Bloggang.com : Be a good guy : หวาด

หวาด

หวาดระแวง

911 ตัวเลขนี้ยังอยู่ในความทรงจำของชาวนิวยอร์ค ภาพตึกถล่มไปต่อหน้าต่อตา ยังตามมาหลอกหลอนผู้คนที่ยังอยู่ จนบางครั้งทำให้การใช้ชีวิตในเมืองนี้เต็มไปด้วยความหวาดระแวงภัย

10.30 น.ฉันกำลังรอรถไฟฟ้าที่สถานี 61 Woodside ปลายทางของฉันอยู่ที่สถานี 28 ทำให้ฉันต้องไปต่อรถอีกที่สถานี 42 เพื่อขึ้นสาย 6 ระบบขนส่งมวลชนที่นี่ทันสมัยกว้างใหญ่ครอบคลุมไปทั่วทุกหัวระแหงจะตรอกซอกซอยมีรถไฟผ่านแทบทุกสาย

รถไฟมาแล้ว….วิ่งช้าเหมือนเคย เพราะวิ่งบนฟ้าอยู่ไม่กี่สายเลยคลานเหมือนเต่า แถมเป็นรถไฟสายที่เก่า โบราณไร้การพัฒนามากที่สุด ก้อบเคยบอกว่า เพราะสาย 7 เอาไว้ขนกรรมกร แรงงานต่างด้าว รัฐบาลจึงไม่เน้นให้ทันสมัยมากนัก เดี๋ยวจะไปล้ำกว่าของพวกนิวยอร์คเกอร์ในเมืองแมนฮันตัน

คนแน่นรถเหมือนเดิม ไม่มีฝรั่งหัวทองสักคน รอบตัวฉันจึงเต็มไปด้วยเครือข่ายสารพัดภาษานานาชาติ ทั้งจีน ไทย ไบ๋ ผิณ มากสุดคงเป็นพวกโก้ ตัวล่ำ เตี้ย แต่แข็งแรงแทบทุกคนมีกลิ่นตัวพิเศษคือกลิ่นอาหารจากสารพัดร้านที่กำลังจะมุ่งหน้าไปทำงาน

“ท่านผู้โดยสารที่พกกระเป๋าใบใหญ่เดินทางจะถูกสุ่มตรวจโดยเจ้าหน้าที่” เสียงประกาศดังมาจากลำโพง ตอนแรกฉันเคยตกใจแต่เดี๋ยวนี้เฉยๆไปเสียแล้ว พอมองดูป้ายข้างๆก็มีบอร์ดรณรงค์ช่วยกันเป็นหูเป็นตาแจ้งเบาะแสพวกผู้ก่อการร้าย

ถึงสถานี 42 Grand Central ฉันสาวก้าวอย่างรวดเร็ว กระโดดขึ้นสาย 6 ต่อ อีก 2 สถานีฉันก็จะถึงจุดหมายปลายทางแล้ว รถกำลังออกตัวไปอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเสียงโวยวายดังไปทั่วโบกี้

“นี่กระเป๋าเดินทางของใครนี่” ป้ามืดกำลังตะโกนถาม พอสิ้นเสียงพูดเหมือนถูกคนพร้อมใจกันแหวกตัวเองให้ออกจากจุดนั้น ฉันจึงมองเห็นกระเป๋าเดินทางใบใหญ่สีดำ วางสงบนิ่งอยู่ข้างประตู มันเงียบสงบไม่เคลื่อนไหว แต่ไม่รู้มีอะไรอยู่ข้างในบ้าง ทุกคนในโบกี้หน้าซีดเผือกเต็มไปด้วยความหวาดหวั่นใจ

พอถึงสถานี 33 ไม่มีคนแสดงตัว เกือยยี่สิบคนพร้อมใจกันสละโบกี้นี้ทั้งวิ่งออกไป ทั้งย้ายหนีไปโบกี้อื่น ฉันยังคงยืนงงแบบไม่รู้จะเอาไงดีกับชีวิต พร้อมกับพวกหน่วยกล้าตายพยายามติดต่อเจ้าหน้าที่ซับเวย์ให้มาเช็คอย่างเร่งด่วน

รถไฟจอดแน่นิ่ง ทุกคนถูกกันให้ออกมาจากโบกี้อย่างเร่งด่วน เสียงวิทยุติดต่อกันดั่งสนั่น พวกนักท่องเที่ยวได้ทีถ่ายรูป ส่วนฉันเสียงแช่งดังมาในใจ กรูไปทำงานสายอีกแล้ว

