.. เรื่อย ๆ ..
บ่ายวันอาทิตย์
ผมได้ยินเสียงฟ้าร้องไกล ๆ
ฝนอาจจะตกหนักที่ไหนสักแห่ง ฝนอาจจะตกที่นี่อีก เหมือนเมื่อวาน
ฝนตกก็ดี อากาศจะได้เย็นขึ้นบ้าง
ผมรอชงกาแฟแก้วที่สองของวัน เสียงน้ำเดือดดังปนไปกับเสียงใบพัดพัดลม คลอกับเสียงเพลงจากซีดี
จังหวะชีวิตวันอาทิตย์อย่างวันนี้ค่อย ๆ ดำเนินไปอย่างเอื่อย ๆ บางทีช้าจนแทบหยุดนิ่ง
ผมมองต้นไม้ร่วมห้อง พลางลุกไปพรมน้ำให้
มันก็ได้รับความร้อนเหมือนกับผม กิ่งดอกที่เริ่มเหี่ยวเมื่อวาน วันนี้กลับแห้งอย่างรวดเร็ว ผมตัดแต่งส่วนที่แห้งตายออกไป
อากาศข้างนอกนั่น แม้ไม่อบอ้าว แต่ก็ร้อนจนไม่อยากจะเชื่อว่านี่คือเดือนพฤศจิกายน
อากาศร้อนก็ดี รองเท้าเน่าที่ถูกซักเพราะไปลุยฝนเมื่อวานจะได้แห้งไว
ผมเก็บแก้วน้ำหวานสีชมพู ที่วางค้างบนโต๊ะทำงานข้างหน้าต่าง
มันบอกร่องรอยของคนที่เพิ่งแวะมา
แม้ห้องนี้จะเปิดรับเธอตลอดเวลา แต่เธอก็แทบไม่ได้จะผ่านมา เพราะจังหวะชีวิตเรามักจะไม่ตรงกัน
แม้เธอจะมีกุญแจเข้าห้องนี้ แต่เธอกลับได้ใช้มันน้อยครั้ง
ผมไม่ได้รอเธอ ผมไม่จำเป็นต้องรอ เธอไม่ได้ห่างหายไปจากชีวิตผม
เธอแค่มีชีวิตของตัวเอง
และผมก็เป็นส่วนหนึ่งในนั้น
ผมดื่มกาแฟพลางมองรอบ ๆ ตัว ห้องเล็ก ๆ เริ่มรกไปด้วยของที่เพิ่มเข้ามา
หนังสือหลายเล่มยังคงค้าง รอให้ผมอ่าน
หลายเล่มเป็นหนังสือเดินทาง ที่ต้นทางส่งมาให้ผมอ่านเพื่อส่งต่อ แต่มันก็มาติดแหง่กอยู่ที่ผมหลายเดือนแล้ว
ซีดีหลายแผ่น ผมก็ไม่เคยหยิบมันมาเปิดฟัง จนบางแผ่นฝุ่นจับหนาอยู่บนกล่อง
สมุดหลายเล่มที่คนส่งมาให้ หน้ากระดาษยังคงว่างเปล่า
บางจังหวะเวลาของชีวิตของผมมันหายไปในช่วงที่ผ่านมา
ไม่ได้นึกเสียดาย ท่ามกลางความพร่องบางส่วน มันก็มีบางส่วนที่เพิ่มมา บางส่วนที่ผมก็เลือกเองที่จะทำ
อืมม วันนี้ผมคงหยิบหนังสือสักเล่มมาอ่าน มันจะได้เดินทางถึงคนต่อ ๆ ไป
ผมคงเอาซีดีมาปัดเช็ดฝุ่นและเปิดฟังเพลงที่ไม่ได้ฟังมานาน บางอันผมอาจจะส่งให้ใครสักคน
อืมม .. วันอาทิตย์
วันนี้ผมถอดปลั๊กตัวเองออกจากข่าวสารทุกอย่างรอบตัว
ข่าวแต่ละวัน มันบั่นทอนความสุขของคนในประเทศนี้ไปทุกวัน
อืมม แต่ผมยังรักบ้านหลังนี้อยู่นะ แม้ว่ามันจะผุพังจนแทบล้ม เพราะคนพากันป่วยและไม่ปกติ
..........................................
เพื่อนร่วมห้องที่ไร้ชีวิตไปแล้ว
Create Date : 15 พฤศจิกายน 2552 |
Last Update : 16 พฤศจิกายน 2552 7:56:07 น. |
|
7 comments
|
Counter : 588 Pageviews. |
|
|
คลิ๊กบนภาพเพื่อดูขนาดจริงฮะ