Bloggang.com : weblog for you and your gang
แล้วเด็กบ้านนอกคอกนา ก็บินมาอยู่ถึงนิวยอร์ค
Group Blog
บันทึกคำให้การของเกย์เร(รวมงานเขียน)
นิวยอร์ค ซิตี้บอย
ที่ว่าง
สารหล่อเลี้ยงของชีวิต
<<
กันยายน 2551
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
10 กันยายน 2551
ไปวัดแบบไทยๆในนิวยอร์ค
All Blogs
3 ปีที่นิวยอร์ก
ขุนหมูสู้หนาว
เดลิเวอรี่มาแล้วจร้า
โมจิโต้อีกแล้ว กรูจะบ้า
ดอลล่าห์ที่หายไป
หนาวเหมือนกันหรือเปล่า
5 Av+99 cent =NewYork
ป่วยมากไหมฆ่ะ ป้า
วันที่แสนยาวนาน
สโลว์บัดซบ
กรรมหนอกรรม ใครทำคนนั้นได้
คลอดแล้วจ้า
เมกาจ๋า อดทนไว้
หนาวเชียงใหม่ใกล้นิวยอร์ก
เสียงกระซิบ อันแผ่วเบา
ความรักแย่ งานการเยิ่น
เอเชียแร๊ง แรงมากฆ่ะๆๆๆๆ
ไปวัดแบบไทยๆในนิวยอร์ค
เสียงที่ใจไม่เคยได้ยิน
หอมข้าวหอมมะลิจากทุ่งกุลาร้องไห้
จุดไต้ตำตอ คนไทย
วันเวลาที่เปลี่ยนไป
ตึก ตึก ตึก
ข้าวยาก น้ำมันแพง
นิวยอร์คเกอร์ผู้แล้งน้ำใจ
เทรนงานอย่างไรให้ผ่านโปร ตอน 2
อันหางานร้านอาหารไทยนั้นไม่ยากแต่ก็ไม่ง่ายหรอกนะ ตอน1
หมดท่า
Are you Jet Li?
คนังน้อยถอดรูป
หวาด
ผีเห็นผี
ปรับตัวปรับใจทำงานให้ไวเหมือนลิง
สู้โว้ยยยยย
A New Day Has Come
แดดอ่อนๆตอนเช้า
เวลาของชีวิต
เสน่ห์ของเหล้า
แคชเชียร์ละเหี่ยใจ
The Eye ฉันเห็นผีที่เมกา
ช่องว่างระหว่างความเป็นคน
ของฝากจากแดนไกล
ผีเสื้อราตรีคืนนี้มีอ๊วก
ของขวัญรับปีใหม่
โลกหมุนด้วยความแคบ
วันเกิดนี้เพื่อใคร
I Know what you did last nite?
เวลาแห่งการก้าวผ่าน
วันปลดแอก
ถนนสายนั้นชื่อความเหงา
โชว์ฟรีไม่มีชาร์ต บล็อคติดเรต
บล่าๆนินทากาเลกาลี
ทางผีผ่าน
ความรู้สึกของคนที่หมดใจ...กับความงี่เง่าของคน
กาลครั้งหนึ่งเมื่อวานนี้ หิมะตก
สักวาหน้าหนาวสาวขาแตก
คิดไม่ออกบอกไม่ถูก พูดไม่ได้ โดย สหมิว
อยู่อย่างเกย์ เกร๋ๆแกร่งๆแรงๆในนิวยอร์ค
กว่าจะมาเป็น "ทิป"
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
อุ่นไอหนาวด้วยน้ำใจ ของ ผู้ให้ กับ ผู้รับ
แรงใจไม่เคยล้า
อย่า ..กลัว
วันหยุดอันแสนหวาน
น้องหวึ่งจิบไวน์
การมาเยือนของสายลมหนาว
คันได้กินลาบซิ้นอย่าลืมแจ่วแพวผัก
แบบนี้ แบบไหนถึงจะเรียกว่าเป็น New Yorker ตัวจริง
รางวัลแด่คนช่างฝัน
