Bloggang.com : weblog for you and your gang
แล้วเด็กบ้านนอกคอกนา ก็บินมาอยู่ถึงนิวยอร์ค
Group Blog
บันทึกคำให้การของเกย์เร(รวมงานเขียน)
นิวยอร์ค ซิตี้บอย
ที่ว่าง
สารหล่อเลี้ยงของชีวิต
<<
มีนาคม 2551
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
8 มีนาคม 2551
A New Day Has Come
All Blogs
3 ปีที่นิวยอร์ก
ขุนหมูสู้หนาว
เดลิเวอรี่มาแล้วจร้า
โมจิโต้อีกแล้ว กรูจะบ้า
ดอลล่าห์ที่หายไป
หนาวเหมือนกันหรือเปล่า
5 Av+99 cent =NewYork
ป่วยมากไหมฆ่ะ ป้า
วันที่แสนยาวนาน
สโลว์บัดซบ
กรรมหนอกรรม ใครทำคนนั้นได้
คลอดแล้วจ้า
เมกาจ๋า อดทนไว้
หนาวเชียงใหม่ใกล้นิวยอร์ก
เสียงกระซิบ อันแผ่วเบา
ความรักแย่ งานการเยิ่น
เอเชียแร๊ง แรงมากฆ่ะๆๆๆๆ
ไปวัดแบบไทยๆในนิวยอร์ค
เสียงที่ใจไม่เคยได้ยิน
หอมข้าวหอมมะลิจากทุ่งกุลาร้องไห้
จุดไต้ตำตอ คนไทย
วันเวลาที่เปลี่ยนไป
ตึก ตึก ตึก
ข้าวยาก น้ำมันแพง
นิวยอร์คเกอร์ผู้แล้งน้ำใจ
เทรนงานอย่างไรให้ผ่านโปร ตอน 2
อันหางานร้านอาหารไทยนั้นไม่ยากแต่ก็ไม่ง่ายหรอกนะ ตอน1
หมดท่า
Are you Jet Li?
คนังน้อยถอดรูป
หวาด
ผีเห็นผี
ปรับตัวปรับใจทำงานให้ไวเหมือนลิง
สู้โว้ยยยยย
A New Day Has Come
แดดอ่อนๆตอนเช้า
เวลาของชีวิต
เสน่ห์ของเหล้า
แคชเชียร์ละเหี่ยใจ
The Eye ฉันเห็นผีที่เมกา
ช่องว่างระหว่างความเป็นคน
ของฝากจากแดนไกล
ผีเสื้อราตรีคืนนี้มีอ๊วก
ของขวัญรับปีใหม่
โลกหมุนด้วยความแคบ
วันเกิดนี้เพื่อใคร
I Know what you did last nite?
เวลาแห่งการก้าวผ่าน
วันปลดแอก
ถนนสายนั้นชื่อความเหงา
โชว์ฟรีไม่มีชาร์ต บล็อคติดเรต
บล่าๆนินทากาเลกาลี
ทางผีผ่าน
ความรู้สึกของคนที่หมดใจ...กับความงี่เง่าของคน
กาลครั้งหนึ่งเมื่อวานนี้ หิมะตก
สักวาหน้าหนาวสาวขาแตก
คิดไม่ออกบอกไม่ถูก พูดไม่ได้ โดย สหมิว
อยู่อย่างเกย์ เกร๋ๆแกร่งๆแรงๆในนิวยอร์ค
กว่าจะมาเป็น "ทิป"
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
อุ่นไอหนาวด้วยน้ำใจ ของ ผู้ให้ กับ ผู้รับ
แรงใจไม่เคยล้า
อย่า ..กลัว
วันหยุดอันแสนหวาน
น้องหวึ่งจิบไวน์
การมาเยือนของสายลมหนาว
คันได้กินลาบซิ้นอย่าลืมแจ่วแพวผัก
แบบนี้ แบบไหนถึงจะเรียกว่าเป็น New Yorker ตัวจริง
รางวัลแด่คนช่างฝัน
กล่องข้าวน้อย ฆ่าชั้น
คืนนั้นคืนไหน ใจไม่เคยเปลี่ยนแปลง
