Bloggang.com : weblog for you and your gang
แล้วเด็กบ้านนอกคอกนา ก็บินมาอยู่ถึงนิวยอร์ค
Group Blog
บันทึกคำให้การของเกย์เร(รวมงานเขียน)
นิวยอร์ค ซิตี้บอย
ที่ว่าง
สารหล่อเลี้ยงของชีวิต
<<
กุมภาพันธ์ 2551
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
26 กุมภาพันธ์ 2551
แดดอ่อนๆตอนเช้า
All Blogs
3 ปีที่นิวยอร์ก
ขุนหมูสู้หนาว
เดลิเวอรี่มาแล้วจร้า
โมจิโต้อีกแล้ว กรูจะบ้า
ดอลล่าห์ที่หายไป
หนาวเหมือนกันหรือเปล่า
5 Av+99 cent =NewYork
ป่วยมากไหมฆ่ะ ป้า
วันที่แสนยาวนาน
สโลว์บัดซบ
กรรมหนอกรรม ใครทำคนนั้นได้
คลอดแล้วจ้า
เมกาจ๋า อดทนไว้
หนาวเชียงใหม่ใกล้นิวยอร์ก
เสียงกระซิบ อันแผ่วเบา
ความรักแย่ งานการเยิ่น
เอเชียแร๊ง แรงมากฆ่ะๆๆๆๆ
ไปวัดแบบไทยๆในนิวยอร์ค
เสียงที่ใจไม่เคยได้ยิน
หอมข้าวหอมมะลิจากทุ่งกุลาร้องไห้
จุดไต้ตำตอ คนไทย
วันเวลาที่เปลี่ยนไป
ตึก ตึก ตึก
ข้าวยาก น้ำมันแพง
นิวยอร์คเกอร์ผู้แล้งน้ำใจ
เทรนงานอย่างไรให้ผ่านโปร ตอน 2
อันหางานร้านอาหารไทยนั้นไม่ยากแต่ก็ไม่ง่ายหรอกนะ ตอน1
หมดท่า
Are you Jet Li?
คนังน้อยถอดรูป
หวาด
ผีเห็นผี
ปรับตัวปรับใจทำงานให้ไวเหมือนลิง
สู้โว้ยยยยย
A New Day Has Come
แดดอ่อนๆตอนเช้า
เวลาของชีวิต
เสน่ห์ของเหล้า
แคชเชียร์ละเหี่ยใจ
The Eye ฉันเห็นผีที่เมกา
ช่องว่างระหว่างความเป็นคน
ของฝากจากแดนไกล
ผีเสื้อราตรีคืนนี้มีอ๊วก
ของขวัญรับปีใหม่
โลกหมุนด้วยความแคบ
วันเกิดนี้เพื่อใคร
I Know what you did last nite?
เวลาแห่งการก้าวผ่าน
วันปลดแอก
ถนนสายนั้นชื่อความเหงา
โชว์ฟรีไม่มีชาร์ต บล็อคติดเรต
บล่าๆนินทากาเลกาลี
ทางผีผ่าน
ความรู้สึกของคนที่หมดใจ...กับความงี่เง่าของคน
กาลครั้งหนึ่งเมื่อวานนี้ หิมะตก
สักวาหน้าหนาวสาวขาแตก
คิดไม่ออกบอกไม่ถูก พูดไม่ได้ โดย สหมิว
อยู่อย่างเกย์ เกร๋ๆแกร่งๆแรงๆในนิวยอร์ค
กว่าจะมาเป็น "ทิป"
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
อุ่นไอหนาวด้วยน้ำใจ ของ ผู้ให้ กับ ผู้รับ
แรงใจไม่เคยล้า
อย่า ..กลัว
วันหยุดอันแสนหวาน
น้องหวึ่งจิบไวน์
การมาเยือนของสายลมหนาว
คันได้กินลาบซิ้นอย่าลืมแจ่วแพวผัก
แบบนี้ แบบไหนถึงจะเรียกว่าเป็น New Yorker ตัวจริง
รางวัลแด่คนช่างฝัน
กล่องข้าวน้อย ฆ่าชั้น
คืนนั้นคืนไหน ใจไม่เคยเปลี่ยนแปลง
