.. a day ..
ผมชะงักฝีเท้า
เกือบเที่ยงวันเสาร์ ผมกำลังจะไปตามนัด
นัดหมายของผู้คนที่ผมไม่ได้เจอหน้ามานาน และคงจะได้ไม่ได้เห็นกันอีกนาน หลังจากวันนี้
แต่นั่นคงไม่สำคัญ พบกันก็เพื่อจาก และจากก็เพื่อพบกันใหม่
ผมหยุดเดิน เพราะสิ่งที่ผมมองผ่านไปในครั้งแรก
มันทำให้ผมต้องหันกลับไปมองเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง
ผมเก็บดอกสีขาวที่พื้นขึ้นมา กลีบของมันเริ่มเฉาเพราะอากาศร้อน
ผมหัวเราะเบาๆกับตัวเองและเงยหน้ามองต้นไม้ยืนต้นสูงเกือบห้าเมตร
ของขวัญต้อนรับฤดูฝนรึไง ผมแซวมัน
มันเป็นต้นปีบที่ขี้เกียจต้นหนึ่งเท่าที่ผมเคยเห็นมา
และดูท่าจะคงขี้เกียจต่อไป เพราะผมไม่เห็นจะมีวี่แววว่าจะมีดอกสีขาวเกิดขึ้นอีกท่ามกลางกลุ่มใบสีเขียวเหล่านั้น
ผมดมดอกไม้ในมือ สูดกลิ่นหอมเย็นๆ ก่อนจะวางลงที่เดิม
บางอย่าง ก็เหมาะที่จะแบ่งกันชื่นชม
ขอบคุณนะ ผมบอกเจ้าต้นไม้ขี้เกียจเบาๆ
มันยังคงทำเมินเฉยกับผมเหมือนเดิม แต่ผมน่ะชินกับมันแล้ว
ผมรู้ว่า ยังไงมันก็จะให้ของขวัญแก่ผมและคนที่จะผ่านมาผ่านไปอีก
จะช้าหรือเร็วเท่านั้นเอง
และการที่มันยืนต้นอยู่ได้ ผมก็นับว่านั่นคือของขวัญสำหรับผมชิ้นใหญ่ที่ผมได้อยู่ทุกวันอยู่แล้ว
ผมเดินลากเท้าต่อ ไปตามถนนว่างๆ
บรรยากาศดูเหงาเช่นเดิม
เพื่อนร่วมทางที่เดินมากับผม หยุดลงเหมือนจะรออะไรสักอย่าง
ผมปล่อยให้มันนั่งรออยู่อย่างนั้น
อืมม .. สิ่งมีชีวิตทุกชนิด ในบางช่วงชีวิต ก็ต้องการชีวิตอื่นเข้ามาอยู่ร่วมกัน
ผมยังคงเดินต่อไป
ผ่านเก้าอี้ข้างทางที่ผมเคยนึกจะหยุดลงนั่งสักครั้ง
ผมเคยเห็นคนจรจัดนอนพักบนมันอย่างอ่อนล้า
บางคนก็พึมพำถ้อยคำที่จับใจความไม่ได้
วันหนึ่งผมจะลองนั่งลงบนมันสักครั้ง
อยากมองในมุมที่คนเหล่านั้นได้เห็น
ผมคงดูเป็นคนเหงาหรือไม่ก็คนสติไม่ดีที่ยังคงแต่งตัวแบบพอดูดีและไม่มอมแมม
ไม่ไกลนัก ผมเห็นคนที่นัดกันไว้แล้ว
เรายิ้มให้กัน ถามไถ่ข่าวคราวกัน
ชีวิตช่วงนี้ สบายดีไหม ?
อืมม .. ผมดีใจที่พวกคุณสบายดี
ส่วนผมน่ะรึ
ผ ม ส บ า ย ดี
Create Date : 27 กรกฎาคม 2551 |
|
7 comments |
Last Update : 27 กรกฎาคม 2551 1:26:40 น. |
Counter : 657 Pageviews. |
|
|
|
|
ถนนคุ้นๆ นะ
จุฬาฯ แน่ๆ ฝั่งหอแน่เลย