เช้ามืดวันพฤหัสบดี วันธรรมดาก่อนวันหยุดยาว

ผมเริ่มต้นวันด้วยกิจกรรมเหมือนปกติ ด้วยสมองที่มึนกว่าปกติ

กาแฟผ่านไปหนึ่งแก้วไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น และงานตรงหน้าก็ยังไม่เสร็จเหมือนเดิม

ผมตัดสินใจเลิกอ่านงานตรงหน้า และหันมากินกาแฟยามเช้าแบบที่ควรจะเป็น

ก้านดอกกุหลาบที่เพื่อนให้มาวันก่อนเริ่มโค้งงอลง ดูท่าแล้วจับแขวนไว้ให้เป็นดอกไม้แห้งก็น่าจะดี

สิ่งของภายนอก ไม่นานก็จะเปลี่ยนไปตามเวลา แต่ความรู้สึกรักที่ได้ยังคงอยู่ในทุก ๆ วัน แม้จะรู้อย่างนั้น แต่ผมก็ยังอยากเก็บดอกไม้นี้ไว้กับผมนานอีกหน่อย

นี่คงเป็นธรรมชาติอีกด้านของคน ที่มักจะยึดติดสินะ



ด้วยสติที่ไม่ครบถ้วนดีนัก ผมเผลอทำกองหนังสือที่กองสุมกันไว้ข้างโต๊ะทำงานหล่นทั้งกอง ระหว่างที่ผมพยายามจะแขวนดอกกุหลาบนั้นกับขอบหน้าต่าง

ดอกไม้ตกมากองรวมกับหนังสือที่กระจัดกระจายบนโต๊ะ หนึ่งในนั้นคือสมุดหนึ่งเล่มที่ผมลืมมันไปนานมากแล้ว

ผมปัดฝุ่นที่เกาะอยู่ข้างๆปกสมุด แม้ไม่เปิดมันดู ผมก็รู้ว่ามีอะไรอยู่ในนั้น

ด้านใน คือหน้ากระดาษวางเปล่าจำนวนมากที่เขียนไม่เสร็จ

ผมเปิดสมุดดูและหัวเราะกับตัวเอง เสียงหัวเราะออกจะสมเพชตัวเอง ที่ไม่ได้ทำสิ่งที่อยากทำชิ้นนี้ให้เสร็จ

มันเป็นการดีที่ผมได้เริ่มอะไรสักอย่าง แต่หากผมทำมันไม่เสร็จ นั่นมันกลายเป็นสิ่งตอกย้ำความลังเลในตอนต้นที่จะเริ่มทำสิ่งนั้น

มันเป็นอย่างนี้เสมอตลอดชีวิตที่ผ่านมา และนั่นก็เป็นเรื่องปกติ ผมว่านะ

คิดให้ดีแล้วค่อยตัดสินใจ และเมื่อเริ่มแล้ว ก็เลิกบ่นกับสิ่งที่ต้องเจอในภายหลัง .. ผมคิดอย่างนั้นมาเสมอ


จะว่าไป สำหรับสมุดเล่มนี้ ผมไม่ได้นึกเสียใจอะไร

คราวหน้า ผมก็จะเริ่มทำใหม่อีกครั้ง และผมก็จะพยายามทำให้หน้ากระดาษสมุดเล่มนี้มันไม่ว่างเปล่าอีกต่อไป ไม่ว่าจะใช้เวลาอีกกี่ปีก็ตาม




สมุดบันทึกที่เขียนไม่จบ



การเดินทางที่ยังไม่จบ



ผมยังไม่อยากปิดหน้ามันเร็วนัก ผมคิดเข้าข้างตัวเองแบบนั้น



(จริงแล้ว ผมขี้เกียจ)

ผมจัดกองหนังสือสุมไว้แบบเก่า

จัดการกับกาแฟแก้วนั้น แล้วก็หันกลับมาอ่านงานตรงหน้าจนจบ

save ... send

มีบางอย่างที่รอได้ และมีบางอย่างที่รอไม่ได้


ใครตัดสินใจ .. อืมม .. เทวดาฝ่ายดีในตัวผมเอง

Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2554
Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2554 22:34:22 น.		9 comments
Counter : 564 Pageviews.
Share Tweet