Bloggang.com : Be a good guy : กว่าจะมาเป็น "ทิป"

กว่าจะมาเป็น "ทิป"

https://www.youtube.com/watch?v=GcMmx62R7xc

“100 เหรียญ พระเจ้าช่วยกล้วยทอด”
“กรีซซซซซซซซซซซซซ อกอีแป้นจะแตก”
“เริ่ดค่ะ คุณพี่เริ่ด”

สารพัดคำชมจนทำให้ข้าเจ้าหน้าบานเป็นจานเชิง จากที่หน้าบานเท่าพิซว่าถาดกลางก็ขยายใหญ่จนจะเป็นขอบกระด้ง

เรื่องของเรื่องก็มีอยู่ว่า ข้าเจ้าไปวางบิลโต๊ะล่าสุดก่อนลูกค้าลุกออกจากร้านไป แล้วเอามาปิดที่คอมฯ พร้อมกับตัวเลขทิปที่บรรจงเขียนให้แบบเต็มๆว่า 100 ดอลล่าห์

ถ้าเป็นธรรมดาสามัญชนทั่วไป กินแบบให้ทิป 2 เท่า โกงมั่วแบบไบ๋หรือบ้าบอแอบอุ๊บอิ๊บแบบเกาก็จะไม่มีทางได้หรอกในชาตินี้ คงต้องทำประมาณ 30 โต๊ะ ถึงจะได้ แต่นี่ทำโต๊ะเดียว ลูกค้า 4 คน รวมค่าอาหารเครื่องดื่มแล้ว 400 เหรียญ แต่ให้ทิปมา 100 เหรียญ ทุกคนแทบจะไหว้สา พร้อมกับฟ้อนเงี้ยวไปส่งกันถึงหน้าร้าน แต่กว่าจะได้มา ข้าเจ้าต้องทำหน้าด้านมารยาสาไถหมดเกวียนไปหลายเล่มเลยทีเดียว

เริ่มจากข้าเจ้าไปจุดตะเกียงยังโต๊ะดังกล่าว ผางประทีปกำลังส่องแสงวับๆแวมๆ ดั่งดวงไฟดวงน้อยๆในคืนวันยี่เป็ง เหมือนถูกมนต์เมืองเหนือสะกดทำให้ข้าเจ้าเหม่อลอย ฟ้อนสาวไหมไป ก่อนจะหันมาจ๊ะเอ๋กับลูกค้า พร้อมน้องมะขิ่นโฮสต์สาวสวยผู้กำลังพาลูกค้า 4 คนมานั่ง

ข้าเจ้ายิ้มหวานแก้เก้อ ก่อนถอยหลังฉากออกไป 2 ก้าว ยืนตรงตามระเบียบพักแล้วกำลังจะฉีกตัวหนไปที่อื่นตามเคย แต่แล้วก็ต้องชะงัก

“มานี่มา จะสั่งเครื่องดื่ม” เสียงดังลั่นร้าน
“ครับ” นอบน้อมมากๆ
“นี่…ฉันมาที่นี่บ่อยมาก ฉันรู้จักกับเจ้าของร้านด้วย” กร่างสุดๆ

“ดีจังเลยครับ จะดื่มอะไรดีครับ” ในใจคิด ฉันก็รู้จักเจ้าของร้าน ชิ
“เกรกู๊ด มาร์ตินี่อัพ วิท ลินจี่ 3 แก้ว 1 กาแฟเย็น”
“ได้ครับ ขออนุญาติบอกสเปเชี่ยวเลยได้ไหมครับ”
“ไม่ได้ ไปเอาเหล้ามาก่อน แล้วกลับมานี่” โบกมือไล่หน้าตาเฉย ทุกคนในร้านแทบจะทำตัวลีบ พร้อมกับจ้องดูปฏิกิริยาโต้ตอบของเราเอง

เดินกลับมาที่บาร์ด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัว เสียงจากโต๊ะนั้นเริ่มเอ๊ะอะโวยวาย จนโต๊ะข้างๆมองกันเป็นสายตาเดียว พี่เวทขาเก่าประจำร้านรีบแจ้นมาบอกเราให้ช่วยดูแลโต๊ะนี้ดีๆด้วย เพราะลุงนี่เป็น หมอ รวยมาก แต่ชอบกร่าง โวยวาย เอาแต่ใจตัวเองเป็นที่สุด

