บ่ายวันอาทิตย์

ผมนึกอยากไปหลงทางที่ไหนสักแห่ง


ผมขยี้หัวตัวเองเบา ๆ รู้สึกสบายกับหัวที่เบาลง ทั้งปริมาณผมที่น้อยลงและปริมาณงานด่วนที่หายไปบางส่วน

ช่างตัดผมบ่นกับผมที่ยาวมาก มันยาวจนผมรัดจุกมันได้

ช่างตัดผมบ่น ถือว่า ห่วงใย



บ่ายนี้ท้องฟ้าสวย แม้แดดร้อนจ้าแต่ก็ยังมีลม

วันที่ผมไม่ได้กลับบ้าน ตารางชีวิตก็จะว่างลง

ผมกดโทรศัพท์หาพ่อและแม่ เป็นรอบแรกของวัน รอบสองก็ตอนก่อนพ่อเข้านอน

"พักเยอะๆแล้วกัน" พ่อบอกตอนสุดท้ายด้วยเสียงแหบ ๆ

ผมรับคำในคอ ก่อนวางสายลง

ผมยอมจ่ายค่าโทรศัพท์มากขึ้นเพื่อคุยกับคนในครอบครัวในทุก ๆ วัน ในวันที่เรายังมีกัน เราก็ควรจะดูแลกันให้มาก ผมคิดว่างั้น



อืมม

บ่ายวันอาทิตย์ ผมนึกอยากไปหลงทางที่ไหนสักแห่ง

ผมไม่ถึงกับขาดคนร่วมทาง แต่บางวัน ผมก็อยากหลงทางคนเดียว

เพื่อจะได้กลับมาเล่าสิ่งที่ผมไปผจญภัยให้กับคนเหล่านั้นได้หัวเราะพุงกาง




ฮัลโหล .. ฮะ ผมเอง .. ขอผมไปหลงทางแป๊บหนึ่งนะฮะ

Create Date : 29 พฤษภาคม 2554
Last Update : 29 พฤษภาคม 2554 14:14:38 น.		4 comments
Counter : 622 Pageviews.
Share Tweet