"..(ชื่อผม).."


ผมหยุดเพราะเสียงเรียกนั้น แม้จะแผ่วเบา แต่ผมก็ยังได้ยิน

เหมือนจะลังเล แต่เสียงนั้นก็ถูกเปล่งออกมาแล้ว


"มีอะไรเหรอ" ผมมองหญิงสาวตรงหน้า

เธอดูจะสดใสน้อยกว่าเคย และมีทีท่าเศร้าสร้อย ปนกับความรู้สึกอื่น

เธออ้ำอึ้ง

ผมมองเธอ ที่ไม่ยอมสบตาผม

เธอมองกระดาษจดหมายสีขาวในมือ สลับกับมองหน้าผม

และนั่น .. สำหรับคนที่มองอยู่อย่างผม มันยากที่จะบรรยายความรู้สึก

และลางสังหรณ์ของผมบอกว่า นี่ไม่ใช่ข่าวดี


เพื่อนหลายคนมักแปลกใจว่า ทำไมผมมักเดาสิ่งต่างๆได้ถูก

อืมม .. ผมไม่ใช่นักเดาที่เก่ง ผมไม่ใช่หมอดูที่รู้อะไรล่วงหน้า

ผมก็แค่ นักเก็บข้อมูลที่ดี เท่านั้นเอง




"คุณกำลังจะไปใช่ไหม" ผมถามคำถามนี้ในที่สุด

หลังจากหลายคำถามผ่านไป เพื่อตรวจสอบสมมติฐานในหัว

เธอทำหน้าแปลกใจปนตกใจ

ผมเห็นหลากหลายความรู้สึกปนอยู่ในตาของเธอ

ก่อนจะเห็นม่านน้ำที่เอ่อขึ้นมาคลุมตาคู่นั้นแทน



ผมยิ้ม ..

"ไม่เป็นไรหรอก" ผมบอกเธอ

เธอพยายามบอกสาเหตุ ที่ผมเองก็รู้ดีอยู่แล้ว

ก็ผมน่ะ นอกจากจะเป็นนักเก็บข้อมูลแล้ว ยังเป็นนักสังเกตการณ์ด้วย

ผมพยักหน้าตามทุกคำอธิบายของเธอ

ผมพยายามจ้องตาเธอ

อยากให้เธอได้เห็นว่า ผมไม่ได้ผิดหวังกับการตัดสินใจของเธอ

ผมเข้าใจดี ทั้งเหตุผลและความรู้สึกของเธอในเวลานี้


เสียใจไหม .. อืมม ก็เสียใจ

คนเรา เมื่อมีโอกาสได้เจอกัน ผูกพันธ์กันแล้ว

หากใครจะเดินจากไปสักคน ผมย่อมเสียใจ



"ไม่เป็นไรจริงๆ" ผมย้ำให้เธอสบายใจ

"ฉันชอบคุณ ชอบนิสัย ชอบทำงานกับคุณ" เธอย้ำ

ผมหัวเราะเบาๆ เธอคงไม่อยากให้ผมรู้สึกผิดหวัง

"ไปเถอะ เราเข้าใจดี" ผมแทนตัวว่า "เรา" กับเธอ


น้ำตาเธอเอ่อขึ้นมาเรื่อยๆ

อย่าร้องไห้เลยนะ .. ผมภาวนาในใจ

นี่ไม่ใช่เรื่องน่าเสียใจ

ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะเลือกทางเดินของตัวเอง



"เฮ้ .. ก็ไม่ได้จากกันไปไหน อยากกลับมาที่นี่ ก็มานะ"

ผมทิ้งท้ายบอกเธอไว้


ผมไม่แน่ใจว่าเธอได้ร้องไห้หรือไม่หลังจากนั้น เพราะผมต้องรีบไป

ผมเดินจากเธอมา ด้วยความรู้สึกหนึบๆในใจ

แต่ความรู้สึกยินดี มีมากกว่า



ยังไง .. ผมก็รู้ว่า นี่จะไม่ใช่ครั้งสุดท้ายที่เราจะได้เจอกัน

Create Date : 01 เมษายน 2551
Last Update : 1 เมษายน 2551 22:28:45 น.		6 comments
Counter : 560 Pageviews.
Share Tweet