Bloggang.com : weblog for you and your gang
แล้วเด็กบ้านนอกคอกนา ก็บินมาอยู่ถึงนิวยอร์ค
Group Blog
บันทึกคำให้การของเกย์เร(รวมงานเขียน)
นิวยอร์ค ซิตี้บอย
ที่ว่าง
สารหล่อเลี้ยงของชีวิต
<<
พฤศจิกายน 2550
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
10 พฤศจิกายน 2550
อุ่นไอหนาวด้วยน้ำใจ ของ ผู้ให้ กับ ผู้รับ
All Blogs
3 ปีที่นิวยอร์ก
ขุนหมูสู้หนาว
เดลิเวอรี่มาแล้วจร้า
โมจิโต้อีกแล้ว กรูจะบ้า
ดอลล่าห์ที่หายไป
หนาวเหมือนกันหรือเปล่า
5 Av+99 cent =NewYork
ป่วยมากไหมฆ่ะ ป้า
วันที่แสนยาวนาน
สโลว์บัดซบ
กรรมหนอกรรม ใครทำคนนั้นได้
คลอดแล้วจ้า
เมกาจ๋า อดทนไว้
หนาวเชียงใหม่ใกล้นิวยอร์ก
เสียงกระซิบ อันแผ่วเบา
ความรักแย่ งานการเยิ่น
เอเชียแร๊ง แรงมากฆ่ะๆๆๆๆ
ไปวัดแบบไทยๆในนิวยอร์ค
เสียงที่ใจไม่เคยได้ยิน
หอมข้าวหอมมะลิจากทุ่งกุลาร้องไห้
จุดไต้ตำตอ คนไทย
วันเวลาที่เปลี่ยนไป
ตึก ตึก ตึก
ข้าวยาก น้ำมันแพง
นิวยอร์คเกอร์ผู้แล้งน้ำใจ
เทรนงานอย่างไรให้ผ่านโปร ตอน 2
อันหางานร้านอาหารไทยนั้นไม่ยากแต่ก็ไม่ง่ายหรอกนะ ตอน1
หมดท่า
Are you Jet Li?
คนังน้อยถอดรูป
หวาด
ผีเห็นผี
ปรับตัวปรับใจทำงานให้ไวเหมือนลิง
สู้โว้ยยยยย
A New Day Has Come
แดดอ่อนๆตอนเช้า
เวลาของชีวิต
เสน่ห์ของเหล้า
แคชเชียร์ละเหี่ยใจ
The Eye ฉันเห็นผีที่เมกา
ช่องว่างระหว่างความเป็นคน
ของฝากจากแดนไกล
ผีเสื้อราตรีคืนนี้มีอ๊วก
ของขวัญรับปีใหม่
โลกหมุนด้วยความแคบ
วันเกิดนี้เพื่อใคร
I Know what you did last nite?
เวลาแห่งการก้าวผ่าน
วันปลดแอก
ถนนสายนั้นชื่อความเหงา
โชว์ฟรีไม่มีชาร์ต บล็อคติดเรต
บล่าๆนินทากาเลกาลี
ทางผีผ่าน
ความรู้สึกของคนที่หมดใจ...กับความงี่เง่าของคน
กาลครั้งหนึ่งเมื่อวานนี้ หิมะตก
สักวาหน้าหนาวสาวขาแตก
คิดไม่ออกบอกไม่ถูก พูดไม่ได้ โดย สหมิว
อยู่อย่างเกย์ เกร๋ๆแกร่งๆแรงๆในนิวยอร์ค
กว่าจะมาเป็น "ทิป"
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
อุ่นไอหนาวด้วยน้ำใจ ของ ผู้ให้ กับ ผู้รับ
แรงใจไม่เคยล้า
อย่า ..กลัว
วันหยุดอันแสนหวาน
น้องหวึ่งจิบไวน์
การมาเยือนของสายลมหนาว
คันได้กินลาบซิ้นอย่าลืมแจ่วแพวผัก
แบบนี้ แบบไหนถึงจะเรียกว่าเป็น New Yorker ตัวจริง
รางวัลแด่คนช่างฝัน
กล่องข้าวน้อย ฆ่าชั้น
คืนนั้นคืนไหน ใจไม่เคยเปลี่ยนแปลง
US open กว่าวันนี้จะมาถึง By สหมิว