US open กว่าวันนี้จะมาถึง By สหมิว
อ้วน ผอม จอมจิ๊ก by สหมิว
เป็นคนไทยที่ไร้ตัวตน
เราลืมได้ หรือ เราแค่หลอกตัวเองไปวันๆ
ขูด ขูด ขูด รวยๆๆๆๆๆๆ
ฉันมาทำอะไรที่นี่ ที่เมกา
อากาศวิปริต คนวิปลาส
วันที่ฉันป่วยทางจิต
ชายแก่ที่เดินกลับมาในความทรงจำ
สเปเชี่ยว ไวน์ ดริ้ง เอนนี่ติงเอลลลลลลลลล
ที่เหลืออยู่คือความว่างเปล่า
ชีวิตคือการเดินทาง
เฝ้าคิดเรื่องเดิมซ้ำๆ นับความช้ำแทนเลขวันที่
แล้วความห่างไกลก็แยกเราไปจากกัน
ตอน 27 รักแท้บทที่ 2
โก้ โก้ โก้ หนุ่มๆโก้
สบาย สบาย ในวันหยุด
แบกจานใบใหญ่ไปเสิร์ฟลูกค้า
อีกไม่นานคงได้รวมเล่มแล้ว
ตอน 26 รักแท้บทที่ 1
ตอน 25 งานหนักแถมพักก็ไม่ได้
ตอน 24 บทเรียนจากการทำงาน
ตอน 23 เอาใจคนแก่
ตอน 22 มือใหม่หัดเวท
ตอน 21 บ้านหลังใหม่ใกล้ชิดพม่า
ตอน 20 รับเพื่อนฝึกฮู้ด
ตอน 19 ลูกค้าดี ลูกค้าเลว
ตอน 18 ชีวิตโรบินฮู้ด
ตอน 17 รวมมิตรลูกค้านานาชาติ
ตอน 16 ลูกค้าสารพัดพิษ
ตอน 15 งาน งาน งาน
ตอน 14 น้ำพักน้ำแรงกลับบ้าน
ตอน 13 วันว่างของชาวต่างด้าว
ตอน 12 ยอมแพ้แมงดูดเลือด
ตอน 10 ย้ายรังใหม่วัดใจแม่ผีนักวิ่ง
ตอน 9 ประสบการณ์ใหม่ยามไกลบ้าน
ตอน 8 วันสดใสกับงานใหม่
ตอน 7 ฝึกงานแบบพิกลพิการ
ตอน 6 เจ็บก็ทน ช้ำก็จะทน
ตอน 5 ฝึกงานรันเนอร์โหด
โชคเริ่มเข้าข้างคนสวย
เตะฝุ่นหางาน
เดินย่ำต๊อกหางาน
ก้าวแรกที่เมกา
แดดอ่อนๆตอนเช้า
ลำแสงสีทองเริ่มสาดส่องเข้ามาแยงตา ฉันกระพริบตาถี่ๆขึ้น ก่อนตื่นมาด้วยความดีใจ การกลับมาอีกครั้งของแสงแดดอันมีค่า นับตั้งแต่หิมะตกเมื่อสามวันก่อน ท้องฟ้าของเมืองนิวยอร์คก็มืดครึ้มไปด้วยไอหมอกสีดำทมึน พร้อมกับความหนาวเหน็บที่โอบปกคลุมไปทั่ว
ทำไมมันหนาวอย่างนี้นะ ฉันมักบ่นเสมอเมื่อต้องเดินฝ่าดงหิมะกลับบ้านในยามดึกดื่น
คนที่มาจากประเทศเมืองร้อนอย่างฉันเอง คงเคยเบื่อสุดๆกับอากาศร้อนแสนร้อนของประเทศไทย แต่เมื่อมาเจอกับสภาพอากาศที่หนาวสุดขั้วหัวใจ ความคิดถึงแสงแดดอุ่นๆที่เคยได้สัมผัสมันจึงมีมากล้นจนแทบอยากจะเอื้อมมือไปกวาดๆท้องฟ้าให้มันใสๆเพื่อรอคอยการกลับมาอีกครั้งของดวงอาทิตย์
ฉันเปิดหน้าต่างโล่ง ให้แสงแดดได้สาดส่องเข้ามาในห้อง แม้มันจะมาพร้อมความหนาวเย็นที่ยังคงเจือจางอยู่ แต่ก็ทำให้เช้านี้ห้องของฉันดูแปลกตา
ห้องของฉันมีสีฟ้า ขนาดกว้างพอเหมาะสำหรับการอยู่คนเดียว ฉันยิ้มให้กับรูปถ่ายของพ่อกับแม่ที่ฝาผนัง เช้านี้รูปที่ฉันไหว้ก่อนนอนดูมีสีสันสดใสตามไปด้วย