US open กว่าวันนี้จะมาถึง By สหมิว
อ้วน ผอม จอมจิ๊ก by สหมิว
เป็นคนไทยที่ไร้ตัวตน
เราลืมได้ หรือ เราแค่หลอกตัวเองไปวันๆ
ขูด ขูด ขูด รวยๆๆๆๆๆๆ
ฉันมาทำอะไรที่นี่ ที่เมกา
อากาศวิปริต คนวิปลาส
วันที่ฉันป่วยทางจิต
ชายแก่ที่เดินกลับมาในความทรงจำ
สเปเชี่ยว ไวน์ ดริ้ง เอนนี่ติงเอลลลลลลลลล
ที่เหลืออยู่คือความว่างเปล่า
ชีวิตคือการเดินทาง
เฝ้าคิดเรื่องเดิมซ้ำๆ นับความช้ำแทนเลขวันที่
แล้วความห่างไกลก็แยกเราไปจากกัน
ตอน 27 รักแท้บทที่ 2
โก้ โก้ โก้ หนุ่มๆโก้
สบาย สบาย ในวันหยุด
แบกจานใบใหญ่ไปเสิร์ฟลูกค้า
อีกไม่นานคงได้รวมเล่มแล้ว
ตอน 26 รักแท้บทที่ 1
ตอน 25 งานหนักแถมพักก็ไม่ได้
ตอน 24 บทเรียนจากการทำงาน
ตอน 23 เอาใจคนแก่
ตอน 22 มือใหม่หัดเวท
ตอน 21 บ้านหลังใหม่ใกล้ชิดพม่า
ตอน 20 รับเพื่อนฝึกฮู้ด
ตอน 19 ลูกค้าดี ลูกค้าเลว
ตอน 18 ชีวิตโรบินฮู้ด
ตอน 17 รวมมิตรลูกค้านานาชาติ
ตอน 16 ลูกค้าสารพัดพิษ
ตอน 15 งาน งาน งาน
ตอน 14 น้ำพักน้ำแรงกลับบ้าน
ตอน 13 วันว่างของชาวต่างด้าว
ตอน 12 ยอมแพ้แมงดูดเลือด
ตอน 10 ย้ายรังใหม่วัดใจแม่ผีนักวิ่ง
ตอน 9 ประสบการณ์ใหม่ยามไกลบ้าน
ตอน 8 วันสดใสกับงานใหม่
ตอน 7 ฝึกงานแบบพิกลพิการ
ตอน 6 เจ็บก็ทน ช้ำก็จะทน
ตอน 5 ฝึกงานรันเนอร์โหด
โชคเริ่มเข้าข้างคนสวย
เตะฝุ่นหางาน
เดินย่ำต๊อกหางาน
ก้าวแรกที่เมกา
A New Day Has Come
อยู่ที่นี่แกต้องอดทนนะ
แล้วถ้ามีอะไรที่ทำให้เราทนไม่ได้ล่ะก้อบ
แกก็ต้องอดทนต่อไป
ปีที่แล้วในคืนที่มาถึงนิวยอร์คเป็นครั้งแรก ฉันยังงงกับคำพูดของเพื่อน ถ้ามีอะไรที่เราทนไม่ได้ เราก็ต้องอดทนต่อไป
มันจะเป็นไปได้หรือที่ความเป็นมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งต้องมาเจอต้องมาทนรับสภาพกับอะไรที่มันเหลือสุดจะทนได้
แต่เมื่อเริ่มทำงานและใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ ฉันจึงเริ่มเข้าใจ สภาพสังคมคนไกลบ้านต้องต่อสู้แก่งแย่งกันไม่ต่างอะไรกับที่เมืองไทย เผลอๆอาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ เพราะที่นี่ทุกคนต้องพึ่งตัวเอง หรือ เรียกง่ายๆว่าเอาตัวเองให้รอด
แต่นั่นเช่นกัน เอาตัวเองรอดไว้ก่อน คนอื่นช่างหัวมัน สภาพการทำงาน การใช้ชีวิตจึงเต็มไปด้วยความเครียด ความอดทน จึงเป็นประโยคที่ฉันท่องไว้ในใจเสมอยามที่ต้องเจอปัญหามากมายรุมเล้า
