Bloggang.com : Be a good guy : วันที่แสนยาวนาน

วันที่แสนยาวนาน

เช้าวันนี้ตื่นมาด้วยอาการวิ้งๆ พอพยุงตัวลุกขึ้นก็เวียนหัว พอตั้งหลักได้ หัวที่ใหญ่อยู่แล้วแมร่งยิ่งหนักฉิบหาย

หันไปคว้ายาทิฟฟี่มากิน นึกถึงคำพูดของเพื่อนชะนีคู่ยากที่เคยบอกเอาไว้ ว่าห้ามกินเด็ดขาดไม่เคยได้ฟอเวิดเมลหรือว่าเป็นยาต้องห้าม

ก้มลงมองยาสองเม็ดอีกครั้ง ไม่ไหวแล้ว ช่างมันเถอะ จะยาอะไรก็ได้ตอนนี้ขอให้หายจากอาการปวดหัวตัวร้อนที่กำลังรุมเร้า

เอ๊ะ หัวใหญ่ขนาดเราต้องกินเพิ่มอีกสักเม็ดไหมนี่

กินยาเข้าไปแล้ว ค่อยไปหาข้าวกิน งงกับตัวเองเหมือนกัน น่าจะกินหลังอาหาร แต่กินไปแล้ว กินข้าวตามก็ช่วยๆตามไปย่อยพร้อมๆเลยล่ะกัน สะดวกดี ร่างกายคงไม่สร้างน้ำย่อยพิเศษสำหรับแค่จัดการกับยาทิฟฟี่ แผงสีเขียวหรอก

กินข้าวเสร็จกลับมานอน

ZZZZZZZZZZZZZZXXXXXXXXZZZZZZAAAAAAAAA

นอนกระซับกระซ่าย กึ่งหลับกึ่งตื่น ฝันหวานๆถึงบ้านที่เมืองไทย เหมือนเจอเพื่อน เหมือนกำลังถูกรับน้องที่มช. แล้วก็สะดุ้งตื่นมาอีกด้วยความอ่อนเพีลย ฝนยังตกไม่หยุด ทั้งฝนตก ทั้งอากาศหนาว ท้องฟ้ามืดมิด ห้องแสงสลัว บรรยากาศตอนนี้สลดหดหู่อย่างบอกไม่ถูก

“ถ้าเหงาก็โทรมาหานะแก”

คำพูดของเพื่อนคนหนึ่งบอกไว้ก่อนออกเดินทางมานิวยอร์ก ทำให้ฉันนึกย้อนไป ปกติฉันไม่ใช่คนประเภทติ๊ดแดก มีอารมณ์ศิลป์อยู่กับการไล่จับอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองเท่าไหร่นัก แต่ตอนนี้เข้าใจมันอย่างสุดซึ้งเลย ว่าการอยู่คนเดียวในบ้านที่ไกลจากที่เคยอยู่มาคนละทวีปความรู้สึกมันเป็นยังไง

เปิดทีวีดูข่าว คนดำยังฉลองไม่หยุดกับปธน.ผิวสีคนใหม่ กดผ่าน ไปดูอีกรายการ เอาผัวเมียมาตบตีด่ากันในศาลที่จำลองขึ้นมาเชิงขบขัน ไม่เก็ตมุกตลกแบบฝรั่ง เปลี่ยนไปอีกช่อง เจอขายเครื่องดูดฝุ่นพลังฉลาม

กรีฐฐฐฐฐฐฐฐฐฐ ได้ใจมาก ดูดได้ทุกอย่าง เหล็ก กระดาษ สี หมึก จาน ถ้าดูดเป็นอีกอย่างคงเป็นเซ็กส์ทอยไปล่ะ น่าซื้อมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พอดูราคา ผ่อนจายสี่งวด ตกร้อยเหรียญ เป็นอันว่าเปลี่ยนช่อง ต่อให้ดูดบุรุษได้จริงก็ขอเชิ่ดใส่ ชิส์

============================

ดูหนังดีกว่า 28 Days Later เปิดเรื่องมาเมืองลอนดอนถูกกองทัพลิงขบ จนคนเป็นโรคผีบ้ากันหมด ส่วนพระเอกหลับไปกับร่างที่เปลือยเปล่า ตื่นมาคนหายทั้งเมือง เอ้า หนังก็ซ้ำเติมชีวิตอันผุพังของฉันในนิวยอร์กอีก

เรื่องทั้งเรื่องก็คือหนีเอาตัวรอดจากกองทัพผีดิบที่ตามคอยกินคนที่ยังไม่ติดเชื้อ ดูไปก็ผวาไป ถ้ามีเชื้อโรคร้ายแบบนี้ระบาดในนิวยอร์กคงสยองน่าดู คงมีผีดิบนานาชาติออกอาละวาดหากินเลือดกันสนุก

