Bloggang.com : weblog for you and your gang
แล้วเด็กบ้านนอกคอกนา ก็บินมาอยู่ถึงนิวยอร์ค
Group Blog
บันทึกคำให้การของเกย์เร(รวมงานเขียน)
นิวยอร์ค ซิตี้บอย
ที่ว่าง
สารหล่อเลี้ยงของชีวิต
<<
มิถุนายน 2551
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
3 มิถุนายน 2551
ข้าวยาก น้ำมันแพง
All Blogs
3 ปีที่นิวยอร์ก
ขุนหมูสู้หนาว
เดลิเวอรี่มาแล้วจร้า
โมจิโต้อีกแล้ว กรูจะบ้า
ดอลล่าห์ที่หายไป
หนาวเหมือนกันหรือเปล่า
5 Av+99 cent =NewYork
ป่วยมากไหมฆ่ะ ป้า
วันที่แสนยาวนาน
สโลว์บัดซบ
กรรมหนอกรรม ใครทำคนนั้นได้
คลอดแล้วจ้า
เมกาจ๋า อดทนไว้
หนาวเชียงใหม่ใกล้นิวยอร์ก
เสียงกระซิบ อันแผ่วเบา
ความรักแย่ งานการเยิ่น
เอเชียแร๊ง แรงมากฆ่ะๆๆๆๆ
ไปวัดแบบไทยๆในนิวยอร์ค
เสียงที่ใจไม่เคยได้ยิน
หอมข้าวหอมมะลิจากทุ่งกุลาร้องไห้
จุดไต้ตำตอ คนไทย
วันเวลาที่เปลี่ยนไป
ตึก ตึก ตึก
ข้าวยาก น้ำมันแพง
นิวยอร์คเกอร์ผู้แล้งน้ำใจ
เทรนงานอย่างไรให้ผ่านโปร ตอน 2
อันหางานร้านอาหารไทยนั้นไม่ยากแต่ก็ไม่ง่ายหรอกนะ ตอน1
หมดท่า
Are you Jet Li?
คนังน้อยถอดรูป
หวาด
ผีเห็นผี
ปรับตัวปรับใจทำงานให้ไวเหมือนลิง
สู้โว้ยยยยย
A New Day Has Come
แดดอ่อนๆตอนเช้า
เวลาของชีวิต
เสน่ห์ของเหล้า
แคชเชียร์ละเหี่ยใจ
The Eye ฉันเห็นผีที่เมกา
ช่องว่างระหว่างความเป็นคน
ของฝากจากแดนไกล
ผีเสื้อราตรีคืนนี้มีอ๊วก
ของขวัญรับปีใหม่
โลกหมุนด้วยความแคบ
วันเกิดนี้เพื่อใคร
I Know what you did last nite?
เวลาแห่งการก้าวผ่าน
วันปลดแอก
ถนนสายนั้นชื่อความเหงา
โชว์ฟรีไม่มีชาร์ต บล็อคติดเรต
บล่าๆนินทากาเลกาลี
ทางผีผ่าน
ความรู้สึกของคนที่หมดใจ...กับความงี่เง่าของคน
กาลครั้งหนึ่งเมื่อวานนี้ หิมะตก
สักวาหน้าหนาวสาวขาแตก
คิดไม่ออกบอกไม่ถูก พูดไม่ได้ โดย สหมิว
อยู่อย่างเกย์ เกร๋ๆแกร่งๆแรงๆในนิวยอร์ค
กว่าจะมาเป็น "ทิป"
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
อุ่นไอหนาวด้วยน้ำใจ ของ ผู้ให้ กับ ผู้รับ
แรงใจไม่เคยล้า
อย่า ..กลัว
วันหยุดอันแสนหวาน
น้องหวึ่งจิบไวน์
การมาเยือนของสายลมหนาว
คันได้กินลาบซิ้นอย่าลืมแจ่วแพวผัก
แบบนี้ แบบไหนถึงจะเรียกว่าเป็น New Yorker ตัวจริง
รางวัลแด่คนช่างฝัน
กล่องข้าวน้อย ฆ่าชั้น
คืนนั้นคืนไหน ใจไม่เคยเปลี่ยนแปลง
