โทรศัพท์ดังเป็นระยะ

เตือนเรื่องแดด

ถามเรื่องเดินทาง

ถามว่าถึงบ้านยัง

ถามว่ากินข้าวรึยัง




ผมรู้สึกดี ที่เป็นที่รักของเธอ

ชาแก้วนี้ ผมดื่มมันหลังข้าวเย็น มันเป็นชาซีลอนที่เธอโยนใส่กระเป๋าผมตอนจะออกจากบ้าน

แม้เธอจะพูดไม่บ่อยเหมือนคนอื่นๆ

แต่เธอก็ไม่เคยทำให้ผมรู้สึกว่าผมไม่เป็นที่รักของเธอ และเธอก็ไม่ได้รักผมด้อยไปกว่าใคร ๆ







ครอบครัวเรา มีกฎเล็ก ๆ แบบไม่ได้เขียนหรือต้องเอ่ยปากบอกอยู่หนึ่งข้อ

"ให้บอกรักและเเสดงว่ารักกันในวันนี้ และทุก ๆ วัน

ก่อนที่จะไม่มีกันและกันให้บอกรักกันอีกต่อไป"



ขอบคุณฮะพี่ ที่ทำให้หนึ่งวันของผม เป็นวันที่เต็มไปด้วยความรักและกำลังใจ