Bloggang.com : weblog for you and your gang
แล้วเด็กบ้านนอกคอกนา ก็บินมาอยู่ถึงนิวยอร์ค
Group Blog
บันทึกคำให้การของเกย์เร(รวมงานเขียน)
นิวยอร์ค ซิตี้บอย
ที่ว่าง
สารหล่อเลี้ยงของชีวิต
<<
มีนาคม 2550
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
30 มีนาคม 2550
ตอน 15 งาน งาน งาน
ตอน 14 น้ำพักน้ำแรงกลับบ้าน
ตอน 13 วันว่างของชาวต่างด้าว
All Blogs
3 ปีที่นิวยอร์ก
ขุนหมูสู้หนาว
เดลิเวอรี่มาแล้วจร้า
โมจิโต้อีกแล้ว กรูจะบ้า
ดอลล่าห์ที่หายไป
หนาวเหมือนกันหรือเปล่า
5 Av+99 cent =NewYork
ป่วยมากไหมฆ่ะ ป้า
วันที่แสนยาวนาน
สโลว์บัดซบ
กรรมหนอกรรม ใครทำคนนั้นได้
คลอดแล้วจ้า
เมกาจ๋า อดทนไว้
หนาวเชียงใหม่ใกล้นิวยอร์ก
เสียงกระซิบ อันแผ่วเบา
ความรักแย่ งานการเยิ่น
เอเชียแร๊ง แรงมากฆ่ะๆๆๆๆ
ไปวัดแบบไทยๆในนิวยอร์ค
เสียงที่ใจไม่เคยได้ยิน
หอมข้าวหอมมะลิจากทุ่งกุลาร้องไห้
จุดไต้ตำตอ คนไทย
วันเวลาที่เปลี่ยนไป
ตึก ตึก ตึก
ข้าวยาก น้ำมันแพง
นิวยอร์คเกอร์ผู้แล้งน้ำใจ
เทรนงานอย่างไรให้ผ่านโปร ตอน 2
อันหางานร้านอาหารไทยนั้นไม่ยากแต่ก็ไม่ง่ายหรอกนะ ตอน1
หมดท่า
Are you Jet Li?
คนังน้อยถอดรูป
หวาด
ผีเห็นผี
ปรับตัวปรับใจทำงานให้ไวเหมือนลิง
สู้โว้ยยยยย
A New Day Has Come
แดดอ่อนๆตอนเช้า
เวลาของชีวิต
เสน่ห์ของเหล้า
แคชเชียร์ละเหี่ยใจ
The Eye ฉันเห็นผีที่เมกา
ช่องว่างระหว่างความเป็นคน
ของฝากจากแดนไกล
ผีเสื้อราตรีคืนนี้มีอ๊วก
ของขวัญรับปีใหม่
โลกหมุนด้วยความแคบ
วันเกิดนี้เพื่อใคร
I Know what you did last nite?
เวลาแห่งการก้าวผ่าน
วันปลดแอก
ถนนสายนั้นชื่อความเหงา
โชว์ฟรีไม่มีชาร์ต บล็อคติดเรต
บล่าๆนินทากาเลกาลี
ทางผีผ่าน
ความรู้สึกของคนที่หมดใจ...กับความงี่เง่าของคน
กาลครั้งหนึ่งเมื่อวานนี้ หิมะตก
สักวาหน้าหนาวสาวขาแตก
คิดไม่ออกบอกไม่ถูก พูดไม่ได้ โดย สหมิว
อยู่อย่างเกย์ เกร๋ๆแกร่งๆแรงๆในนิวยอร์ค
กว่าจะมาเป็น "ทิป"
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
อุ่นไอหนาวด้วยน้ำใจ ของ ผู้ให้ กับ ผู้รับ
แรงใจไม่เคยล้า
อย่า ..กลัว
วันหยุดอันแสนหวาน
น้องหวึ่งจิบไวน์
การมาเยือนของสายลมหนาว
คันได้กินลาบซิ้นอย่าลืมแจ่วแพวผัก
แบบนี้ แบบไหนถึงจะเรียกว่าเป็น New Yorker ตัวจริง
รางวัลแด่คนช่างฝัน
กล่องข้าวน้อย ฆ่าชั้น
คืนนั้นคืนไหน ใจไม่เคยเปลี่ยนแปลง