กล่องข้าวน้อย ฆ่าชั้น
คืนนั้นคืนไหน ใจไม่เคยเปลี่ยนแปลง
US open กว่าวันนี้จะมาถึง By สหมิว
อ้วน ผอม จอมจิ๊ก by สหมิว
เป็นคนไทยที่ไร้ตัวตน
เราลืมได้ หรือ เราแค่หลอกตัวเองไปวันๆ
ขูด ขูด ขูด รวยๆๆๆๆๆๆ
ฉันมาทำอะไรที่นี่ ที่เมกา
อากาศวิปริต คนวิปลาส
วันที่ฉันป่วยทางจิต
ชายแก่ที่เดินกลับมาในความทรงจำ
สเปเชี่ยว ไวน์ ดริ้ง เอนนี่ติงเอลลลลลลลลล
ที่เหลืออยู่คือความว่างเปล่า
ชีวิตคือการเดินทาง
เฝ้าคิดเรื่องเดิมซ้ำๆ นับความช้ำแทนเลขวันที่
แล้วความห่างไกลก็แยกเราไปจากกัน
ตอน 27 รักแท้บทที่ 2
โก้ โก้ โก้ หนุ่มๆโก้
สบาย สบาย ในวันหยุด
แบกจานใบใหญ่ไปเสิร์ฟลูกค้า
อีกไม่นานคงได้รวมเล่มแล้ว
ตอน 26 รักแท้บทที่ 1
ตอน 25 งานหนักแถมพักก็ไม่ได้
ตอน 24 บทเรียนจากการทำงาน
ตอน 23 เอาใจคนแก่
ตอน 22 มือใหม่หัดเวท
ตอน 21 บ้านหลังใหม่ใกล้ชิดพม่า
ตอน 20 รับเพื่อนฝึกฮู้ด
ตอน 19 ลูกค้าดี ลูกค้าเลว
ตอน 18 ชีวิตโรบินฮู้ด
ตอน 17 รวมมิตรลูกค้านานาชาติ
ตอน 16 ลูกค้าสารพัดพิษ
ตอน 15 งาน งาน งาน
ตอน 14 น้ำพักน้ำแรงกลับบ้าน
ตอน 13 วันว่างของชาวต่างด้าว
ตอน 12 ยอมแพ้แมงดูดเลือด
ตอน 10 ย้ายรังใหม่วัดใจแม่ผีนักวิ่ง
ตอน 9 ประสบการณ์ใหม่ยามไกลบ้าน
ตอน 8 วันสดใสกับงานใหม่
ตอน 7 ฝึกงานแบบพิกลพิการ
ตอน 6 เจ็บก็ทน ช้ำก็จะทน
ตอน 5 ฝึกงานรันเนอร์โหด
โชคเริ่มเข้าข้างคนสวย
เตะฝุ่นหางาน
เดินย่ำต๊อกหางาน
ก้าวแรกที่เมกา
ไปวัดแบบไทยๆในนิวยอร์ค
ตอนมาอยู่นิวยอร์คแรกๆด้วยใจที่ยังบริสุทธิ์ปราศจากกิเลสตัญหาราคาปะปนใจ ทำให้ข้าเจ้าเองมักถามไถ่ชักชวนเพื่อนฝูงไปทำบุญทำทานกันที่วัดไทย
ซึ่งก็มีไม่กี่ที่หรอกในเมืองใหญ่แห่งนี้ เอาเป็นว่าเป็นวัดที่ใกล้แหล่งที่คนไทยอาศัยอยู่กันเยอะชนิดที่ว่าเดินไปทุกซอยได้ยินเสียงคนไทยเดินสวนไปมาเหมือนอยู่หน้ารามฯ
เช้าวันอาทิตย์ตอนนั้น คนไทยเยอะมาก ทุกคนต่างหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใจเดินเข้ามาในบริเวณวัด อ่านมาถึงตอนนี้แล้ว โปรดอย่าจินตนาการว่า วัดที่มากันนี่ มีลานกว้างๆมีศาลา วิหาร โบสถ์หรือแม้แต่เมรุอะไรหรอกนะ ทั้งหมดรวมกันอยู่ในตึกเดียว เพราะเป็นวัดที่เป็นตึก หากที่พอจะสังเกตว่าเป็นวัดได้นั้นก็คือเอาหลังคาแหลมๆแบบวัดที่เราเห็นทั่วไปนั่นล่ะมาครอบลงไปที่ดาดฟ้า
