“คิดถึงจัง” ผมพิมพ์ข้อความตามความรู้สึกลงไปบนหน้าจอเพื่อนสนิท

ถึงแม้จะทำงานที่เดียวกัน บางทีเราไม่เจอหน้ากันหรือไม่ได้คุยกันเป็นอาทิตย์ๆเลยก็มี .. ทำอะไรกันหนักหนาวะพวกเรา บางทีผมก็เคยคิดแบบนั้นเหมือนกัน


“ไม่ต้องมาบอกว่าคิดถึงเลย” นั่นคือคำตอบของเธอ

มันทำให้ผมหัวเราะได้

ผมมั่นใจว่าเธอกำลังยิ้มอยู่ บางทีอาจจะหัวเราะออกมาด้วยซ้ำ

คำคิดถึงของผม มันไม่เคยออกมาง่ายๆ แต่ทุกครั้งที่มันออกมาจากปาก นั่นคือสิ่งที่รู้สึกจริง



.. คิดถึงก็บอกว่าคิดถึง .. รักก็บอกว่ารักสิ .. นั่นคือสิ่งที่ผมเรียนรู้จากคนที่ใกล้ตัว

ตอนนี้เขาไปอยู่ซะห่างไกล

เขามักจะบอกเสมอว่า หากไม่บอกกันวันนี้ วันหนึ่งหากใครสักคนหายไป แล้วจะไปบอกกันตอนนั้นก็คงไม่ได้ยิน

และเขาก็ไม่ใช่คนเดียวที่พูดกับผมแบบนี้

อืมม .. ก็จริง




เย็นนี้ ผมยังคงนั่งกินกาแฟในห้องทำงาน

เพิ่งมีตอนนี้เอง ที่ได้ทำงานในส่วนของตัวเอง ทั้งวันมันคือความวุ่นวาย

และเวลาต่อไปข้างหน้ามันคือความวิกฤตที่ผมแค่คิดก็รู้สึกหนาวหลังแล้ว



เปิดหน้าจองานขึ้นมาทำงานต่อจากที่ค้างไว้ตั้งแต่เมื่อคืน

ตัวหนังสือบนหน้าจอนั้น ไม่ได้ดึงดูดให้ความคิดของผมจดจ่ออยู่กับมันได้เลย

แต่ใบหน้าเธอนี่สิ ผุดขึ้นมาในความคิดได้บ่อยๆ

รอยยิ้มหยอกล้อของเธอทำให้ผมหวั่นไหวไปบ่อยครั้ง

เจอเธอทีไร ไม่เคยสลัดใบหน้านั้นออกจากความคิดได้ง่ายๆสักที



"อืมม .. ลองใช้จินตนาการ ถ้ามีความรักจะเป็นยังไง

ดีไหม ถ้าฝนโปรยปรายมีใครกางร่มให้กัน"



เพลงที่เปิดขึ้นมา ไม่ได้ช่วยผมในทางที่ดีเลยนี่หว่า

แต่ว่า .. ถ้าเป็นเธอ ผมก็คงไม่เกี่ยงงอนละนะ ... เอ๊ย ! ไอ้บ้า ..

ผมเขกหัวตัวเองเบาๆ เผื่อจะเอาเธอออกจากหัวได้บ้าง

เพราะรู้ว่า การนั่งใจลอยไม่ได้จะทำให้งานของผมมันเสร็จและก้นของผมมันจะหายร้อน

มองกำแพงข้างหน้า .. เอ่อ ไม่เอาดีกว่า นอกจากหัวผมจะแตกแล้ว เธอก็คงจะตามติดอยู่ในหัวไม่หายไปพร้อมกับแรงโขกนั้นแน่ๆ




ผมหัวเราะตัวเองกับความคิดมากมายที่ผ่านเข้ามาในหัวในช่วงสั้นๆ
มันดูวุ่นวาย

แต่ .. มันสุขใจ ยังไงไม่รู้แฮะ

ไม่ใช่เธอนี่ ไม่ได้เลยนะเนี่ย




ปล. คุณฮะ หากคุณมีเพื่อนสักคน มีคนที่รู้สึกดีด้วยสักคน

ขอจงเก็บพวกเค้าไว้ดีๆ เลี้ยงพวกเค้าไว้ในใจด้วยความเข้าอกเข้าใจพวกเขานะฮะ

Create Date : 03 มิถุนายน 2551
Last Update : 3 มิถุนายน 2551 18:39:38 น.		5 comments
Counter : 632 Pageviews.
Share Tweet