US open กว่าวันนี้จะมาถึง By สหมิว
อ้วน ผอม จอมจิ๊ก by สหมิว
เป็นคนไทยที่ไร้ตัวตน
เราลืมได้ หรือ เราแค่หลอกตัวเองไปวันๆ
ขูด ขูด ขูด รวยๆๆๆๆๆๆ
ฉันมาทำอะไรที่นี่ ที่เมกา
อากาศวิปริต คนวิปลาส
วันที่ฉันป่วยทางจิต
ชายแก่ที่เดินกลับมาในความทรงจำ
สเปเชี่ยว ไวน์ ดริ้ง เอนนี่ติงเอลลลลลลลลล
ที่เหลืออยู่คือความว่างเปล่า
ชีวิตคือการเดินทาง
เฝ้าคิดเรื่องเดิมซ้ำๆ นับความช้ำแทนเลขวันที่
แล้วความห่างไกลก็แยกเราไปจากกัน
ตอน 27 รักแท้บทที่ 2
โก้ โก้ โก้ หนุ่มๆโก้
สบาย สบาย ในวันหยุด
แบกจานใบใหญ่ไปเสิร์ฟลูกค้า
อีกไม่นานคงได้รวมเล่มแล้ว
ตอน 26 รักแท้บทที่ 1
ตอน 25 งานหนักแถมพักก็ไม่ได้
ตอน 24 บทเรียนจากการทำงาน
ตอน 23 เอาใจคนแก่
ตอน 22 มือใหม่หัดเวท
ตอน 21 บ้านหลังใหม่ใกล้ชิดพม่า
ตอน 20 รับเพื่อนฝึกฮู้ด
ตอน 19 ลูกค้าดี ลูกค้าเลว
ตอน 18 ชีวิตโรบินฮู้ด
ตอน 17 รวมมิตรลูกค้านานาชาติ
ตอน 16 ลูกค้าสารพัดพิษ
ตอน 15 งาน งาน งาน
ตอน 14 น้ำพักน้ำแรงกลับบ้าน
ตอน 13 วันว่างของชาวต่างด้าว
ตอน 12 ยอมแพ้แมงดูดเลือด
ตอน 10 ย้ายรังใหม่วัดใจแม่ผีนักวิ่ง
ตอน 9 ประสบการณ์ใหม่ยามไกลบ้าน
ตอน 8 วันสดใสกับงานใหม่
ตอน 7 ฝึกงานแบบพิกลพิการ
ตอน 6 เจ็บก็ทน ช้ำก็จะทน
ตอน 5 ฝึกงานรันเนอร์โหด
โชคเริ่มเข้าข้างคนสวย
เตะฝุ่นหางาน
เดินย่ำต๊อกหางาน
ก้าวแรกที่เมกา
ตอน 15 งาน งาน งาน
สิ่งที่ท่านจะได้สัมผัสต่อไปนี้ คือแบบจำลองของชีวิตแรงงานต่างด้าว ในมหานครนิวยอร์ค ข้อมูลอาจคลาดเคลื่อนไปแล้วแต่ว่าทำงานร้านไหน แต่ส่วนมากชีวิตไม่ต่างกันมากมาย
8.00 น. คือเวลาเคารพธงชาติในประเทศไทย ที่นิวยอร์คเป็นเวลาตื่นนอน บ้านแชค่าเช่ากันอยู่ ห้องน้ำเล็กๆ 1 ห้อง สามารถเข้าได้ครั้งล่ะ 1 คน บ้านที่อยู่ มี 5 ห้อง มีผู้ชายอยู่ 4 คนครึ่ง แต่ละคนใช้เวลาประมาณ 20 นาที เผื่อเวลาเอาว่าจะแย่งและช่วงชิงส้วมตอนไหน หากเกิดความผิดพลาดเรื่องการตื่นนอน หรือมีผู้ชายบางคนอาบน้ำนานยิ่งกว่าแม่หมูเจ็บท้องออกลูก คุณต้องเก็บธุระส่วนตัวไปทำภารกิจต่อที่ร้าน
9.30 น. แวะซื้อขนมปังจีนแบบที่บ้านเราชอบโยนให้ปลากินที่หน้าสถานีรถไฟ จากนั้นวิ่งขึ้นซับเวย์สาย 7 ระหว่างทางขึ้นลงบันได ต้องกระตือรือร้น จะอ้อยอิ่งเดินลอยชายไม่ได้เด็ดขาด เพราะไม่เช่นนั้น ร่างกายของคุณจะถูกเหล่ามวลมนุษยชาติชนซ้ายทีขวาทีอย่างกับคุณไม่มีตัวตน บางครั้งการที่คุณพลาดรถไฟเที่ยวเดียว อาจทำให้คุณไปทำงานสาย 15 นาที แล้วถูกหักเงิน 3 เหรียญ
