หยดแล้วหยดเล่า ฝนตกผ่านตัวผมไป

ผมเดินอยู่ในความมืด ท่ามกลางฝน

ข้างทางดูเหมือนเดิม .. มืดเหมือนเดิม

คู่รักคู่ที่ผมเห็น หลบฝนเข้าไปในตัวตึกแล้ว

แม้จะมีเสียงฝีเท้าจากการเดินหรือวิ่งของผม ดูเหมือนพวกเขาจะไม่ได้สนใจอะไร

ผมยิ้มกับภาพของพวกเขา .. โลกที่มีแต่คนสองคนสินะ



เหงื่ออุ่นๆไหลปนกับเม็ดฝนเย็นๆ ลงผ่านลำตัว

ค่ำนี้ ผมอยากเอาเหงื่อออกจากตัวบ้าง

ผมดันไปช้าเพราะทำงานที่ค้างอยู่ เพื่อนร่วมคอร์ทแบดกลับบ้านกันหมดแล้ว

"จะไปไหน?" เพื่อนที่กำลังจะกลับถาม

"ไปเอาเหงื่อบ้าออก มันอึดอัด" ผมตอบไป ขำกับสีหน้างุนงงของเพื่อน



ผมวิ่ง .. ผมเดิน .. วิ่ง แล้วก็เดิน

ชีวิตคนเดียว ผมจะทำอะไรก็ได้ตามใจ

จะวิ่งเร็ว จะเดินช้า ไม่มีใครต้องมากังวลใจกับผมว่าผมจะล้ม

ข้อดีของการอยู่คนเดียว ท่ามกลางข้อเสียอย่างอื่น



ผมหลับสนิทเมื่อคืน

ผมตื่นมาพร้อมกับเสียงฝนและฟ้าสีเทาด้านนอก

ฝนยังคงตกอยู่ สีฟ้าก็ยังคงเป็นสีเทาอยู่ แต่ผมรู้สึกสบายมากขึ้น

ผมชงกาแฟในแก้วใบเดิม กาแฟส่งกลิ่นหอมกรุ่น

กาแฟแก้วเดียวที่ชงทุกเช้า นึกขำตัวเองที่มีความคิดที่ผ่านหัวเข้ามาว่า

.. หากได้ชงกาแฟให้ใครอีกคนคงจะดี ..



หากได้ดื่มกาแฟด้วยกัน ในเช้าอึมครึมแบบนี้คงดี

หากได้นั่งเงียบๆ ด้วยกัน คงดี

หากได้เต้นรำด้วยกัน ท่ามกลางจังหวะดนตรีที่ชื่นชอบด้วยกัน .. คงดี


อืมม ผมไม่ได้ฝัน

ผมรู้สึกได้ว่าคนๆนั้นมีอยู่จริง เพียงแต่ไม่ใช่ตอนนี้เท่านั้นเอง

Let's dance, put on your red shoes and dance the blues
Let's dance, to the song they're playin' on the radio

Let's sway, while colour lights up your face
Let's sway, sway through the crowd to an empty space

Create Date : 10 กรกฎาคม 2551
Last Update : 10 กรกฎาคม 2551 9:55:44 น.		11 comments
Counter : 734 Pageviews.
Share Tweet