อ้วน ผอม จอมจิ๊ก by สหมิว
เป็นคนไทยที่ไร้ตัวตน
เราลืมได้ หรือ เราแค่หลอกตัวเองไปวันๆ
ขูด ขูด ขูด รวยๆๆๆๆๆๆ
ฉันมาทำอะไรที่นี่ ที่เมกา
อากาศวิปริต คนวิปลาส
วันที่ฉันป่วยทางจิต
ชายแก่ที่เดินกลับมาในความทรงจำ
สเปเชี่ยว ไวน์ ดริ้ง เอนนี่ติงเอลลลลลลลลล
ที่เหลืออยู่คือความว่างเปล่า
ชีวิตคือการเดินทาง
เฝ้าคิดเรื่องเดิมซ้ำๆ นับความช้ำแทนเลขวันที่
แล้วความห่างไกลก็แยกเราไปจากกัน
ตอน 27 รักแท้บทที่ 2
โก้ โก้ โก้ หนุ่มๆโก้
สบาย สบาย ในวันหยุด
แบกจานใบใหญ่ไปเสิร์ฟลูกค้า
อีกไม่นานคงได้รวมเล่มแล้ว
ตอน 26 รักแท้บทที่ 1
ตอน 25 งานหนักแถมพักก็ไม่ได้
ตอน 24 บทเรียนจากการทำงาน
ตอน 23 เอาใจคนแก่
ตอน 22 มือใหม่หัดเวท
ตอน 21 บ้านหลังใหม่ใกล้ชิดพม่า
ตอน 20 รับเพื่อนฝึกฮู้ด
ตอน 19 ลูกค้าดี ลูกค้าเลว
ตอน 18 ชีวิตโรบินฮู้ด
ตอน 17 รวมมิตรลูกค้านานาชาติ
ตอน 16 ลูกค้าสารพัดพิษ
ตอน 15 งาน งาน งาน
ตอน 14 น้ำพักน้ำแรงกลับบ้าน
ตอน 13 วันว่างของชาวต่างด้าว
ตอน 12 ยอมแพ้แมงดูดเลือด
ตอน 10 ย้ายรังใหม่วัดใจแม่ผีนักวิ่ง
ตอน 9 ประสบการณ์ใหม่ยามไกลบ้าน
ตอน 8 วันสดใสกับงานใหม่
ตอน 7 ฝึกงานแบบพิกลพิการ
ตอน 6 เจ็บก็ทน ช้ำก็จะทน
ตอน 5 ฝึกงานรันเนอร์โหด
โชคเริ่มเข้าข้างคนสวย
เตะฝุ่นหางาน
เดินย่ำต๊อกหางาน
ก้าวแรกที่เมกา
อุ่นไอหนาวด้วยน้ำใจ ของ ผู้ให้ กับ ผู้รับ
https://www.youtube.com/watch?v=eGu8Fk5G0Dg
ปลายเดือนตุลาคม ปี 2532 มีเด็กน้อยคนหนึ่งวิ่งตามรถบัสคันใหญ่ที่กำลังจะพานักศึกษาจากมหาวิทยาลัยรามคำแหง เดินทางกลับเข้ากรุงเทพฯ หลังจากสิ้นสุดงานค่ายอาสาพัฒนาหมู่บ้าน
ไม่รู้ว่าตอนนั้นคิดยังไง พอรถลับสายตาไป เหลือเพียงรอยยางรถบนพื้นถนนสีแดง เขาก็แอบร้องไห้ เพียงแค่เวลาไม่กี่วัน เขากับรู้สึกผูกพันกับพี่ๆกลุ่มนี้มาก เขาไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้เจอกันอีก แต่เขาจำสีหน้า แววตา อันอ่อนโยนของพี่ๆได้ทุกคน
ปลายเดือนตุลาคม ปี 2542 ผมกำลังโบกมือลาน้องๆชาวเขาเผ่าปะกากญอ เรือค่อยๆขับเลียบไปตามลำน้ำ ก่อนถึงโค้งสุดท้ายที่จะลับผ่านหมู่บ้าน ผมมองเห็นน้องๆวิ่งตามขึ้นไปบนเนินเขา เพื่อโบกมือลากันอีกครั้ง ในจุดสุดท้ายที่เรายังคงได้สบตากัน
