Bloggang.com : Be a good guy : อันหางานร้านอาหารไทยนั้นไม่ยากแต่ก็ไม่ง่ายหรอกนะ ตอน1

อันหางานร้านอาหารไทยนั้นไม่ยากแต่ก็ไม่ง่ายหรอกนะ ตอน1

“อันพวกหน้าใหม่ที่เหยียบย่างเท้าเข้ามาเดินหางานในเมืองนิวยอร์คนั้น จงพึงสังวร สังหรณ์ เจียมตัว ทำใจไว้เสียบ้างว่ากว่าจะแทรกตัวเข้าไปทำงานในแต่ละร้านได้นั้นมันยากเย็นแสนเข็ญขนาดไหน”
“พวกที่มาใหม่แล้วมาหวังลมๆแล้ง สร้างวิมานในอากาศอันเลิศเลอเฟอ์เฟคสุดท้ายมิวายต้องเดินหางานกันจนรองเท้าขาด พลาดท่าเสียทีไปจะได้รู้กันว่า นรกในเมกามันมีจริง”
“บลาๆๆ”

ฉันก็ยังนั่งทำตาปริบๆฟังเจ๊ขาใหญ่พล่ามไม่รู้จบ นี่เป็นคำเตือนอันแสนจะพื้นมากๆของพวกคนมาอยู่ก่อนที่ชอบจิกกัดพวกคนมาทีหลัง ในฐานะที่ฉันเป็นคนเพิ่งมา บ่อยครั้งที่มักได้ยินเสียงข่อดขอดประมาณนี้แว่วมากระทบประสาทหูเรื่อยๆ จนเริ่มมาคิดๆว่าทำไมคนเหล่านั้นถึงมีทัศนคติแบบนี้

ตอนเที่ยงตรงร้านมดน้อยกำลังบีซี่สุดๆ ลูกค้าพักกลางวันเดินมาทานข้าวกันเหมือนโรงอาหาร ทุกโต๊ะเต็มแทบไม่มีที่ว่าง จู่ๆก็มีน้องสองคน ผมยาวเดินสลวยสวยเก๋เข้ามา ด้วยความที่คนกำลังแน่น พนักงานก็ตรงเข้าไปถามด้วยภาษาอังกฤษสำเนียงกระเหรี่ยงว่า
“เชิญนั่งด้านในค่ะ”
“พี่คนไทยหรือเปล่าคะ มาสมัครงานค่ะ” สายตาเปลี่ยนเป็นจิก จากหน้าตารับแขกกลายเป็นรับไม่ได้ คุณน้องทั้งสองถูกมองตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ตอนนี้ปากแทบจะคาบจานกันได้อยู่แล้วถ้ามันจะช่วยให้เทินโต๊ะได้ไว แต่คุณน้องมาสมัครงานเวลานี้ โอกาสของคุณน้องมีค่าเท่ากับศูนย์แน่ๆ

คือแบบว่าผิดกาละเทศะ อารมณ์บูดแล้ว เชิญคุณน้องไปร้านอื่นต่อเลย ถ้าบางร้านจะรักษาน้ำใจหน่อยก็จะบอกเป็นนัยๆว่า ขอให้มาช่วงอื่น ช่วงเวลาที่ร้านไม่ค่อยมีลูกค้าคือระหว่างบ่ายสามถึงห้าโมงเย็น ถ้ามาช่วงนั้น ผู้จัดการ เจ้าของ เจ๊ขาใหญ่ พี่ขี้หลีในร้าน เขาจะได้มีเวลาพิณาผิวพรรณ ไผ ปาน หน่วยก้านของคุณน้องทั้งหลาย ตลอดจนมีเวลาพุดคุย สัมภาษณ์ ถามเรื่องราวต่างๆพอให้ได้รู้จักกันมั่ง

