Bloggang.com : Be a good guy : วันที่ฉันป่วยทางจิต

วันที่ฉันป่วยทางจิต

https://www.youtube.com/watch?v=DC8nDdPM_Qk

"กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"โอ้วววววววววววววววววววว โนว์"""""

"ชิ๊ตตตตตตตตตตตตตตตตตตต"

ก่อนที่สารพัดคำหยาบคายจะพ่นออกมาหล่นเกลื่อนกลาดไปทั่วร้าน เวทหน้าเหี่ยวอย่างฉันก็ต้้องรีบเข้าไปเบรคลูกค้าไบ๋จอมเรื่องมาก

รีไวน์เทปกลับไป เมื่อครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา

"อีนายน้ำเปล่านี่เย็นมาก ฉันอยากดื่มอุณหภูมิห้อง"
"ได้จ้า"

เดินไปเอาน้ำก็อกมาเสริ์ฟ ยิ้มแย้มร่าเริง เพราะปกติ ฉันเป็นคนมีความอดทนสูง

"อินายจ้า น้ำ ขอน้ำแข็ง 3 ก้อน น้ำจะได้เย็นๆหน่อยจ้า"
"ได้จ้า"

ชักสีหน้าพองาม เขี้ยวเริ่มแล่บออกมานิดๆแต่รีบหุบไว้ทัน เดินไปเอาน้ำแข็ง 3 ก้อน มันบอก 3 ก้อนจริงๆนะ

"นี่จ้า น้ำแข็ง 3 ก้อน"
"เอาสไปร์ทแก้วจ้า เอาน้ำแข็ง 3 ก้อน เหมือนเดิม"
"ได้จ้า"

เดินกลับมาอีกรอบ ไม่อยากไปเห็นหน้ามันแล้ว อีผัวเมียคู่นรก ไม่ใช่สิ นรถก็คงไม่เอาคนเรื่องมากอย่างมันอยู่หรอก

"น้องมิ้ง ช่วยเอาสไปร์ท ไปเสริ์ฟโต๊ะ 17 ให้พี่ด้วย เอาน้ำแข็งแค่ 3 ก้อนนะ ห้ามเอาเกินเด็ดขาด"
"ค่ะ ค่ะ"

น้องบัสบอยคนใหม่ทำหน้างงนิดๆแล้วก็เดินไปเสริ์ฟตามที่ฉันบัญชาการ ฉันเฝ้ามองดูการดำเนินชีวิตของสองผัวเมียอยู่เงียบๆ เรียกได้ว่าขั้นจ้องเลยล่ะ เพราะฉันรู้สึกแปลกๆเข้าขั้นไม่ถูกชะตากับสองไบ๋นี้อย่างรุนแรง

แต่พอฉันต้องติดอีกโต๊ะที่ต้องเปิดไวน์เท่านั้น เรื่องราวใหญ่โตขั้นกรุงนิวเดลีจะแตกเป็นเสี่ยงๆก็เกิดขึ้น เมื่อน้องรันเนอร์มาบอกว่า

"พี่ โต๊ะ 17 บอกว่าเจอเส้นผมในแกง"

เท่านั้นล่ะ ฉันรีบไปที่โต๊ะทันที ก่อนเจรจาให้ใจเย็นๆแล้วสงบปากสงบคำลงซะ พวกนี้ชอบโวยวายให้แขกโต๊ะข้างๆรู้เรื่องไปด้วย อยากให้เราขายหน้า แต่ฉันรู้แกว จึงดึงเส้นผมออกมาพร้อมอาหารทุกอย่างที่กำลังกินอยู่

เดินเข้าครัวไปรายงานเรื่องราวให้ป้าณีทราบ วิจัยถึงเส้นผมที่พบ ทั้งสีแดง หยิก งอ เหมือนผมขาดวิตามิน ไม่มีใครผมแย่ๆและสีนี้ในครัวแน่ๆ