สวัสดีค่าาาาา เสียงแหลมมาก
ร้านบีซี่ไหม มีอารมณ์เหยียดนิดๆ
หนูทำงานที่ไหนจ๊ะ ป้าไม่เจอตั้งนาน ห่วงจริงป่ะ
วีซ่าหมดยัง เสือกมากๆ
บทสนทนาที่คุ้นเคยดังไปทั่วบริเวณ จนกระทั่งถึงเวลาถวายอาหารพระ ทุกคนที่มาร่วมงานบุญวันนี้ต่างพร้อมใจกันเข้าแถวตามลำดับจากหญิงไปหาชาย แล้วเวียนกันยกอาหารส่งต่อๆกันไปให้พระ ส่วนท่านจะเลือกตักอะไรบ้างนั้นก็สุดแล้วแต่ความชอบ ข้าเจ้าเองแอบเห็นสายตาที่ลุ้นว่าตักของฉันทีเถอะ ตักหน่อยนะ ประหนึ่งว่า ถ้าพระตักคงได้บุญมากขึ้น ตามนั้นเลย
จนพระฉันเสร็จก็เป็นเวลาที่ทุกคนจะได้ร่วมกันรัปทานอาหาร ซึ่งอาหารที่เหลือๆก็จะเอามาแบ่งๆกันทานไป ทั้งผลไม้ ข้าวปลา แกง ฮุยเหิดๆๆๆเยอะมากๆๆๆๆๆๆ
ทานอะไรดีนะ ข้าเจ้านึกในใจ ก่อนเดินไปสำรวจทั่วทุกถาดที่วางเรียงรายไว้ อาหารส่วนมากเป็นที่คุ้นเคย แต่ที่กลิ่นกำลังยั่วยวนใจของข้าเจ้าขณะนี้คือก๋วยเตี๋ยวหม้อใหญ่ที่น้ำเดือดปุ๊ดๆ จะะช้าอยู่ไย ท้าวก้าวไปมือจ้วงตักแล้วตะเกียบกำลังคีบเส้น
น้องค่ะ หม้อนี้ทานไม่ได้นะ หญิงร่างกำยำวัยใกล้ได้ทองปราดเข้ามาห้ามราวกับอิชั้นกำลังขโมยของกิน
ทำไมล่ะครับ เก็กแมนทำเสียงนุ่ม
ของกรรมการวัดค่ะ
ของกรรมการวัด ทำเสียงสูง ตาจิก ลิ้นหด
ใช่ค่ะ
ไม่ทราบว่าทานไม่ได้ โทษทีนะ ทำเสียงประชดแล้วฉกมือกลับพร้อมถอยฉากทำตัวรีบเดินออกไป
โอวววว .นี่หรือเมืองพุทธ ไม่ว่าประเทศไทยหรือจะมาไกลถึงอเมริกาก็อย่าได้หมายว่าท่านจะรอดพ้นไปจากเขตหวงห้ามของบรรดาเหล่ากรรมการวัด
นั่นมันเหตุการณ์ที่ผ่านไปนานแล้วล่ะ แต่มันก็ทำให้ข้าเจ้าเชิ่ดใส่วัดนี้ ใครมาชวนไปทำบุญหรือ ข้าเจ้าได้แต่บอกว่าไปเถอะ อนุโมทนาด้วยนะ แต่อย่าเผลอไปกินข้าวกินแกงของกรรมการวัดเข้าล่ะ เดี๋ยวชีจะเดือดใส่ให้
แต่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนสวยแล้วก็ต้องใจบุญสุนทานด้วย แม้ไม่ไปทำบุญที่วัดนี้ ข้าเจ้าก็พยายามทำบุญกับทางคุณแม่ที่เมืองไทย เวลามีงานบุญแถวบ้านก็ฝากคุณแม่ไปไม่ขาด หรือไม่ก็ฝากเพื่อนเวลากลับเมืองไทยช่วยส่งเงินไปบริจาคเข้ามูลนิธิต่างๆที่เขาต้องการความช่วยเหลือ
