|
|
ตอน 9 ประสบการณ์ใหม่ยามไกลบ้าน
ตอน 9 ประสบการณ์ใหม่ยามไกลบ้าน
ตี 3 แล้ว แต่ฉันก็ยังนอนไม่หลับ เพิ่งกลับมาจากร้านตอนตี 2 กว่าๆนี่เป็นเรื่องปกติของแรงงานเถื่อนตามร้านอาหารไทยในนิวยอร์ค ฉันรวบรวมเงินทั้งหมดออกมานับอีกครั้ง คืนนี้ฉันได้รับส่วนแบ่งทิปมาอีก 49 บาท(เริ่มนับเงินดอลล่าห์เป็นหน่วยบาทแล้ว) รวมๆกับที่มีตอนนี้ 200 บาทแล้ว คิดคร่าวๆเป็นเงินไทยก็เกือบ 8,000 บาทแล้ว
แม่จ๋า อีกไม่นานนะ ลูกจะส่งเงินแสนกลับไปให้แม่ ฉันสวดมนต์ก่อนนอน แล้วหลับไปอย่างมีความสุข ในฝันของฉันมีแต่เรื่องราวสวยงาม
ตอนบ่ายของวันอังคาร ฉันกับก้อบกำลังนั่งอยู่บนเรือ ค่าโดยสาร 15 บาท มุ่งตรงไปสู่เกาะกลางทะเลอันเป็นที่ตั้งของเทพีเสรีภาพ กว่าครึ่งเดือนที่ฉันเข้ามาเหยียบแผ่นดินเมกา นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้มีโอกาสออกมาเที่ยว
สวยจังเลยนะแก
ใช่ เขาสร้างได้ไงไม่รู้นะ ตึกแต่ละตึกสูงเสียดฟ้า
เสียดายเวิล์ด เทรดนะ ถ้ายังไม่ถล่ม เราคงมองเห็นด้วย
นั่นสิ ไม่น่าเลย
ฉันกับก้อบชื่นชมความงามของเมืองนิวยอร์คจากบนเรือ ยิ่งไกลออกไป ภาพเทพีเสรีภาพแจ่มชัดขึ้น จนเรือจอดเทียบท่า ฉันกับก้อบขึ้นจากเรือแล้วตรงไปแหงนมองรูปปั้นสัญลักษณ์อันโดดเด่นของเมกาที่ใครๆก็คงรู้จัก
เล็กกว่าที่คิดไว้นะ ฉันนึกว่าจะตัวใหญ่กว่านี้
คงลดความอ้วนมั่ง ท่าทางจะเมื่อยนะ ยกแขนมานานละ
เอ๊ะ...อีนี่ อืม....เห็นด้วย แหม...แกก็คิดมั่งดิ กว่าจะส่งมาจากฝรั่งเศสมาประกอบที่นี่ ถ้าเขาสร้างใหญ่เกินไป แทนที่จะเป็นเทพี มันกลายเป็นนางยักษ์ขมูขีนะสิ
ไทยน่าจะส่งมามั่งนะ
ส่งไร
ยักษ์วัดอรุณ อิอิ หาคู่ให้เทพี
ฉันกับก้อบหัวเราะกันอย่างมีความสุข พยายามเดินเก็บรายละเอียดทุกมุมของเทพีไว้ เพื่อส่งภาพกลับไปบอกทุกคนที่เมืองไทยว่าฉันมาถึงจริงๆแล้วนะ ไม่ได้โม้
ฉันเริ่มจัดตารางงานให้กับตัวเอง ด้วยความที่ไม่ต้องเรียนทำให้ฉันสามารถทำเต็มวันได้ เริ่มงานตั้งแต่ 11 โมงเช้า
ฉันต้องออกบ้านตอน 9 โมง เผื่อเวลาเดินทางไว้ กว่าจะเลิกกลับมาอีกก็ราวๆตี 1 ของวันใหม่ แต่ถ้าเป็นเพื่อนๆที่เรียนด้วย มักทำตารางเย็น คือเริ่มงานตอนบ่าย 4 เลิกงานพร้อมกัน ตอนเช้าไปเรียนหนังสือ ซึ่งก็นับว่าหนักพอสมควร
