แล้วเด็กบ้านนอกคอกนา ก็บินมาอยู่ถึงนิวยอร์ค
Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2550
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
18 สิงหาคม 2550
 
All Blogs
 
ฉันมาทำอะไรที่นี่ ที่เมกา






ค่ำคืนอันแสนอบอ้าว ฉันกำลังนั่งรถไฟฟ้ากลับบ้าน ไวน์สองแก้วที่จิบมากำลังเริ่มออกฤทธิ์กรึ่มๆได้ที่ เสียงหัวเราะจึงดังลั่นไปทั่วโบกี้รถไฟ จนพวกโก้ที่นั่งมาด้วยเริ่มหวาดกลัว โธ่ๆๆๆพ่อเตี้ยหมาตื่น ฉันไม่มีอารมณ์พิศสวาทพวกคุณหรอก ไม่เอาน่า อย่ากลัววววววววว


เห็นเย้วๆบนรถไฟอย่างอารมณ์ดีกันแบบนี้ เพราะกำลังมุ่งหน้าไปร้านสบาย คืนนี้มีปาร์ตี้วันเกิดสาวสวยเพื่อนของข้าเจ้าเอง นามว่า “สุ” สุ เพื่อนของเพื่อนที่เพื่อนแนะนำให้รู้จัก อิอิ งงไหม คือ เพื่อนที่มาเจอที่เมกานี่ล่ะ ปีที่แล้ว สุ คือสาวน้อยร่างอวบอัดที่พาเราเดินเข้าไปสมัครงานที่ร้าน จนเราได้ก่อร่างสร้างตัว แขนขา เริ่มใหญ่คับร้านมาจนเดี๋ยวนี้


พอเข้าไปในร้าน โอ้……….นี่มันนิวยอร์คหรือว่าเธคแมวดิ้นตายแถวหน้ารามกันแน่ ทั้งห้องเล็กๆอัดแน่นไปด้วย เพื่อนของเพื่อนและเพื่อนๆของสุ ฉันแจกยิ้มร่าเริงทักทายไปทั่วร้าน รู้จักกันมั่ง ไม่รู้จักเป็นส่วนใหญ่ บางคนคุ้นหน้า เอ….โจทย์เก่านี่นา บางคนแรงมากๆชีดูมั่นใจ ตีหัวฟูทรงพี่ปุ๋ยตอนได้ตำแหน่งนางงามจักรวาลใหม่ๆ


เพลงเริ่มมันส์ เบียร์เริ่มกระดกถี่ๆ ปกติเขาห้ามดื่มเบียร์กับไวน์ แต่คืนนี้มีข้อยกเว้น ฉันยกไปหลายขวด แล้วเริ่มออกลีลาเยื้องย่างไปทั่วร้าน จิกสายตามองไปในหมู่แรงงานต่างด้าวด้วยกัน มีทั้งหน้าตาดีและที่ควรปรับปรุง

“ช่วยเก็บผ้าเช็ดหน้าของชั้นหน่อยได้ไหม เพราะชั้นทำมันตก ชั้นกลัวใครคว้าไป” เพลงโบว์ จ๊อยที่ชื่นชอบ ชั้นรีบออกท่วงท่า ไม่ให้แพ้สองสาว ทุกคนพร้อมใจกันลุกขึ้นเต้นอย่างบ้าคลั่ง ไม่แปลกใจหรอกนะ ทำงานมาแสนหนัก เหนื่อย เครียด เวลาปลดปล่อยก็เลยสุดๆเหมือนกัน


แล้วเวลาสำคัญก็มาถึง เมื่อ เค้ก ก้อนใหญ่ถูกยกออกมาพร้อมเทียนเล่มน้อย จำนวนน้อยกว่าอายุจริง อิอิ ทุกคนพร้อมใจร้องเพลง Happy BD ให้สุ แล้วเมื่อถึงเวลาสำคัญสุก็เป่าเทียนท่ามกลางเสียงปรบมือกึกก้อง ในจังหวะนั้นเอง ชะนีจักรวาล เพื่อนสาวของสุก็ออกอาการอยากเป่าเทียนด้วยมั่ง หล่อนโค้มหัวลงมาเต็มที่ ก่อนที่ลมจากปากจะพ่นออก แต่เส้นผมที่ยีฟูมากลับแซงหน้า