“ได้พี่ ชอบ หึหึ” เจอกันหน่อย ข้าเจ้าคิดในใจ เพราะวันนี้ไหนๆก็ไม่ค่อยมีลูกค้าแล้ว จะทำมันโต๊ะเดียวนี่ล่ะ เพราะทุกคนชิ่งหนีกันหมดแล้ว ยกเหล้าไปเสิร์ฟ พอจิบจิ๊บๆไปสั่งเราเอามาคืนทันที บอกขอว็อดก้าเพิ่ม ท่องไว้ในใจอดทน อดทน

“ขออนุญาติพูดสเปเชี่ยวนะครับ”
“ได้”
“คืนนี้เรามี สแปริบ กระดูกอ่อนหมูทอดกระเทียมพริกไทย กับ ล็อปสเตอร์ผัดไทย สดใหม่จากแคนาดา บรามันดี ปลาคุณภาพเกรดเอ นำเข้าจากออสเตรเลีย ผัดกับขิง เมนูสุขภาพดี”

“เดี๋ยวก่อน ทำไมมาร้านอาหารไทยทีไร มีแต่ของประเทศอื่น ทำไมไม่ทำกับข้าวแบบไทยๆอ่ะ” สีหน้ายียวนสุดๆ นี่ถ้าไม่มีใครมาบอกก่อนว่าทำอาชีพไร ไม่เชื่อเด็ดขาด ข้าเจ้าเงียบ ยิ้มเฉือดเชือน ก่อนเอ่ยวาจาออกไปว่า

“เราเลือกวัถดิบจากแหล่งผลิตที่มีคุณภาพมากที่สุดครับ ล็อปสเตอร์ที่ดีที่สุดจากแคนาดา ปลาบรามันดี ชั้นยอดเนื้อหวานลิ้น ต้องมาจากโซนทะเลใต้แถวออสเตรเลีย ส่วนเครื่องเทศและกรรมวิธีการปรุง มาจากรากเหง้าวัฒนธรรมอันเก่าแก่ของชนชาติไทย คิดดูสิครับ ตะวันออกับตะวันตกมาบรรจบกันแบบนี้ นี่ล่ะ ถึงจะเรียกว่า สเปเชี่ยวจริงๆ อยากลองทานไหมครับ” ข้าเจ้าเน้นคำสุดท้าย ก่อนจิกยิ้มสยามงามๆไปหนึ่งดอก ทั้งโต๊ะเงียบกริบ

“ก็ได้ เอามาเลย เอาทุกอย่าง”
เดินกลับมาสั่งอาหารเข้าไปในครัว ทุกอย่างสเปเชี่ยวหมด แพงก็แพง ให้มันรู้กันไปวันนี้ เดินกลับมาอีกที เหล้าหมดอีกแล้ว เลยลองเข้าไปถามดูว่าเอาไรอีกไหม เหมือนอยากเอาชนะเรา แกสั่งเอามาอีก 3 แก้ว เพื่อนทีมาด้วยเริ่มอ้อแอ้ เราต้องถามว่าขับรถหรือเปล่า ถ้าขับรถไม่เสิร์ฟ รีบทำเป็นสร่างทันที

“พี่ขอลินจี่สัก 10 ลูกดิ”
“เอาไปทำไม”
“เอาไปเสิร์ฟโต๊ะนั่นดู คนกินเหล้าคงชอบทานของหวานๆ”

เราลองใจโดยเอาลินจี่ใส่ในแก้วมาร์ตินี่อย่างสวย ปักหลอดไปให้ด้วย พอเอาไปวาง ทั้งผัวเมียกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่พร้อมกับจิ้มกินอย่างเอร็ดอร่อย พออาหารมาลง เหมือนถูกจังหวะท้องว่าง กินเหมือนคนอดอยากมา 3 ชาติ