9.45 น.บนรถไฟสาย 7 ทั้งโบกี้อัดแน่นไปด้วยกรรมกรและแรงงานต่างด้าว การหาที่นั่ง ยากพอๆกับการหาแฟนหล่อ ส่วนมากจึงเป็นการยืนไปตลอดทาง และมันจะเป็นจุดเริ่มต้นของการยืน เดิน ตลอดทั้งวัน
10.10 น. ยืนรอรถเมล์ ใช้ตั๋วเดือน 76 เหรียญ ใช้ได้ทั้งรถไฟ รถเมล์ ต้องเข้าแถวให้เรียบร้อย ไม่มีแย่งกันขึ้นเหมือนบ้านเรา ระหว่างรอต้องระวังคิวของตัวเองให้ดี ย่านฟลัชชิ่งที่ไปต่อรถ เป็นชุมชนคนจีน บางวันอาซิ้มแกล้งเซ่อ เดินมาตัดหน้าคิวของฉันเฉยเลย คนเอเชียมักมีคำว่าเกรงใจ แต่ถ้าเป็นฝรั่ง เขาจะด่าออกมาเสียงดังสนั่น อายไปถึงบรรพบุรุษ บางครั้งฉันก็อยากสวยแบบเงียบๆเลยไม่อยากมีเรื่อง
10.30 น. บนรถเมล์ จอดรับผู้โดยสารตามป้าย มีเวลาเขียนบอกไว้ชัดเจน
10.50 น. ถึงร้าน เปิดร้าน เปิดไฟ จัดเก้าอี้ ตักน้ำแข็งให้เต็มถัง เปิดหม้ออุ่นข้าว เอาสารพัดผักขนออกมาจากห้องเย็น หั่นผัก ซอยหอม คว้านไส้ในของแตงกวา เติมน้ำจิ้ม ทำทุกอย่างให้เสร็จภายใน 1 ชม.
12.00 น. เริ่มกะ Lunch ลูกค้าส่วนใหญ่จะเป็นพวกวัยทำงานหรือไม่ก็คนแก่วัยชรา สนนราคาอาหารจะถูกจานล่ะ 7-10 เหรียญ ดังนั้นการบริการต้องให้ว่อง กินด่วน ลุกไว ไปทำงานต่อ ทั้งร้านมี 23 โต๊ะ หากลูกค้าเข้ามาพร้อมกันหมด เวท 1 คน กับรันเนอร์ 1 คน จะมีสภาพไม่ต่างอะไรกับครูตชด.ทำกับข้าวเลี้ยงเด็กทั้งโรงเรียน
โต๊ะป้าจูจะกินข้าวกล้อง โต๊ะลุงหมีขอสั่งอาหารเพิ่มทั้งๆที่เพิ่งลงเสิร์ฟ ส่วนโต๊ะปาร์ตี้บริษัทขายยาบอกว่าจะกินวันนี้นะ มีเวลาพักแค่ 1 ชม. ไม่ใช่ทั้งวัน เวทวิ่งพล่านไปทั่วร้าน รันเนอร์ยกไม่หยุด แม่ครัวก็ควงกระทะสวิงสว่อนผัดผัดผัด
15.00 น. ลูกค้าถึงจะเริ่มบางตา มีเวลาได้พักทานข้าว ทำงานกัน 2 คน หากมีลูกค้าอยู่ ต้องผลัดกันกิน ข้าวตักเข้าปากไป ฟันเคี้ยวๆกลืนลงท้อง ลิ้นไม่ได้รู้รสเสียด้วยซ้ำ
16.00 น. เข้าห้องน้ำ บางครั้งยุ่งจนตั้งใจว่าจะฉี่ตอนบ่ายโมง มาปล่อยจริงๆก็เกือบ 3 ชม.ผ่านไป ได้นั่งพักแล้ว แต่ก่อนมาเมืองนอกยืนฉี่ พอมาทำงานที่นี่ การได้นั่งสักครู่เหมือนการได้ขึ้นสวรรค์ แม้จะเป็นเพียงการนั่งฉี่ก็ตาม
16.30 น. เตรียมข้าวของสำหรับใช้กะเย็น Dinner พับผ้า เซทโต๊ะ ยกจานออกมาวางเรียงราย ก่อนหายเข้าครัวไปเตรียมผัก เตรียมหญ้าต่อ