จนกระทั่งสองคืนก่อน ข้าเจ้ากลับจากทำงานด้วยอาการเดี้ยง เพราะเดินขาดขวิดตั้งแต่พระตีกลองเพลจนกระทั่งถึงย่ำรุ่งของอีกวัน เมื่อมาถึงห้องหัวถึงหมอนก็หลับเป็นตาย หลับไปไม่รู้นานนเท่าไหร่ แต่เหมือนรู้สึกว่าใกล้สว่างเต็มที ข้าเจ้ารู้สึกเหมือนกำลังครึ่งหลับครึ่งตื่น
ข้าเจ้ามองเห็นน้าเดินเข้ามาหา พร้อมด้วยรอยยิ้ม น้าชวนคุยด้วยหลายอย่าง แต่จำไม่ได้ ความรู้สึกมันบอกเหมือนเคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นแล้ว เมื่อแรกๆที่น้าจากไปก่อนวัยอันควร
เช้าวันนี้ข้าเจ้าตื่นขึ้นมาด้วยความตั้งใจมุ่งมั่น จะไปวัดใกล้บ้าน เพื่อทำสังฆทานอุทิศส่วนกุศลไปให้น้าผู้ล่วงลับ เมื่อมาลองนึกๆถึงเวลาที่ผ่านมาก็อยากเขกหัวตัวเองเหมือนกัน เพียงเพราะคนคนเดียวที่มาพูดจาไม่ดีด้วยกลับทำให้มีผลกับสิ่งดีๆที่เราควรได้ทำทั้งเพื่อความสบายใจของตัวเราเองและบุญกุศลที่เราจะส่งไปให้กับญาติมิตรผู้ล่วงลับ
ข้าเจ้าสลัดความคิดเก่าๆที่มีทิ้งไป พร้อมกับตั้งใจจะไม่คิดถึงเรื่องพวกนี้อีก แต่ไปวัดวันนี้ขอเถอะสาธุ อย่าเจอพวกกรรมการวัดเลย ขอให้ข้าเจ้าได้ไปทำบุญอย่างสงบสุขสวยใสทีเถอะ
Create Date : 10 กันยายน 2551
Last Update : 10 กันยายน 2551 23:34:51 น.
15 comments
Counter : 850 Pageviews.
Share
Tweet
สวัสดีน้องสมิวค่ะ พี่วิสกี้อ่านเรื่องราวน้องแล้วเห็นด้วยเลยค่ะว่าเอาเรื่องราวของบางคนมาทำให้เราไม่ได้ไปทำบุญทำกุศลเลยนะค๊ะ พอเข้า Thai community แล้วก็เงเงี๊ยนะค๊ะ ต้องทำใจจริงๆ
โดย:
วิสกี้โซดา
วันที่: 11 กันยายน 2551 เวลา:2:16:03 น.
เคยเจอเหมือนกันค่ะ ไปงานไทยงานหนึ่ง
จ่ายค่าบัตร รวมอาหารและการแสดง เขาก็เชิญทานอาหารกัน แบบบุปเฟ่ อาหารไทย คนอื่นก็เดินเลือกอาหารกัน เราโต๊ะแรก เห็นหม้อก๋วยเตี๊ยวกำลังเดือด เครื่องก๋วยเตี๊ยวพร้อมเรียบร้อยแล้ว ด้วยความอยากทานก๋วยเตี๊ยวจัด ไปลวกเส้นทันที
เจ๊ใหญ่คนหนึ่งเดินมา ไม่ได้นะๆๆๆ ทานไม่ได้ ต้องรอให้ฉันทำให้ แล้ว ก็ยังทานไม่ได้ รอทานรอบสุดท้าย
อ้าว งง แล้วแม่มาตั้งหม้อกลางงานทำไมว่ะ
อ่ะ แล้วเราก็เดินไปเลือกอาหารไทย สักแป๊ป พวกเพื่อนๆ
แก และเจ้าภาพมาลวกเส้นกันสะใจ เฮ้ย ไหนบอกให้รอไงว่ะ เข็ดเลย งานไทย เสียเงิน แต่ก็ไม่ได้ทานอะไรที่อยากทาน เฮ้อ..
โดย: Lek (
INGEN ER PERFEKT
) วันที่: 11 กันยายน 2551 เวลา:4:09:33 น.
ทำใจค่ะ ทำใจ แบบนี้ก็มีด้วย....
