Bloggang.com : weblog for you and your gang
แล้วเด็กบ้านนอกคอกนา ก็บินมาอยู่ถึงนิวยอร์ค
Group Blog
บันทึกคำให้การของเกย์เร(รวมงานเขียน)
นิวยอร์ค ซิตี้บอย
ที่ว่าง
สารหล่อเลี้ยงของชีวิต
<<
กรกฏาคม 2550
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
25 กรกฏาคม 2550
ชีวิตคือการเดินทาง
All Blogs
3 ปีที่นิวยอร์ก
ขุนหมูสู้หนาว
เดลิเวอรี่มาแล้วจร้า
โมจิโต้อีกแล้ว กรูจะบ้า
ดอลล่าห์ที่หายไป
หนาวเหมือนกันหรือเปล่า
5 Av+99 cent =NewYork
ป่วยมากไหมฆ่ะ ป้า
วันที่แสนยาวนาน
สโลว์บัดซบ
กรรมหนอกรรม ใครทำคนนั้นได้
คลอดแล้วจ้า
เมกาจ๋า อดทนไว้
หนาวเชียงใหม่ใกล้นิวยอร์ก
เสียงกระซิบ อันแผ่วเบา
ความรักแย่ งานการเยิ่น
เอเชียแร๊ง แรงมากฆ่ะๆๆๆๆ
ไปวัดแบบไทยๆในนิวยอร์ค
เสียงที่ใจไม่เคยได้ยิน
หอมข้าวหอมมะลิจากทุ่งกุลาร้องไห้
จุดไต้ตำตอ คนไทย
วันเวลาที่เปลี่ยนไป
ตึก ตึก ตึก
ข้าวยาก น้ำมันแพง
นิวยอร์คเกอร์ผู้แล้งน้ำใจ
เทรนงานอย่างไรให้ผ่านโปร ตอน 2
อันหางานร้านอาหารไทยนั้นไม่ยากแต่ก็ไม่ง่ายหรอกนะ ตอน1
หมดท่า
Are you Jet Li?
คนังน้อยถอดรูป
หวาด
ผีเห็นผี
ปรับตัวปรับใจทำงานให้ไวเหมือนลิง
สู้โว้ยยยยย
A New Day Has Come
แดดอ่อนๆตอนเช้า
เวลาของชีวิต
เสน่ห์ของเหล้า
แคชเชียร์ละเหี่ยใจ
The Eye ฉันเห็นผีที่เมกา
ช่องว่างระหว่างความเป็นคน
ของฝากจากแดนไกล
ผีเสื้อราตรีคืนนี้มีอ๊วก
ของขวัญรับปีใหม่
โลกหมุนด้วยความแคบ
วันเกิดนี้เพื่อใคร
I Know what you did last nite?
เวลาแห่งการก้าวผ่าน
วันปลดแอก
ถนนสายนั้นชื่อความเหงา
โชว์ฟรีไม่มีชาร์ต บล็อคติดเรต
บล่าๆนินทากาเลกาลี
ทางผีผ่าน
ความรู้สึกของคนที่หมดใจ...กับความงี่เง่าของคน
กาลครั้งหนึ่งเมื่อวานนี้ หิมะตก
สักวาหน้าหนาวสาวขาแตก
คิดไม่ออกบอกไม่ถูก พูดไม่ได้ โดย สหมิว
อยู่อย่างเกย์ เกร๋ๆแกร่งๆแรงๆในนิวยอร์ค
กว่าจะมาเป็น "ทิป"
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
อุ่นไอหนาวด้วยน้ำใจ ของ ผู้ให้ กับ ผู้รับ
แรงใจไม่เคยล้า
อย่า ..กลัว
วันหยุดอันแสนหวาน
น้องหวึ่งจิบไวน์
การมาเยือนของสายลมหนาว
คันได้กินลาบซิ้นอย่าลืมแจ่วแพวผัก
แบบนี้ แบบไหนถึงจะเรียกว่าเป็น New Yorker ตัวจริง
รางวัลแด่คนช่างฝัน
กล่องข้าวน้อย ฆ่าชั้น
คืนนั้นคืนไหน ใจไม่เคยเปลี่ยนแปลง
US open กว่าวันนี้จะมาถึง By สหมิว
อ้วน ผอม จอมจิ๊ก by สหมิว