หมดเรื่องเวลาแล้ว ขอบอกอีกเรื่องคือ การแต่งตัว รูปร่าง หน้าตา หนังหน้า ภาษาอังกฤษ จะโกหก จะเนียน จะแอ๊บแบ๊วก็ให้รู้จักเตรียมๆมาบ้าง บางคนลากแตะเข้ามาในร้าน โอ้ว รสนิยมเยี่ยม บางคนตีผมฟูเหมือนภรณ์ทิพตอนได้นางงานจักรวาล ถือกระเป๋าหลุยส์ หอบของพะรุงพะรังที่เพิ่งกลับจากการช็อป แต่บอกว่าอยากหางานทำ เพื่อเป็นรายได้เสริม เป็นคนสู้งานที่บ้านยากจน

น้องบางคนเดินเข้ามาก็เอ๋อๆทำอะไรไม่ถูก เวลาฟังจากที่ผจก.คุยถามเรื่องพื้นๆก็ตอบแบบงงๆไปไหนมาสามวาสองสอกหกเสี้ยวไม่รู้เรื่อง เหมือนคุยกันคนละภาษา ส่วนภาษาอังกฤษเขาก็ถามเหมือนกัน แต่ไม่ต้องถึงขั้นสัมภาษณ์หรอก เอาแค่พอรู้ว่าอะไรเป็นอะไรบ้าง ไม่ต้องเอาใบทรานสคริปมาสมัคร ไม่ต้องเอาผลโทเฟลมายืนยันหรอก แต่แบบขอแบบว่ามั่นๆหน่อยได้ไหม อย่าฟ่อ อย่าทำตัวแหย่ๆเห่ยๆยังไงบอกไม่ถูกอ่ะ บางทีเห็นเด็กบางคนเดินเข้ามาในร้าน โอ้วๆหล่อ หุ่นดี สูง คะแนนเต็มสิบเจ๊ให้ร้อย กรีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ น้ำลายไหล แผล่บๆ แต่พอฟังเสียงพูด กรูนึกว่าเป็นเด็กขาดสารไอโอดีน

น้องผู้หญิงบ้าง แต่งตัวดี สวย น่ารัก แต่พอเผยเล็บมือออกมาดูท่าทางแล้วคาดว่าถ้ามายกจานเกิน 2 ใบเล็บคงหัก มิวายคงต้องปล่อยจานตกแตกกลางทางแน่ๆก็คงหมดสิทธิ์ แบบนั้นก็ควรสมัครเป็นโฮสต์ พนักงานต้อนรับหรือสมัครเป็นแคชเชียร์รับโทรศัพท์ ถ้าภาษาดีพอ

“แบบว่าร้านที่ทำบี๊มากๆ ตอนเที่ยงนะคะ รอไลน์กันไปถึงกลางถนนน่ะ คนเดินไปมา เขานึกว่ามีประท้วงกัน แต่ไหนได้ เพราะร้านลูกค้าเยอะคะ โฮะ โฮะๆๆๆๆๆๆ”

พวกที่ขี้โอ่มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆก็เจียมๆนึ๊ดส์หนึ่งนะ แบบว่าร้านดีอย่างนั้น อย่างนี้ อย่างโน้น แล้วเสือกออกมาทำไมล่ะ เชิญกลับไปทำร้านเดิมสิ ไม่ต้องแสดงพาวเว่อร์เรนเจอร์มาก เดี๋ยวจะถูกเจ๊ใหญ่ๆในร้านเบรคแตกใส่เอา
พอถึงวันมาเทรนงาน คุณน้องขี้โอ่ชีมาอย่างมาดมั่น พอลูกค้าเริ่มเยอะ ชีเริ่มหันรีหันขวา ไปทางซ้ายเจอชียืนขวาง ไปทางขวา ชีไปยืนทำไรไม่รู้ แบบนี้ก็มิวายเป็นมิสปิ๋วไปทันที เพียงแค่ไม่ถึง 2 ชม.ก็ถูกเชิญกลับไปร้านเดิม