บรรยากาศที่เคยตึงเครียดเริ่มดีขึ้น เราหนีไปเข้าห้องน้ำกลับมา ตาลุงหมอก็เรียกหาอยู่นั่น ต้องมายืนดูอยู่ข้างๆโต๊ะ จาน ช้อน มีด ส้อม เราคอยเปลี่ยนให้ไม่ขาด กินหกไป 1 คำ เช็ดกัน 1 ครั้ง นี่ถ้าป้อนได้คงป้อนไปแล้ว

“มานี่ดิ ยูน่ะคนไทยหรือเปล่า”
“ครับ คนไทยแท้ๆเลยครับ”
“ไม่ใช่คนกรุงเทพฯใช่ป่ะ”

“ครับ คนอีสาน”
“เห็นแม๊ะ ฉันว่าล่ะ ฉันเคยไปเมืองไทยมาแล้วหลายครั้ง ฉันดูออก” เอ๊ะยังไงนี่ ชมหรือด่า
“เธอชอบยิ้ม คนกรุงเทพฯเขาไม่ค่อยยิ้มกันหรอก เธอว่าป่ะ 5555555555555” พูดเอง ชงเอง หัวเราะเอง ข้าเจ้าก็จี้เอวขำๆตามไปด้วย

4 ทุ่ม ร้านจะปิดแล้วจ้า เตรียมเก็บของ เซ็ตโต๊ะใหม่สำหรับมื้อเที่ยงวันพรุ่งนี้ ทุกคนง่วนกับการทำงาน ข้าเจ้าเองก็ต้องทำด้วย ในขณะดียวกันก็ต้องวกมาดูโต๊ะนี้อยู่บ่อยๆ

“มานี่ดิ เอาเหล้ามาอีก 3 แก้ว”
“เอ่อ นี่มันเยอะเกินไปแล้วนะครับ ผมเกรงว่ามันจะทำให้มีผลต่อการขับรถ”
“ไม่เป็นไร เมียฉันไม่ดื่มเขาขับ”
“แน่นะครับ” ต้องถามย้ำให้ชัดเจน เพาะหากเสิร์ฟไปเรื่อยๆไม่ใช่สักแต่อยากได้เงิน หากลูกค้าไปขับรถประสบอุบัติเหตุแล้วมีการสืบสวนว่ามีการดื่มเหล้าจากร้านไหน ร้านนั้นซวยถึงขั้นอาจถูกปิดได้ เดินกลับไปขอเหล้าจากบาร์เทนเด้ออีกรอบ ยกแก้วมาร์ตินี่ไปเสิร์ฟ ก่อนกลับมาหาน้ำดื่มที่บาร์

“พี่หมิว ทำดริ้งไรเป็นมั่งอ่ะ ทำให้หนูดื่มหน่อยสิคะ” น้องสีโบเว้าวอน เธอเพิ่งเข้ามาทำงานได้ไม่นาน เป็นรันเนอร์ยกอาหาร อาชีพเก่าของเราก่อนออกมาเริงร่าบนฟลอว์
“ได้สิ เดี๋ยวพี่ทำลิ้นจี่ มาร์ตินี่ให้นะ” เอาเหล้าผสมน้ำลิ้นจี่ เติมนั่นนิด เพิ่มนี้หน่อยแล้วเช็คเขย่าๆเป็นสาวเชียร์เบียร์ ก่อนรินให้น้อง

“นี่ ทุกๆคน ขอเลี้ยงดริ้งได้ป่ะ เลี้ยงทุกคนเลย” จู่ๆอีตาลุงหมอก็ลุกพรวดออกมาจากโต๊ะแล้วสั่งฟรีดริ้งให้พนักงานทั้ง 7 คน ทุกคนเงียบไปสามวิ ก่อนอมยิ้มแล้วกล่าวขอบคุณ จากนั้นก็สั่งกันกระหน่ำ แกยื่นบัตรเครดิตมาให้ข้าเจ้าทันที แบบประมาณว่า คนมันรวย ทำอะไรก็ไม่น่าเกลียด