ไปทำบุญ.....อย่าไปคิด...เดี๋ยวเสียอารมณ์เปล่าๆๆๆ
โดย:
kamonorchids
วันที่: 11 กันยายน 2551 เวลา:5:13:59 น.
โถแม่คุณ .... ถ้าไม่รู้จะทำบุญที่ไหน เพื่อนตาดำๆ คนนี้ยังเปิดรับกองทุนเพิ่มพูนค่าครองชีพส่วนบุคคลนะจ๊ะ
ปล. 4 ตุลานี้จะไปดูคอนเสิร์ตอีทีซีที่อินดอร์สเตเดี้ยมหัวหมาก ถ้าได้ถ่ายรูปจะเอารูปหน้าม้ากะคุณนักร้องมาฝากนะ
โดย: เพื่อนสาวสุดสยาม (
kenmania
) วันที่: 11 กันยายน 2551 เวลา:9:37:49 น.
เวลาไปทำบุญบางทีก็เห็นอะไรขัดหูขัดตาเหมือนกัน
บางทีก็โทรไปบ่นให้แม่ฟัง แม่ก็บอกว่า
ทำใจให้สบายอย่าไปหงุดหงิด เดี๋ยวได้บุญไม่เต็ม
เลยได้แต่ทำเป็นไม่เห็น อย่างบางทีหลังจากพระฉันเสร็จ
เราก็ช่วยล้างจานของวัดหวังไว้ว่าชาติหน้า
หน้าตาจะได้เกลี้ยงเกลา แต่มีมารผจญ
มาหย่อนหม้อไหของคุณเธอให้เราล้างให้
เลยต้องหยุดบุญไว้แค่นั้น เลิกล้างเลยค่ะ..
โดย:
ตกตะกอน
วันที่: 11 กันยายน 2551 เวลา:12:32:53 น.
ผมนับถือศาวนาคริสต์ แต่ก็ หลงทางไปโบสถ์ไม่ค่อยถูก
โดย:
redPoTatO
วันที่: 11 กันยายน 2551 เวลา:16:44:34 น.
ถือว่าเค้าเป็นมารไงแก มาลองของ พระพุทธเจ้ายังมีมารมาผจญก่อนจะตรัสรู้เลย นับประสาอะไรกับเราๆ
พี่ว่าไม่ใช่เฉพาะในวัดหรอก ที่ไหนๆก็เป็น อย่างพี่ตั้งใจว่าจะไม่อารมณ์เสียตอนเช้า ไม่ว่าใครจะชาติชั่วยังไงก็ตาม ถือว่ามันเป็นมาร ส่วนชั้นเป็นเทพ
โดย: พี่เนาว์ IP: 58.8.240.102 วันที่: 11 กันยายน 2551 เวลา:16:55:03 น.
เอาอย่างนี้ครับ มีเรื่องเล่าให้ฟัง ผมไปวัดแห่งนี้มาอย่างน้อยก็สิบห้าปีแล้ว ไม่เคยเป็นกรรมการ แต่แค่อาสาสมัครเวลาวัดมีงาน และมีอีกหลายคนที่ทำแบบผม เคยเก็บอาหารไว้ให้คณะทูตจาก ดีซี ที่มาช่วยทำพลาสปอร์ตที่วัด เพียงครั้งเดียว โดยเจ้าอาวาสเป็นผู้สั่ง มีคนจะมาขอกินเหมือนกัน ผมก็ต้องบอกเขาไปว่าเก็บไว้ให้คณะทูต
อย่าลืมนะครับว่างานวัด หรืองานกุศลมีคนอาสาทำงานฟรี บางทีอาจจะต้องกันอาหารบางส่วนไว้ให้พวกเขา เพราะเข้าต้องกลับไปทำงานต่อ ไม่มีเวลามาจัดแจงของกินเอง
กรรมการวัดของผม ไม่ค่อยทานหรอกครับ ท่านมาให้วัดเสียมากกว่า ผมสิอยากให้มาทานกันเสียอีก เพราะกรรมการบางท่าน มีแต่ให้อย่างเดียว ผมไม่เอ่ยชื่อหรอกครับ ขอบอกแต่เพียงว่า ท่านเป็นนายแพทย์ ช่วยคนตลอดเวลาครับ
ผมมีแค่นี้ละครับ อ่านแล้วพิจารณากันเอง อันนี้เป็นหนึ่งมุมมองคนในวัด
โดย: Toy IP: 71.96.34.229 วันที่: 12 กันยายน 2551 เวลา:3:57:02 น.