แต่อย่างว่า ทุกคนมีขีดสุดของตัวเอง ฉันก็เช่นกัน เมื่อถึงวันที่ใจมันทนไม่ไหว ฉันก็พร้อมที่จะเดินออกไปเอง ฉันไม่คิดว่านี่คือเกมส์ของผู้แพ้ แต่เพราะสิ่งที่กำลังต่อสู้อยู่นี้ ฉันยังมองไม่เห็นว่ามีจุดหมายปลายทางอย่างไร
ยอดเซลล์ 3,800 ทำไมมันได้ทิปแค่นี้เนี๊ยะ
ฉันเคยตั้งข้อสังเกตหลายครั้ง พร้อมกับการเฝ้าดูอย่างเงียบๆ ทำให้ฉันเจอสาเหตุของปัญหา ฉันพยายามสู้แล้ว ไม่ว่าจะด้วยวิธีการป้องกัน หรือ การร้องขอให้หยุด แต่สิ่งที่ได้รับกลับคือการใส่ร้ายป้ายสี รวมถึงการพยายามบีบให้ออก
แม้จะเจออะไรร้ายๆแค่ไหน ฉันก็ไม่หวั่น ฉันสงสารน้องหลายๆคนที่ทำงานด้วยกันที่นี่ น้องผู้หญิงยกจาน เพื่อหาเงินส่งบ้าน บางคนหาเงินเรียน ทุกคนไม่สมควรมาถูกคดโกงด้วยวิธีการที่สกปรกแบบนี้
พี่จะไปจริงๆหรือ อย่าไปเลยนะ
พี่ ตัดสินใจใหม่เถอะนะนะ
ฉันมองแววตาของน้องพี่ เพื่อนร่วมงานทุกคน พยายามสะกดน้ำตาไม่ให้ไหล แต่ฉันก็แพ้อีกครั้ง ปีก่อนนฉันเคยแอบเข้ามาร้องไห้ในห้องน้ำ ปีนี้ฉันกำลังร้องไห้ในสถานที่เดิม
พี่ต้องไปแล้วล่ะ พี่อยู่ไม่ได้หรอก
คืนนั้นฉันลาเจ้านาย แม่ครัว โก้เพื่อนร่วมงาน ก่อนเดินออกมาจากร้าน ฉันยกมือท่วมหัวไหว้ร้าน ขอบพระคุณในทุกสิ่งทุกอย่าง
ชีวิตฉันยังคงต้องดำเนินต่อไปในเมืองนี้ แม้จะมีอะไรที่ฉันทนไม่ได้อีกแค่ไหนก็ตาม
Create Date : 08 มีนาคม 2551
Last Update : 8 มีนาคม 2551 3:19:54 น.
18 comments
Counter : 609 Pageviews.
Share
Tweet
ความอดทนมีขีดจำกัด
เมื่อวันนึงมันเกินลิมิต
มันก็จะแตกออกจากกัน
สู้ๆๆ ค่ะ
โดย:
zalitalin
วันที่: 8 มีนาคม 2551 เวลา:3:46:14 น.
สู้ ๆๆ นะคะ
โดย:
nattawara
วันที่: 8 มีนาคม 2551 เวลา:4:46:11 น.
ทำไปทำมา คนไทยทำกันเอง
โดย:
pecochan
วันที่: 8 มีนาคม 2551 เวลา:12:31:21 น.
สู้ไว้หม่อง คิดว่า พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว ความอดทนมันมีขีดจำกัด ฉันเข้าใจและมองเห็นภาพนั้น
การที่เราก้าวออกมาจากที่ตรงนั้น ใช่ว่าจะแพ้พ่าย ยังมีที่ใหม่รอเราอยู่ เดินต่อไปข้างหน้า อาจจะมีพื้นที่ว่างสำหรับเรา อาจจะไม่ใหญ่ แต่อาศัยแล้วไม่อึดอัด อย่าคิดมากน่ะ
โดย:
คุณนายก้อ
วันที่: 8 มีนาคม 2551 เวลา:22:00:09 น.