พอได้ดริ้งครบ เราเอาบิลไปวาง พร้อมกับเพื่อนๆทุกคนเดินเข้าไปขอบคุณ ข้าเจ้าขอชนแก้ว โอ่วๆจากนั้นบรรยากาศเหมือนงานปาร์ตี้ส่วนตัว เสียงหัวเราะดังไม่หยุด เพราะทั้งลูกค้า ทั้งพนักงาน เมา กันถ้วนหน้า

“ชื่ออะไรนะเรา M O N G”
“หม่องครับ”
“อืม คราวหน้าเจอกันนะ จะเรียกให้มาบริการโต๊ะฉันอีก”

แกยิ้มให้ด้วยแววตาอ่อนโยน ก่อนพาเพื่อนๆเดินออกจากร้านไป ความเหนื่อยล้าทุกอย่างที่พบเจอมาในวันนี้หมดสิ้นไป ไม่ใช่เพราะแค่เห็นเงินที่แกเซ็นต์ไว้ให้ในมือตอนนี้หรอกนะ แต่มันคือความภูมิใจต่างหาก บางทีความสุขจากการทำงาน มันอาจมีค่ามากกว่า 100 ดอลล่าห์ของวันนี้นะ ว่าไหม?

Create Date : 16 พฤศจิกายน 2550

Last Update : 16 พฤศจิกายน 2550 14:02:53 น.

16 comments

Counter : 755 Pageviews.

สุดยอดเลยค่ะน้องหมิว เล่นดูแลลูกค้าดีขนาดนี้ และตอบคำถามได้แบบว่าโดนใจแก้สถานการณ์ได้เก่งเลยค่ะ แบบนี้ไปอยู่ไหนใครก็รักค่ะ... พี่ว่าคราวหน้าพี่แกมาต้องเรียกหาน้องหมิวอีกแน่เล้ย...

โดย: พี่ป้อจ้ะ IP: 61.91.253.67 วันที่: 16 พฤศจิกายน 2550 เวลา:14:09:22 น.

มาอ่านคนแรกเลยยยย
ดีใจด้วยนะคะ
เป็นกำลังใจ ให้ต่อไป
สู้ๆๆๆๆๆๆ

โดย: Gamkaew IP: 203.121.163.146 วันที่: 16 พฤศจิกายน 2550 เวลา:14:11:12 น.

โดย: ตี๋น้อย (Zantha

) วันที่: 16 พฤศจิกายน 2550 เวลา:14:17:11 น.

อิอิอิ มาแก้ตัว ไม่ใช่คนแรก .........

โดย: Gamkaew IP: 203.121.163.146 วันที่: 16 พฤศจิกายน 2550 เวลา:14:26:08 น.

เห็นชื่อกันมานานแล้วอ่ะ
เพิ่งได้เข้าบล็อกนี่แหละ 5555 เขียนได้แซ่บมาก ชอบอ่ะ อ่านตอนแรกก็ปรี๊ดๆ ไปด้วยเลยนะ แต่ไอ้ร้อยนึงนี่ก็คุ้มอ่ะ ดีจังนะ อย่างน้อยก็ได้ทำตามงานของเรา ได้สิ่งตอบแทนมาก็เหมือนเป็นรางวัลสำหรับความอดทนนะคะ ดีใจด้วย แต่เอ.. แล้วถ้ามีลุกค้าอย่างงี้ทุกวันแล้วให้ร้อยตลอดนี่จะเอามั้ยเนี่ย

โดย: ฟ้าสวยมาก

วันที่: 16 พฤศจิกายน 2550 เวลา:15:44:47 น.

เขียนมันดีมาก คุณหมิว เรียนเครียดๆมาวันนี้เลยค่อยยังชั่วหน่อย ยินดีด้วยนะครับกับเงินที่ได้มาจากการทำงานเต็มที่

โดย: บุ้ง (B Oprysk

) วันที่: 17 พฤศจิกายน 2550 เวลา:1:46:22 น.