“ฟู่ ฟู่ แซด แซ่ดๆๆๆๆ” “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” เสียงทุกคนกรีดร้องออกมาอย่างตกใจ เมื่อเห็นประกายไฟแตกลามไปทั่วหัว ทุกคนช่วยกันปัดๆออก แล้วทั้งร้านก็อบอวลไปด้วยกลิ่นเหม็นไหม้

ตอนนี้ฉันแสนสงสารหล่อนเหลือเกิน แต่อารมณ์กำลังได้ที่ จึงดิ้นต่อ ท่ามกลางกลิ่นผมไหม้ คืนนั้นเป็นไงไม่รู้ รู้สึกเมาหนักผิดปกติ อาจเพราะกินเบียร์แกล้มกลิ่นผมไหม้ก็เป็นได้


ตีสี่ คลานงัวเงียอยู่บนที่นอน น้ำเนิ้มไม่อาบมันแล้ว หลับเป็นตาย จนได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกตอน 9 โมงเช้าอีกครั้ง เหมือนจิตวิญญาณบอกตัวเองว่าต้องลุกไปทำงานแล้วนะ แม้ร่างกายตอนนี้ไม่ไหวจริงๆ

11 โมงถึงร้าน เปิดร้าน เซ็ตเตรียมของทุกอย่าง ง่วงมากถึงมากที่สุด กลั้นใจดึงขนตาตัวเองไปสามเส้นก็ยังไม่หายง่วง คราวนี้ถอนขนจมูกต่อ ทั้งน้ำหูน้ำตาไหลพราก ง่วงๆจังเลย ทำไงดี เปลี่ยนไปซอยหอมเป็นลูกเต๋า เพราะอยากบิ้วอารมณ์ให้เศร้า เผื่อมีคนสงสารมั่งว่ากำลังอยู่ในช่วงอกหักก็ไม่มีคนสนใจ แถมป้าณีแม่ครัวยังมาชมอีก ว่าหั่นได้สวยมาก งานออกมาเนี๊ยบ

พริกม้วนเริ่มงอเป็นเกสรดอกไม้แล้ว เอาออกมาตาก ไว้แต่งจาน ก้อบมาเริ่มงานตอนเที่ยงเดินผ่านเข้าไปสวัสดีป้าณีกับพี่นิด

“ต๊าย…….แก ทำพริกม้วนได้งดงามมาก น่าภูมิใจจริง”
“ภูมิใจไรของแก”
“ภูมิใจไง ว่าแมสคอมฯมช.สอนบัณฑิตได้เยี่ยมทุกเรื่อง”
“หยั่งมาขบแต่เจ้า ย่าวอก”
“คริคริ นี่ถ้าอาจารย์สดศรีรู้ว่าลูกศิษย์ที่ปั้นมากับมือมากรีดผักซอยหอมอยู่ในครัวที่เมกา แกจะรู้สึกไงนะ”

ก้อบเดินหัวเราะออกจากครัวไป นั่นสิ ถ้าอาจารย์หรือเพื่อนๆหลายคนรู้ว่าตอนนี้ เรากำลังทำงานนี้อยู่ เขาจะคิดยังไงนะ อุดมการณ์ ความ ฝัน ความหวังต่างๆเมื่อ 4 ปีที่แล้วหายไปไหนนะ ถามใจตัวเองหลายครั้ง มันก็ยังคงอยู่ แต่วันเวลาต่างหากที่มันทำให้หลายอย่างไม่เป็นไปตามที่ฝัน

เราไม่เคยทอดทิ้งความฝันนะ แต่มันอาจจะยังไม่ใช่ตอนนี้ ความฝันของเรายังอีกยาวไกล แต่ตอนนี้เราอยากทำความฝันของคุณพ่อคุณแม่ให้เป็นจริงมากกว่า

