..
"อีกสามวันเจอกันนะ"
ผมจับมือเขา บีบแน่น ๆ
เขาพยักหน้า ยิ้มแต่ก็ดูเศร้าและเหงาไปล่วงหน้าก่อนแล้ว
ผมกอดเขาแน่น ๆ อีกที
"อดทนนะฮะ" ผมกระซิบข้างหู
เขาตอบ อือ ในลำคอ
ผมไม่อยากปล่อยมือจากเขา แต่นั่นคงเป็นไปไม่ได้
มันคงเหมือนกับที่ เขาเองก็ไม่อยากปล่อยมือจากผม เมื่อตอนไปส่งผมไปโรงเรียน
โดยเฉพาะวันที่เด็กน้อยเกเร อ้างป่วยนู่นนี่เพื่อไม่ไป มันคงเป็นการยากสำหรับเขา
และวันนี้ เขาคนนี้กลับป่วยจริง ๆ และผมก็ไม่อยากปล่อยมือจากเขาไปเลย
มันปวดใจ ที่ผมทำอะไรให้ไม่ได้เท่าที่อยากทำ
ผมพยายามยิ้มให้กับเขา และตะโกนบอกเขาด้วยเสียงที่ร่าเริงมากที่สุดเท่าที่จะมากได้
"พ่อสู้ ๆ นะฮะ"
พ่อพยักหน้า และบอกผมให้ระวังตัว
ผมพยักหน้า ตอบไปว่าจะระมัดระวังอย่างดี
ผมทำอะไรให้พ่อไม่ได้มากนักในช่วงนี้
แต่การดำรงชีวิตอย่างระมัดระวัง ทำงานให้เต็มความสามารถ สร้างประโยชน์ให้กับคนอื่นและตัวเอง
และทำให้พ่อภูมิใจ
นั่นอาจจะเป็นอาหารเสริมอีกอย่างหนึ่งที่ผมจะให้พ่อได้
พ่อฮะ
ผมอยากให้พ่อมีความสุขบ้าง
มันคงยาก ที่จะคิดให้ตัวเองมีความสุข ในสภาพที่ทุกอย่างกลับตาลปัตรไปหมด และร่างกายก็ไม่สามารถควบคุมได้เหมือนเดิมอีกแล้ว
ในสภาพที่พ่อต้องเผชิญ มันคงยากที่จะทำใจ แต่พ่อก็เก่งมากแล้วกับการอดทนและต่อสู้มาถึงปัจจุบัน
สมเป็นพ่อของผมจริง ๆ ผมล่ะภูมิใจในตัวพ่อมากเลย
ผมเอง ก็จะพยายามมีชีวิตอยู่กับสภาพปัจจุบันให้มีความสุข
ผมอยากเป็นคนเก่งในการใช้ชีวิตเหมือนพ่อ
พ่อคอยดูนะฮะ :)
Create Date : 09 สิงหาคม 2553 |
Last Update : 9 สิงหาคม 2553 9:33:39 น. |
|
6 comments
|
Counter : 590 Pageviews. |
|
|
|