สู้โว้ยยยยย ถ้าถามว่ามาอยู่เมกาแล้วเบื่ออะไรบ้าง เชื่อแน่ว่าคำตอบของทุกคนคงมีไปล้านแปดอย่าง ทั้งเรื่องคน เรื่องเรียน เรื่องงาน สารพัดเรื่อง แต่สำหรับฉันแล้ว เรื่องที่ฉันเบื่อเป็นประจำทุกรายสัปดาห์นั้นก็คือการแบกถุงผ้าไปซัก โอ้ว อย่าเพิ่งประนามก็แบบว่าน่ะนิ๊ดส์หนึ่ง ย้อนเวลากลับไปตั้งแต่สมัยเรียนมช.ความที่อยู่หอใน ทำให้ให้มีบริการรับซักผ้าถึงหน้าห้อง คือ ประมาณทุกเช้าจะมีคุณป้าเจ้าประจำเอาผ้ามาส่งให้ ส่วนฉันก็แค่เอาผ้าตัวที่จะซักมอบให้แกไป หมุนเวียนไปทุกวัน วันไหนนอนตื่นสายป้ายังใจดีมาเคาะส่งให้ถึงห้องนอน ความขี้เกียจมันจึงติดตัวมาอย่างหนา สลัดไงก็ไม่หลุด แม้ตอนนี้ย้ายมาอยู่นิวยอร์คแล้ว ทุกอย่างที่ไม่อยากทำ หรือเคยขี้เกียจทำต้องหันมาทำเองทั้งหมด เช้าวันจันทร์เช่นเคย เก็บรวมรวมเสื้อผ้ากองโต ยัดๆใส่กระเป๋า เสื้อดำ กางเกงสีน้ำตาล ยูนิฟอร์มร้านช้างน้อย ชิ จะซักแล้วเอาไปบริจาคพวกโฮมส์เลสให้หมด ถือซะว่าทำบุญล้างซวย ตอนนี้เสื้อผ้าของร้านมดน้อยที่เพิ่งย้ายมาทำมีรูปแบบสารพัดสี ทั้งเสื้อขาว กางเกงสแลกส์ดำแบบนักศึกษา เสื้อเชิ๊ตคอปกลายทางขาวน้ำเงินแบบหนุ่มอ็อฟฟิตตและเสื้อคอปกสีแดงเพลิง ทำงานทุกวันเปลี่ยนชุดทุกวันดีเหมือนกัน ไม่ซ้ำซาก ไม่ต้องแต่งแบบไปงานนศพทุกวันอย่างร้านเก่า “***ตั๋วใบนี้ ไม่ได้มีสำหรับฉัน แม้เขาจะขายให้ทุกคนได้เท่ากัน เพียงแต่ว่ารถขบวนนี้ไม่มีให้กับฉัน จึงไม่มีสิทธิ์เดินทาง” เดินแบกผ้าไปฮัมเพลงจากหนังรักแห่งสยามไปด้วยความเพลินเพลิน อากาศดีจนน่าใจหาย แสงแดดส่องจ้า หนาวกำลังพอดี เหมือนเริ่มเห็นสีเขียวจากต้นหญ้ากับใบไม้ ใกล้โบกมือลาฤดูหนาวอันยาวนานเสียที ถึงร้านซักผ้า เจอหน้าชาวบ้านที่คุ้นเคย ป้าโอ่งมากับลูก 1 โขลง มาซักผ้าตอนกลางวันมักเจอคุณป้าโก้ พร้อมกับลูกหลานวิ่งกันเต็มร้าน นี่ฉันว่าอีกสัก 10 ปีข้างหน้า เมกาคงถูกยึดครองด้วยพลเมืองโก้จากอเมริกาใต้ เพราะตอนนี้ขยายเผ่าพันธุ์จนน่ากลัว “Hi How are you” ฉันทักทายไปตามเรื่อง ไม่ได้สนใจหรอกว่าแกจะทักตอบหรือเปล่า รื้อๆค้นผ้าออกมา ตัวแรกกลิ่นผัดไทยกระจาย ตัวที่สองมีส่วนผสมของผัดขี้เมามาจาง ส่วนหลายๆตัวต่อมามีสารพัดกลิ่นทั้งหมู เห็ด เป็ดไก่ ลอยมา ได้อารมณ์ของกุลีร้านอาหารไทยมั๊กๆ ยัดผ้าเข้าเครื่อง แลกเหรียญหยอดไป 2 บาท แล้วจากนั้นก็เอาสกุลไทยมานั่งอ่านรอ เพราะขี้เกียจเดินกลับบ้าน นิยายผ่านไปสี่ตอน เครื่องหยุดหมุน รื้อๆเอาผ้าออกมา คราวนี้กลิ่นทุกอย่างเริ่มจางหายไป