“สิ้นปี ฉันต้องเก็บเงินสร้างบ้านให้ได้” ฉันบอกกับตัวเองเบาๆ ก่อนลงมือ หั่นแตงกวาเป็นชิ้นเล็กๆ เพื่อเอาไว้ใส่น้ำจิ้มสเตะไก่ต่อไป





Create Date : 18 สิงหาคม 2550
Last Update : 18 สิงหาคม 2550 9:54:26 น. 14 comments
Counter : 789 Pageviews.

 
เป็นกะลังใจให้ตลอดนะคับ...ผมชอบและหนับหนุนคนเดินชีวิตแบบนี้คับ...เพราะผมก็เป็นแบบนั้น...แล้วผมจะรอดูรูปบ้านของคุณกะมะม๊านะคับ...สู้ๆคับ...


โดย: Kurt Narris วันที่: 18 สิงหาคม 2550 เวลา:10:28:20 น.  

 
เขียนเรื่องได้น่าอ่านมากเลยค่ะ แต่งเป็นเรื่องสั้นได้เลยเนี่ยะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ อย่าให้สิ่งรอบตัวมาขโมยความฝันค่ะ


โดย: Bee1st วันที่: 18 สิงหาคม 2550 เวลา:10:55:53 น.  

 
ชอบตอนท้ายๆ มากๆคะ อ่านแล้วมีกำลังใจขึ้นมาเลย

เป็นกำลังใจให้กันและกันนะค่ะ


โดย: Pre-Cambriam IP: 202.10.85.163 วันที่: 18 สิงหาคม 2550 เวลา:11:34:09 น.  

 
กระผมก็นิเทศ มาจากเชียงใหม่ แต่ตอนนี้ ก็ทำอะไรแบบเดียวกันเลย
คิดว่า เอาชีวิตมาใช้ ในดินแดน แห่งโอกาสหลาย ๆ อย่างนะ


โดย: pecochan วันที่: 18 สิงหาคม 2550 เวลา:12:23:25 น.  

 
ดีใจจ๊าดนักเจ้า เจอเปื้อนแถวเด่วกั๋น

อิอิ


กึดตึงหาเจียงใหม่จ๊าดนักเจ้า


โดย: สหมิว ไม่แบ๊ว (Be a good guy ) วันที่: 18 สิงหาคม 2550 เวลา:12:28:28 น.  

 
เดว จะไปแอ่วนิวยอร์คพ่องเน้อ
กึ๊ดเติงหา ไทม์สแควร์ กับ รถไฟสาย A
ฮักนิวยอร์คขนาด เกยไปเตื้อเดียว ปี๋ตี้แล้ว ม่วนขนาด


โดย: pecochan วันที่: 18 สิงหาคม 2550 เวลา:13:25:29 น.  

 
ขอให้สมปรารถนา คุณมีความรับผิดชอบต่อหน้าที่ คุณพ่อคุณแม่คงจะได้บ้านใหม่ตามที่ตั้งใจไว้นะครับ.


โดย: ธ.ธง IP: 58.64.58.42 วันที่: 18 สิงหาคม 2550 เวลา:13:30:45 น.  

 
ขอให้สิ่งที่อยากทำเป็นจริงในเร็ววันนะคะ เราเองก็มีฝันอยากจะสร้างบ้านที่เมืองไทยซักหลังเช่นกันค่ะ


โดย: Malee30 วันที่: 18 สิงหาคม 2550 เวลา:14:54:24 น.  

 
ไม่ต้องคิดไร เวบบล๊อกไปอยู่ในcmupark.com น้องๆมาอ่านตรึม


โดย: งุงิจัง IP: 125.24.216.170 วันที่: 19 สิงหาคม 2550 เวลา:16:03:34 น.  