สรุปดูหนังจบไปแบบงงๆ แต่ก็ดีได้ฆ่าเวลาไปนานทีเดียว ก่อนที่จะหลับไปอีกครั้ง พร้อมทั้งได้ยินเสียงฝนที่ยังตกพร่ำนอกหน้าต่าง

ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ

ตื่นมาอีกตอนหัวค่ำ หิวจัด ต้มโค้ลงมาม่าชามใหญ่เท่ากับกินได้สามคนที่เมืองไทย ยกเข้ามานั่งซดในห้อง เปิดทีวีดูอีก เครื่องดูดฝุ่นม็อบพลังปลาฉลามยังขายไม่หยุด สรุป มันบอกให้โทรมาภายใน 5 นาทีนี้กี่รอบแล้วนี่

เปิดไปอีกช่อง ข่าวคนดำดีใจก็ยังซ้ำ ที่นี่สถานีข่าวทั้งวันก็จริง แต่ข่าวก็วนไปวนมา หนังม้วนเดิม

เปิดซีดีหนังดูอีกรอบ The Cell ดูไปได้ 10 นาที หนังเอื่อย เหนื่อย อ้อยอิ่ง งงสุดๆ ปิดแล้ว ก่อนหันไปดูปกหนังสือของตัวเอง หยิบขึ้นมาดูอีกรอบ ต้องขอบคุณฯน้องสีโบที่หอบมาให้หลายเล่มเลยจากเมืองไทย เริ่มเขียนลงหลังปก ก่อนแอบเซ็นต์ พรุ่งนี้จะเอาไปฝากให้เพื่อน พี่ หลายคนที่เคยช่วยเหลือฉันตอนมาเมกาครั้งแรก

เปิดไปเจอตอนที่เริ่มฝึกจับจาน เลยลองมองดูท่อนแขนของตัวเองเปรียบเทียบกับรูปแรกที่เคยถ่ายไว้ ตอนนี้แขนใหญ่ขึ้นมา ขาก็คงใหญ่เพราะอ้วนขึ้นด้วย ไม่ได้เป็นขาใหญ่เพราะเป็นคนอยู่มานานของเมืองนี้หรอกนะ

เพราะขนาดอยู่มานานเกือบปีแล้ว ยังเหงา เศร้า ทุกข์ ปรับตัวไม่ได้คิดถึงบ้านเสมอแบบนี้ คงต้องอยู่ไปอีกหลายปี กว่าจะเป็นนิวยอร์กเกอร์ตัวจริง

Create Date : 09 พฤศจิกายน 2551

Last Update : 9 พฤศจิกายน 2551 15:27:17 น.

8 comments

Counter : 738 Pageviews.

เข้ามาเป็นกำลังใจให้ค่ะ

โดย: kanhompung

วันที่: 9 พฤศจิกายน 2551 เวลา:10:55:41 น.

หายป่วยยังคะเจ๊หมิว

ขอให้หายไวไวนะคะ

นี่ขนาดป่วยนะเนี่ย ยังเขียนได้เเซ่บขนาดนี้

โดย: มาดามอุ้ย

วันที่: 9 พฤศจิกายน 2551 เวลา:13:52:52 น.

มานั่งเป็นเพื่อนคนเหงาด้วยคนค่ะ

เหงาจิตให้กินยาเม็ด เหงาจู๋ให้กินยาน้ำ

กิกิ เกี่ยวกันป่ะนี่

โดย: ป้ามะลิกับลุงมะระ

วันที่: 9 พฤศจิกายน 2551 เวลา:22:20:43 น.

get well sooon na ja

โดย: koyroh IP: 98.226.190.204 วันที่: 10 พฤศจิกายน 2551 เวลา:9:21:03 น.

รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ เดี่ยวไม่มีแรงทำ
งาน เขียนได้หนุก เหมือนเดิมนะคะ

โดย: ไก่/ภูกระดึง IP: 58.8.84.190 วันที่: 10 พฤศจิกายน 2551 เวลา:11:06:54 น.

เป็นกำลังใจให้นะครับ

โดย: ปอน IP: 58.9.249.240 วันที่: 10 พฤศจิกายน 2551 เวลา:23:25:52 น.

ไม่ได้แวะมาให้กำลังใจเสียนาน
ป่านนี้ หวังว่าจะหายป่วยแล้วนะคะ

สู้ๆ

โดย: nanida

วันที่: 14 พฤศจิกายน 2551 เวลา:11:10:01 น.

หายป่วยไวไวนะจ๊ะคนดี สู้ ๆ อดทนอีกหน่อยหันกลับมามองดู่ช่วงเวลานี้ที่เราผ่านมาได้ แล้วก็จะภูมิใจว่าเรานี่แน่มาก
รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ อย่าหักโหม อยู่ที่นั่นถ้าเจ็บป่วยขึ้นมาค่ารักษาแพงไม่ใช่น้อย สู้นะจ๊ะ พี่เอาใจช่วย

โดย: mambank IP: 125.25.193.223 วันที่: 15 พฤศจิกายน 2551 เวลา:17:49:21 น.