ฉันมองผ่านหน้าต่างออกไป ต้นไม้ใหญ่ที่เคยเขียว ตอนนี้สลัดใบยืนต้นเก้งก้างเหมือนมันกำลังจะตาย แต่จริงๆแล้วมันคงกำลังนอนหลับอยู่ เพื่อรอคอยการหมุนเวียนเปลี่ยนฤดูกาลอีกครั้ง กระรอกตัวน้อยวิ่งเล่นไปมาบนกิ่งไม้ เสียงนกร้องทักทายกันดังไปทั่วรอบบริเวณบ้าน
คงไม่ใช่มีแต่ฉันเท่านั้นที่ดีใจ เพื่อนๆร่วมโลกเหล่านี้ก็พลอยมีความสุขตามไปด้วย ใครๆก็คงหลงรักความสดใส ความสว่าง เพราะมันทำให้จิตใจของเราเบิกบาน ในทางตรงกันข้าม ใครหลายๆคนคงไม่ชอบความเงียบเหงา ความมืดครึ้มในยามฤดูหนาว เพราะมันทำให้จิตใจของเราหดหู่ เศร้าสร้อย ฤดูกาลและวันเวลาที่เปลี่ยนมักมีผลกับความรู้สึกนึกคิดของผู้คน ฉันมักคิดแบบนี้
ฉันอาบน้ำแต่งตัวเตรียมออกไปทำงาน จิตใจเบิกบานเต็มไปด้วยความหวังที่รอคอยอยู่ข้างหน้า ฉันเชื่อว่าวันนี้ร้านจะเต็มไปด้วยลูกค้าที่รอคอยวันอากาศดีๆแล้วออกมาทานข้าวพร้อมกัน
ฉันเดินไปตามถนนมุ่งตรงไปยังรถไฟฟ้า เสียงเครื่องบินดังทยานมาอยู่เหนือหัว ฉันหยุดยืนมอง ฉันไม่รู้เครื่องลำนี้มาจากไหน แต่ทุกครั้งที่เครื่องบินพุ่งตรงไปลงยังสนามบินเจเอฟเค ฉันมักคิดถึงเพื่อนอีกหลายคนที่กำลังตั้งใจจะมาสู้ มาเริ่มต้นหางาน เพื่อช่วยเหลือทางบ้าน
หลายคนที่เคยเขียนอีเมลล์มาถาม หลายคนที่เคยคุยกันจนคุ้นเคย
ในขณะเดียวกันหากเครื่องบินทยานสวนไปอีกทาง ฉันมักคิดถึงคนที่พอแล้ว กำลังเดินทางกลับบ้าน บางทีฉันก็เคยคิดว่า หากวันนั้นมาถึง ฉันเป็นคนที่ได้เดินทางกลับบ้าน ฉันจะรู้สึกยังไงหนอ
บางทีตอนนี้ ฉันอาจนึกถึงแสงแดดในยามเช้าของเมืองไทยมากจนเกินไป
Create Date : 26 กุมภาพันธ์ 2551
Last Update : 26 กุมภาพันธ์ 2551 1:19:53 น.
24 comments
Counter : 2830 Pageviews.
Share
Tweet
วางคำได้สวยและเห็นภาพเลย
โดย:
พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง
วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:1:10:49 น.
คุณสหมิวซื้อตั๋วเครื่องบินแบบ ขาเดียวหรือ ไปกลับล่ะครับ?
โดย:
pecochan
วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:1:33:53 น.
โดย:
พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง
วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:2:21:31 น.