เป็นคนไทยที่ไร้ตัวตน
เราลืมได้ หรือ เราแค่หลอกตัวเองไปวันๆ
ขูด ขูด ขูด รวยๆๆๆๆๆๆ
ฉันมาทำอะไรที่นี่ ที่เมกา
อากาศวิปริต คนวิปลาส
วันที่ฉันป่วยทางจิต
ชายแก่ที่เดินกลับมาในความทรงจำ
สเปเชี่ยว ไวน์ ดริ้ง เอนนี่ติงเอลลลลลลลลล
ที่เหลืออยู่คือความว่างเปล่า
ชีวิตคือการเดินทาง
เฝ้าคิดเรื่องเดิมซ้ำๆ นับความช้ำแทนเลขวันที่
แล้วความห่างไกลก็แยกเราไปจากกัน
ตอน 27 รักแท้บทที่ 2
โก้ โก้ โก้ หนุ่มๆโก้
สบาย สบาย ในวันหยุด
แบกจานใบใหญ่ไปเสิร์ฟลูกค้า
อีกไม่นานคงได้รวมเล่มแล้ว
ตอน 26 รักแท้บทที่ 1
ตอน 25 งานหนักแถมพักก็ไม่ได้
ตอน 24 บทเรียนจากการทำงาน
ตอน 23 เอาใจคนแก่
ตอน 22 มือใหม่หัดเวท
ตอน 21 บ้านหลังใหม่ใกล้ชิดพม่า
ตอน 20 รับเพื่อนฝึกฮู้ด
ตอน 19 ลูกค้าดี ลูกค้าเลว
ตอน 18 ชีวิตโรบินฮู้ด
ตอน 17 รวมมิตรลูกค้านานาชาติ
ตอน 16 ลูกค้าสารพัดพิษ
ตอน 15 งาน งาน งาน
ตอน 14 น้ำพักน้ำแรงกลับบ้าน
ตอน 13 วันว่างของชาวต่างด้าว
ตอน 12 ยอมแพ้แมงดูดเลือด
ตอน 10 ย้ายรังใหม่วัดใจแม่ผีนักวิ่ง
ตอน 9 ประสบการณ์ใหม่ยามไกลบ้าน
ตอน 8 วันสดใสกับงานใหม่
ตอน 7 ฝึกงานแบบพิกลพิการ
ตอน 6 เจ็บก็ทน ช้ำก็จะทน
ตอน 5 ฝึกงานรันเนอร์โหด
โชคเริ่มเข้าข้างคนสวย
เตะฝุ่นหางาน
เดินย่ำต๊อกหางาน
ก้าวแรกที่เมกา
ชีวิตคือการเดินทาง
https://www.youtube.com/watch?v=tVuPCsgvvuQ&mode=related&search=
ชีวิตคือการเดินทาง
ตี 2 แล้วกำลังนอนฟังเพลงที่ไรท์มาจากเมืองไทย ฟังหมอลำ ฟังเพลงลูกทุ่ง ฟังได้เรื่อยๆไม่มีเบื่อ เคยถามตัวเองเหมือนกันว่าที่นี่คือความฝันของตัวเองหรือเปล่า จำได้ว่าตอนเด็กๆอยู่บ้านนอก ทำนา เลี้ยงควาย ความฝันไกลสุดของการเดินทาง คือ วันที่แม่บอกให้หาเสื้อผ้าใหม่ใส่แล้วพาเข้าไปดูขบวนแห่บั้งไฟในตัวอำเภอ
แม้ระยะทางจะแค่ 30 กิโลเมตร แต่วันนั้นเราก็อ๊วกไปตลอดทาง จนคนขับรถต้องจอดแวะหลายครั้ง หนสุดท้ายแกคงทนไม่ไหว จอดข้างลำน้ำแล้วไปตักน้ำใส่ขัน เรียกเราลงจากรถ แกเอาน้ำเทล้างที่ตัวถังรถ พอมันไหลงมา ลุงแกก็ให้เราเอามือรองน้ำนั่นกิน
บักหล้า บ่อยากเมารถ ไห่กินน้ำล้างหัวรถ
ไม่รู้แกเอาเคล็ดนี้มาจากไหน สรุป เราก็เลยต้องกินน้ำนั่นเข้าไปหลายอึก
กว่าจะถึงตัวดำเภอ เราก็แทบสบักสบอม แม่มองดูเราด้วยความเป็นห่วง แต่แม่ก็ไม่ว่าอะไรมาก ได้แต่บอก ถ้ายังเมารถอีก จะไม่ได้ไปไหนไกลๆนะ