 
เพิ่งรู้ว่าพี่สมิวเปิดบล็อค เอิ๊ก ตกข่าว
แล้วตูนก็เพิ่งรู้ว่าพี่จบแมสคอม มช. อีกด้วย
ตอนเอ็นทรานซ์ ตูนเคยได้โควต้า จากคณะนี้แหละค่ะ
แต่กระแดะไม่เอา ชีวิตเลยงงๆมาจนทุกวันนี้
เสียดายจังเลย เลยไม่ได้เป็นรุ่นน้องพี่สมิวซะนี่
แต่ยังดีนะคะ โชคชะตาให้มาเจอกันในเว็บ ^^

ตอนที่พี่โพสต์กระทู้ หัวใจ ตูนก็เพิ่งรู้(อีกแล้ว)ว่า
พี่ไปนิวยอร์คอีกรอบ ไม่อยากบอกให้ช้ำใจ(ตัวเอง)เล่นว่า
ช่วงที่พี่ไปอ่ะ หนูไปเที่ยวนิวยอร์คมาอ่า
เสียดายมากๆเลยค่ะ ไม่งั้นจะได้นัดเจอกันเสียหน่อย
วาสนามันไม่นำส่งเสียจริ๊งจริงงง
(แต่พี่สมิวคงแอบดีใจ )

ยังไงก็ตาม ตูนจะรอดูบ้านใหม่ของครอบครัวพี่นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ



โดย: ตูน oriole IP: 61.7.176.38 วันที่: 19 สิงหาคม 2550 เวลา:19:17:16 น.  

 
อยากเข้ามาให้กำลังใจตัวเอง??? ตอนนี้รู้สึกสับสนในตัวเองมากและคิดอยากไปเสี่ยงใช้ชีวิตที่เมกา พอไปเจอลิ้งค์บล็อก ของ คุณสหมิว เริ่มอ่านตั้งตั้งแต่ บทที่ 1 และเข้ามารออ่านเลยนะคะ ปกติไม่เคยอ่านเรื่องสั้นหรือ อะไรที่มันเป็นเรื่องเป็นราวเลยนะ ชอบมากเลยอ่ะ ขอเป็นกำลังใจให้คุณนะ และเป็นกำลังใจให้ตัวเองด้วย สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ เน้อ


โดย: muayjeen IP: 125.24.81.126 วันที่: 19 สิงหาคม 2550 เวลา:21:23:29 น.  

 
ขอให้ สู่ๆน่ะคะคุณสมิว หนิงก็เป็นแบบคุณมาแสวงหาสิ่งที่จะทำให้ครอบครัวมีความสุขโดยจากทุกคนที่เรารักมาทำงานที่แสนจะเหนื่อย..จนบางครั้งคิดว่าชั้นมาทำอะไรที่นี่เหมือนกัน แต่เพื่อความฝันเพื่อบ้านหลังเล็ก ๆ และเปิดกิจการอะไรสักอย่างเล็ก ๆ เราต้องอดทนค่ะ สู้ๆๆๆ


โดย: หนิง IP: 67.175.234.234 วันที่: 19 สิงหาคม 2550 เวลา:22:41:59 น.  

 
อยากเห็นจิงๆ เวลาแดนซ์เนี้ย สงสัยจะเต้นเป็นลูกข่างเลย
Work Hard Play Hard คับ ! กำลังใจเพียบบบ


โดย: p'aef IP: 124.120.232.173 วันที่: 20 สิงหาคม 2550 เวลา:10:19:15 น.  

 
เราต้องสู้ต่อไปก็ไม่ใช่แมสคอมคนเดียวนี่นาที่ทำแบบนี้ กริกริ จะเข้ามาอ่านบ่อยๆนะคะ ขอให้หาญเบิกบีไวๆนะเจ้า


โดย: ขวัญ IP: 76.208.141.9 วันที่: 9 กันยายน 2550 เวลา:15:39:48 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Be a good guy
Location :
New York CityBoy United States

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




เด็กจากทุ่งกุลาร้องไห้ฯฝันไกลในนิวยอร์ค
Friends' blogs
[Add Be a good guy's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.