หอบความร้อนของท้องทะเลเมืองไทยมาฝากค่ะ
รูปสวยดีนะคะ
ขอไปอ่านเรื่องอื่น ๆ ที่ จขบ นำเสนอก่อนนะ
เห็นน่าสนใจหลายอย่าง
สู้ ๆ นะคะ
โดย:
แร่ใยหิน
วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:2:23:10 น.
เขียนได้น่าอ่านมาก มันมีีสองความรู้สึกในเวลาเดียวคือเศร้าและมีความสุข ขนลุกเลยอ่ะ
โดย:
ฟรัง-แซ
วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:3:11:55 น.
เรื่องน่าอ่าน ภาพก็สวยดีค่ะ
โดย:
thaispicy
วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:5:15:17 น.
ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันที่ blog ครับผม
โดย: สอระ (
สอระ
) วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:7:49:34 น.
เขียนแล้วจิตนาการออกเลยค่ะ
อิช้านนก้ออยากกลับเมืองไทยมั่งค่ะ
โดย:
nattawara
วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:18:07:22 น.
มาอ่านค่ะ เขียนได้ดีจัง ชอบๆ
โดย:
gluhp
วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:21:20:04 น.
เคยอ่านเรื่องของคุณที่โพสต์ไว้ที่พันทิปนานแล้วมั้ง ไม่นึกเลยว่าจะมีบล๊อก อยากจะแนะนำในฐานะที่อยู่นิวยอร์คซิตี้มาเกือบยี่สิบปี
เรื่องงาน หากได้งานที่ดีกว่าก็ควรจะย้าย ถ้าหากคิดแต่เรื่องบุญคุณ ชีวิตในนิวยอร์คคุณจะไม่ไปไหนเลย บุญคุณไม่จำเป็นต้องทดแทนด้วยการไม่ลาออก แต่บุญคุณสามารถทดแทนได้หลายรูปแบบ เช่นช่วยพาไปหาหมอ ช่วยปลอบใจเป็นเพื่อน
คุณและหลายๆคนที่มาแบบมีวีซ่า ที่ยังไม่ผิดกฏหมาย สามารถขอกรีนการ์ดได้ มีอยู่หลายทาง แต่เท่าที่รู้คือ
- จ้างทนายแต่เสียเงินเยอะ มีหลายบริษัทรับทำ work permit สำหรับคนที่มีวีซ่า แต่ยังไม่เป็นบุคคลหนีเข้าเมือง
-หางานบริษัทคนไทย หรือฝรั่ง หรือต่างชาติทำ แล้วเจ้านายออกใบทำงานให้ เท่าที่ทราบเคยมีคนหนึ่งได้วีซ่านักเรียน แล้วทำงานที่สถานทูต แล้วสถานทูตออกใบทำงานให้ โชคดีสุดๆ
การทำงานในที่ๆไกล มันดีเพียงแค่หลบเจ้าหน้าที่ได้ แต่ถ้าได้ทำงานในเมือง มันโอกาสหลายหลาก
คุณเป็นคนมีความกล้าหาญ และเก่ง อย่าเก็บความสามารถของคุณไว้ในครัวเพียงอย่างเดียว ควรหางานหลายรูปแบบทำ
โดย: No name IP: 198.22.236.230 วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:22:35:36 น.
สวัสดีจ้า
โดย:
พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง
วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:0:12:21 น.
Myspace Hugs Graphics
โดย:
Fullgold
วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:23:20:35 น.
อ่านแล้วเห็นภาพเลย
แต่คุณคงอยู่นานแล้วสินะครับ ถึงคิดถึงเมืองไทยได้มากมายขนาดนี้
เคยไปทำงาน และอยู่ในNHสามเดือนเราคิดถึงบ้านน้อยครั้งมากๆเลย
---ไม่เป็นไรนะครับ สู้ สู้
(แอบคิดถึง manhattan)
โดย:
หมูแพนด้าขาใหญ่
วันที่: 29 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:11:53:41 น.
เข้าใจความรู้สึกคนคิดถึงบ้านครับ...
โดย: i-palmy (
palmy_yoyo
) วันที่: 29 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:15:47:00 น.
Hugs Graphic Comments
โดย:
Fullgold
วันที่: 1 มีนาคม 2551 เวลา:0:13:12 น.