อ.สุวรรณภูมิ จ.ร้อยเอ็ด เป็นอำเภอเล็กๆ อยู่กลางทุ่งกุลาร้องไห้ ดินแดนอันแห้งแล้งของประเทศ แต่กลับเป็นพื้นที่ปลูกข้าวหอมมะลิได้เป็นอย่างดี วันนี้แสนคึกคัก ผู้คนมากมาย เบียดเสียดกันเข้ามาอยู่เต็มตลอดสองข้างทาง เพื่อดูขบวนแห่บั้งไฟ พอผ่านไปทีล่ะขบวนก็มีเสียงร้องหมอลำ เสียงผู้คนหัวเราะอย่างมีความสุข เราตัวเล็กๆอยู่ด้านหน้าสุด มองดูทุกอย่างเคลื่อนผ่านไปอย่างรวดเร็ว
จากเด็กก้าวเข้าสู่วัยรุ่น วันที่เราเก็บกระเป๋าเตรียมเดินทางไปเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ทั้งแม่ พ่อและน้องๆยังคงมองเราด้วยสายตาแห่งความห่วงใย น้องชายร้องไห้แล้ววิ่งหนีออกไปนอกบ้าน ส่วนน้องสาวให้ถุงพลาสติกเรามาด้วย เผื่อเราอ๊วกกลางทาง ตอนที่แม่กับพ่อส่งเราขึ้นรถ
ตั้งใจเรียนเด้อ เอาปริญญากลับมาเฮียน
มันคือการเดินทางไกลครั้งที่สองของเราในชีวิต จากบ้านเข้าสู่ตัวอำเภอสุวรรณภูมิ ต่อไปร้อยเอ็ด แล้วต่อรถไปมหาสารคาม เราไปถึงขอนแก่นในเวลาพลบค่ำ แล้วรอรถวิ่งข้ามคืนไปเช้าที่เชียงใหม่
ตอนไปถึงมช.ครั้งแรก เรายกมือไหว้ไปรอบๆตัว เราไม่คุ้นเคยกับภูเขา เราไม่เคยเห็นต้นไม้เยอะขนาดนี้ แต่เราดีใจที่การเดินทางครั้งนี้ เราไม่อ๊วก เราไม่เวียนหัว เราโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว
หลังจากนั้นเราก็เดินทางไปแทบทุกที่ด้วยความมั่นใจ จะดอยสูง จะลงไปใต้ เราก็ไม่เคยกังวลเรื่องนี้อีกเลย
จนวันนี้ เรามาไกลถึงอีกซีกโลก ไกลบ้าน พ่อ แม่ น้องๆ หลานๆ ไม่ว่าจะเป็นรถบัส รถไฟ หรือ กลายมาเป็นเครื่องบิน แต่เราไม่เคยลืมการเดินทางครั้งแรกในชีวิต ประสบการณ์ต่างๆที่ผ่านเข้ามาทำให้เราแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น
พรุ่งนี้ เงินดอลล่าที่แลกมาจากหยาดเหงื่อและแรงกายของเราจะเดินทางกลับบ้านไปสู่พ่อแม่ ไปเป็นค่าใช้จ่ายให้น้องๆ เรากำเงินเหล่านั้นไว้อีกครั้ง พยายามนับให้ถ้วนถี่ ไม่ว่าอันตราแลกเปลี่ยนจะลดลงมากเท่าใด แต่เงินเหล่านี้ก็ยังคงมีค่าสำหรับต่อสู้กับความยากจนในดินแดนบ้านเกิดของเรา
คืนนี้เราคงนอนหลับอย่างมีความสุข การลืมสิ่งที่เคยมี เคยเป็น ไม่ว่ามันจะยากสักแค่ไหน เราก็ต้องทำให้ได้ จะแปรเปลี่ยนความเศร้ามาเป็นความขยัน จะลืมความทุกข์ที่กำลังเจอ มาเป็นความตั้งใจในการทำงาน
พรุ่งนี้ .. เราก็พร้อมจะเดินทางไกล ..อีกครั้ง
Create Date : 25 กรกฎาคม 2550
Last Update : 25 กรกฎาคม 2550 23:30:52 น.
