.. you & everyone I know ..
ดอกไม้ที่ประตูห้องทำงาน
ดอกไม้หนึ่งช่อเล็ก ๆ เสียบไว้หน้าห้องทำงานผมตอนที่ผมกลับมาถึงตอนเย็น
คุณเคยได้รับดอกไม้จากใครสักคนไหมฮะ ?
ความรู้สึกอ่อนหวานมันแทรกเข้ามาเองในความรู้สึก
ผมมักจะเป็นคนส่งดอกไม้มากกว่าจะได้รับ นาน ๆ ได้รับสักครั้ง มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน
ทำไมผมถึงนึกถึงคุณขึ้นมาได้นะ
อืมม อาจเป็นเพราะคุณคือคนแรกที่ให้ดอกไม้ผม
You made my day
ผมเดินถือดอกไม้ไปในแลป ถามหาเจ้าของที่ส่งให้
"ขอบคุณนะ" ผมบอกเธอผ่านกระจกห้องทำงาน เธอยิ้มแก้มปริ ผมรู้สึกว่าหากเธอม้วนหายไปได้ เธอคงทำแล้ว
ติดเสียว่าตัวของเธอกลมเกินกว่าพื้นที่นั้นจะซ่อนเธอได้
เด็กตัวกลมของผม ขอบคุณนะ คุณทำให้วันนี้ของผม อ่อนหวานขึ้นจริงๆ
You
ผมเดินกลับหอ มองดอกไม้ที่อยู่ในมือ
"เมื่อก่อนเคยรักได้เท่าไร มันยังคงรักมากเท่านั้น แต่ชีวิตมันต้องเป็นไป
เมื่อก่อนเคยรักเธอที่สุด มันยังคงรักเธอสุดหัวใจ ไม่เคยเสียดายที่ชีวิตฉันเคยได้รักเธอ"
ผมฮัมเพลงเบา ๆ ในหัวมีคุณเข้ามา ชีวิตผม ชีวิตคุณ มันเป็นทางคู่กัน ชิดกัน แต่ผมไม่รู้เลยว่าเราจะบรรจบกันตรงไหน เมื่อไร
เพราะชีวิตนี้ ไม่ได้มีเพียงเรา .. ขอบคุณที่คุณเข้าใจข้อจำกัดนี้ของผม
Everyone I know
ผมได้รับโทรศัพท์สองสายเช้านี้
"ดีขึ้นแล้วฮะ" ผมบอกพ่อด้วยเสียงแหบ ๆ ที่เด็กที่แลปบอกว่าเสียงผมน่าเกลียดมาก
มันเป็นเวรที่ผมจะได้ไปเฝ้าพ่อแท้ ๆ แต่เจ้าไวรัสเล่นงานคอของผมมาตลอดอาทิตย์ การไออย่างรุนแรง และต้องใช้เสียงใช้คอตลอด หลอดลมของผมจึงบวมและเจ็บในคอมาก
ผมตอบคำถามเดียวกับแม่ และพี่สาวที่สั่งมาเป็นชุด ๆ ว่าต้องทำอะไรบ้าง รวมถึง กินข้าวด้วย ให้ครบทุกมื้อ
อือ กินแล้วนะมื้อเช้า
กาแฟไม่นับ พี่สาวรู้ทัน
ผมหัวเราะด้วยเสียงแหบ ๆ มันเป็นเสียงหัวเราะที่น่าเกลียดมาก แต่หากพี่จะจับความรู้สึกได้ มันเปี่ยมไปด้วยความสุขที่ได้รับความรักจากเธอ
"หายเร็ว ๆ ลูก จะได้มาหาพ่อ" พ่อบอกอย่างนั้นก่อนวางหู
นอนเยอะ ๆ กินเยอะ ๆ อย่าเพิ่งไปมหาวิทยาลัย
นั่นเป็นคำสั่งที่ขัดกับการใช้ชีวิตปกติของผมมาก
แต่ผมจะทำมันฮะ .. เพราะมันสั่งมาด้วยความรักของพวกเขา
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำและความห่วงใยจากเพื่อนคนอื่น
ผมจะพยายามดูแลตัวเองดี ๆ ฮะ เพราะผมมีชีวิตอยู่ ไม่ใช่เพื่อตัวเอง แต่เพื่อคนอื่นด้วย :)
ทำไมเธอถึงเลือกดอกไม้สีม่วง ผมก็ไม่แน่ใจ แต่สีอะไร ก็สวยดี ถ้ามันมาจากเธอ
Create Date : 20 พฤศจิกายน 2553 |
Last Update : 20 พฤศจิกายน 2553 11:01:10 น. |
|
8 comments
|
Counter : 749 Pageviews. |
|
|
บางทีแค่ได้มี...ทางที่เดินคู่กัน เคียงกันไป...ก็ทำให้อุ่นใจในทุกเส้นทางแล้ว แค่รอ รอด้วยความอุ่นใจ ว่าเมื่อไหร่ทางนั้นจะบรรจบกัน ถ้าเวลานั้น...เวลาที่รอคอยมาถึงเมื่อไหร่ หัวใจของคนรอคงจะเต็มตื้นด้วยรัก...
เป็นกำลังใจให้เพื่อน...เสมอและเช่นกัน : )