ผมชอบออกค่ายอาสาพัฒนาชนบท หากเพื่อนๆมาถามว่าไปทำไม ให้เขาอยู่แบบนั้นน่ะดีแล้ว เข้าไปก็เหมือนนำเอาอารยธรรมของคนเมืองเข้าไปแทรกแซงวิถีชีวิต ผมก็มักจะเล่าให้ฟังว่าครั้งยังเป็นเด็ก มีพี่กลุ่มหนึ่งจากมหาวิทยาลัยรามคำแหง เข้าไปช่วยสร้าง ช่วยพัฒนาโรงเรียนให้ มีกิจกรรมให้ทำ สอนร้องเพลง เข้าไปเรียนรู้วิถีชีวิตของชาวบ้าน ภาพนั้นเป็นความทรงจำอันงดงามในใจ ทำให้ผมตั้งใจเรียน ทำให้ผมมีความฝันที่จะสอบเข้ามหาวิทยาลัยให้ได้ เพื่อจะได้มีโอกาสทำในแบบอย่างอันดีงามที่พี่ๆเขาสร้างแรงบันดาลใจไว้
ก่อนออกเดินทางไปค่ายในพื้นที่อันห่างไกลติดชายแดนพม่า ในจังหวัดแม่ฮ่องสอน เพื่อนๆจึงพร้อมใจกันหอบเอาเสื้อ ผ้าห่ม ของที่ไม่ใช้แล้ว มาร่วมบริจาค เพื่อส่งน้ำใจไปยังน้องๆที่ยังขาดแคลน โดยมีผมรับหน้าที่ออกเดินทางไกล ชีวิตชาวค่าย แม้จะผ่านเวลาไปเกือบ 10 ปี แต่ยังคงรูปแบบที่ผมเคยได้สัมผัสตอนเด็กๆเอาไว้ เราเข้าไปช่วยกันสร้างห้องสมุด หาหนังสือดีๆมาไว้ให้น้องๆอ่าน รวมถึงเข้าไปเรียนรู้วิถีชีวิตของชาวบ้านด้วย ไม่ว่าจะเป็นการนับถือผี การดูแลป่าไม้แบบจัดการกันเอง สิ่งเหล่านี้ คือ องค์ความรู้ใหม่ที่เราไม่เคยได้สัมผัสในบทเรียน
โตขึ้น จือ อยากเป็นอะไรครับ
อยากเป็นทนายความครับ
ดีครับ ที่มช.มีโครงการพิเศษให้เข้าศึกษาต่อด้วย ตั้งใจเรียนนะครับ แล้วไปเป็นรุ่นน้องของพี่
ผมมักถามเด็กๆเสมอ ว่ามีความฝันอะไรบ้าง เพียงแค่จุดประกายเล็กน้อย ผมเชื่อว่าเชื้อไฟจะไม่มีวันมอดไปจากใจของเด็ก หากเขาตั้งใจจริง เหมือนที่ผมเคยทำได้
ปลายเดือนตุลาคม ปี 2007 อุณหภูมิเมืองนิวยอร์คลดต่ำลงเรื่อยๆ
น้องสมิงมีเสื้อกันหนาวหรือยัง นี่หน้าหนาวแล้วนะ ต้องเตรียมตัวให้พร้อม
ยังไม่ค่อยมีเลยครับ
งั้นมาบ้านพี่เลยนะ
ผมเดินไปตามทางที่คุ้นเคย จนถึงบ้านพี่อ้อม กดโทรศัพท์ขึ้นไป พี่อ้อมลงมาเปิดประตูให้ พร้อมกับเข้าห้องไปรื้อค้นของมากมายออกมา ทั้งเสื้อ กางเกง ผ้าพันคอ
เอาไปซักแล้วก็ใส่กันหนาว ของพวกนี้ไม่ใช่ของเก่านะ
ไม่เป็นไรครับพี่ ขอบพระคุณมากครับ
ผมเดินกลับมาบ้านด้วยถุงใบโต ของเหล่านี้ผมไม่เคยคิดว่ามันเป็นของมือสอง หรือ ของเหลือใช้อะไรเลย ผมคิดเสมอว่ามันคือน้ำใจอันงดงามของพี่อ้อม พี่ผู้ให้ด้วยความหวังดี
หากแต่วันข้างหน้าต่อไป เมื่อชีวิตผมมีโอกาสตั้งตัวได้ ผมก็คงไม่ลืมวันนี้ จะอีก 10 ปีถัดไป ผมก็อยากเป็นทั้ง ผู้ให้ และ ผู้รับ เหมือนที่ผ่านมา
Create Date : 10 พฤศจิกายน 2550
Last Update : 10 พฤศจิกายน 2550 11:02:02 น.