US open กว่าวันนี้จะมาถึง By สหมิว
อ้วน ผอม จอมจิ๊ก by สหมิว
เป็นคนไทยที่ไร้ตัวตน
เราลืมได้ หรือ เราแค่หลอกตัวเองไปวันๆ
ขูด ขูด ขูด รวยๆๆๆๆๆๆ
ฉันมาทำอะไรที่นี่ ที่เมกา
อากาศวิปริต คนวิปลาส
วันที่ฉันป่วยทางจิต
ชายแก่ที่เดินกลับมาในความทรงจำ
สเปเชี่ยว ไวน์ ดริ้ง เอนนี่ติงเอลลลลลลลลล
ที่เหลืออยู่คือความว่างเปล่า
ชีวิตคือการเดินทาง
เฝ้าคิดเรื่องเดิมซ้ำๆ นับความช้ำแทนเลขวันที่
แล้วความห่างไกลก็แยกเราไปจากกัน
ตอน 27 รักแท้บทที่ 2
โก้ โก้ โก้ หนุ่มๆโก้
สบาย สบาย ในวันหยุด
แบกจานใบใหญ่ไปเสิร์ฟลูกค้า
อีกไม่นานคงได้รวมเล่มแล้ว
ตอน 26 รักแท้บทที่ 1
ตอน 25 งานหนักแถมพักก็ไม่ได้
ตอน 24 บทเรียนจากการทำงาน
ตอน 23 เอาใจคนแก่
ตอน 22 มือใหม่หัดเวท
ตอน 21 บ้านหลังใหม่ใกล้ชิดพม่า
ตอน 20 รับเพื่อนฝึกฮู้ด
ตอน 19 ลูกค้าดี ลูกค้าเลว
ตอน 18 ชีวิตโรบินฮู้ด
ตอน 17 รวมมิตรลูกค้านานาชาติ
ตอน 16 ลูกค้าสารพัดพิษ
ตอน 15 งาน งาน งาน
ตอน 14 น้ำพักน้ำแรงกลับบ้าน
ตอน 13 วันว่างของชาวต่างด้าว
ตอน 12 ยอมแพ้แมงดูดเลือด
ตอน 10 ย้ายรังใหม่วัดใจแม่ผีนักวิ่ง
ตอน 9 ประสบการณ์ใหม่ยามไกลบ้าน
ตอน 8 วันสดใสกับงานใหม่
ตอน 7 ฝึกงานแบบพิกลพิการ
ตอน 6 เจ็บก็ทน ช้ำก็จะทน
ตอน 5 ฝึกงานรันเนอร์โหด
โชคเริ่มเข้าข้างคนสวย
เตะฝุ่นหางาน
เดินย่ำต๊อกหางาน
ก้าวแรกที่เมกา
ข้าวยาก น้ำมันแพง
ช่วงนี้ข้าวแพงมาก ตักข้าวให้ลูกค้าน้อยลงหน่อยนะ โจ้เพื่อนรันเนอร์สุดหล่อฝากบอกฉันมาตอนกำลังทำงานด้วยกัน
ดีสิโจ้ ข้าวหอมมะลิแพงๆบ้านฉันทำนาจะได้ขายข้าวได้ราคามั่ง ฉันตอบโจ้ด้วยรอยยิ้มพลางแอบนึกดีใจว่าต่อไปนี้ สาธุ ถ้าเป็นไปได้ ขอให้ข้าวกับน้ำมันมันราคาแพงพอๆกันเลย เผื่อชาวนาจะได้ลืมตาอ้าปากเสียบ้าง
ที่ต้องบอกว่าดีใจอย่างออกนอกหน้า เพราะตั้งแต่ลืมตามาดูโลกใบนี้ก็พบว่าพ่อแม่พี่น้องลุงป้าน้าอา สรุปทั้งตระกูลและทุกคนในหมู่บ้านประกอบอาชีพทำนา แล้วท้องทุ่งนาอันกว้างใหญ่ไพศาลของทุ่งกุลาร้องไห้ก็เป็นแหล่งปลูกข้าวหอมมะลิอันขึ้นชื่อ
ตอนมาทำงานในครัววันแรก เมื่อฉันมองเห็นถุงข้าวสารน้ำตาถึงกับจะรื้นเอ่อล้นออกมา เพราะมันขียนบอกว่า ข้ามหอมมะลิแสนอร่อยจากดินแดนทุ่งกุลาร้องไห้ จ.ร้อยเอ็ด อันเป็นถิ่นฐานบ้านเกิดของฉํนเอง ทุกครั้งที่ฉันทำงานเป็นรันเนอร์ในครัว ฉันจึงพยายามตักข้าวด้วยความระมัดระวัง แม้จะเม็ดเดียวก็ไม่อยากให้หก เพราะรู้ถึงความยากลำบากกว่าทุกเม็ดจะเดินทางมาถึงที่นี่
