลุกขึ้นโผเข้ามากอดผมแน่น ลากผมไปนั่งข้างๆ พ่อ แล้วยายก็กอดผมอีก เสียงยายสั่น

        “ โถ ลูก...เซียวไปเชียว เจ็บไข้ได้ป่วยหรือเปล่า ลูก”

ผมมองดูพ่อนิ่งอยู่

ผมบอกไม่ถูกว่าผมคิดอะไรตอนนั้น

พ่อเอื้อมมือมาลูบหัวผมแล้วพูดกับคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ

“ผมรับตัวไปเลยได้ไหมครับ ”

“ได้ครับ ท่านนายอำเภอ ” คนนั่งที่โต๊ะตอบ

“เมื่อตอนที่ลงชื่อในทะเบียน ผมก็ว่า ผมเคยได้ยินนามสกุลนี้ ถ้าผมจำได้ผมก็คงไม่ให้เอาไปขังรวมกับไอ้พวกนั้น คงติดต่อไปยังท่านนายอำเภอให้ทราบแล้ว ”

“ขอบคุณครับ ” พ่อผมพูด “ ผมอยู่เสียไกล  คุณแม่ขึ้นไปบอก ถึงได้ทราบ รีบลงมา ไปเสียเวลาขอคำสั่งศาลเสียทั้งวัน ”

“ข้าวของมีอะไรบ้างล่ะ ลูก ไปเก็บมาเสีย ” ยายผมพูด

“ไม่มีอะไรหรอกครับ ” คนที่นั่งโต๊ะพูด “สมชายมาที่นี่ตัวเปล่าๆ ตำรวจเขาส่งมา ก็ไม่เห็นมาอะไรติดตัวมา ”

“ โถ.. ลูก ” ยายกอดผมอีก “ แล้วผ้าผ่อน เอาที่ไหนนุ่งห่ม ยายไม่นึกว่าเขาจะเอาตัวมาเร็วยังงี้ ขึ้นไปบอกพ่อเขาตอนที่ยังอยู่โรงพัก พอมาถึง ก็ได้ข่าวว่าเขาพามาที่นี่เสียแล้ว กว่าจะมาถึงก็หลายวัน ”

“ที่นี่มีเสื้อผ้าให้ครับ ” คนนั่งที่โต๊ะพูด “ ที่เขาใส่อยู่นี่แหละครับ ถึงเอามาก็ใช้ไม่ได้ ต้องใส่ของโรงรียน ”

“แล้วเครื่องแต่งตัวที่เขาใส่อยู่เก่าละคะ ” ยายผมถาม “ อยู่ที่ไหนจะแต่งชุดนี้ออกไปได้ยังไง ”

“เดี๋ยวผมดูให้ครับ ” คนที่นั่งโต๊ะพูด แล้วลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องสักครู่ก็เข้ามา มีเสื้อกางเกงถือเข้ามาด้วย เขาส่งให้ยาย

ผมเปลี่ยนเครื่องแต่งตัวที่ตรงนั้นเอง

“ท่านนายอำเภอเซ็นชื่อรับตัวไปเสียเลยครับ ” คนที่นั่งโต๊ะดันสมุดเล่มใหม่มาตรงหน้าพ่อผม

พ่อก้มลงเขียนอะไรบนสมุดเล่มนั้นแล้วพูดว่า

“เรียบร้อยแล้ว ผมรับตัวไปได้เลย ใช่ไหมครับ ”

“เรียบร้อยแล้วครับ เชิญท่านนายอำเภอ รับตัวไปได้เลย ”

“ลาท่านเสียซี ลูก ” ยายผม ลูบหัวผม

ผมยกมือไหว้คนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ

เขานั่งยิ้มมองดูผม แล้วพูดว่า

“เออ ไปดีนะ ไอ้หนู แล้วอย่ากลับเข้ามาอีก”

ผมคิดตอบอยู่ในใจว่าผมจะไม่มีวันกลับเข้ามาในที่นี่อีก

         พ่อกับยายพาผมออกมาจากที่นั่น มาลงเรือไอ้ลำที่พาผมมาที่นี่ในวันแรก ลำนั้น

         ผมมองดูไอ้เกาะนั้นถอยห่างออกไป

         ผมจะไม่กลับมาอีก

ผมท่องคำๆนี้อยู่ในใจ ก่อนที่จะหันหน้าไปมองดูเวิ้งน้ำที่อยู่รอบลำเรือ และคลื่นที่แตกเป็นทางมาจากหัวเรือ

อากาศข้างนอกมันสดชื่นกว่าข้างในเป็นไหนๆ






Create Date : 25 มกราคม 2560
Last Update : 28 มกราคม 2560 5:08:56 น. 0 comments
Counter : 563 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ธารน้อย
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [?]




New Comments
Friends' blogs
[Add ธารน้อย's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.