เจอเข้าแล้วไงล่ะ ฉันเดินออกมาอีกครั้ง พร้อมกับไปเจรจาอีกรอบ

"ฉันจะทำอาหารให้ใหม่นะ ขอแสดงความเสียใจด้วย" พูดเสียงดังให้โต๊ะข้างๆได้ยินด้วย
"ไม่ ไม่ ฉันไม่กิน เอารายการนี้ออกจากบิลชั้นเดี๋ยวนี้" เกิดอาการหลุดจนโต๊ะข้างเริ่มจับได้

"แน่นอน ฉันเอาออกให้ แต่จะทำให้ใหม่ด้วย"
จิกมองไปรอบ ๆ
"แต่ในเมื่อเธอไม่ต้องการก็ไม่เป็นไร ปกติร้านฉันใส่ใจความรู้สึกของลูกค้ามาก ขอโทษจริงนะ"

แล้วฉันก็เดินกลับมาปริ้นเช็คไปส่งที่โต๊ะ ก่อนมองด้วยสายตาเหยียดๆ แบบให้รู้ว่า กรูรู้ว่ามรึงตอแหล และห้ามน้องบัสบอยไปเติมน้ำให้อย่างเด็ดขาด

คืนนี้ ฉันต้องสู้รบปรบมือกับพวกใบ๋เป็นกองทัพ ไม่รู้ว่ามันอพยพมาอยู่แถวนี้กันตั้งเมื่อไหร่ ปกติร้านฉันจะเป็นร้านที่ปลอดใบ๋ แต่ตอนนี้เริ่มเข้ามาทำให้บรรยากาศของร้านแย่ลงเรื่อยๆ

หลายครั้งที่ถามตัวเอง ทำไมเราต้องไปมีอคติกับเขาด้วย เขาก็คือลูกค้า แต่พอมาถามหลายๆคนที่ทำงานเหมือนกับเรา ทุกคนต่างตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า "คิดเหมือนกัน"

คืนนั้นกลับบ้านด้วยความเหนื่อย เหนื่อยกาย เหนื่อยใจ นั่งรถไฟความเร็วสูงเข้าเมือง เพื่อนๆแต่ละคนสภาพไม่แตกต่าง ก่อนเข้างานร่าเริงแจ่มใส ตอนกลับบ้านเหมือนแบกความทุกข์กลับมาด้วย พยายามเสมอที่จะสลัดความทุกข์ทิ้งระหว่างทางก่อนเดินเข้าบ้าน

ตี 1 ลงจากรถไฟ เดินเข้าบ้าน เสียงเพลงจากผับยุค 70 ดังมาเป็นเพื่อน เพลง Take Me Home Country Roads ของ John Denver แม้จะไม่เข้าใจความหมายของเนื้อหาเพลงมากนัก แต่ก็สะกดฉันให้หยุดนิ่งฟัง

สักพักฉันเห็นเด็กขายดอกไม้เดินออกมาจากร้าน พร้อมด้วยตุ๊กตาที่หิ้วมาหลายตัว รำพึงกับตัวเอง นี่เมกาหรือเมืองไทยกันนี่

ฉันกำลังเดินข้ามถนน เสียงเพลงฮิปฮ็อปดังมาแต่ไกล ก่อนที่รถจะจอดลง พร้อมกับวัยรุ่นส่งเสียงโหวกเหวก เด็กขายดอกไม้เดินเข้าไปที่รถ ดอกไม้ 3 ช่อ ถูกซื้อไป ฉันเดินข้ามถนนพร้อมกับเขา เขากุมเงินไว้ในมือพร้อมด้วยรอยยิ้มเต็มวงหน้า ฉันเลยยิ้มตาม

"ฉันสลัดความทุกข์ทิ้งได้อย่างหวุดหวิด ก่อนเดินเข้าบ้าน"

Create Date : 06 สิงหาคม 2550

Last Update : 6 สิงหาคม 2550 8:42:48 น.

