.. ไม่เป็นไร ..
สิบเจ็ดนาฬิกายี่สิบหกนาที
น้ำอุ่นๆแก้วที่สองของวัน ถูกชงขึ้นมาอย่างมักง่าย
สูดหายใจ เอาไออุ่นๆเข้าปอด
และปล่อยให้ความขมฝาดๆ ที่เจือความหวานจางๆ สัมผัสกับลิ้น
กลืนของเหลวอุ่นจัดเข้าร่างกาย
ร่างกายที่รู้สึกต้องการความอุ่น
เสียงของเธอยังคงติดอยู่ในหู
เสียงที่คุ้นเคย ที่เต็มไปด้วยความรัก
วันนี้ เสียงเธอเต็มไปด้วยความเศร้า และสั่นเครือ
วันนี้ ผมขอแบ่งปันทุกความเศร้าของเธอ
เราจะผ่านมันไปด้วยกัน มือของเธอวันนั้นที่เคยโอบกอดผม
วันนี้ผมขอกอบกุมมือนั้น และขอเป็นคนช่วยพยุงเธอเอง
.. ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร .. ผมย้ำกับเธอ
ผมไม่เคยเอ่ยปาก หากไม่มั่นใจ
แม้ความมั่นใจนี้ ที่ผมให้เธอได้ จะต้องแลกด้วยอะไรหลายๆอย่างในชีวิตผม
ผมเอ่ยบอกเธอไปอย่างไม่ลังเล
ก็เธอเอง ก็ไม่เคยลังเลที่จะให้ชีวิตแก่ผมเลยนี่นะ
สิบเจ็ดนาฬิกาสี่สิบนาที
กาแฟแก้วนี้ ดูจะขมลิ้นกว่าที่เคยเป็น
แต่ใจของผมกลับไม่รู้สึกฝืนแม้แต่น้อย
ไม่มีแม้กระทั่งคำถาม
ใจเจ้ากรรม ที่เคยตั้งคำถามกับความรักมาตลอด
แต่กับเธอคนนี้ ใจไม่เคยมีคำถามใดๆ
.. ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร ..
ผมเอ่ยเบาๆ ฝากมันไปกับสายลม
Create Date : 10 กันยายน 2549 |
Last Update : 10 กันยายน 2549 18:19:25 น. |
|
5 comments
|
Counter : 573 Pageviews. |
|
|
|
อย่าเพียงเอ่ย เบา ๆ ฝากสายลมให้พัดไป
..... ไม่เป็นไร .........
อืม...ม.. ถ้าความรู้สึก จะเบาบาง ลง
สัมผัส เพียง เบา ๆ สายตาที่อบอุ่น
ความรู้สึกที่มองเห็นได้ว่าเข้าใจ..
คงจะช่วยให้ไม่เป็นไรจริง ๆ
เอาใจช่วยให้คุณ หลีกหนี จากสิ่งทั้งปวง
ไปพบเธอ เพื่อ เป็นพลังใจ ..ให้กับเธอ..