ครั้งที่แล้วยัง ลั๊นลา ไปเที่ยวบาร์เกย์อยู่เลย มารอบนี้อัพซะเศร้าเลย บางครั้งบุญคุณก็สำคัญค่ะ แต่จุดมุ่งหมายที่เราต้องทำมันสำคัญกว่านั้นเยอะนะคะ คุณมาที่นี่เพื่ออะไร และหนทางที่เข้ามา มันดีกว่าทางเดิมมั๊ย มันทำไห้บรรลุเป้าหมาย ได้เร็วขึ้นรึเปล่า ถ้าได้ ก็ทำไปเลยค่ะ ทุกคนมีเหตผลของตัวเองกันทั้งนั้นนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ สู้ เย่ เย้

เรามักจะคิดว่า หัวใจของเราบอกได้นะ ว่าจะเลือกตัดสินใจอย่างไร เพราะหัวใจของเราเป็นสิ่งเดียวที่ไม่ทรยศตัวเราเลย บางที ในบางจุด ตัวเราเองเท่านั้นที่รู้ เพราะเราต้องอยู่กับมัน ยังไงก็ ขอให้สู้นะคะ

ขอสนับสนุนการตัดสินใจของน้องสมิงคับ เรื่องบางเรื่องก็ไม่สามารถใช้เหตุผลกำกับได้ ทนต่อไปคับ

สิ่งที่เราเลือกแล้วนั้นย่อมคือสิ่งที่ดีที่สุดค่ะ ขออวยพรให้คุณโชคดี

ดีแหละ ได้ประสบการณ์ ทนๆเอา
อีกหน่อยเปิดร้านเองโลด

อะไรที่ทำแล้วสบายใจ ก็ควรตัดสินใจที่เลือกทำอย่างนั้น เพราะถ้าฝึนทำอะไรแล้วรู้สึกเหนี่อยใจมากกว่าเหนื่อยกาย มันก็จะทำให้ชีวิตเรามันสั้นลง เป็นกำลังใจให้นะคะ
*ชอบเรื่องที่คุณเขียนมาก*

อืม เห็นด้วยค่ะ ตัดสินใจลำบากที่สุด แต่น้องมิวทำได้ดีแล้วหล่ะ เจ๋งจ๊ะ

รู้สึกเรื่อง "บุญคุณ" ของชาวอิสาน เป็นเรื่องใหญ่ มาแต่ไหนแต่ไร .... แต่บางที ก็อาจจะต้องแยกกันให้ขาด กับ หลาย ๆ เรื่องนะครับ

ขอให้โชคดีในการตัดสินใจครับ

พี่สมิวขา อย่าหาว่าหนูงั้นงี้เลยนะคะ แม้ร้านเก่าจะเป็นผู้ให้โอกาศพี่ก็จริงและคนเราควรจะกตัญญูก็จริงแต่ เรากำลังอยู่ในโลกของความเป็นจริงที่จะต้องฝ่าฟันคะ เราต้องเลือกทางที่ดีที่สุดให้กับตัวเราสิคะ แม้ว่าความคิดนี้จะดูมักง่ายแต่คิดในแง่ที่ว่า ถ้าร้านเก่าอยากจะให้พี่ออกขึ้นมา เขาจะถามพี่ไหมคะว่า "ฉันให้โอกาศแกขนาดนี้แล้วไปซะให้ไกลๆ ห้ามไปทำที่ร้านอื่นนะ และจงอดยากต่อไป" งั้นหรอคะ พี่กำลังทำเพื่อใคร??? ตัวเอง ? ครอบครัว? หรือเพื่อเจ้าของร้านเก่ากันคะ...?? พี่คิดดูนะคะ

ด้วยความหวังดีจากผู้ที่ติดตามอ่านมานานคะ

อ่านครบทุกตอนที่มี สนุกแล้วก็นึกภาพออกว่ามันเป็นอย่างไร พี่เคยทำมาก่อน ตอนทำวันแรกพี่ร้องไห้อยากกลับบ้าน แต่มาแล้วตอนสู้ๆเพื่อคนทางเมืองไทย พี่ว่างานที่ไหนทำแล้วสบายใจก็ทำที่นั้นแล่ะ(เงินดีด้วย
เป็นพี่ไปทำเลยไม่ต้องสนใจคำว่าบุญคุณเราทำงานแลกกับเงิน)
พี่ไม่ได้สอนว่าไม่ให้รู้จักบุญคุณคนนะค่ะ เรามาทำไม มาเพื่ออะไร
เราทำงานให้เค้าบุญคุณก็หมดแล้ว

เป็นกำลังใจให้นะคะ

คุณสหมิว ขอโทษทีนะ มาอ่านช้าไป หลายวัน อิอิ
แต่เชื่อเราซิ ความกตัญญูรู้คุณเป็นสิ่งที่ดีนะ แต่ถ้าเรามีทางเลือกที่ดีกว่านั้น เราก็น่าจะเดินไปหาทางนั้นนะ ค่อยๆๆออกมาที่ละนิด ไม่ต้องออกมาเต็มตัว เข้าใจ๋ นะคุณสหมิว
ถ้าเป็นเรา เราจะเลือกความสบายใจ จะได้มีแรงทำงานกันต่อไป "คับทีอยู่ได้ คับใจอยู่ยาก"

อยากให้ทุกๆคนคิดแบบพี่จังเลยค่ะ แผ่นดินไทยคงสูงกว่านี้เยอะ