เธอคนหนึ่ง ชวนผมดื่มกาแฟ

กาแฟเย็นพร้อมอากาศลบแปดองศา

อืมม .. ถ้าผมอยู่ด้วย ผมคงไม่ดื่มกาแฟเย็น แต่คงจับมือเย็นๆของคุณแทน



เธอคงเหงา

ช่วงหลัง เธอมักถามคำถามแบบทีเล่นทีจริง ที่คำตอบคือสิ่งที่เป็นไปไม่ได้

"มาหาหน่อยสิ ปีใหม่นี้เลย"

คำตอบคือไม่ได้รึ เป็นไปไม่ได้รึ ?

อืมม .. จะว่าไป มันก็เป็นไปได้แหละ ผมก็แค่ขี่เครื่องบินลำไหนสักลำที่บินไปเกาหลี

หรือจะแอบมุดในกระเป๋าเดินทางใครสักคนไปก็พอได้ ถ้ามันผ่านเครื่องสแกน

ที่เหลือก็ไปรับผิดรับชอบเอาดาบหน้า

เออแฮะ .. ความคิดแบบเด็กน้อยแบบนี้มันยังคงโลดแล่นในหัวผม แต่ผู้ใหญ่ในตัวผมมันก็ดื้อดึงพอกัน

ทำไมเป็นผู้ใหญ่แล้วต้องใช้เหตุผล บางวันผมก็อยากไม่มีเหตุผลกับใครเค้าบ้างเหมือนกันนะเนี่ย


สรุปว่า ผู้ใหญ่ในตัวเธอและในตัวผมชนะในยกนี้ แต่ยกหน้าอาจไม่แน่

เพราะแค่ผมคิดว่า เธอกำลังเหนื่อย เหงา ท้อ ผมก็ปวดใจซะแล้ว

เธอไม่เคยปล่อยมือจากผม ยามที่ผมต้องการ

ผมก็เลยอยากพยายามเพื่อเธอบ้าง ในวันที่เธอต้องการ



บางที กำหนดการเดิมในเดือนเมษายน อาจจะเลื่อนขึ้นมาเร็วขึ้นก็ได้

หากเธอต้องการ



ผมไม่ใช่แฮนดี้แมนสำหรับใคร ๆ

แต่สำหรับเพื่อนที่ผมรักมากเช่นเธอ ผมก็อยากจะเป็นมือนั้น เป็นบ่านั้นให้เธอ

..........................


คืนนี้ ตาของผมกำลังจะปิด

ผมเอ่ยลาเธอ บอกให้เธอห่มผ้าอุ่น ๆ

ผมกำลังจะปิดคอม ตอนที่อีเมล์เด้งเข้ามา งานเข้าก่อนนอน

คืนนี้อาจจะฝันร้าย


แต่ไม่เป็นไร อย่างน้อยผมก็กำลังจะหลับตาลงได้แล้ว