อิจฉาจังได้ทิปตั้ง100 เหรียญน่ะ ...เคยทำร้านบัฟเฟ่ห์จีน เจอแต่พวกเม็กฯ,แขกและ ฝรั่งขี้เหนียวกว่าจะได้ทีละเหรียญเดินเก็บจานแทบตาย..แต่ตัวเองเคยไปกินร้านหรูกับสามีและเพื่อนสามีรวม 3 คนจ่ายค่าอาหารไป แปดร้อยกว่า ค่าทิป 120 ( เพื่อนสามีจ่ายฉลองแต่งงานให้ )ถ้าให้จ่ายเองก็ไม่มีปัญญาหรอก....เสียดายตังค์แทบตาย

โดย: พี่แดง IP: 68.94.54.173 วันที่: 17 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:13:04 น.

ดีใจด้วยนะคะน้องหมิว

ขอให้ได้ทิปหนักๆแบบนี้บ่อยๆนะคะ

โดย: pepsi&dollar IP: 75.64.95.183 วันที่: 18 พฤศจิกายน 2550 เวลา:3:16:01 น.

เพิ่งเข้ามาอ่านเมื่อวานเองครับ
ไม่รู้เข้ามาได้ไง เพราะเข้า Bloggang ทีไร
แทบจะมองผ่านประเภทชีวิตในต่างแดน
อ่านแล้วติดมาก เขียนดีจังเลยครับ
ย้อนไปอ่านตั้งแต่ตอนหนึ่งเลย
สู้ๆนะคับ

Have a nice day !!!

โดย: winternovember IP: 121.247.200.187 วันที่: 19 พฤศจิกายน 2550 เวลา:15:57:32 น.

เป็นทิปที่เยอะที่สุดเท่าที่เคยเห็นเลยครับ

โดย: pecochan

วันที่: 19 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:33:30 น.

แรงใจไม่มีหมด จริงๆเลยครับ

ได้กำลังใจเพิ่ม ขึ้นเหมือนเคย

คุณสหมิวกำลังทำให้ผม เสพย์ติด บล๊อคนี้แล้ว

ทราบแล้วเปลี่ยน.......

ให้มาเขียนทุกวันนะครับ

โดย: redPoTatO

วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:49:43 น.

ถูกใจมากค่ะพี่หมิว
พลอยมีความสุขไปกับพี่ด้วยค่ะ
สุขสันต์วันขอบคุณพระเจ้านะคะ
ขอให้พี่หมิวมีความสุขมาก ๆ ค่ะ
แล้วจะทานเป็ดอบเผื่อเด้อค่ะ

หลับฝันดีค่ะ

โดย: roslita

วันที่: 22 พฤศจิกายน 2550 เวลา:15:25:47 น.

สุดยอดดดดดดดดดด .... เพื่อนกรูช่างทำได้

เค้าคงติดใจแกแล้วล่ะ บริการดีระดับนี้ ตอบคำถามดีและฉะฉาน .... ประกวดนางงามนี่ชนะแล้วนะยะหล่อน

โดย: เพื่อนสาวสุดสยาม (kenmania

) วันที่: 23 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:15:50 น.

สนุกมาก ในฐานะทำงานเสริฟ เหมือนกันนี่ รู้ซึ้ง ถึงคำว่า ผู้ให้บริการจริง ๆ เมื่อก่อนรังเกียจประเพณีให้ทิป มาก ๆ แต่พอทำงาน ตอนนี้ ไปกินทีไหน จะต้องให้ทิปมันเรื่อยไป รวมถึง เมื่อครั้งกลับเมืองไทย เมื่อสองปีก่อน ก็ให้ทิป จนเพื่อน ๆ งง ว่าตัวเราเคยงก ขนาดนี้ ให้ทิป ซะงั้น ก็เคยเป็น บ๋อย มันเหนื่อย เน่อ ....

โดย: POL_US

วันที่: 25 พฤศจิกายน 2550 เวลา:15:16:10 น.

เซิ้งโลด
.....เนอะอีปี้

โดย: เต้าหู้เจ้าน้ำตา IP: 222.123.22.199 วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:2:17:11 น.

ใจเต้นตึกตักดีใจด้วยนะคะน้องหมิว โอย คุณป้าเซิ้งงามได้ใจมากกกก

โดย: ปูขาเก เซมารู

วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:8:07:37 น.