ขอบอกไว้เลย คนไทยไม่ว่าจะไปอยู่ที่ไหนก็ยังรักษาประเพณีอันเก่าแก่ไว้อย่างเหนียวแน่น คือการขี้เม้าท์ นินทา อาวุโส ใครอยู่มาก่อนก็อย่าไปเหยียบตาปลาเขาเข้า หน้าที่การงานจะไปไม่ได้สวย ที่สำคัญสังคมนิวยอร์คมันแคบมากๆๆถามไปถามมารู้จักกันหมด คนนั้นเพื่อนคนนี้ คนนี้แย่งผัวคนโน้นคนโน้นจิกทิปร้านนี้ถูกไล่ออก
วนกันไปเวียนกันมาน่าปวดหัว แต่โอกาสก็ใช่ว่าจะไม่มีสำหรับคนตั้งใจจริงนะจ๊ะ แบบว่าคนมีแวว ช้างเผือกในป่า เงาะน้อย พระสังข์ถอดรูปมันก็ย่อมมีคนมองเห็นบ้าง แต่ทำยังไงล่ะจ๊ะให้เจ๊ๆเห็นแววพวกหนูๆที่มาใหม่ กิกิ

เดี๋ยวจะไปแอบถามๆพวกเจ๊ใหญ่ก่อนนะว่าชอบคนแบบไหน เผื่อจะได้ทำตัวเนียนๆเข้ามาร่วมงานกันได้ แต่ขอบอกว่าจุ๊ๆนะ อ่านแล้วอย่าบอกใครต่อ 555555555555555 อีกสองวันจะมาเผย

รักน้องทุกคนนะ แต่ไม่แสดงออก

Create Date : 27 เมษายน 2551

Last Update : 28 เมษายน 2551 11:06:15 น.

16 comments

Counter : 766 Pageviews.

อ่านสนุกดีค่ะพี่หมิว

เอ้อ สบายดีไหมคะพี่

คิดถึง

โดย: มาดามอุ้ย

วันที่: 27 เมษายน 2551 เวลา:5:28:12 น.

ไปเที่ยว นิวยอร์ก ครั้งใด

มองหาแต่อ้าย คำหม่อง

มีความรู้สึกเหมือนจะเจอ

แต่ไม่เจอ

หวังว่าสักวัน

เราคงจะได้เจอกันนะ

โดย: onapple IP: 71.230.184.249 วันที่: 27 เมษายน 2551 เวลา:5:56:08 น.

เข้ามาเยี่ยมน้องหมิวค่ะ สบายดีน๊า

โดย: วิสกี้โซดา

วันที่: 27 เมษายน 2551 เวลา:9:40:19 น.

แบบพี่พอรับได้ป่ะคับ มั่นใจ ล่ำสั่น มุ่งงานหนัก
ถึงจะแบ๊วบาง แต่ก็เป็นคนเอางานเอาการนะ
คริส์

โดย: พี่วัธ (Mcintosh.Net

) วันที่: 27 เมษายน 2551 เวลา:11:46:48 น.

แอบมาอ่าน เล่าเรื่องดีนะคะ

โดย: coco-melon

วันที่: 27 เมษายน 2551 เวลา:11:59:56 น.

เขียนได้สนุกจัง

โดย: ich habe kein Geld

วันที่: 27 เมษายน 2551 เวลา:12:33:25 น.

มะกล้า...ออกเสียงเลยอ่ะ ไม่รู้ว่าขาดสารไอโอดีนอ่ะป่าวอ่ะจิ... เล่าได้สนุกดี...ชอบๆๆๆเอาอีกกกกๆๆๆๆ...อ่านแล้วหื่น...อึ๊ยส์...ขอโทดดดค่ะไม่เก็บอาการ...งิงิ...

โดย: Patarawan H

วันที่: 27 เมษายน 2551 เวลา:23:35:40 น.