17.00 น. ลูกค้าเข้าร้าน เริ่มยกอาหารอีกครั้ง วัฒนธรรมการกินอาหาร 3 สเตป แอ๊ป อองเทร ดีเสริ์ท ทำให้ได้ยกจานตลอด เดินไปลงอาหาร ตอนกลับเก็บจานเปล่ามาด้วย ลูกค้าขอน้ำปลีกตัวไปเติมให้ แม่ครัวกดกระดิ่งเรียกเข้าครัว เพราะงงกับเวทที่คีย์สั่งอาหารเข้าไปว่า ผัดไทย S*O*S (sauce on side) คือการทำอาหารที่แยกน้ำซอสออกมาจากอาหาร จินตนาการเอาว่าจะทำไง ผัดไทยโดยไม่ใช้น้ำซอส ก็คงต้องเอาเส้นขาวๆวางมุมจานแล้วเอาน้ำมะขามเปียกใส่ถ้วย โรยด้วยต้นหอมนิดๆส่งออกไปเสิร์ฟ น่ากินพิลึก
19.00 น. แม่ครัวเริ่มอารมณ์เสีย ลูกค้าเต็มร้าน พาลหาเรื่องรันเนอร์ ทำอะไรก็ไม่เห็นดี ทำอะไรก็ผิดทุกครั้ง เครื่องปริ้นเสียงดัง ยังบอกว่ารันเนอร์เปลี่ยนกระดาษไม่ดี อาหารเริ่มช้า เวทวิ่งเข้ามาตามในครัว ทะเลาะกับเจ้าถิ่น รันเนอร์ยืนตรงกลาง ถูกด่าข้ามหัวไปข้ามหัวมา
21.00 น. ลูกค้าเมาแล้วไม่ยอมลุก จะสั่งเหล้าเพิ่ม แต่ลูกเมียไม่ให้กิน ลวนลามเวท มาตามรันเนอร์ ผู้ฉิ่งคนเดียวของร้านออกไปช่วยจัดการ ฉันก็ต้องใช้ความแมนที่แสนน้อยเข้าปกป้องเพื่อน ปวดฉี่อั้นไว้ก่อน
23.15 น. ครัวปิด แต่ชีวิตบนฟลอยังต้องดำเนินต่อไป เพราะลูกค้ายังนั่งอยู่ มีเวลาว่างสักนิด เตรียมผัก เตรียมของไว้ใช้สำหรับวันพรุ่งนี้
23.30 น.ร้านปิดแต่ในนาม ลูกค้ายังนั่งเพียบเต็มร้าน ไล่ไงก็ไม่ไป ยืนๆรอกัน ขอนั่น ขอนี่ ขอโน้น พอลุกออกก็ฝากรอยเท้าเอาไว้ด้วยการโกงทิป เหนื่อยมาทั้งวัน ขอนั่งฉี่อีกรอบ
เที่ยงคืน ลูกค้าเริ่มสงสารยอมออกจากร้าน เก็บโต๊ะ เก้าอี้ เช็ดให้สะอาดเอี่ยมอ่อง ในครัวล้างหม้อข้าวหม้อแกง เขียง มีด เก็บผัก เติมน้ำจิ้ม เติมถุง เทน้ำแข็ง พอเสร็จงานล้อมวงกันกินข้าว เม้าท์ลูกค้า แบ่งทิปกัน
ตี 1 ขึ้นรถเมล์สายเดิม แล้วไปรอรถไฟฟ้า นานๆออกที บนโบกี้รถไฟ นั่งสัปหงก พอเงยหน้าขึ้นก็หวาดระแวงโก้ที่นั่งตรงข้าม เพราะมองฉันอย่างมีเลศนัย
ตี 2 เดินออกจากสถานีรถไฟ สาวก้าวยาวๆ สายตาวอกแวก มองซ้าย ขวา หน้า หลัง ระมัดระวัง ถึงไม่สวยก็ไม่ได้หมายความจะมีหน้าเป็นอาวุธ บางครั้งโจรอยากได้เงิน มากกว่าพรากพรมจรรย์ที่ฉันไม่มีให้
ตี 2 ครึ่ง หลังอาบน้ำ นั่งทำบัญชีรายรับทั้งวันสองกะ ได้ 153 เหรียญ ค่าใช้จ่าย 2 เหรียญซื้อขนมปัง สวดมนต์ ไหว้พระ นอน
หมดไป 1 วัน จากนั้นกลับไปทำซ้ำตั้งแต่เริ่มต้นที่คุณๆได้อ่านมากัน
Create Date : 30 มีนาคม 2550
Last Update : 30 มีนาคม 2550 10:01:53 น.