คืนนั้นอารมณ์ดีใจยังต่อเนื่อง ฉันรีบโทรกลับบ้านไปหาแม่ ก่อนจะบอกเล่าสถานการณ์ราคาข้าวหอมมะลิในเมกาว่าร้านอาหารไทยต้องการเยอะมาก ถึงขั้นขาดตลาด จนบางร้านต้องแอบไปซื้อข้าวจีน คุณภาพต่ำมาหุงปนๆกันหรือถึงกับเปลี่ยนข้าวที่ใช้ในร้านไปเลย ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป ครอบครัวเราคงได้สบายกันเสียที
ขายเข้าแข่งน้ำมันเลยเนอะแม่เอ้ย
เอ่อ ดีๆแม่กะว่าจั่งสั่นล่ะ
ปีนี้ลุงทุนเต็มที่เลยเด้อแม่ นาผู้ได่บ่อยากเฮ็ดเซาเผิ่นเลย
ฉันกำชับการลุงทุนขั้นพื้นฐานของครอบครัวกับคุณแม่ พร้อมทั้งแสดงความมั่นใจว่าสามารถหาเงินลงทุน ปุ๋ย ค่าแรงงานทุกอย่างมีพร้อมให้แม่เสมอ
อาทิตย์ต่อมาเกือบเที่ยงคืน ฉันเดินเข้าไปในครัว คืนนี้ร้านยุ่งมาก ลูกค้าแน่นขนัดตั้งแต่ 5 โมงเย็น จนถึงเดี๋ยวนี้ก็ไม่มีทีท่าว่าจะลุกออกจากร้านได้ง่ายๆท้องร้องจ๊อกๆลำไส้ปั่นป่วนด้วยความหิว ตลอดเกือบ 6 ชั่วโมงกว่าๆที่ผ่านมามีแค่น้ำเพียงสองแก้วที่มีเวลาได้พักดื่ม
ด้วยความคุ้นเคย ฉันรีบเปิดหม้อข้าวแล้วล้วงเอาข้าวมาหนึ่งกำ ก่อนค่อยๆปั้นเป็นก้อนแล้วส่งเข้าปากเคี้ยว วินาทีที่ข้าวสัมผัสไปที่ลิ้น ก่อนกระทบกับฟันแล้วคลุกเคล้ากับน้ำลายสร้างความงุนงงงให้กับประสาทรับรสของฉันมาก
พอชะโงกลงไปดูการเรียงตัวของเม็ดข้าว ความอ่อนนุ่ม ยิ่งเมื่อลองดมดูกลิ่นแล้ว ฉันแทบอยากจะกรี๊ดออกมาเป็นภาษาอีสานว่า
เห่ย บ่แม่นแล้วเด้อ
พี่ๆเราเปลี่ยนข้าวในร้านหรือครับ
ใช่ ข้าวหอมมะลิขาดตลาด หาซื้อไม่ได้ คำตอบสั้นห้วนจากคนในครัวดังสะท้อนกลับมา
เป็นไปได้ยังไง พื้นที่ในการปลูกข้าวหอมมะลิเป็นล้านๆไร่ ครอบคลุมหลายจังหวัด ทั้งร้อยเอ็ด สุรินทร์ มหาสารคาม ยโสธร ทำไมจะไม่พอที่จะส่งมาขาย ทำไมต้องเอาข้าวปลายแหลมเล็ก สีเหลืองซีด รสชาติเหมือนเคี้ยวรำหมูปนแกลบ มาขายแทนข้าวบ้านฉันด้วยนี่ หึ
คืนนั้นอารมณ์จิตหงุดหงิมยังค้างคา ฉันรีบจิ้มๆมือถือโทรกลับบ้านที่ร้อยเอ็ดอีกครั้ง พร้อมทั้งบรรยายสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในร้านให้แม่ฟังอย่างชัดแจ้งตรงประเด็น
บ่มีไผ่มีเข้าแล้วเด่บักหล้า
เอ้า ไปไสเมิดแล้ว
ขายเมิดเลย โดนแล้ว จำนำกับธกส.