นี่เงินของน้องคะ
เงินอะไรหรือครับ
เงินค่าตัวของวีคก่อนคะ
ฉับรับเงินมาด้วยความงง เพราะเข้าใจว่า มาทำงานได้ส่วนแบ่งจากทิปเท่านั้น เมื่อลองหารจากจำนวนชม.ที่ฉันมาทำงาน สรุปฉันได้ชม.ล่ะ 3 เหรียญ ได้มาอีก 90 บาท ฉันรีบจดลงในสมุดบันทึก พร้อมกับบอกตัวเองเสมอว่า สู้เพื่อแม่ สู้เพื่อฝัน เพื่อวันปลดหนี้ อิอิ
เช้าวันพุธ ฉันทำงานกะเย็น จึงมีเวลาว่างตอนเช้าที่จะขนเสื้อผ้าไปซัก ในร้านครบครันไปด้วยเครื่องซักแล้วอบแห้ง สะดวกสบาย ถูกใจคนขี้เกียจซักผ้าอย่างฉันยิ่งนัก นั่งมองผ้าที่กำลังหมุนแล้วหมุนอีก พร้อมกับหยิบหนังสือพิมพ์ภาษาไทยออกมาอ่าน(เก็บมาจากร้านขายของชำทั่วไป)
ในนิวยอร์คมีหนังสือพิมพ์ภาษาไทยอยู่หลายฉบับ ส่วนมากออกเป็นรายสัปดาห์และแจกฟรี ส่วนเนื้อหาก็เอาแน่เอานอนไม่ได้ เน้นเรื่องการถ่ายรูปมาลงโชว์ว่าใครไปทำอะไรที่ไหน เมื่อไหร่ อย่างไร ประมาณข่าวสังคมไฮโซของบ้านเรา ที่พอจะมีประโยชน์บ้างก็หน้าหางาน เพราะลงประกาศรับสมัครงานไว้เพียบ
ร้านอาหารเล็กๆกลางหุบเขาอันอบอุ่นต้องการพนักงานเสิร์ฟ ตรงไหนของเมกานี่
รับพนักงานแซนวิช สามารถยืนทำงานได้ด้วยความอดทน เอ...ยังไง
รับดูดวง พยากรณ์ชีวิตตำราเขมร ตามมาถึงนี่ สาระความรู้ก็จะมีประมาณนี้ล่ะ
พอเครื่องหยุดหมุน ฉันย้ายผ้าทั้งหมดเข้าเครื่องอบต่อ ชอบจริงๆไม่ต้องตากแดดก็ฆ่าเชื้อโรคได้ ปกติก้อบบอกว่าให้อบสักครึ่งชั่วโมงกำลังดี แต่วันนี้ฉันกำลังติดใจกับคอลัมน์ซุบซิบสังคมนิวยอร์ค ดูรูปเลอะๆหมึกพิมพ์ใน
กระดาษด้อยคุณภาพ บางคนตัวจริงอาจสวย แต่ต้องมาซวยเพราะความไม่ใส่ใจของคนทำ นี่ถ้าฉันได้รับเกียรติลงรูป ฉันคงต้องกำชับคนทำข่าวด้วยว่าให้ระบุชื่อฉันด้วย เพราะฉันคงจำตัวเองไม่ได้ สวยแบบเสี่ยงๆเยี่ยงนี้ ฉันต้องหลีกเลี่ยง
1ชม. ผ่านไปอย่างไร้สาระ ฉันเริ่มคุ้นหน้าคุ้นตาคนที่มาซักผ้าตู้ข้างๆ มองดูในหนังสือพิมพ์ เอ...ใช่เลย ตัวจริงดูเป็นคนกว่าในรูปอีก ฉันรวบรวมผ้าม้วนใส่ถุง อย่างสบายใจ ผ้าร้อนผ่าวสะจิตดีแท้ กระเตงผ้าข้ามถนนกลับ
บ้านอย่างมีความสุข ก่อนบรรจงนั่งพับเพียบอย่างแม่หญิงงาม ค่อยๆคลี่ผ้าออกมาพับทีล่ะชิ้น มืออันหยาบกร้านสัมผัสไปที่เนื้อผ้าดูแปลกๆ รูปร่างรูปทรงของเสื้อผ้าฉันดูเปลี่ยนไป
