.. next station ..
"(ชื่อผม) เป็นอย่างไรบ้างคะ ถึงไหนแล้ว? "
"ไปเรื่อยๆ ฮะ"
เธอถามคำถามนั้นกับทุกคน แล้วมาจบที่ผม
ผมไม่ได้เจอเธอนับสิบปี เธอยังคงเป็นผู้ใหญ่ที่พวกผมเคารพและนับถือด้วยใจ
เธอห่วงใย และติดตามข่าวคราวของพวกผมอย่างสม่ำเสมอ
เธอรับคำ อืม กับคำตอบของผม
บอกว่าให้พยายามกันต่อไป
จะว่าไป สิบปีที่ผ่านมานี่ ตั้งแต่เธอออกจากประเทศไป
พวกผมเองก็ผ่านอะไรต่ออะไรมามากมาย
ผ่านสถานที่ สถานการณ์ ผู้คน มาหลากหลาย
ผมขึ้นรถที่สถานีที่หนึ่ง เพื่อไปลงอีกสถานีหนึ่ง
แล้วก็ต่อจากสถานีนั้น ไปยังสถานีต่อไป
แต่ละสถานี แต่ละการเดินทาง ผมจำประสบการณ์เหล่านั้นได้ดี
ผมจำบทเรียนเหล่านั้นได้ขึ้นใจ บทเรียนร้ายๆ ที่เมื่อผ่านไป มันคือบทเรียนชั้นยอด
บนการเดินทางแต่ละครั้ง บนรถบางขบวน มันเต็มไปด้วยความสุขและเสียงหัวเราะ
บางขบวนก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวด
หลายขบวนที่ผมอยากขึ้น ผมก็พลาดมันไป
ผมไปช้าบ้าง ผมอืดอาดเอง สะดุดขาตัวเองบ้าง เถลไถลข้างทางบ้าง
ต่าง ๆ นานา หลากหลายเหตุผล
รถบางขบวน ใช่ว่าทุกคนจะมีโอกาสได้ขึ้น และผมก็เข้าใจธรรมชาติและข้อจำกัดข้อนี้ของชีวิตดี
แล้วผมจะเดินทาง จนถึงเมื่อไร ? จนถึงไหน ?
ผมไม่รู้ว่าผมจะไปได้ถึงไหน ไปได้ไกลสักเท่าไร ไปได้ไกลอย่างที่ใจอยากไปไหม
แต่ผมรู้ว่า สถานีสุดท้ายของผมอยู่ที่ไหน
สถานีหน้าอาจจะเป็นสถานีสุดท้ายของผมก็ได้
ชีวิตไม่มีอะไรที่แน่นอน
ผมรู้แต่เพียงว่า
วันนี้ บนรถขบวนนี้ที่ผมขึ้นมาได้สักระยะหนึ่งแล้ว ผมพยายามจะเก็บเกี่ยวประสบการณ์ และทำประโยชน์กับการเดินทางครั้งนี้ให้ดีที่สุด
ผมไม่อยากถึงสถานีสุดท้าย โดยไม่ได้ทำประโยชน์อะไรไว้เลยตามทางที่ผ่านมา
Create Date : 07 สิงหาคม 2552 |
Last Update : 7 สิงหาคม 2552 7:16:32 น. |
|
10 comments
|
Counter : 561 Pageviews. |
|
|
|
หลายวันก่อน เดินทางจากสุขุมวิทไปมหาชัย
จากมหาชัยหลงไปบางบอนย้อนกลับ ..ไปพระรามสอง
จากพระรามสอง ...ออกกาญจนาภิเษก ..
ไปจบ..ที่สำโรง สมุทรปราการ..
..
ชีวิตหลงทางไปไกล ..
แต่สุดท้ายก้อเดินย้อนหาทางกลับบ้านได้ถูก
..
อืม ตลอดการเดินทางเราไปคนเดียว
กลัวเหมือนกัน ..แต่ก้อไม่ลองไม่รุ้
เพื่อนที่เรานึกถึง ..หนึ่งในนั้นคือ คุณ
..
จำตอนที่คุณเดินหลงได้ ..
อืม .. หนุกดีเหมือนกันนะ .. อิอิ
..
สวัสดีคะ ..พรุ่งได้พักไหมคะ .. : )