คนเลว ๆ มีทุกที่นั่นแหละ
เราแค่โชคร้าย ที่เดินเข้าไปในวังวนชีวิตของเค้า
แต่เราเชื่อว่าคนแบบนี้ เมื่อกรรมตามทัน จะโดนหนัก เพราะเบียดบังเอาของคนอื่น
ปล่อยเค้าไปเถอะ เราอโหสิ ก็ดีต่อตัวเรา
แต่เชื่อเลยว่า ตัวกรรม ไม่ละเว้นใครหรอก
เอาใจช่วยอยู่นะ
สู้ ๆ
โดย:
แร่ใยหิน
วันที่: 8 มีนาคม 2551 เวลา:23:13:01 น.
พี่หมิวค่ะ
จะแย่จะเหนื่อยแค่ไหน ก็ขอให้เข้มแข็งเข้าไว้นะคะ
อาจจะท้อบ้าง แต่อย่าถอยนะคะ
ต้องสู้ต่อไป...สู้ให้สมกับที่เราได้มายืนตรงนี้
สู้อย่างที่พี่หมิวจะทำได้ค่ะ
น้องสาวคนนี้คอยเป็นกำลังใจให้พี่หมิวเสมอนะคะ
ยามใดที่พี่ท้อ...ขอให้รู้ว่ายังมีอีกหลายคนที่แย่กว่าเรา
พวกเขายังอยู่ได้ แล้วเราจะเศร้าไปทำไมล่ะคะ
น้ำตาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดค่ะ...จากบทความที่ถ่ายทอดเอาไว้ตรงนี้...น้องสาวคนนี้ขอมอบให้พี่จากใจจริงค่ะ
ดูแลรักษาสุขภาพบ้างนะคะ ..คิดถึงเสมอค่ะ
โดย:
roslita
วันที่: 9 มีนาคม 2551 เวลา:2:37:14 น.
พี่หมิวค่ะ
น้องสาวขอมอบเพลงนี้ให้พี่นะคะ
ทุกครั้งทียีนส์ฟังเพลงนี้
พี่รู้ไหมบางทียีนส์ก็นั่งร้องไห้
และมันก็ทำให้ยีนส์ลุกขึ้นมาสู้อีกทีค่ะ
เมืองนี้เป็นเมืองนักสู้...เราต้องสู้ค่ะ
หัวใจของเราอยู่ที่บ้านเมืองของเรา
ยีนส์ขอให้พี่เข้มแข็งนะคะ
หัวใจคนต่างจังหวัด โดย โปงลางสะออนค่ะ
โดย:
roslita
วันที่: 9 มีนาคม 2551 เวลา:2:40:34 น.
โทษที่เอาเพลงมาให้แบบนี้
แบบว่ายีนส์อยากให้พี่ฟังจริง ๆ
อยากมอบให้พี่คนนี้ค่ะ
โดย:
roslita
วันที่: 9 มีนาคม 2551 เวลา:2:41:41 น.
ตกลงหมิวออกมาแล้วเหรอ
ยังไงเราเชื่อว่าหมิวเข้มแข็งมากๆๆ
เราเองจะเอาหมิวเป็นตัวอย่างนะ
สู้ๆๆๆๆๆๆ
โดย: gamkaew IP: 24.46.62.47 วันที่: 9 มีนาคม 2551 เวลา:3:02:11 น.
โดย: ก.วรกะปัญญา (
กะว่าก๋า
) วันที่: 10 มีนาคม 2551 เวลา:14:33:03 น.
ปัญหาแบบนี้ คุณคงแก้ไขอะไรไม่ได้มาก
แต่ก็ดีแล้วละครับจะได้ออกมาเจอสิ่งใหม่ๆๆ แต่ผมซิครับ ยังอยู่ที่เดิม
โดย:
redPoTatO
วันที่: 10 มีนาคม 2551 เวลา:18:02:35 น.
อ่านเเล้วน้ำตาจะไหลค่ะพี่หมิว
วันนั้นเคยไปฝึกงานในครัวมา
เจ้าของร้านอาหารที่โกงทิบนี่ไม่มีความเจริญค่ะ
ต่อให้มีเงินก้อไม่มีความสุขค่ะ
เราหาที่ทำใหม่ก้อดีค่ะ อาจจะดีกว่าเดิมก้อได้ค่ะ
ชีวิตต้องมีการเปลี่ยนเเปลง
เเละจะต้องดีขึ้น เชื่ออุ้ย
เป็นกำลังใจให้นะคะ
โดย:
มาดามอุ้ย
วันที่: 12 มีนาคม 2551 เวลา:3:57:57 น.
