Bloggang.com : Be a good guy : ชายแก่ที่เดินกลับมาในความทรงจำ

ชายแก่ที่เดินกลับมาในความทรงจำ

https://www.youtube.com/watch?v=sOIKzdrsOGc

วันหยุดอีกครั้งจ้า ตื่นเช้ามาหาอะไรกินนิดหน่อย จากนั้นก็นอน แล้วก็ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง แล้วก็หาอะไรกินมากขึ้นหน่อย แล้วก็นอน

ถ้าใครด่าว่านอนกินบ้านกินเมือง นี่คงกินได้หมดทั้งนิวยอร์ค จะไม่ให้หมดสภาพได้อย่างไร ก็เมื่อตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมาลูกค้าเข้าร้านคืนวันพฤหัสฯเยอะจนกระทั่ง โต๊ะที่เคยนั่งสองคนต้องเซทเป็นสาม โต๊ะที่นั่งสี่คนเอาเก้าอี้มาเพิ่มเป็นห้า ลูกค้ามาทีเป็นขบวน แถวรอคิวยาวแทบจะทะลักไปอีกฝั่งถนน

น้องโฮสต์ เพิ่งมาทำงานได้ไม่กี่วัน เจอกองทัพลูกค้าขนาดนี้ เธอถึงกับอึ้ง แล้วก็ยืนเป็นหุ่นขี้ผึ้ง ไม่สามารถขยับตัวได้ จนต้องรีบบอกเจ๊วุ้นเส้น โฮสต์แขนใหญ่ประจำร้าน เข้าไปช่วยหน่อย

แต่ช่วยมาก เจ๊วุ้นเส้นก็เอาตัวไม่รอด เพราะเซกชั่นที่เจ๊รับผิดชอบ แขกก็เข้ามาไม่หยุด วิ่งเข้าไปช่วยยกอาหารออกจากในครัว แล้วเข่าแทบทรุด เจ๊ขวัญ รันเนอร์สาวร่างแกร่งกองจานอาหารไว้ จนแทบล้มลงมาทับหัวแม่ครัว

โอ้...................ทั้งร้าน วุ่นวาย เวียนหัว วิ่งโน้น เอานี่ จดออเดอร์ เอาเครื่องดื่ม เปิดไวน์ ขายสเปเชี่ยว จนเกือบเที่ยงคืน แต่ละนางออกอาการหมดสภาพ นั่งกินข้าวร่วมกันแล้วถอนหายใจ กินข้าวไม่ลง เพราะไม่มีแรงเคี้ยวข้าว

ข้าเจ้ามองแล้วก็แอบถอนหายใจ ร้านนี้มีแต่ผู้หญิงทั้งนั้น คืนนี้เวท 4 บัส 1 รันเนอร์ 1 บาร์ 2 โฮสต์ 1 ผู้หญิงหมดเลย อีกคนก็ข้าเจ้าเอง หญิงเหล็ก ที่ต้องทำงานหนักทุกอย่างในร้าน

"เจ๊วุ้น ไม่ไหวแล้วนะ เมื่อไหร่จะมีผู้ชายผ่านมาสมัครงานที่ร้านเรามั่งนะ ว่าไหม"
"อูย เขาไม่ค่อยมากันหรอกมันไกล"
"นั่นสิ ตอนนี้เหลือผู้ชายแค่ครึ่งคนในร้าน" เจ๊ขวัญร่วมวง

คิดแล้วก็คล้อยตาม นิวยอร์คร้านอาหารเพี๊ยบ แนวๆ เกร๋ๆ แรงๆ บีซี่ๆในเมืองทั้งนั้น ผู้ชายหน้าตาดี เลยคว้าโอกาสกองกันอยู่ในเมืองหมด ร้านบ้านนอกไกลๆ กลับดึกๆ เสี่ยงกับการถูกจับไปข่มขืน จึงตกเป็นเคราะห์ของสาวฉันทนาคนไกลบ้านอย่างฉันเอง

ตีหนึ่งกลับมาบ้าน เดินกลางถนน มีแสงนีออนข้างทางเป็นเพื่อน มองซ้าย มองขวา อย่างระแวดระวัง พอใกล้ถึงบ้าน เห็นเงาตะคุ่มๆอยู่หน้าบ้าน ใจหายวาบ ใครกัน มาทำอะไรอยู่ตรงนั้น แล้วจะทำไงดีนี่

สะกดน้ำเสียงให้เป็นปกติ ก่อนเอ่ยถามออกไป "ทำอะไรย่ะ"

แววตาอันอิดโรยของชายแก่ จ้องนิ่งมาทางฉัน ก่อนตอบว่า มีขยะรีไซเคิลอะไรให้ฉันไหม

ฉันเดินเข้าไปหาลุง 2 ก้าว แล้วไขกุญแจเข้าไปในบ้าน วิ่งเข้าครัวไปคว้าเอาถุงขวดเบียร์ ไฮเนเก้น ที่ก้อบกับพี่เทพชอบดื่มแล้วเก็บเรียงกันไว้ยังกะกำแพงเมืองจีน ใส่ถุงกว่า 20 ขวดแล้ววิ่งลงบ้านไป

"นี่ไงลุง ขวดเบียร์"

"ขอบใจมากหลานชาย"

"ไม่เป็นไรหรอกลุง"

"มาหาขยะทุกวันเลยหรือเปล่าค่ะ"

"ไม่หรอก มาบางวัน วันไหนคนทิ้งขยะรีไซเคิล ลุงจะมาหาเก็บไปขาย"

"ดีๆงั้นอาทิตย์หน้า หนูจะแยกขยะไว้ให้นะ ลุงมาเอาขวดเบียร์กับไวน์ที่บ้านหนูอีกนะ"

"ขอบใจมากหลานสาว"

ลุงแกแบกถุงเดินไปเงียบๆ ฉันมองตามทางอันทอดยาวไกลที่มีแสงไฟนีออนเป็นเพื่อนลุง

ปลายปี 42 ท่มกลางอากาศอันหนาวเหน็บของเมืองเชียงใหม่ ฉันเคยตามลุงคนหนึ่งที่ถนนไนท์บราซ่า เพื่อติดตามการทำงาน ตามแบบวิถีคนจรตระเวณเก็บขยะ

จากหลังเที่ยงคืน จนถึงย่ำรุ่ง มีเรื่องราวมากมาย ผ่านเข้ามาให้ฉันได้จดจำ

ขยะในมือคืนนี้ คงแปรเปลี่ยนเป็นเงินให้กับลุงในวันรุ่งขึ้น โอกาสในชีวิตของคนเราไม่เหมือนกัน แต่ศักดิ์ศรีความสุจริตในการทำมาหากินที่ลุงทั้งสองคนทำ จะเป็นแบบอย่างให้ฉันตั้งใจทำงานของตนเองให้ดียิ่งๆขึ้นไป