.. your ghost .. เมื่อคืนผมหลับไปด้วยความเหนื่อย หลับไปนานเท่าไรไม่แน่ใจนัก ก่อนที่ผมถูกระชากขึ้นมาอีกครั้งด้วยแรงดึง งัวเงีย แต่รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดนั้นได้ ผมพยายามลืมตามอง "ไปด้วยกันหน่อย" เสียงทุ้มๆบอกผม ในความมืด ผมไม่เห็นหน้าเขา รับรู้แต่มือใหญ่ที่กระชับแน่นที่ข้อมือ ในหัวผมเริ่มประมวลข้อมูล นี่ผมไปก่อเรื่องไว้ที่ไหนอีกเปล่าวะเนี่ย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมถูกปลุกกลางดึก แต่มันไม่เคยถึงขนาดจะมาถึงตัวผมได้ หลายครั้ง มันเป็นแค่การเคาะประตูให้ผมตื่นไปรับรู้ข้อเดือดร้อน บ่อยครั้ง มันเป็นเสียงโทรศัพท์เรียกหาตัวผม ผมสบัดหัวอย่างมึนงง พยายามดึงข้อมือออกจากมือของเขา เขาใช้แรงลากผมขึ้นจากที่นอนจนผมเจ็บไปทั้งแขน แสงสว่างที่ผ่านเข้ามาทางรอยแยกของผ้าม่านทำให้ผมเห็นแววตาเขา แววตานั้น มันดูอบอุ่นเหมือนแววตาของคนๆหนึ่ง แววตาที่ผมไม่ได้เห็นมานาน จนแทบจะลืมมันไปแล้ว ผมพยายามเรียกสติกลับมา พยายามไม่สนใจความปวดที่แขน ในความมืด ผมรู้สึกได้ว่าเขามองหน้าผมนิ่งๆ ก่อนจะออกแรงลากตัวผมจากที่นอนอีกครั้ง ในวินาทีถัดมา ผมรู้สึกตัวว่าผมก็กำลังออกแรงดึงกลับอย่างสุดแรงเช่นกัน กลัว กังขา แต่ผมก็ยังรู้สึกถึงความคุ้นเคยกับเจ้าของมือนั้น มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นเขา เขามีกุญแจเข้าห้องผม เขาถึงตัวผมได้ตลอด แต่ผมก็แน่ใจว่าเขาจะไม่ทำร้ายผม และเขาตอนนี้อยู่ไกลจากผมมาก เขาจากไปไกล จากไปนานแล้ว ผมผ่อนแรงลงโดยอัตโนมัติ เมื่อคิดถึงเขา ทำให้คนๆนั้นลากผมขึ้นจากเตียงได้สำเร็จคราวนี้ ผมถูกลากไปไว้ที่มุมห้อง มุมระเบียงมืดๆ ข้อมือยังถูกเกาะกุมไว้อย่างนั้น ผมพยายามมองหน้าคนๆนั้น ครั้งนี้ มองด้วยความหวังว่าจะเป็นเขา เขากลับมาใช่ไหม ? คุณกลับมาแล้วใช่ไหม ? นี่คุณคงอยากเล่นตลกกับผมใช่ไหม ? " (ชื่อเขา) ใช่ไหม?" เงียบ ไม่มีเสียงใดๆตอบกลับมา แต่เขายังคงอยู่ตรงนั้น บนระเบียง แม้จะมีแสงสว่างจากตึกข้างนอก แต่ผมก็ยังไม่เห็นหน้าเขาอยู่ดี เขาไม่ยอมปล่อยมือผม ผมเองก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรอีกต่อไป เพราะมันปวดไปทั้งแขนแล้วตอนนี้ เขาเงียบไปนานจนผมเริ่มง่วง นี่เอ็งจะมาง่วงอะไรตอนหน้าสิ่วหน้าขวานงี้วะ ผมนึกด่าตัวเองตอนตากำลังเริ่มปิด คราวนี้ เขาขยับตัวอีกครั้ง บิดแขนผมจนผมรู้สึกตัวเพราะความเจ็บอีกครั้ง เขาลุกขึ้น ผมยังนั่งอยู่ที่พื้น มือของเขา ยังจับอยู่กับข้อมือของผม เขาหันหลัง เดินออกไป พร้อมๆกับมือเขาที่ปล่อยออก "อย่าไป" ผมพยายามเรียก แต่ไม่มีเสียงใดๆออกมาจากลำคอ อย่าไป .. จะต้องอีกกี่ครั้ง ที่ผมต้องพึมพำคำพูดที่ไม่เคยพูดออกมาดังๆคำนี้ ไม่มีวี่แววของเขาในห้องอีกต่อไป ผมรู้สึกถึงแขนที่เจ็บจนชา ผมพยายามพลิกตัวเพื่อลดความเจ็บปวด ผมรู้สึกเจ็บจนต้องลืมตา อ่ะ นอนทับแขนอีกแล้วเรา .. ผมพึมพำ ผมตัดสินใจลุกขึ้น ชงกาแฟกิน แขนของผมยังปวดเมื่อยอยู่ ผมคงนอนทับมันซะนาน ผมนึกถึงความฝัน นึกถึงเขา ทำไม .. ผมยังจะฝันถึงเขาอยู่ ทำไมกัน   Create Date : 01 กรกฎาคม 2551 6 comments Last Update : 1 กรกฎาคม 2551 7:59:44 น. Counter : 662 Pageviews. Share Tweet

เพราะ.. ลึก ๆ..ใจยังนึกถึง .. รึเปล่าคะ ปวดแขนมากไม๊..เด๋วก้อหายนะ ^^   โดย: หวาน IP: 124.121.161.183 1 กรกฎาคม 2551 11:13:18 น.

คิดถึงใช่ม๊ะ ตัวเอง กี๊วๆ   โดย: . IP: 124.121.107.154 1 กรกฎาคม 2551 11:50:00 น.

มีเพลงหนึ่งชื่อ The Ghost Of You จำไม่ได้ว่าใครร้อง แต่ชอบชื่อเพลง   โดย: แอบชอบ คห. ข้างล่าง 1 กรกฎาคม 2551 23:13:39 น.

ของ My chemical romance อืมม ชื่อโอเค แต่เพลงหนักไปโหน่ยสำหรับเราแฮะ   โดย: ภูติ IP: 161.200.255.162 2 กรกฎาคม 2551 0:29:10 น.

อ่ะแน่ะ.. เอ้า ฮิ้ววววววว ปล. เล่าซะตกใจ ไอ่เราก็นึกไปว่าเป็นจริงๆ 5 5 เฮ้ออ....   โดย: petit IP: 124.120.230.200 4 กรกฎาคม 2551 2:36:01 น.

ในชิวิตนึง...คงมีไม่กี่คนหลอก ที่สามารถทำให้เราจดจำได้ไม่มีวันลืม ไม่ว่าจะดีหรือร้าย.. เมื่อเราหลับตาอยู่ในความฝีน...เราก็มีความสุขกับมัน แต่อย่าลืมว่า..ในช่วงชิวิตนึง เราใช้เวลาลืมตา..มากกว่าหลับตา   โดย: miragery IP: 148.84.190.235 4 กรกฎาคม 2551 3:16:25 น.