ฮัดเช้ยยย ..

ผมจามติดต่อกัน รู้สึกถึงลมเย็นๆที่ผ่านเข้าหน้าต่าง

ออกไปเช็คนอกระเบียงถึงได้รู้ว่าฝนตก


อืมม ช่างเลือกตก

เช้ามืดแบบนี้ คือเวลาที่หลายชีวิตต้องรีบออกจากบ้านไกลๆเพื่อมาทำงาน

หลายชีวิตกำลังขนของเข้าตลาดสด หรือไม่ก็เพิ่งกลับเข้าฝั่งจากทะเล (ถ้าเป็นแถวบ้านผมอะนะ)

หลายชีวิตกำลังขับรถกลับไปส่งอู่เช่า

หลายชีวิต กำลังกระชับผ้าห่มเพื่อห่มให้อุ่นขึ้นจากอากาศที่เย็นลง

และหลายชีวิต กำลังอู้ นอนตัวสั่นในรังเปียกๆอยู่แน่ๆ

ปกติ เพื่อนผมจะปลุกผมทุกเช้าแม้ไม่ได้ร้องขอ

มอร์นิ่งคอล ที่ตรงเวลาอย่างดีเยี่ยม คือตีสี่ ตีห้า บางวันคงขี้เกียจนอนก็จะปลุกตั้งแต่ตีสามหรือเร็วกว่านั้น

วันแบบนั้น ผมแทบอยากจะจับไปแกงกินสักตัวสองตัว แต่ก็นึกสงสารไข่ที่จะไม่มีแม่กาเหว่ามาเลี้ยงดู



ผมชงกาแฟ เดินออกมาดื่มบนระเบียงมืดๆ

ละอองฝนปลิวมากระทบแขนพร้อมลมที่พัดแรงเป็นระยะ

ผมไม่ได้ยินเสียงฝน แต่ผมได้ยินเสียงต้นไม้สัมผัสกัน



หน้าจอคอมยังคงเปิดอยู่ ไฟล์ที่เพิ่งได้รับจากเพื่อนถูกเปิดไว้ที่หน้าจอ

คนหนึ่งกำลังจะเข้านอน อีกคนกำลังตื่น

"ไปนอนเถอะ" ผมพิมพ์บอกเธอ

เธอรับคำสั้นๆ

"ฝันดีนะ" ผมบอกเธอบนหน้าจอ

ผมอยากกอดเธอและส่งเธอเข้านอนแบบจริงๆ แต่เราอยู่ห่างกันเกินไป



บรรยากาศเช้ามืดดูนิ่งๆ

ฝนยังคงตกอยู่

คนยังคงลืมตาอยู่

หลายอย่างกำลังเคลื่อนไหวในความนิ่ง



วันนี้กำลังจะเริ่มขึ้นแล้วละฮะ

Create Date : 06 สิงหาคม 2551
Last Update : 6 สิงหาคม 2551 5:44:41 น.		11 comments
Counter : 801 Pageviews.
Share Tweet