มีแต่ความหอมอ่อนๆจากกลิ่นน้ำยาซักผ้า ขั้นตอนสุดท้ายของการซักผ้า เหลือเพียงการอบให้แห้ง ฉันก็เตรียมใส่รถแล้วเข็นไปรอคิวไว้ต่อจากป้าโอ่ง เพราะตู้อบเต็ม สักพักผ้าป้าโอ่งแห้ง แกจึงรื้อออกมาทั้งหมด แล้วเข็นออกมา เป็นคิวของฉันที่จะใช้เครื่องต่อ “เจอกันทุกวันจันทร์เลยนะพ่อหนุ่ม” “ครับ สบายดีนะครับ เด็กๆน่ารักจังเลย” “ขอบใจมาก กำลังซนเลย” “เดี๋ยวผมไปอบผ้าก่อนนะครับ” ฉันผละจากป้าโอ่งมาแค่เสี้ยววินาที ก่อนมองไปที่ตู้อบของฉันที่รอคิวไว้ ตอนนี้กลับปรากฏร่างกายของชายคนหนึ่ง พอเดินเข้าไปใกล้กลื่นเครื่องเทศลอยมาติดจมูก “คือมัน คือมันอีกแล้ว กรีซซซซซซซซซซซซซซซ” มันที่ว่าคืออีไบ๋คอยึกยัก ฉันจำมันได้ เพราะจันทร์ก่อนมันเคยด่าป้าโอ่ง เรื่องแย่งตู้อบผ้ากัน คราวนี้เอาอีกแล้วหรือนี่ “ขอโทษนะคุณ ตู้นี้ฉันเข้าคิวจองไว้แล้ว” “อีชานม่ายรู้” ทำคอยึกยักเหมือนตุ๊กตาหน้ารถ “งั้นตอนนี้ก็รู้ได้แล้ว กรุณาเก็บผ้าของยูออกไปให้หมด” นะมันนะยังทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ “ยู ที่นี่เมกานะ ยูควรเคารพสิทธิของคนอื่นด้วย ไม่ใช่ประเทศที่ยูจากมานะ” มันเริ่มมองหน้าฉันอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ ฉันเริ่มจ้องกลับเหมือนกัน ป้าโอ่งและทุกคนในร้านเริ่มเข้ามามุง เด็กๆเริ่มส่งเสียงเชียร์ “จะเอาออกหรือไม่เอาออก” ฉันเริ่มโวยวาย “เพราะคนแบบยูนี่ ทำให้สังคมเพื่อนบ้านแถวนี้ไม่น่าอยู่ ทดเำบฟเนำำเพได่หนกเำฟพเ้นา่ฟำิ่ีนเหรยพ่้เำบด้ลฟำบหลฃพ้รพหรัะ้าเืเยนพร้หำะพ้บไฟำพ้นหนพะ้่ับ่้ันพ่าพัหา่้าืิดยหกนเำหะ้นพชจั่นะับายะย่ากดนิ้พหระ้ำรีา้ะริ่เีตเพไผำเไำฟลเำิบพาหำะบน้บนะพนะพ้นะพ้นพบน้่้รร” ภาษาอังกฤษพร่างพรูแบบไม่ต้องพึ่งโรงเรียนสอนภาษา อีทำหน้าเหวอแดก ก่อนค่อยขยับตัวออกไปห่าง ฉันกำมือไว้มั่น เอาสิ ถ้ามันมากไปกว่านี้แม่จะตบไม่แบมือ “ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือในการมีมารยาทที่ดี” ฉันพูดก่อนเริ่มยัดผ้าเข้าไปอบ อีทำหน้าซีดๆแล้วรีบเก็บผ้าเปียกกลับบ้าน ส่วนฉันก็นั่งอ่านสกุลไทยต่อไปด้วยความเพลิดเพลิน “ขอบใจมากนะพ่อหนุ่ม” “ไม่เป็นไรป้า” “ดีๆ จันทร์หน้าถ้ามันมาแย่งตูอบป้า หนูช่วยป้าด้วยนะ” “ได้ๆ” “ป้าด่ามันไม่ทัน ก็เพิ่งเห็นหนูนี่ล่ะ ด่ามันแบบนันสต็อปได้ ป้าปลื้มมาก” “ยินดีจ้าป้า” ฉันยิ้มแล้วลงมืออ่านสกุลไทยต่อไป   Create Date : 18 มีนาคม 2551 14 comments Last Update : 18 มีนาคม 2551 1:47:01 น. Counter : 954 Pageviews. Share Tweet