แล้วเอาเข้าอีหยั่งกินล่ะแม่แบบนี้
ซื้อเข้าปลายเผิ่นกิน
เสียงโทรศัพท์ปลายสายวางไปนานแล้ว แต่ฉันไม่อาจสลัดภาพบางอย่างที่ยังขุ่นมัวในจิตใจได้ บางทีโลกใบนี้ก็ไม่ได้สร้างความยุติธรรมให้ทุกคนได้อย่างเท่าเทียมกันหรอก บางอย่างก็ไม่ได้ง่ายเหมือนที่เราคิด เพราะเงื่อนไขอะไรหลายๆอย่างที่สร้างกรอบมาบังคับให้มันต้องเดินไปอย่างไร้ทิศทาง
สายตาฉันเหม่อลอยกวาดไปยังทีวีเครื่องเล็ก สถานีโทรทัศน์NY1ของนิวยอร์คกำลังรายงานราคาน้ำมันของวันพรุ่งนี้ ฉันมองตัวเลขแล้วอดเป็นห่วงทุกคนทางบ้านไม่ได้ เพราะประโยคท้ายๆที่แม่บอก คือ ตอนนี้คนหนุ่มสาวออกจากหมู่บ้านไปหางานทำในกรุงเทพฯหมดแล้ว
น้ำมันลิตรล่ะ 45 บาทเด่ลูก บ่มีไผ่อยู้ได่ดอก ของกะแพง ขายเข้าได่เงินมาท่อได่กะบ่พอกินดอก
Create Date : 03 มิถุนายน 2551
Last Update : 3 มิถุนายน 2551 11:19:43 น.
12 comments
Counter : 648 Pageviews.
Share
Tweet
จริงจ้าขนาดแถวบ้าน ตาขายปุ๋ยตอนนี้ต้นทุนปุ๋ยปาไปเกือบพัน น้ามันอีก ต้นทุนแพง ราคาข้าวแพงก็จริงแต่ลงทุนหลายตังคิดแล้วต่อไปจะมีไครทำนาอีกเนี่ยนะ
โดย:
honto
วันที่: 3 มิถุนายน 2551 เวลา:14:03:10 น.
ข้าวของขึ้นราคาจริงๆ น้ำมันก็แพงขึ้นๆๆ
โดย:
Irish girl
วันที่: 3 มิถุนายน 2551 เวลา:14:20:51 น.
ตอนนี้หัดกินข้าวเหนียวอยู่ค่ะ อิ่มเร็วประหยัดหาซื้อง่ายไม่แพงเหมือนข้าวหอมมะลิอ่ะ...
โดย:
Patarawan H
วันที่: 3 มิถุนายน 2551 เวลา:17:13:04 น.
Swadee ka,
Yes everything is so expensive these days. I am very concerned about our financial status we are in at the moment.
โดย:
CrackyDong
วันที่: 3 มิถุนายน 2551 เวลา:19:50:02 น.
น้ำมันลิตรละ 45 บาท
อ่านแล้ว ต้องขยี้ตาอ่ะครับ
นรกชัด ๆ
โดย:
pecochan
วันที่: 3 มิถุนายน 2551 เวลา:21:35:33 น.
