ผมตื่น .. งัวเงียมองฟ้าด้านนอก

ฟ้ายังมืดอยู่

ผมได้ยิน .. เสียงแรกคือนกกาเหว่า

มันยังขยันตื่นเช้าเหมือนปกติ นกตื่นเช้าได้หนอนตัวอ้วนใช่ไหม




บนระเบียงตึกสูง

นกพิราบตัวเดี่ยว ยืนพองขน แล้วก็หุบขน

ผมไม่แน่ใจว่ามันหนาวไหม

ผมกอดตัวเองให้อุ่น เสื้อกันหนาวที่ใส่ประจำช่วยได้

กลางเมืองใหญ่ ผมไม่ได้ต้องการอุปกรณ์มากมายเพื่อให้ตัวเองอุ่น

บางที แค่สองแขนก็เพียงพอที่จะทำให้ร่างกายอุ่น



บนระเบียงตึกสูง

นกพิราบตัวเดี่ยว ยืนมองขอบท้องฟ้า

สีท้องฟ้าเป็นสีส้มเข้มขึ้น ตัดกับสีฟ้าด้านบน

สีที่อุ่นจนเกือบร้อนแรง ขัดแย้งกับอากาศเย็นและสีขาวของหมอกที่ปกคลุมป่าตึกคอนกรีต



บนระเบียงตึกสูง

นกพิราบตัวเดี่ยว สลัดขน กางปีก รับแสงที่สว่างขึ้น

สีสดใสบนท้องฟ้าจางหายไปทุกนาที หายไปต่อหน้าผม ต่อหน้านกพิราบตัวนั้น

ความสดสวยที่เหน็บหนาวจากไป พร้อมกับความอุ่นที่ไร้สีสันแทรกเข้ามา

เราไม่มีทางได้ทุกอย่างในเวลาเดียวกัน ใช่ไหม



นกพิราบตัวนั้นขยับตัวไปมา เตรียมเดินทาง

ผมกางแขนกว้าง รับแสงแดด เตรียมเริ่มวันใหม่



นกพิราบบินไปแล้ว ผมยังคงยืนมองแสงที่จ้าขึ้นเรื่อยๆ

ผมไม่รู้ว่านกตัวนั้นบินไปไหน แต่ผมรู้ว่าผมจะไปไหน

ปลายทางของผม แม้ยังไม่ชัดนักในความรู้สึก แต่อย่างน้อยก็มีสักหนึ่งทางที่ผมอยากจะเดินไปในตอนนี้



พระอาทิตย์ขึ้นมาแล้ว ผมหลับตาลงเพราะแสงจัดจ้านั้น

บางวันผมก็อยากเจิดจ้าเหมือนพระอาทิตย์นั้น

อยากเป็นที่พึ่งพาได้ของคนที่ผมรัก

บางวันผมก็อยากเป็นแค่นกพิราบ

ที่บินเดี่ยว ไร้พันธะผูกมัดใดๆ



อืมม .. บางวัน

แล้วเช้าวันนี้ มันก็จะกลายเป็นเช้าหนึ่งของบางวันของผม

6am Morningside - The Clientele

Create Date : 20 ธันวาคม 2551
Last Update : 20 ธันวาคม 2551 9:03:12 น.		12 comments
Counter : 631 Pageviews.
Share Tweet