ให้เช้าวันจันทร์ .. ผมวางช่อดอกไม้สีม่วงไว้บนโต๊ะในห้องทำงานมืดๆของเธอเธอชอบสีม่วง ผมจึงไม่ลังเลที่จะซื้อเมื่อเห็นดอกไม้ช่อนี้"เอามาฝากฮะ" ผมทิ้งโน๊ตไว้สั้นๆ พร้อมลงชื่อเธอไม่ได้มาในวันจันทร์ แต่เธอมาเห็นมันวันอังคารเธอหาผมไม่เจอทั้งวัน เพราะผมวุ่นวายตั้งแต่วันจันทร์ต่อเนื่องมาเรื่อยเธอขึ้นหัวเอ็มไว้ว่า "ขอบคุณมาก น้อง(ชื่อผม)น่ารักมากๆ"ผมขึ้นหัวเอ็มตอบไปว่า "ไม่เป็นไรฮะ (ชื่อผม)น่ารักทุกวันอยู่แล้ว"ในวันที่เธอเหนื่อย ผมหวังเพียงว่าดอกไม้เล็กๆนั้นจะช่วยให้เธอยิ้มได้และผมแน่ใจว่า เธอยิ้มเมื่อเห็นมัน รับวันอังคาร พุธ พฤหัส เป็นช่วงเทศกาลวิ่งมาราธอนของคนทำงานที่นี่ รวมถึงผมเองด้วยเราหัวปั่นเช้ายันเย็น อยากทำงานนี้ให้ได้ดีที่สุดงานนี้นานๆจะมีสักครั้ง มันเป็นประสบการณ์การทำงานที่ดีสำหรับพวกเรา"เหนื่อยมั้ย? กินข้าวหรือยัง? อิ่มมั้ย?" ผมถามพวกเขาเมื่อเจอหน้ากันคำตอบรับที่ดีของคนมางาน ทำให้พวกเราแทบจะอิ่มทิพย์ ยิ้มหน้าบาน ส่วนคำตอบรับต่อว่าพวกเราก็หางลู่หูตก และปรับปรุงกันต่อไปริมระเบียงตึกสูง เย็นวันพฤหัสบดี ลมพัดเย็นผิว ผมนั่งลง เลื้อยยาวด้วยความปวดเมื่อยปล่อยให้คนทำงานเก็บของกัน ผมรอมีทติ้งสรุปงานของวันนี้กับพวกเขาเมืองหลวงเย็นวันนี้ ปกคลุมไปด้วยหมอกจางๆกระแสข่าวคราวมากมายเกิดขึ้นภายในวันนี้ กระจายทั่วไปทุกมุมของเมืองใหญ่ ลมพัดเย็นจนผมต้องห่อตัว รู้สึกหนาวขึ้นมาเอง ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะอากาศหรือความรู้สึกอย่างอื่นกันแน่"เหนื่อยมั้ย ?" มืออุ่นวางบนบ่าผมเบาๆผมไม่ได้ยินเสียงเธอเดินเข้ามา ความคิดของผมคงกระเจิงไปไกลจนไม่ได้สนใจสิ่งรอบตัวเธอชักมือกลับไปอย่างรวดเร็ว เมื่อผมหันหน้าไปผมนึกเสียดาย ผมยังอยากได้ความอบอุ่นนั้นอยู่ แม้เพียงชั่วครู่ก็ยังดีเธอมาประชุมสรุปงานกับผม เธอไม่เคยทิ้งผม นั่นคือสิ่งที่ผมได้รับเสมอมา"กลับด้วยกันป่าว ?" เพื่อนคนสนิทแวะมาโผล่หน้า แล้วก็บ่นงอนๆว่า ผมยุ่งจนลืมเธอผมหัวเราะ ผมจะลืมเธอได้อย่างไร ก็กอดของเธอน่ะอุ่นจะตายไปแต่ผมจะขอรับกอดนั้นเป็นรางวัลตอนงานเสร็จแล้วต่างหาก ผมจึงต้องอดใจไว้ก่อน"มีข้าวในตู้เย็น เก็บไว้ให้ อย่าลืมเอากลับล่ะ" คุณแม่ที่กำลังอุ้มท้องลูกคนที่สองโทรมาย้ำก่อนกลับเธอแวะมาหาผม มาเยี่ยมชมงานผมเอาหัววางบนท้องป่องๆของเธอเบาๆ เธอทำพุงกระเด้งหัวผมออกแค่นี้ผมก็หัวเราะได้แล้ว เธอก็หัวเราะที่ทำได้สำเร็จก็โธ่ .. พุงของเธออุ๊นอุ่น และผมก็อยากทักทายหลานของผมด้วยน่ะอืมม .. เหนื่อยมั้ย ? ... เหนื่อยฮะ แต่ผมมีความสุขดี ผมได้รับอะไรมากมายจากงานนี้ ทั้งที่มองเห็นด้วยตาและที่รู้สึกได้ด้วยใจ..............เช้าวันศุกร์ สถานการณ์ยังวุ่นวายเป็นปกติ .. ผมได้แต่หวังว่า วันหนึ่งมันจะกลายเป็น สถานการณ์สงบสุขเป็นปกติบ้าง .. ประเทศของผม ที่ใครๆก็อ้างว่ารักมันในแบบของเขา แต่ดูเหมือนความรักนั้นมันจะไม่ตรงกัน ประเทศผมจึงบอบช้ำมากมาย
กับสิ่งที่รู้สึกได้ด้วยใจ
อยากให้วันศุกร์นี้
ความรักของคนในประเทศ
มีสายตาที่เห็นในสิ่งเดียวกัน
หวัดดี
FGI Friday ....