 |
|
|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
ดูตรงไหนว่าจิตมีสมาธิแล้ว |
|
 ยาว ตัดมาพอได้ความ
> นี่เป็นครั้งแรกของผมในเวปบอร์ดนี้ ถ้าอย่างไรขอความกรุณาด้วยนะครับ :)
ตอนนี้ผมอยู่ที่ญี่ปุ่นครับ ก่อนหน้านี้ไม่เคยปฏิบัติธรรมจริงๆจังๆเลย จนกระทั่งไม่นานมานี้ วาสนาพาให้ได้พบกับพระสงฆ์ไทยรูปหนึ่งที่ญี่ปุ่นนี่ ทราบว่าท่านน่าจะมาโปรดสัตว์ ผมได้ถามท่านว่า ทำอย่างไรจึงจะพ้นทุกข์ ท่านก็ไม่ตอบอะไร ยื่นหนังสือของท่านให้สามเล่ม เป็นหนังสือเกี่ยวกับการปฏิบัติตามแนวทางในอานาปานสติสูตร แล้วผมก็กราบลาท่านมา
หลังจากได้หนังสือสามเล่มนั้นมาแล้ว ผมก็อ่านแค่เล่มแรกก่อน ใจความในเล่มแรกคือ ให้กำหนดรู้ลมหายใจให้ตลอด ในชีวิตประจำวัน จะทำกิจกรรมอะไรก็ให้กำหนดรู้ลมหายใจไปด้วย ยกเว้นเวลาขับรถ หรือเวลาอ่านหนังสือ แต่ก็ให้มีสติรู้อยู่ว่าเราทำอะไรอยู่ ท่านว่าให้กำหนดรู้ลมหายใจเสมือนว่าลมหายใจเป็นกัลยาณมิตร ให้เรายึดกัลยาณมิตรนี้ไว้
หลังจากนั้น ผมก็พยายามกำหนดรู้ลมหายใจในชีวิตประจำวัน เวลาเดิน ก็รู้สึกดีครับ รู้สึกเพลินกับการยึดลมหายใจ
หลังจากนั้นมีวันหนึ่ง ผมเกิดนึกอยากนั่งสมาธิขึ้นมา ผมก็เลยนั่งสมาธิกำหนดลมหายใจ ในการนั่งสมาธิครั้งนี้ ผมสามารถรับรู้ลมหายใจได้ตลอดสายเป็นเวลานาน
แสดงกระทู้ - ลานธรรมเสวนา เป็นอะไรครับ • ลานธรรมจักร
ข้อความไฮไลท์  นั่นแหละลักษณะของจิตที่เป็นสมาธิแล้ว
- อีกตัวอย่างหนึ่ง  ยาว ตัดมาเช่นกัน
- ความเงียบสงบทำให้ฉันทำสมาธิได้สำเร็จ ซึ่งเมื่ออยู่เมืองไทย พยายามทำแล้วไม่สำเร็จ เมื่อตอนเป็นวัยรุ่น ผู้ใหญ่ให้เราไปเรียนวิปัสสนา โดยมีแม่ชีมาสอน นั่งเรียงแถวจ้องเทียน ยุบหนอพองหนอ กำหนดลมหายใจ พอตกกลางคืน ฉันร้องกรี๊ดเอะอะโวยวายขึ้นมาขณะนอนหลับ ฉันรู้สึกเหมือนมีเสียงฟ้าผ่าลงบนหัว เสียงเหมือนระเบิดดังเปรี๊ยะ พร้อมกับเหมือนมีแสงสว่างแวบเข้ามาอย่างน่ากลัว ฉันผวาลุกขึ้น ตัวสั่นเหงื่อแตกด้วยความกลัว ตั้งแต่นั้นมา ฉันไม่ยอมไปนั่งวิปัสนาอีกเลย คงเป็นเพราะฉันยังเป็นคนมีบาป ไม่มีบารมีพอที่จะรับบุญนี้ จึงบันดาลให้เกิดอาการประหลาดนี้ขึ้น (นี่ช่วงหนึ่ง)
ช่วงที่สอง