วัดไทยในญี่ปุ่น เวลามีงาน จะมีคนไทยทำอาหารมาออกร้าน ใครอยากทานอะไรหยิบได้เลย หรือรอให้เขาตักให้ เข้าแถวให้เรียบร้อย อยากทานมากเข้าแถวหลายรอบหน่อย ถ้อยทีถ้อยอาศัยกันดี
ส่วนมากเวลาไปวัดไทย(วัดปากน้ำญี่ปุ่น)จะมีความสุขมาก เพราะเห็นคนไทยรักกัน ถ้อยทีถ้อยอาศัยกันดี อิ่มบุญ อิ่มใจ
โดย: พนอจัน IP: 218.230.58.139 วันที่: 12 กันยายน 2551 เวลา:6:11:27 น.
หวัดดีครับคุณสหมิว
สังคมเล็กๆ
เป็นภาพจำลองของสังคมใหญ่ๆ
เห็นด้วยเลยครับ
บางทีอาจเป็นมารที่ถูกส่งลงมาทดสอบตัวเราครับ
โดย: ก๋าคุง (
กะว่าก๋า
) วันที่: 13 กันยายน 2551 เวลา:7:49:53 น.
ขอบคุณสำหรับคำชมนะครับ
โดย: ก๋าคุง (
กะว่าก๋า
) วันที่: 13 กันยายน 2551 เวลา:12:49:12 น.
เป็นกำลังใจให้นะคะ คนอิสานเหมือนกันค่ะ อ่านมาทุกตอน ชอบมาก เมื่อไหร่จะรวมเล่มคะ
คนภูกระดึง ค่ะ
โดย: kai IP: 58.8.84.149 วันที่: 15 กันยายน 2551 เวลา:11:27:21 น.
เดือนหน้าจ้า บนแผงหนังสือ กิกิ
โดย: สหมิว กิ้วๆ (
Be a good guy
) วันที่: 21 กันยายน 2551 เวลา:14:01:54 น.
สู้สู้ครับพี่
โดย: ปอน IP: 58.9.19.181 วันที่: 3 ตุลาคม 2551 เวลา:18:50:07 น.
หวัดดีค่ะพี่ เพิ่งมาอยู่NYได้ไม่นานเหมือนกัน มาทุนนักเรียนแลกเปลี่ยนอะคะ อยากไปวัดไทย ขอทราบชื่อวัดได้ไหมคะ วัดที่พี่ไปนี่อะคะ ถึงเจอกรรมการวัดก้อไม่เปนไร 5555 ขอบคุณค่ะ ส่งมาที่อีเมลก็ได้ อ้อ เราอยู่แถว Saugerties นะคะ พี่อยุไหนอ่า...??? เมลนะคะ mad_mim_monster@hotmail.com
โดย: เดกนิวยอร์ค IP: 68.236.143.78 วันที่: 26 ตุลาคม 2551 เวลา:5:36:41 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Be a good guy
Location :
New York CityBoy United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
เด็กจากทุ่งกุลาร้องไห้ฯฝันไกลในนิวยอร์ค
Friends' blogs
Be a good guy
ป้ามด
ปูขาเก เซมารู
someone like me
NeneShin
smartupid
fluffyboy101
Kurt Narris
* เทมมี่จัง *
B Oprysk
BlackmagicW
Susie
gabgab
หญิงป้า
PoH13
หน่อยอิง
กรรชัย
WaN-r-Tit
Praparat2001
canx
redPoTatO
roslita
tingpositive
pecochan
กะว่าก๋า
ซ่อนทรายแก้ว
ทิวาจรดราตรี
มารปักษา
Tripple Jack
มาดามอุ้ย
คุณนายก้อ
ป้ามะลิกับลุงมะระ
พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง
The Fifth
Mcintosh.Net
nanida
GlowPopJigglyJam
Tang_Siri
pink daffodil
INGEN ER PERFEKT
Webmaster - BlogGang
[Add Be a good guy's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.