5 comments
Counter : 751 Pageviews.
Share
Tweet
ได้มากี่ดอลล์จ๊ะน้องหมิว เอามาแลกกับเงินปอนด์มั้ย ฮิฮิ
วันนี้พี่ก้อส่งเงินกลับบ้านเหมือนกัน
อาทิตย์นี้อดช็อปปิ้งอีกตามเคย ก้ากกกกก
โดย: lovelybooth (
Oil&Stew
) วันที่: 26 กรกฎาคม 2550 เวลา:2:17:23 น.
แฟนคลับคุณสหมิวแวะมาให้กำลังใจอีกรอบจ้า
โดย:
LiLLa_JoY
วันที่: 26 กรกฎาคม 2550 เวลา:3:32:02 น.
ดีที่สุ๊ดดดดเลย กริ๊ดดดดดได้คุยอ่ะ
น้ำล้างหัวรถมันเป็นยังไง คือเอาน้ำล้างตรงหน้ารถแล้วเอามากินอย่างนี้เหรอ อาจจะเป็นกินน้ำล้างหัวรถก็ได้มันเลยทำให้เราได้เดินทางไกลตลอด (ว่าไปนั่น) 5 5 5
โดย: นก IP: 203.146.209.6 วันที่: 26 กรกฎาคม 2550 เวลา:11:29:25 น.
นึกว่าอัพแล้วเข้ามาดู อิอิ
เป็นไงบ้างอ่ะวันนี้ไม่มาเล่าเลย แง๊
โดย: นก (
onelove01
) วันที่: 27 กรกฎาคม 2550 เวลา:15:30:53 น.
อ่านแล้วเหมือนชีวิตเราเลย ถ้าเราไม่เดินทางเราก็ไม่รู้จักโลกกว้าง นะจิ ตอนเด็กเห็นเครื่องบินบินผ่าน ก็ได้แต่มองดูและคิดไปว่า ถ้าอยู่บนเครื่องบินแล้วมันจะเป็นอย่างไร ตอนนี้รู้แล้วว่า นั่งเครื่องนานๆ น่าเบื่อชะมัด
โดย:
Deedy79
วันที่: 28 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:30:31 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Be a good guy
Location :
New York CityBoy United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
เด็กจากทุ่งกุลาร้องไห้ฯฝันไกลในนิวยอร์ค
Friends' blogs
Be a good guy
ป้ามด
ปูขาเก เซมารู
someone like me
NeneShin
smartupid
fluffyboy101
Kurt Narris
* เทมมี่จัง *
B Oprysk
BlackmagicW
Susie
gabgab
หญิงป้า
PoH13
หน่อยอิง
กรรชัย
WaN-r-Tit
Praparat2001
canx
redPoTatO
roslita
tingpositive
pecochan
กะว่าก๋า
ซ่อนทรายแก้ว
ทิวาจรดราตรี
มารปักษา
Tripple Jack
มาดามอุ้ย
คุณนายก้อ
ป้ามะลิกับลุงมะระ
พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง
The Fifth
Mcintosh.Net
nanida
GlowPopJigglyJam
Tang_Siri
pink daffodil
INGEN ER PERFEKT
Webmaster - BlogGang
[Add Be a good guy's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
วันนี้พี่ก้อส่งเงินกลับบ้านเหมือนกัน
อาทิตย์นี้อดช็อปปิ้งอีกตามเคย ก้ากกกกก