- ปัญหาเขามีอยู่ว่า > หมดไฟในการปฏิบัติธรรมมากๆ ทำยังไงให้มีไฟกลับมาปฏิบัติอีกครั้งดีคะ ตามหัวข้อเลยนะคะ แต่ก่อน จขกท.ปฏิบัติ บ่อยมากๆ เรียกได้ว่าทำเป็นเดือนๆเลยค่ะ พึ่งจะมาเลิกเอาได้ก็ 1-2 เดือนนี้นี่แหละ รู้สึกหมดไฟ ไม่มีกำลังใจ ไม่มีแรงบันดาลใจในการปฏิบัติธรรมเลยค่ะเคยปรึกษากับรุ่นพี่คนนึงซึ่ง จขกท. สนิทมาก พี่เขาก็บอกนะคะว่าใจล้วนๆเราฟังเราก็รู้ความหมายมันนะ แต่พอเอาเข้าจริงๆจะกลับมาปฏิบัติมันยากมากเลยอ่ะค่ะ พอพูดถึงสวดมนต์ใจอยากไป แต่ตัวไม่เอาซะงั้น ขก.บ้างอะไรบ้าง รู้สึกว่าแบบ เราทำไปทำไม ? แต่ใจเราอ่ะมันรู้นะว่าลึกๆแล้วเราขาดธรรมะไม่ได้ เหมือนเป็นส่วนนึงในชีวิตไปแล้วเลยปฏิบัติได้ไม่เคยต่อเนื่องสักทีค่ะ เพราะทำบ้างไม่ทำบ้าง วนลูปมานานแล้ว จนเราท้อแท้ในตัวเองอ่ะค่ะว่าทำไมเป็นแบบนี้ เราอยากปฏิบัติให้ดีเหมือนแต่ก่อน ต้องบอกก่อนนะคะว่าที่มาตั้งกะทู้ถามแบบนี้ ไม่ใช่ว่า จขกท.งมงาย หรือ คลั่งศาสนานะคะ เพียงแต่ จขกท.เคยปฏิบัติอะไรที่มันยากๆหรือต่อเนื่องมาก่อน พอวันใดวันนึงไม่ได้ทำนาน ปล่อยใว้นานๆจึงไม่ชินค่ะ เหมือนจับต้นชนปลายไม่ถูก ทั้งที่ตัวเองก็เคยทำมาก่อน เราเลยไม่รู้จะแก้ไขยังไงดีค่ะจขกท.ทำตัวคนเดียวมาโดยตลอด ปฏิบัติมาคนเดียว เผชิญอะไรมาคนเดียวทุกอย่าง เพราะพ่อแม่ของ จขกท.เองไม่ได้มาสนใจด้านนี้แบบ จขกท. ออกจะคนละนิสัยกันอย่างสิ้นเชิงเลยค่ะ เรารู้สึกเหนื่อย สิ้นหวัง ไม่มีกำลังใจ ไม่มีเป้าหมายใดๆทั้งสิ้น ทั้งที่แต่ก่อนเราทำได้ดีมาก คือเราชอบประเมินตัวเองอยู่บ่อยๆอ่ะนะคะ เลยจะทราบตลอด ว่าตัวเองช่วงนี้ๆเป็นยังไง ดีหรือยัง แย่เกินไปหรือไม่ ก็จะทราบตลอดค่ะพอมาช่วงนี้คือดูก็รู้เลยว่ามันแย่มาก เทียบกับแต่ก่อน จขกท.สวดมนต์ไหว้พระ นั่งสมาธิ ฟังธรรมตลอด ถือศีลควบคู่กินเจตลอด รู้สึกดีมากค่ะ แต่พอเลิกทำรู้สึกหน่วงๆตันๆยังไงไม่รู้ คิดอะไรไม่ออกเลยค่ะจขกท. พยายามหาสาเหตุหลายครั้งนะว่าเป็นเพราะอะไร ถ้ามันลำบากมากนักก็ไม่ต้องปฏิบัติต่อสิ แต่ไม่เป็นผลเลยค่ะ ยิ่งเลิกยิ่งแย่ค่ะ นึกออกมั้ยคะ เราหมดไฟแล้วจริงๆ เราอยากได้คำแนะนำจากทุกคนค่ะแต่ก่อนเราฟังธรรม หรือ อ่านธรรมะอะไรเข้าหัวสมองง่ายมาก ฟังปุ๊ปเราจะเข้าใจเลย แต่เดี๋ยวนี้บางทีนั่งฟังตั้งนานยังไม่เข้าใจเลยค่ะ มันเหมือนเราเริ่มต้นใหม่หมดเลยอ่ะ บางทีเราก็เครียดๆนะคะ คืออยากจะเป็นตัวของตัวเองบ้าง อยากทำอะไรก็ทำ แต่ด้วยจิตใต้สำนึกที่ถูกพ่อแม่ญาติปลูกฝังมาตั้งแต่เด็กเกี่ยวกับเรื่องธรรมะ ก็บอกตามตรงว่ายากที่จะเอาออกค่ะ เหมือนชีวิตมีแค่ ครึ่งละครึ่ง ไม่ได้บอกว่าธรรมะไม่ดีนะคะ แต่เหมือน จขกท.