รูปแรก ถ้าเห็น ก็จะวิ่งหนี ครับ เหมือนหนังสยองขวัญ แต่รูปสุดท้าย คิดถึงตอนได้ลาหนีงานไปนอนเล่นที่ไกลๆๆๆๆๆ
แต่คงไม่ไกลเท่า คุณสหมิว แน่ครับ
กำลังใจต้องมาก่อนเสมอ แต่อย่าลืมเงาที่เดินตามเรามาด้วยนะครับ (งง)
โดย:
redPoTatO
วันที่: 1 มีนาคม 2551 เวลา:10:47:56 น.
ถึงมันจะร้อน มันจะแย่อย่างไง ก็บ้านเราเนอะ พี่ก็ยังรอคอยวันที่พี่จะกลับไปไทยเหมือนกัน บ้านเรา อย่างไงก็บ้านเรา เราคงไม่มีวันลืม
โดย: พี่วัธ IP: 68.63.161.51 วันที่: 2 มีนาคม 2551 เวลา:14:16:42 น.
สวัสดีคะ แวะมาทักทายยามเช้า
โดย:
หน่อยอิง
วันที่: 4 มีนาคม 2551 เวลา:9:48:17 น.
รอวันนั้นเช่นกัน
โดย: Gamkaew IP: 24.46.62.47 วันที่: 4 มีนาคม 2551 เวลา:13:07:22 น.
เดือนหน้า ฉันกลับไทยหนึ่งเดือนเต็มๆ อิจฉาละซี ฉันก็อยากกลับไปบ้านเรา อยู่นี่ฉันเหนื่อย แบกจานจนมดลูกจะหลุดแล้ว รอยางฉันรับผลก่อน ไปปลูกกระท่อมอยู่ด้วยกันน่ะหม่อง
โดย:
คุณนายก้อ
วันที่: 5 มีนาคม 2551 เวลา:8:10:25 น.
อากาศ กทม ตอนนี้ก็แปลกครับๆปรับตัวไม่ทันแล้วครับ ตอนเช้าหนาวเหมือนหน้าหนาวเลย แต่ตอนบ่ายร้อนทีเดียว เป็นอย่างนี้มาหลายวันแระ งง
โดย: Ponn IP: 58.9.14.108 วันที่: 5 มีนาคม 2551 เวลา:22:39:39 น.
ฝีมือการเขียนไม่ตกจริงๆ นะเธอ
แต่ฉันคิดถึงฝีมือทำสไลด์ของเธอมากกว่าแหละ
โดย: เพื่อนสาวสุดสยาม (
kenmania
) วันที่: 5 มีนาคม 2551 เวลา:22:41:17 น.
โดย:
ฟรัง-แซ
วันที่: 7 มีนาคม 2551 เวลา:0:24:19 น.
Minkmong- พี่ส่งเพลงที่หม่องอยากฟังไปให้ ผ่าน you send it, web link + user name + pass word พี่ส่งไปให้ทางเมลแล้วนะ ทั้ง hotmail กะ yahoo รีบๆไป download นะ มันเก็บไว้ให้แค่ 7 วันเอง
โดย: P'Nao IP: 58.8.17.152 วันที่: 7 มีนาคม 2551 เวลา:15:31:23 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Be a good guy
Location :
New York CityBoy United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
เด็กจากทุ่งกุลาร้องไห้ฯฝันไกลในนิวยอร์ค
Friends' blogs
Be a good guy
ป้ามด
ปูขาเก เซมารู
someone like me
NeneShin
smartupid
fluffyboy101
Kurt Narris
* เทมมี่จัง *
B Oprysk
BlackmagicW
Susie
gabgab
หญิงป้า
PoH13
หน่อยอิง
กรรชัย
WaN-r-Tit
Praparat2001
canx
redPoTatO
roslita
tingpositive
pecochan
กะว่าก๋า
ซ่อนทรายแก้ว
ทิวาจรดราตรี
มารปักษา
Tripple Jack
มาดามอุ้ย
คุณนายก้อ
ป้ามะลิกับลุงมะระ
พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง
The Fifth
Mcintosh.Net
nanida
GlowPopJigglyJam
Tang_Siri
pink daffodil
INGEN ER PERFEKT
Webmaster - BlogGang
[Add Be a good guy's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.