โดนเต็มๆ ครับ
เดินถนน แปด ยัน เก้า "แต่ก็มิได้นำพา" (เพื่อนมันบอกว่าเป็นประโยคฮิตที่เมืองไทยตอนนี้จากละครเรื่องไรก็ไม่รู้มัน)

ปล.เกิดเจอจริงๆ แล้วผมจะต้องเรียกชื่อพี่หยั่งงี้เลยหรอครับ

โดย: แรกเริ่ม IP: 208.120.83.194 วันที่: 28 เมษายน 2551 เวลา:1:07:10 น.

น้องแรกเริ่ม ร้านพี่กำลังสนใจคนหน่วยก้านดี

ทิ้งๆเบอร์ไว้หน่อยดิ

โดย: Be a good guy

วันที่: 28 เมษายน 2551 เวลา:11:09:20 น.

คุณน้องค่ะ ตะแรกที่มีโอกาสไป NY โดยปาฏิหารย์ ใจมันอยากเหลือกำลัง ร่ำ ๆ จะกลับมาลาออกจากงานประจำทีทำอยู่ ไปทำมาหาเก็บที่ NY นะแระ จะได้ใช้วีซ่าที่ได้มาให้เกิดประโยชน์ อายุก็เริ่มจะมาก กำลังก็จะหมด เห็นที่จะเก็บประสบการณ์จากการอ่านอัตชีวประวัติของ คุณสหมิวซะดีกว่า

โดย: Mondy IP: 118.174.99.177 วันที่: 28 เมษายน 2551 เวลา:20:40:38 น.

อิอิ ตามมาอ่านประสบการณ์ที่ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อนค่ะ

โดย: thaispicy

วันที่: 29 เมษายน 2551 เวลา:5:38:20 น.

ติดตามอ่านมาตลอดขอชมว่า ดีมาก เราเองเพิ่งจะมาเมกาเหมือนกันแต่ตอนนี้ถูกหลอกให้ช่วยงานเขาเสียแล้วได้เงินน้อยมาก กำลังหาทางขยับขยายอยู่เหมือนกัน คุณหมิวโชคดีจังได้เพื่อนที่ดี เรามานี่เจอแต่อะไร ทีต้องทนสุดๆเลย อยากโชคดีเหมือนคุณนะ
ขอเป็นกำลังใจให้นะ
maew_thanya@yahoo.com

โดย: little cat IP: 71.179.12.84 วันที่: 29 เมษายน 2551 เวลา:6:19:24 น.

มีตำแหน่งว่างเหลอ...พี่สมัครได้ป่าว ตำแหน่งเสริฟอ่ะ
รับรอง จะเสริฟให้ถูกใจลูกค้าอย่างที่สุดเรยนะ..........
หน่วยก้านก็ใช้ได้เรยนะ ความสร้างสรรค์ เป็นตัวของตัวเอง

อนึ่ง พี่มีประสบการณ์เสริฟลูกวอลเลย์ ลูกแบต และ
ลูกตระกร้อ หวังว่าประสบการณ์นี้คงช่วยพี่ทำงานได้
บ้าง

โดย: พี่วัธ (Mcintosh.Net

) วันที่: 30 เมษายน 2551 เวลา:3:49:32 น.

พี่วัธ เชิญร้านแจ่วฮ้อนริมทางด่วนรามอินทรานะ รับสมัครอยู่

โดย: สหมิงหม่อง (Be a good guy

) วันที่: 30 เมษายน 2551 เวลา:9:35:32 น.

ชีวิตต้องสู้ สู้ไปกันตั้งแต่เดินออกจากเมืองไทยเลยแบบนี้

ดื่ม M150 ไม่มีลิมิต ชีวิตเกิน 100 ครับ

โดย: redPoTatO

วันที่: 2 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:27:40 น.

เอาไว้จะแอบไปสมัครงานที่ร้านน้องหมิวบ้างดีกว่า เผื่อจะได้เป็นตัวละครในบล็อคนี้บ้าง เขียนได้สนุกจริงๆ ค่ะ

โดย: Amy IP: 68.9.246.124 วันที่: 13 มิถุนายน 2551 เวลา:3:57:10 น.