 |
|
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
* นี่ตามหาปัญญา  
> โลกภายนอกดับเกิด โลกภายในผู้ปฏิบัติภาวนาเห็นอาการปรุงแต่ง ที่ทำให้เป็นทุกข์ในขณะนั้นกำลังเกิดขึ้น กำลังเคลื่อนย้ายแปรปรวนไปไม่คงที่ และเห็นสิ่งหนึ่งผุดขึ้นมา เข้าทำการรู้อาการปรุงแต่งนั้น ในขณะที่ผู้ภาวนาใคร่ครวญอาการปรุงแต่งนั้นอยู่ เปรียบไปแล้วสิ่งนี้ก็คล้ายกับสิ่งที่เกิดขึ้นมาเพื่อช่วยเหลือผู้ภาวนา ในการดูอาการปรุงแต่งนั้น ให้รู้เห็นได้อย่างชัดเจน สิ่งที่ว่านี้ก็มีอาการเกิดดับเช่นกัน ขอถามว่าตรงไหนคือปัญญาและจะรู้ได้อย่างไร ว่าปัญญาเห็นในสิ่งถูกต้อง
ตามหาปัญญาอยู่ที่ใด🔍🕯💡✨️ - Pantip
 ถ้าผู้ปฏิบัติเอาชีวิตคือกายใจเป็นตัวตั้งแล้ว ต้องกำหนดรู้ตามที่กายใจมันเป็น  เป็นยังไง รู้สึกยังไง ก็ว่า,ก็กำหนด,ก็ปริญญา ยังงั้นตามที่มันเป็น ผู้ปฏิบัติจะไปคิดนั่นคิดนี่เอานั่นเอานี่ ซึ่งไม่ตรงกับที่ชีวิตคือกายใจมันเป็นแล้วปัญญามันจะเจริญจะเกิดได้ยังไงล่ะ ปัญญา (ภาวนามยปัญญา) เกิดจากการเห็นความจริงของรูปนามแล้วๆเล่าๆนั่นเอง. ยกตัวอย่างให้เห็นภาพ อย่างขณะนั้นฝนกำลังตก  จั๊กๆๆ อยู่แล้วเราคิดเห็นไปว่าแดด  กำลังออกเปรี้ยง มันจะตรงกับความจริงในขณะนั้นได้ยังไง  ฝนตกก็ฝนตก แดดออกก็แดดออก ฉันใดก็ฉันนั้น ผู้ปฏิบัติกำลังภาวนาอยู่แล้วเกิดสุข,ทุกข์เป็นต้นขึ้นก็ต้องก็ว่า,ต้องกำหนด,ต้องปริญญาตามที่มันเป็น รู้สึกจะเป็นจะตายก็ตามนั้น ไม่เลี่ยงหนี 
- ศึกษาธรรมชาติที่เขาตั้งชื่อให้มันว่า ปัญญา ที่
https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=samathijit&month=04-08-2023&group=88&gblog=7
ใช้ตัวอย่างนี้เทียบคำพูดที่ว่า พึงกำหนดรู้,พึงปริญญาตามเป็นจริง, ตามที่มันเป็น
> ผมก็นั่งตามลมหายใจพุทโธไป
วันแรกๆ ก็ไม่เป็นอะไร พอวันที่สามนั่งไปซักพักประมาณสิบนาทีเริ่มมีอาการเหวี่ยงแบบเหวี่ยงหมุนจน เวียนหัวจึงนั่งต่อไม่ได้ลืมตาขึ้นมานั่งดูพระรูปอื่น เป็นอย่างนี้อยู่เกือบตลอด กลับมาที่กุฏิก่อนจะจำวัดก็นั่งก็เป็นอีก จนมาถามพระพี่เลี้ยงท่านบอกเหมือนจิตกำลังจะได้เข้าสู่ความสงบให้ผ่านจุดนี้ไปให้ได้ แต่มันก็ได้แบบแปปๆแล้วก็หมุนอีกหมุนอีก
จนลาสิกขามาก็เริ่มมาหาอ่านเอง จนได้อ่านบันทึกกรรมฐานของเจ้าพระคุณสมเด็จพระสังฆราช ให้พิจารณา กาย เวทนา จิต ธรรม คราวนี้ก็ทำตามหนังสือ หายใจตอนแรกก็ยาว ก็ตามไปซักพัก เริ่มพิจารณาตามสติปัฏฐาน คราวนี้หมุนเร็วเลยหมุนแรงมากจนรู้สึกจะอาเจียนเลย ผมก็พิจารณาว่าเป็นทุกขเวทนา ก็ดีขึ้นแปปก็หมุนอีกเรื่อยๆ จนตอนนี้ยังแก้ไม่ได้เลยครับ ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ล่าสุดเมื่อคืนหมุนจนจะอ้วกจนถอนสมาธิออกมา ยังมีอาการเวียนหัวจะอ้วกมาอีกซักสิบห้านาทีค่อยดีขึ้น
คำถามครับ
1. ผมควรแก้ปัญหานี้ยังไงดี ฝืนนั่งไปเรื่อยๆจนหายหรือต้องกำหนดอะไรยังไง
2. จุดมุ่งหมายจริงๆ คือวิปัสสนากรรมฐานคืออะไรครับ
ไม่ได้โอ้อวดว่าตัวเองเก่งนะครับ พอดีผมเรียนแพทย์เลยเข้าใจพวกสรีระร่างกายมนุษย์อยู่แล้ว เมื่อมาเรียนรู้ทางธรรมพิจารณาตามขันธ์ 5 ก็เข้าใจว่ามันไม่ได้มีตัวตนจริงๆของเรา เหมือนเท่าที่อ่านการฝึกวิปัสสนา ทำให้เราเข้าใจว่า ทุกอย่างมีเกิด-ดับของมัน เป็นธรรมดา ไม่ให้เรายึดติด แต่ถ้าผมอ่านแล้วเข้าใจแล้วจะทำไปเพื่ออะไร หรือว่าให้จิตเราแข็งแกร่ง จะได้มีสติรู้เท่าทันทุกการกระทำ หลังสึกออกมาทุกวันนี้ เวลาจะโกรธใครก็เหมือนมีสติมาห้ามทัน แต่ก็ยังมีหลุดบ้าง ซึ่งก่อนหน้านี้จะตอบโต้แทบจะทันทีเพราะเป็นคนใจร้อน
สภาวะมันหมุนเหวี่ยงจนรากจะแตก  แต่ผู้ปฏิบัติเองไปอะไรไปเรื่อยเปื่อย ซึ่งตรงข้ามกับความจริงของมัน จะใครเป็นใครก็ตามไม่มีทางแก้ปัญหาภาคปฏิบัติสำเร็จได้
| Create Date : 21 มกราคม 2567 |
| Last Update : 15 มีนาคม 2568 21:44:01 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 415 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
