เช้านี้ ไม่มีวี่แววของเธอ

อืมม .. จะว่าไป เธอก็ไม่เคยตื่นเช้า

ผมจึงมักจะไม่มองหาเธอในตอนเช้า

เพียงแต่เช้านี้ ผมดันคิดถึงเธอเป็นพิเศษ


ก็เธอดันมาทำให้ผมคิดถึงก่อน ด้วยคำบนหัวเอ็มที่ว่า "คิดถึงน้อง(ชื่อผม)เท่าท้องฟ้า"

เธอเลือกใช้คำให้สอดคล้องกับชื่อผมนั่นเอง ก่อนที่เปลี่ยนเป็นอย่างอื่น เพราะคงคิดได้ว่า ท้องฟ้ามันกว้างเกินไป และผมก็ไม่ได้สำคัญมากมายขนาดนั้น

"คิดถึงน้อง(ชื่อผม)เท่าแม่น้ำฮัน"



เช้านั้นผมแทบสำลักกาแฟ เพราะหัวเราะกับชื่อนั้น

ผมถามเธอว่า แม่น้ำฮัน นี่กว้างไหม?

เธอบอกระยะความยาวมาให้เป็นหลายร้อยกิโลเมตร

นั่นคงเป็นวิธีแบบของเธอ ที่จะสื่อถึงความคิดถึง ที่จริงๆแล้ว ยังไงก็ชั่ง ตวง วัด ไม่ได้




เธอหายหน้าไปต่างประเทศซะหลายวัน พร้อมกับเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆของผม

ผมก็คิดว่า เมื่อวานผมจะได้เจอเธอ

ที่ไหนได้ เธอหายตัวไปไหนอีกแล้วไม่รู้



"ซื้อซีดีมาได้ด้วย ของฝากนะ ไม่เอาตังค์" เธอบอกผมว่าอย่างนั้นทางเอ็ม เอส เอ็น

เธอบอกถึงการผจญภัยที่เธอไปมา จนได้ซีดีแผ่นนั้นมาให้ผม

"เพราะว่าเป็นเธอนะเนี่ย"

แน่ะ ทิ้งท้ายไว้ให้หัวใจผมพองโตอีกละ



แล้ววันนี้ผมจะได้เจอเธอไหมนะ?

แล้ววันนี้ถ้าได้เจอ ผมจะได้กอดเธอไหมนะ? (ปกติเธอจะกอดผมก่อน)

แล้ววันนี้ถ้าเห็นหน้าเธอ ผมจะควบคุมหัวใจตัวเองได้ไหมนะ ?



เธอ เป็นหนึ่งในไม่กี่คนในชีวิตผม ที่ทำให้ผมยิ้มได้เมื่อนึกถึง

ผมเอง ก็อยากเป็นหนึ่งในเหล่าผู้คนในชีวิตเธอ ที่ทำให้เธอยิ้มได้เช่นกัน



อืมม .. จะตื่นรึยังน๊า

ผมพึมพำกับแก้วกาแฟ