12 comments

Counter : 730 Pageviews.

เข้าใจเลยอ่ะ
เค้าถึงมีสุภาษิตกล่าวถึงไงคับ...

โดย: Kurt Narris

วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:9:06:17 น.

สู้ๆนะคะ เอาใจช่วยค่ะ

โดย: cool mint IP: 124.121.19.197 วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:9:19:17 น.

มาเยี่ยมเพราะเคยเป็นเเฟนจากห้องไกลบ้านค่ะ

โดย: ELiiCA

วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:9:47:26 น.

เจอลูกค้าแบบว่าบ่อยไม่ไหวแก หัวเสียหมด เออคิดเหมือนกันหวะ ไม่รู้ทำไมไม่ชอบพวกนี้ แปลกใจเหมือนกัน

เอาน่าแกอดทนเฟ้ยยแกบอกฉันว่ามัน work more มันก็ต้อง work more สู้ต่อไป เอาใจช่วยสุดๆ

โดย: นก IP: 203.146.209.6 วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:10:26:49 น.

Hang in there..

โดย: PatPDX IP: 72.201.17.28 วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:12:48:17 น.

ชนะเลิศ เรื่องความอดทนจิงๆคับ นับถือๆ
อ่านครบทุกเรื่องแล้วคับตาแฉะไปพักใหญ่ รออุดหนุนเล่มร่วมอยู่คับ สู้ๆ

โดย: half way there ! IP: 124.120.237.82 วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:14:31:11 น.

เจอแบบนี้ ก็เหนื่อยแทนนะครับ

คราวหน้าเจอแบบนี้เสริฟซะทีละ 3 แก้วไปเลยครับ

1ก้อน 2 ก้อน และ 3 ก้อนตามลำดับ ..

สู้ๆครับ

โดย: pompier

วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:17:49:49 น.

หมิวหายไปไหน ทำงานอีกหลายวันอ่ะดิ ว่างๆ มาอัพนะนี่เรารออ่านอยู่นะแก

โดย: นก IP: 203.146.209.6 วันที่: 8 สิงหาคม 2550 เวลา:13:49:54 น.

นกจ๋า

เหนื่อยมากๆ แกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกขอเบอร์ได้ไหม

อยากโทรไปหา มีเรื่องอยากคุยก่อนแกบิน

โดย: สหมิว IP: 72.229.216.245 วันที่: 9 สิงหาคม 2550 เวลา:12:34:21 น.

เจอแบบนี้แล้วเหนื่อยใจแทน ยังไงเป็นกำลังใจให้ สู้ๆนะคะ

โดย: ปุ๊ก IP: 70.251.156.56 วันที่: 16 สิงหาคม 2550 เวลา:1:03:45 น.

เบื่อจริงพวกอีนายนิ

โดย: ขวัญ IP: 76.208.155.138 วันที่: 24 กันยายน 2550 เวลา:0:40:14 น.

สวัสดีคะ อ่านแล้วรู้สึกนับถือในความอดทนจริงๆคะ ถ้าเป็นเราคงเกิดเรื่องแน่เลย และขอยอมรับเลยนะคะว่าพี่เก่งมาก เพราะพี่ได้ไปอยู่เมืองนอก ความฝันของหนูคือการไปเรียนต่อปริญญตรีที่อเมริกาแต่ไม่มีเงินแถมเรียนไม่เก่งจบจาก ก.ศ.น ตอนนี้กำลังเก็บเงินเลยอยากสอบถามพี่ว่าที่อเมริกามีมหาลัยแบบว่าใช้ค่าใช้จ่ายไม่แพงแถมทำงานด้วยรึเปล่าคะ ช่วยกรุณาตอบด้วยจะขอบคุณเป็นอย่างมากคะ

โดย: เพียว IP: 222.123.246.71 วันที่: 11 ตุลาคม 2551 เวลา:14:56:29 น.