"ขออันนี้กำหนึ่งฮะ"

ผมบอกลุงคนขายพลางรับดอกไม้สีขาวที่ผมไม่รู้จักชื่อมา

ผมเดินมาทำงาน หลายคนมองผมแปลกๆ

ผมเหมือนเห็นเครื่องหมายคำถามในสายตาของคนรู้จัก

คนเรามักมีคำถามกับสิ่งที่ไม่คุ้นเคย



ฮึ ฮึ .. ผมหัวเราะกับตัวเองเบาๆ

ไม่ได้หยุดตอบคำถามที่ไม่ได้เอ่ยออกมาพวกนั้น

บางทีก็ไม่เห็นจำเป็นต้องตอบ

คำถามบางคำถาม ปล่อยให้ถูกถามอย่างนั้น มันมีสเน่ห์กว่า



ผมเดินเข้าออฟฟิศ จัดการเอาดอกไม้กำนั้นใส่แก้วดินเผา

ตอนที่ได้มา มันทำหน้าที่เป็นแก้วน้ำมาก่อน

และผมก็พบว่า มันเป็นแก้วที่เก็บน้ำไม่ได้ และซึมเปียกโต๊ะผมทุกที

จริงๆแล้ว มันเป็นเครื่องปั้นดินเผาที่รูปร่างคล้ายแก้ว ผมว่านะ



ผมยืดแขนยืดขา นั่งมองดอกไม้สีขาวที่ไหวเบาๆตามแรงลม

มันให้ความรู้สึกสงบดี

หญิงสาวที่เคาะประตูเข้ามา คงเห็นท่ากึ่งนั่งกึ่งนอนของผมพอดี

แต่ตาเธอน่ะ หันไปมองดอกไม้ก่อนแล้ว

เธอก็เป็นอีกคนที่ไม่เก็บสีหน้าแปลกใจ

ผมเรียกชื่อเบาๆ จนเธอรู้สึกตัว และเอ่ยปากบอกธุระ



"แปลกรึฮะ" ผมถามเธอ

เธอส่ายหัว บอกสั้นๆว่า แค่ไม่เคยเห็น

ผมยิ้มกว้างให้เธอ ผมชอบรอยยิ้มของเธอที่ยิ้มตอบมา




อืมม .. พวกคุณยังไม่เคยเห็นอะไรอีกเยอะในตัวผม



จริงๆแล้ว ผมเป็นมนุษย์ต่างดาวที่ลงมาเที่ยวโลกนี้ รู้เปล่า



ผมแค่ติดอยู่ในร่างของมนุษย์โลกนานไปหน่อยเท่านั้นเอง



บางวันผมก็เป็นปลาทองด้วย เพราะผมมักความจำสั้นและหลงลืมอะไรบ่อยๆ



อืมม .. คุณหลับตาก่อนดิ เดี๋ยวผมจะแปลงร่างละ

Create Date : 23 กันยายน 2551
Last Update : 23 กันยายน 2551 8:14:24 น.		9 comments
Counter : 658 Pageviews.
Share Tweet