กรรมเก่า คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ.เป็นเจ้าบทบาทเดิม จากนั้น การศึกษาอาศัยปรโตโฆสะ ซึ่งมีคติว่า "คนเป็นไปตามสภาพแวดล้อมที่ปรุงปั้น" และโยนิโสมนสิการ ซึ่งมีคติย้อนกลับว่า "ถ้าเป็นคนรู้จักคิด แม้แต่ฟังคนบ้าคนเมาพูด ก็อาจสำเร็จเป็นพระอรหันต์"
space
space
space
<<
ธันวาคม 2566
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
space
space
27 ธันวาคม 2566
space
space
space

คนพุทธเคยตั้งคำถามมั้ยว่า

ถาม   450

> คนพุทธเคยตั้งคำถามมั้ยครับว่า  ไอ้ที่พระสอนให้มนุษย์ต้องรู้ และติดตามความคิดตัวเองตลอดเวลา เช่น  รู้ถึงการยกมือวางเท้า  การหายใจเข้า-ออก  การพองยุบพองของท้อง ตลอดเวลาในชีวิตประจำวัน  มันดีจริงๆหรือ ?

https://www.facebook.com/groups/800582937198178/?hoisted_section_header_type=recently_seen&multi_permalinks=1411498326106633


235 ข้อสังเกตนั่นก็ไม่มีอะไร  หากเข้าใจคำว่า  กรรมฐาน,กัมมัฏฐาน   เข้าใจหลักสติปัฏฐาน,เข้าใจหลักสมถะ เข้าใจหลักวิปัสสนา  เข้าใจหลักปฏิบัติ  

235 ผู้ที่ตั้งตนเป็นผู้สอนให้เขาปฏิบัติกรรมฐาน,เจริญภาวนา หรือในชื่ออื่นทำนองนี้  ควรรู้ขาดรู้จริง ทั้งวิธีปฏิบัติทั้งสอบอารมณ์  เมื่อคนภายนอกถามด้วยความอยากรู้, ถามลองภูมิ หรือเจตนาอื่นใดก็แล้วแต่  เปลื้องทิฏฐิเขาได้  มีหลักอ้างอิงทั้งปริยัติและปฏิบัติ จึงพาสำนักรอดพาหลักการรอดพาศาสนารอด



  > มันดีจริงๆหรือ ?

235 ข้อสงสัย  451 นั่น  เท่ากับบอกว่า ผู้ตั้งคำถาม ไม่เคยปฏิบัติกรรมฐาน ไม่เคยฝึกหัดพัฒนาจิตด้วยวิธีใดๆมาก่อนเบย     https://www.facebook.com/watch?v=953170752899341    121


235 ให้ดู ตย. คนที่เขาทำแบบ ง่ายๆ   450

> ความเงียบสงบทำให้ฉันทำสมาธิได้สำเร็จ ซึ่งเมื่ออยู่เมืองไทย พยายามทำแล้วไม่สำเร็จ เมื่อตอนเป็นวัยรุ่น  ผู้ใหญ่ให้เราไปเรียนวิปัสสนา โดยมีแม่ชีมาสอน นั่งเรียงแถวจ้องเทียน  ยุบหนอพองหนอ  กำหนดลมหายใจ  พอตกกลางคืนฉันร้องกรี๊ดเอะอะโวยวายขึ้นมาขณะนอนหลับ  ฉันรู้สึกเหมือนมีเสียงฟ้าผ่าลงบนหัว  เสียงเหมือนระเบิดดังเปรี๊ยะ พร้อมกับเหมือนมีแสงสว่างแวบเข้ามาอย่างน่ากลัว  ฉันผวาลุกขึ้น  ตัวสั่นเหงื่อแตกด้วยความกลัว  ตั้งแต่นั้นมา ฉันไม่ยอมไปนั่งวิปัสสนาอีกเลย  คงเป็นเพราะฉันยังเป็นคนมีบาป  ไม่มีบารมีพอที่จะรับบุญนี้  จึงบันดาลให้เกิดอาการประหลาดนี้ขึ้น 

แต่พอมาอยู่อเมริกาคนเดียวในที่สงบ ก็ทำให้เกิดแรงบันดาลใจที่อยากจะทำสมาธิ  ฉันเริ่มจากการเพ่งจุดที่เพดาน  ขณะที่นอน จุดอะไรก็ได้  ให้จิตร่วมเป็นจุดเดียว ขณะที่นั่งก็จะหาจุดอะไรก็ได้ที่อยู่ตรงหน้า จนรู้สึกว่าจิตเกือบจะรวมได้แล้ว ก็ทำต่อไปเรื่อยๆ
จนวันหนึ่งมีญาติมาจากเมืองไทย  ฉันพาเขาไปซื้อของที่ห้าง  ฉันขี้เกียจเดินขอนั่งรอในรถ ขณะที่รอ ฉันก็ใช้เวลาที่รอเพ่งจุดขี้ผึ้ง  นานเป็นชั่วโมง  ฉันรู้สึกเหมือนตัวจะลอยได้ มันเบาหวิว ไม่ได้ยิน ไม่ได้เห็นอะไรเลย  มันว่างเปล่า  ฉันจึงรู้ว่าฉันทำได้แล้ว มันเป็น ความสบายโล่งอย่างบอกไม่ถูก บุญกุศลคงจะสนองฉัน  ฉันดีใจมากที่ทำสำเร็จ  ตั้งแต่นั้นมา  ฉันอยากจะทำสมาธิเมื่อไหร่ก็ทำได้ แม้เพียงนั่งอยู่แค่ไม่กี่นาทีก็ทำได้
ทุกครั้งที่ฉันเหนื่อย  เครียด  ฉันก็จะหยุดจิตนั่งสมาธิแค่ ๑๕ นาทีก็หายเหนื่อย ใครจะนำวิธีของฉันไปใช้บ้างก็ได้  จะได้เป็นกุศลมาถึงฉันด้วย  คุณไม่ต้องเสียเวลาไปฝึกที่วัด  แค่เพียง  ทำจิตให้นิ่งได้ สักวันหนึ่งคุณก็จะพบความสุขที่แท้จริง


https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=samathijit&month=18-12-2023&group=5&gblog=112


- ประสบการณ์  น.  ความจัดเจนที่เกิดจากการกระทำหรือได้พบเห็นมา.

- ประสบ   ก. พบ,  พบปะ,  พบเห็น

- ประสพ   น.  การเกิดผล.  (ส.ปฺรสว;  ป.  ปสว)

- ประสบการณ์นิยม  น.  ลัทธิทางปรัชญาที่ถือว่าประสบการณ์เป็นบ่อเกิดของความรู้ทุกอย่าง; การปฏิบัติที่เน้นประสบการณ์,  การแสวงหาความรู้โดยอาศัยการสังเกต  การทดลอง  และ  วิธีอุปนัย,  ประจักษ์นิยม  ก็ว่า.

- ปรัชญา   (ปฺรัตยา)   น. วิชาว่าด้วยหลักแห่งความรู้และความจริง. (ส.)  





 


Create Date : 27 ธันวาคม 2566
Last Update : 29 ธันวาคม 2566 9:20:51 น. 0 comments
Counter : 248 Pageviews.
Share

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 
space

สมาชิกหมายเลข 6393385
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [?]



space
space
[Add สมาชิกหมายเลข 6393385's blog to your web]
space
space
space
space
space