หม่อง เป็นไงมั่ง ฉันเป็นห่วงน่ะ รักษาสุขภาพด้วยน่ะ ต้องเข้มแข็ง เข้าใจม่ะ ต้องเข้มแข็ง ก้าวไปข้างหน้า อย่าท้อน่ะเพื่อน ป้ายหน้าอาจมีสิ่งที่ดีรออยู่ เป็นกำลังใจให้หม่องเสมอ
โดย:
คุณนายก้อ
วันที่: 12 มีนาคม 2551 เวลา:4:16:33 น.
ปกติของคนทำงานร้านอาหารไทย อาจเป็นเพราะว่าเขากำลังมีคนใหม่ค่าแรงถูกเท่านั้นแหล่ะ ยังไงคุณก็มีอีกงานที่แมนฮัตตั้นไม่ใช่หรือ ยังไงถ้าออกจากร้านนอกเมืองแล้วก็อย่ากลับไปหางานร้านนอกเมืองทำอีกนะจ๊ะ หางานในเมืองแหล่ะดีสุดๆแล้ว และถ้าทำกับร้านคนไทย ไม่จำเป็นต้องเป็นร้านอาหารเสมอไป คนทำเปิดร้านแซนวิส ร้านกาแฟ ก็มีเยอะแยะ ลองเปิดหนังสือพิมพ์แจกฟรี VOICE ดูในหน้าโมษณา จะบอกไว้เลยว่าเป็นร้านไทย แล้วก็ลองสมัครดูซิ
โดย: DeKalb, Brooklyn IP: 198.22.236.230 วันที่: 13 มีนาคม 2551 เวลา:3:47:12 น.
อ่านๆ ดู แล้วชีวิตเหมือนเราตอนนนี้เลยงะ
ร้านก็เปนบรรยากาศบาร์ เหมือนกัน
ว่าง ๆจะแวะไปนิยอร์คนะจีะ
โดย: Boston,MA IP: 24.218.19.193 วันที่: 14 มีนาคม 2551 เวลา:13:06:16 น.
เป็นกำลังใจให้จ้า
โดย: sfboy IP: 58.136.179.140 วันที่: 15 มีนาคม 2551 เวลา:18:29:48 น.
แวะมาให้กำลังใจพี่หมิวอีกรอบค่ะ
พี่หมิวอย่าท้อนะคะ
ขอให้สู้และอดทนให้มากที่สุดค่ะ
น้องสาวคนนี้ขอเป็นกำลังใจให้พี่เสมอค่ะ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
Have a good weekend ค่ะ
โดย:
roslita
วันที่: 16 มีนาคม 2551 เวลา:23:10:00 น.
ข่าวตึกถล่มที่นิวยอรค์ (East 51st street & 2nd Avenue) ใกล้สถานทูตไทยใช่ไหม? (350 East 52st & 2nd Avenue)
โดย: 123 IP: 198.22.236.230 วันที่: 17 มีนาคม 2551 เวลา:22:19:15 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Be a good guy
Location :
New York CityBoy United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
เด็กจากทุ่งกุลาร้องไห้ฯฝันไกลในนิวยอร์ค
Friends' blogs
Be a good guy
ป้ามด
ปูขาเก เซมารู
someone like me
NeneShin
smartupid
fluffyboy101
Kurt Narris
* เทมมี่จัง *
B Oprysk
BlackmagicW
Susie
gabgab
หญิงป้า
PoH13
หน่อยอิง
กรรชัย
WaN-r-Tit
Praparat2001
canx
redPoTatO
roslita
tingpositive
pecochan
กะว่าก๋า
ซ่อนทรายแก้ว
ทิวาจรดราตรี
มารปักษา
Tripple Jack
มาดามอุ้ย
คุณนายก้อ
ป้ามะลิกับลุงมะระ
พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง
The Fifth
Mcintosh.Net
nanida
GlowPopJigglyJam
Tang_Siri
pink daffodil
INGEN ER PERFEKT
Webmaster - BlogGang
[Add Be a good guy's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
เมื่อวันนึงมันเกินลิมิต
มันก็จะแตกออกจากกัน
สู้ๆๆ ค่ะ