ห้าทุ่มกว่า

ลมหนาวหายไป ท่ามกลางผู้คน

ผมเงยหน้ามองท้องฟ้าด้านบน

พระจันทร์สว่างเกินครึ่งดวง

นึกสงสัย จะมีใครมองมัน ท่ามกลางแฟลช แสงไฟ และเสียงพูดคุย

ที่นี่วุ่นวายเกินไป









ผมเดินห่อตัว .. ผู้คนมากมาย แต่กลับเย็นยะเยือกเกินไป

ที่นี่ ไม่ใช่ที่ของผม

ผมพยายามยิ้ม ผมเอ่ยขอโทษ ผมเอ่ยขอบคุณ ผมเป็นแค่ตัวหนอนในรังผึ้งขนาดใหญ่ที่กำลังผุพัง

ผมนึกสงสัย รวงผึ้งใหญ่นี้ จะอยู่รอดต่อไปได้ไหม

คำตอบในใจที่พยายามส่งเสียงคือ ได้

ถ้ารวมกันเป็นหนึ่ง .. มันก็อยู่ได้แหละ




ผมฝันถึงวันนั้น มาหลายปี

และผมยังจะฝันต่อไป











I don't ever wanna feel like I did that day

Take me to the place I love, take me all the way


ผมฮัมเพลงเบา ๆ ในสายลมเย็น

พยายามยิ้มให้กับตัวเอง เฝ้าฝันถึงวันที่ยังมาไม่ถึง






ปล. ผมว่า หนอนหลายตัวก็คงมีความฝันคล้าย ๆ ของผม แม้ว่าเราจะฮัมกันคนละเพลงก็ตามในคืนที่ผ่านมา

Create Date : 28 พฤศจิกายน 2552
Last Update : 28 พฤศจิกายน 2552 11:04:40 น.		14 comments
Counter : 750 Pageviews.
Share Tweet