8 comments
Counter : 1054 Pageviews.
Share
Tweet
หุ หุ
คนเเรก .. เรยก๊ะเจ้า
เพิ่งเห็นว่าเจ็มี มายบล๊อค พ่วงท้ายเจ้า
เรย รีบบบบ วิ่งจู๊ดดดด .. ขอเข้ามาดูบ้านเจ๊ ก่อน เรย เจ้า
ขอมาวิ่งเล่นที่นี่บ้างนะเจ้า หุ หุ
โดย: รักมากมายค่ะ ญ.หยาม จ้า .. จู๊บบบ ๆ IP: 66.214.161.106 วันที่: 5 เมษายน 2550 เวลา:11:29:55 น.
โดย: ADISAK IP: 124.121.110.138 วันที่: 5 เมษายน 2550 เวลา:20:13:17 น.
หวัดดีจ้า แวะมาทักทาย ว่างๆมีเรื่องไรสนุกๆ มาโพสให้อ่านอีกนะ ชอบมากๆเลยอ่ะ
โดย:
LiLLa_JoY
วันที่: 6 เมษายน 2550 เวลา:4:04:35 น.
good
อ่านแล้วชอบ
เอาดีด้านเขียน
ก็น่าจะรุ่งนะพี่
โดย:
poppysin
วันที่: 7 เมษายน 2550 เวลา:14:28:05 น.
yes im like to read too.
funny
โดย: meggie IP: 24.118.161.36 วันที่: 8 เมษายน 2550 เวลา:23:52:14 น.
สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
โดย: ภาสุ IP: 202.28.49.10 วันที่: 18 เมษายน 2550 เวลา:11:02:08 น.
งานหนัก
อย่าลืมรักษาสุขภาพนะคับ
มันสำคัญกว่าอะไรๆเลยอ่ะ
อย่าอั้นฉี่นานนักคับ
โดย:
Kurt Narris
วันที่: 28 พฤษภาคม 2550 เวลา:7:02:22 น.
อ่านแล้วก็มันส์ ชีวิตต้องสู้ที่โน่นจริงๆเลยคะ
ฉี่อั้นได้เท่าที่อั้นนะคะ เดียวเป็นนิ่ว
โดย:
onelove01
วันที่: 20 กรกฎาคม 2550 เวลา:14:38:15 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Be a good guy
Location :
New York CityBoy United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
เด็กจากทุ่งกุลาร้องไห้ฯฝันไกลในนิวยอร์ค
Friends' blogs
Be a good guy
ป้ามด
ปูขาเก เซมารู
someone like me
NeneShin
smartupid
fluffyboy101
Kurt Narris
* เทมมี่จัง *
B Oprysk
BlackmagicW
Susie
gabgab
หญิงป้า
PoH13
หน่อยอิง
กรรชัย
WaN-r-Tit
Praparat2001
canx
redPoTatO
roslita
tingpositive
pecochan
กะว่าก๋า
ซ่อนทรายแก้ว
ทิวาจรดราตรี
มารปักษา
Tripple Jack
มาดามอุ้ย
คุณนายก้อ
ป้ามะลิกับลุงมะระ
พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง
The Fifth
Mcintosh.Net
nanida
GlowPopJigglyJam
Tang_Siri
pink daffodil
INGEN ER PERFEKT
Webmaster - BlogGang
[Add Be a good guy's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
คนเเรก .. เรยก๊ะเจ้า
เพิ่งเห็นว่าเจ็มี มายบล๊อค พ่วงท้ายเจ้า
เรย รีบบบบ วิ่งจู๊ดดดด .. ขอเข้ามาดูบ้านเจ๊ ก่อน เรย เจ้า
ขอมาวิ่งเล่นที่นี่บ้างนะเจ้า หุ หุ