เขวอ่ะค่ะ หาทางออกไม่เจอเลยเราอยากปฏิบัติไป 50 อยู่ทางโลก 50 นะ แต่ทำยากเหลือเกินค่ะ พอว่าจะไปทางธรรมมันก็ดูจะไปเกินเลย เหมือนแบ่งกันไม่ได้ เราอยากรู้เพื่อนๆพี่ๆที่มีประสบการณ์ค่ะ เวลาคุณดาวน์แบบนี้ คุณจัดการกับมันยังไง และเผชิญหน้ากับมันยังไง เราอยากมีแรงฮึดกลับไปปฏิบัติอีกครั้งค่ะ ตอนนี้เรารู้สึกไม่ชิน และรู้สึกเหมือนขาดบางสิ่งบางอย่างไปเลยค่ะ มันแย่มากที่เป็นแบบนี้ อึดอัด แต่ก็หาทางออกไม่ได้อีกอย่างเราไม่มีครูบาอาจารย์แบบเป็นตัวเป็นตนด้วยค่ะ เช่นหลวงพ่อคอยสอน หรือแม่ชีคอยสอน ไม่มีเลยค่ะ สู้มาตัวคนเดียว เรียนรู้มาตัวคนเดียวตลอดค่ะ ปฏิบัติเองรู้เอง สู้เอง จนบางทีมันเหนื่อย มันท้อ หมดกำลังใจจริงๆค่ะหมดไฟในการปฏิบัติธรรมมากๆ ทำยังไงให้มีไฟกลับมาปฏิบัติอีกครั้งดีคะ - Pantip ความหมาย การปฏิบัติธรรม คือ การนำเอาธรรมะมาใช้ในการดำเนินชีวิต หรือ การดำเนินชีวิตตามธรรม คือการปฏิบัติธรรม มีหน้าที่อะไรก็ไปทำ ในขณะที่ทำงานตามหน้าที่ ก็ใช้งานนั้นเป็นที่ทำงานของจิตไปด้วย หมายความว่า ใจอยู่กับกิจ จิตอยู่กับสิ่งที่ทำ (ตามหลักเจริญสมาธิตามหลักอิทธิบาท) งานประจำวันก็ไม่เสีย งานทางจิตก็ได้ด้วย เสียกระสุนนัดเดียวได้นกสองตัว> หมดไฟในการปฏิบัติธรรมมากๆ ทำยังไงให้มีไฟกลับมาปฏิบัติอีกครั้งดีคะ กำหนดจิต (ความคิด) คือความรู้สึกนึกคิดด้วย เช่น รู้สึกเบื่อปุ๊ป กำหนดปั้ป เบื่อหนอๆๆๆ รู้สึกขี้เกียจปุ๊บ กำหนดปั้ป ขี้เกียจหนอๆๆ รู้สึกยังไงเป็นยังไงกำหนดยังงั้น ตรงๆ เมื่อกำหนดรู้ตามที่คิดที่เป็น ๓-๔ ครั้งแล้วปล่อย ไม่จมแช่อยู่กับความรู้สึกนั่นๆ ดึงสติไปอยู่กับสิ่งที่ทำเฉพาะหน้าสะ แค่นี้เอง คิดยังไงอีกกำหนดอีก ไม่ปล่อยความคิดเรื่อยเปื่อยโดยไม่กำหนดตัดมัน
ความหมาย การปฏิบัติธรรม คือ การนำเอาธรรมะมาใช้ในการดำเนินชีวิต หรือ การดำเนินชีวิตตามธรรม คือการปฏิบัติธรรม มีหน้าที่อะไรก็ไปทำ ในขณะที่ทำงานตามหน้าที่ ก็ใช้งานนั้นเป็นที่ทำงานของจิตไปด้วย หมายความว่า 
รู้สึกยังไงเป็นยังไงกำหนดยังงั้น ตรงๆ เมื่อกำหนดรู้ตามที่คิดที่เป็น ๓-๔ ครั้งแล้วปล่อย ไม่จมแช่อยู่กับความรู้สึกนั่นๆ 