555+ พี่ ทำไปได้วุ้ยยยยยย ว่าแต่สบายดีป่าวคะพี่ ไม่ได้ทักพี่นานเลย อิอิอิ   โดย: AnCk-Su-NaMuN (จ๊ะจ๋า) IP: 124.121.136.142 18 มีนาคม 2551 2:04:35 น.

โดย: Suessapple 18 มีนาคม 2551 3:14:37 น.

โดย: CrackyDong 18 มีนาคม 2551 3:36:21 น.

โดย: nattawara 18 มีนาคม 2551 3:46:28 น.

ชอบทุกเรื่องที่พี่หมิวเขียนค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปในวันฟ้าหลังฝนนะคะ   โดย: มาดามอุ้ย 18 มีนาคม 2551 5:06:36 น.

เหอ เหอ ตกลง หม่องมาวินใช่ป่ะ ทำพี่ไบ๋จ๋อย ถอยทัพเนี๊ย กรรไกรโรงบาลยังอายน่ะจ๊ะ ปากคมจัดมากกว่ากรรไกรงัย   โดย: คุณนายก้อ IP: 212.187.194.74 18 มีนาคม 2551 7:43:19 น.

ช่างกล้านะแก สมเป็นสมิงหม่องเฮดว๊าก คราวหลังก็ไซโคให้ร้องไห้ไปเลยจิแก๊   โดย: เพื่อนสาวสุดสยาม (kenmania ) 18 มีนาคม 2551 10:01:09 น.

โอ้โห พี่หมิว สุดยอด ต้องให้มันได้แบบนี้เนอะ   โดย: ป้ามะลิกับลุงมะระ 18 มีนาคม 2551 18:58:06 น.

สมแล้วที่ฝึกปรือมานาน คราวนี้ upgrade เป็นภาษาอังกฤษด้วย อิอิ พี่ซักผ้าสามอาทิตย์ครั้งว่ะ ซักทีมีคนมาถามว่าซักผ้าจ้างเหรอ ชิชะ มีตาหามีแววไม่ ได้เพลง body slam ยัง จะส่งเพิ่มให้อีก 4 เพลงนะ   โดย: พี่เนาว์ IP: 58.8.13.163 20 มีนาคม 2551 14:55:57 น.

test   โดย: test IP: 118.174.107.159 21 มีนาคม 2551 2:23:45 น.

ชักอยากจะไปแล้วสิ ไปเมืองนอกจนด่าฝรั่งได้ เลิศๆ   โดย: ว้าย IP: 58.8.94.163 22 มีนาคม 2551 15:24:14 น.

คนไทยเยี่ยมยุทธ์อีกคน   โดย: redPoTatO 22 มีนาคม 2551 22:14:42 น.

เลิศ ค่าๆๆๆๆๆๆๆๆ   โดย: Historyo IP: 124.121.89.197 26 มีนาคม 2551 17:18:44 น.

หนูก็เกลียดการซักผ้าค่ะ ช่วงนี้ยังไม่หายหนาว แต่ก็ต้องฝ่าลมฝนออกไปซัก พร้อมกับเสื้อผ้ากลิ่นอาหารอบกวลของเรา เฮ้อ เบื่อๆๆ   โดย: Boston,MA IP: 24.218.19.193 6 เมษายน 2551 15:09:17 น.