เง้ออออ...ข้าวแพง น้ำมันแพง ทุกอย่างแพงหมด ยกเว้นเงินเดือน.....ยุคข้าวยากหมากแพงของจิง
แต่ก็น่าดีใจกับชาวนานะครับ ตอนนี้ไปไหนๆ แม่แต่รอบๆกทม. ก็เห็นแต่ทุ่งนาเต็มไปหมดครับ ที่ตรงไหนเคยว่างหรือเคยรกร้าง ตอนนี้ก็กลายเป็นนาไปหมดแล้วครับ
โดย: ปอน IP: 58.9.22.114 วันที่: 3 มิถุนายน 2551 เวลา:21:53:42 น.
โทรกลับบ้านหาแม่ เพื่อนบ้านบางคนเขากู้เงิน100 ละ20 น่าเห็นใจ มาก
ลูกๆกำลังเรียนกันด้วย ปุ๋ยแพงนํ้ามันใช้ไถนาแพง กว่าจะได้ขายข้าว
เป็นหนี้ดอกบาน เฮ้อ..... รักคนไทย จากลูกชาวนาไทยคนหนึ่ง
โดย:
ploydee
วันที่: 4 มิถุนายน 2551 เวลา:2:47:09 น.
ยินดีที่ได้อ่านเจอบล็อกนี้นะ
สู้นะ ค่าของคนอยู่ที่ผลของงาน
อ้อเพิ่งกลับจากเมืองไทยจ้ะ น้ำมันแถวต่างจังหวัด ที่แบ่งขายใส่ขวดแม่โขงขนาด 725 ml ครึ่งขวดไม่ถึงครึ่งลิตร ติดราคา 30 บาท
ราคาข้าว ปุ๋ย ยา ขึ้นราคากว่า 100% ไม่รู้ใครรวย ใครซวย
ยินดีที่ได้รู้จัก แล้วจะแวะมาคุยใหม่ จะได้ไหม
โดย: เจ้าอ้อ IP: 207.38.173.34 วันที่: 4 มิถุนายน 2551 เวลา:12:56:01 น.
มาให้กำลังใจพี่คำหม่อง...
เปลี่ยนรูปที่ profile ใหม่ด้วย
โอ้โห...
โดย: แรกเริ่ม IP: 208.120.83.194 วันที่: 5 มิถุนายน 2551 เวลา:10:46:49 น.
ราคาขาวลดว่ะแก จากที่บอกว่าจะเป็นหมือนสี่ต่อเกวียนตอนนี้เหลือสี่พันอะ
ส่วนยางพาราบ้านพี่ กิโลละ 90 อิอิ แต่ขอโทษ ฝนตกทุกวันกิโลละพันก็ไม่มีประโยชน์
สถานการณ์บ้านเมืองก็ย่ำแย่
คิดถึงแกว่ะ
โดย: พี่เนาว์ IP: 58.8.9.149 วันที่: 5 มิถุนายน 2551 เวลา:17:26:51 น.
มันเป็นเรื่องจริงครับ
โดย:
redPoTatO
วันที่: 7 มิถุนายน 2551 เวลา:8:53:58 น.
รออ่านตอนต่อไปอยู่ค่ะ
เมื่อไหรจะมาเน้อ
มาดูทุกวันเลย
โดย: โดมมี่ IP: 76.93.83.155 วันที่: 12 มิถุนายน 2551 เวลา:22:23:10 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Be a good guy
Location :
New York CityBoy United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
เด็กจากทุ่งกุลาร้องไห้ฯฝันไกลในนิวยอร์ค
Friends' blogs
Be a good guy
ป้ามด
ปูขาเก เซมารู
someone like me
NeneShin
smartupid
fluffyboy101
Kurt Narris
* เทมมี่จัง *
B Oprysk
BlackmagicW
Susie
gabgab
หญิงป้า
PoH13
หน่อยอิง
กรรชัย
WaN-r-Tit
Praparat2001
canx
redPoTatO
roslita
tingpositive
pecochan
กะว่าก๋า
ซ่อนทรายแก้ว
ทิวาจรดราตรี
มารปักษา
Tripple Jack
มาดามอุ้ย
คุณนายก้อ
ป้ามะลิกับลุงมะระ
พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง
The Fifth
Mcintosh.Net
nanida
GlowPopJigglyJam
Tang_Siri
pink daffodil
INGEN ER PERFEKT
Webmaster - BlogGang
[Add Be a good guy's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.