ไรนี่ ทำไมเสื้อผ้าเป็นแบบนี้ ฉันหน้าเหวอ เมื่อมองเสื้อคอกลมจากประตูน้ำตัว 60 บาทที่เหมามายกโหล ผลจากการซักแล้วอบ 3 ครั้งที่ผ่านมา เสื้อของฉันกลายเป็นเสื้อขนาดน่ารัก พอดีกับใส่ให้ตุ๊กตาหมี ครั้นพอกรีดไปดูบ็อกเซอร์ จากจตุจักรที่เคยมีความยามประมาณปะโคนขาก็
เหลือแค่คืบ ถ้าใส่นอนมิวายคงกลายเป็นแฟชั่นมอดดี้ ตรีรัก ที่น่าอนาถสุดๆคงเป็นกางเกงในขาบาน หัวยางยืด สภาพตอนนี้หดลีบลงจนน่ากลับไปเรียกว่ากางเกงลิงของจริง เพราะลิงเท่านั้นที่จะใส่ได้
ลมจะจับ ยิ่งต้องประหยัด มาเจอปัญหาเสื้อผ้าหด ฉันจะทำอย่างไรดี เสื้อผ้าในนิวยอร์คก็แพงแสนแพง จะให้ไปซื้อพวกมียี่ห้อก็คงไม่ไหว แทนที่จะได้เก็บเงิน ก็ต้องมาเสียกับเรื่องไม่ควรเสีย ฉันแอบด่าตัวเองเล็กน้อย ไม่น่าอบผ้านานเลย เซ็งจิต
หลังจากเอาคอเล็กชั่นผ้าตุ๊กตาเก็บใส่กระเป๋า ฉันเดินไปร้านน้ำตาลอีกครั้ง เพื่อไปหาห้องพัก ฉันเล็งย่านที่ใกล้ซับเวย์ เพราะจะได้สะดวกกับการเดินทาง คนไทยอยู่เยอะย่าน Elmhurst เพราะซับเวย์ผ่านหลายสาย มีร้านขายของชำให้ซื้อหามากมาย
สวัสดีครับ สนใจเช่าห้องพักครับ
เต็มแล้วคะ
สวัสดีครับ ห้องพักว่างอยู่ไหมครับ
รับเฉพาะผู้หญิงคะ
ดีครับ มีห้องว่างไหมครับ
อ๋อ มีคะ ว่าง 3 เดือนนะคะ เพราะเจ้าของกลับเมืองไทย
แล้วจะประกาศทำไมย่ะแบบนี่ ชิ
เอ๊ะ
ฉันรีบชิงวางสายก่อนถูกด่า สรุปฉันก็ยังหาห้องที่ถูกใจไม่ได้เสียที รีบไปทำงานดีกว่า เดี๋ยวเข้างานช้า จะถูกหักค่าแรงได้ (สาย 15 นาที หักค่าแรง 1 ชม.)
| Create Date : 26 มีนาคม 2550 |
| Last Update : 26 มีนาคม 2550 13:54:40 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 665 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: ญ.หยาม เจ้า IP: 66.214.161.106 วันที่: 5 เมษายน 2550 เวลา:11:54:36 น. |
|
|
|
โดย: Kurt Narris  วันที่: 28 พฤษภาคม 2550 เวลา:6:41:45 น. |
|
|
|
| โดย: Cheese IP: 121.220.200.191 วันที่: 5 ตุลาคม 2550 เวลา:12:15:44 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เจิม ทุกห้อง