แต่พอมาอยู่อเมริกาคนเดียวในที่สงบ ก็ทำให้เกิดแรงบันดาลใจที่อยากจะทำสมาธิ ฉันเริ่มจากการเพ่งจุดที่เพดาน ขณะที่นอน จุดอะไรก็ได้ ให้จิตร่วมเป็นจุดเดียว ขณะที่นั่งก็จะหาจุดอะไรก็ได้ที่อยู่ตรงหน้า จนรู้สึกว่าจิตเกือบจะรวมได้แล้ว ก็ทำต่อไปเรื่อยๆ (ก็ทำนองเพ่งกสิณนั่นเอง)
จนวันหนึ่งมีญาติมาจากเมืองไทย ฉันพาเขาไปซื้อของที่ห้าง ฉันขี้เกียจเดินขอนั่งรอในรถ ขณะที่รอ ฉันก็ใช้เวลาที่รอเพ่งจุดขี้ผึ้ง นานเป็นชั่วโมง ฉันรู้สึกเหมือนตัวจะลอยได้ มันเบาหวิว ไม่ได้ยิน ไม่ได้เห็นอะไรเลย มันว่างเปล่า ฉันจึงรู้ว่าฉันทำได้แล้ว มันเป็นความสบายโล่งอย่างบอกไม่ถูก บุญกุศลคงจะสนองฉัน ฉันดีใจมากที่ทำสำเร็จ
ตั้งแต่นั้นมา ฉันอยากจะทำสมาธิเมื่อไหร่ก็ทำได้ แม้เพียงนั่งอยู่แค่ไม่กี่นาทีก็ทำได้
ทุกครั้งที่ฉันเหนื่อย เครียด ฉันก็จะหยุดจิตนั่งสมาธิแค่ ๑๕ นาทีก็หายเหนื่อย ใครจะนำวิธีของฉันไปใช้บ้างก็ได้ จะได้เป็นกุศลมาถึงฉันด้วย คุณไม่ต้องเสียเวลาไปฝึกที่วัด แค่เพียง ทำจิตให้นิ่งได้ สักวันหนึ่งคุณก็จะพบความสุขที่แท้จริง
ลักษณะไทย | ย้อนเรื่องราวชีวิตจริงที่ยิ่งกว่านิยาย | Facebook
ตัวอย่างนี้ มีการฝึกสองตอน ตอนแรกทำแล้วร้องจ๊าก (ไม่ใช่เขาทำผิดนะ) ไม่เอาเลิกไป ตอนหลังใช้วัตถุนิ่งๆอยู่กับที่ฝึก นั่นคือลักษณะที่จิตตั้งมั่น (กรณีตั้งมั่นนะ) มีสมาธิแล้ว
- หากใครทำแล้ว จิตไม่อยู่กับอารมณ์กรรมฐาน ไหลลอยฟ่องไปนรก ไปสวรรค์ ไปพรหมโลก ไปไหนต่อไหน ให้ลืมตาสำรวจตัวเองดู ยังนั่งอยู่ที่เดิมหรือเปล่า ถ้ายังนั่งหัวโด่อยู่ทีเดิม นั่นแสดงว่า จิตไม่อยู่กับกรรมฐานซึ่งเป็นอารมณ์ปัจจุบันแล้ว มันหลงไปแล้ว
เช่น ตัวอย่างนี้
นั่งสมาธิจิตไปพรหมโลก - Pantip
- ใครปฏิบัติแล้วออกแนวๆนั้น ระวังให้ดี 
มีบางรายทำไปๆๆ โน่นบอกไปคุยกับหลวงปู่อยู่บนสวรรค์วิมาน ใครปฏิบัติแล้วออกแนวๆนี้ให้ค่อยๆลืมตาขึ้นตั้งสติดีๆ (ถ้าเป็นกลางคืนก็เปิดไฟดู) ดูซ้ายดูขวา นั่นประตู นั่นหน้าต่าง นั่นตู้เสื้อผ้า ถ้ายังเบลอๆ ตบหน้าตัวเองเรียกสติ
| Create Date : 20 เมษายน 2564 |
| Last Update : 9 มิถุนายน 2568 18:16:55 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 935 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