5 comments
Counter : 787 Pageviews.
Share
Tweet
NICE PICTURE AND NICE SHOT JA .....LOVELY.
โดย: kEVIN IP: 72.80.249.134 วันที่: 10 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:36:28 น.
หนาวแล้ว รักษาสุขภาพนะคะ
โดย:
nattawara
วันที่: 11 พฤศจิกายน 2550 เวลา:3:33:11 น.
แวะมาเยี่ยมพี่หมิวค่ะ
ได้อ่านเรื่องราวของพี่หมิวแล้วย้อนกลับมาดูตัวเองได้ตลอดเลยค่ะ
ผู้ให้และผู้รับ เป็นคำนิยามสั้น ๆ แต่มีผลกับชีวิตคนหนึ่งคนไม่น้อยค่ะ
ยีนส์ก็เคยร่วมค่ายอาสาพัฒนาชนบทค่ะ เมื่อสมัยทำงานอยู่ที่บริษัทซีเกทค่ะ พี่ ๆ ในบริษัทชวนไปร่วมค่ายกับนักศึกษารามคำแหงค่ะ
ตอนนั้นยังอายุประมาณ 18 ปีค่ะ ก็ไปเพราะอยากไปเห็นว่าอะไรเป็นอะไร พอไปได้สัมผัสแล้วเข้าใจสังคมมากขึ้นเลยค่ะ ได้มิตรภาพที่ดี ทุกวันนี้ก็ยังมีบัตรค่ายอาสาพัฒนาเก็บไว้เป็นที่ระลึกเลยค่ะ
ยีนส์เชื่ออย่างหนึ่งนะคะ หากเราเป็นคนที่เคยให้ ไม่ว่าจะเป็นโอกาสและสิ่งของใด ๆ ก็ตาม สักวันหนึ่งสิ่งเหล่านั้นจะตอบแทนให้กับเราค่ะ แม้ว่าเราจะไม่เคยคาดหวังผลตอบแทนเลย แต่วันหนึ่งเรากลับรู้สึกว่าเราได้รับโอกาสดี ๆ จากคนรอบ ๆ ตัวเยอะมากค่ะ
ยีนส์เชื่อตรงนี้...ทำดีย่อมได้ดีเสมอค่ะ
อากาศหนาวแล้วนะคะ พี่หมิวดูแลรักษาสุขภาพบ้างนะคะ
ยีนส์ขอให้พี่มีความสุขมาก ๆ นะคะ
โดย:
roslita
วันที่: 11 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:08:16 น.
*** สวัสดีคะ แวะมาเยี่ยม อากาศเปลี่ยนแปลง รักษาสุขภาพด้วยคะ
หากมีเวลาว่างสักนิด อย่าลืมแวะไปเยี่ยม...หน่อยอิง....บ้างนะคะ***
โดย:
หน่อยอิง
วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:19:24:52 น.
คุณสมิวเป็นคนใจดี แล้วเขียนหนังสือใช้ภาษาสวยจังครับ ขอแอ๊ดไว้ในบล๊อกคุณสมิวไว้ในบล๊อกตัวเองบ้างนะครับ
โดย: บุ้ง (
B Oprysk
) วันที่: 13 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:51:58 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Be a good guy
Location :
New York CityBoy United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
เด็กจากทุ่งกุลาร้องไห้ฯฝันไกลในนิวยอร์ค
Friends' blogs
Be a good guy
ป้ามด
ปูขาเก เซมารู
someone like me
NeneShin
smartupid
fluffyboy101
Kurt Narris
* เทมมี่จัง *
B Oprysk
BlackmagicW
Susie
gabgab
หญิงป้า
PoH13
หน่อยอิง
กรรชัย
WaN-r-Tit
Praparat2001
canx
redPoTatO
roslita
tingpositive
pecochan
กะว่าก๋า
ซ่อนทรายแก้ว
ทิวาจรดราตรี
มารปักษา
Tripple Jack
มาดามอุ้ย
คุณนายก้อ
ป้ามะลิกับลุงมะระ
พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง
The Fifth
Mcintosh.Net
nanida
GlowPopJigglyJam
Tang_Siri
pink daffodil
INGEN ER PERFEKT
Webmaster - BlogGang
[Add Be a good guy's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.