เจ้าหน้าที่ซับเวย์เดินด้อมๆมองๆดูรูปพรรณสันฐานของกระเป๋าแบบมืออาชีพที่ช่วยงานไม่ได้มาก สรุปจะรู้เรื่องไหมนี่ ตำรวจก็ยังไม่มา อีก 6 ถนนเอง ฉันเริ่มคิดเดินไปทำงานดีกว่า

ก่อนที่ก้าวจะก้าวเดินออกไปจากสถานี ฉันเห็นหญิงร่างบึกคนหนึ่งโผเข้ามาต่อหน้าฝูงชน พลางแสดงตัวว่าเป็นเจ้าของกระเป๋า ก่อนแสดงเหตุผลว่า เธอเดินไปอีกโบกี้เพื่อไปดูแผนที่ซับเวย์ แล้วเผอิญลืมทิ้งไว้ ทำให้ตอนนี้สายตาเกือบร้อยคู่ประนามเธอเยี่ยงนักโทษ

“แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไปทำงานสายเลยตรู” ฉันแอบค้อนหล่อนอีกคน เจ๊ไม่รู้อะไรเลยหรือว่าคนเมืองนี้เขาเคยผ่านอะไรมาบ้าง เขาสูญเสียกันแค่ไหน

911 แม้มันจะจบไปนานแล้ว แต่บาดแผลที่สร้างไว้ให้กับคนนั้นยังคงอยู่ และคงไม่มีที่ท่าว่าจะสิ้นสุดลงได้ง่ายๆ หากคนบนโลกนี้ยังคงแก้ปัญหาทุกอย่างด้วยการใช้ความรุนแรงเข้าห้ำหั่นกัน

11.20 ฉันถึงร้าน พร้อมเริ่มทำงานทันที เตรียมของจัดโต๊ะ ยกจาน เสริ์ฟน้ำ หมุนวนเวียนไปหมือนเช่นเคย ฉันยังคงต้องอยู่ให้ได้ แม้ว่าเมืองนิวยอร์คนี้จะเต็มไปด้วยความหวาดระแวง

Create Date : 08 เมษายน 2551

Last Update : 8 เมษายน 2551 0:51:58 น.

13 comments

Counter : 672 Pageviews.

ร่องรอยความหวาดกลัวในความทรงจำ
จาก "ผลพวงแห่งความคับแค้น"

โดย: หมาป่าเปลี่ยวกลางทุ่ง

วันที่: 8 เมษายน 2551 เวลา:1:04:22 น.

บางครั้งก็ต้องทำใจให้สบายกับเค้าบ้างนะสำหรับเจ้าตัวร้ายที่ชื่อชีวิตนี่น่ะครับ...
....
....
มีความสุขกับการใช้ชีวิตนะครับ

โดย: หนึ่งในชาวโลก

วันที่: 8 เมษายน 2551 เวลา:1:06:06 น.

ผมเพิ่งมา NY ได้เดือนเดียว ก็สนุกดีครับ แต่อยากอยู่รัฐอื่นมากกว่าเพราะที่นี่วุ่นวายมาก คงต้องจัดการกับชีวิตและจัดระเบียบใหม่ละครับ Be with กับครับ
พี่เขียนแต่ละหัวข้อสนุกจริงๆ ครับ ถ้ามีโอกาสก็ยินดีที่ได้รู้จักพี่ครับ

โดย: แรกเริ่ม IP: 208.120.83.194 วันที่: 8 เมษายน 2551 เวลา:1:11:50 น.

"ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา จงตื่นตัวอยู่เสมอ"

"ขอพลังจงสถิตย์อยู่กับท่าน"

จำมาจากในภาพยนต์ครับ

Have a good day นะครับ

โดย: พฤกษาริมน้ำ

วันที่: 8 เมษายน 2551 เวลา:1:19:52 น.

สวัสดีคร้าบบบ

โดย: shame_of_sins

วันที่: 8 เมษายน 2551 เวลา:1:43:16 น.

ก็ขนาดนิวยอร์คยังอย่างนี้เลยอ่ะนะ แล้วบ้านฉันละ -*-

โดย: เพื่อนสาวสุดสยาม (kenmania

) วันที่: 8 เมษายน 2551 เวลา:9:19:08 น.

ความตายไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะครับ

ระวังให้ดี มีคนมาอยู่หลังคุณหรือเปล่า

lol

โดย: redPoTatO

วันที่: 8 เมษายน 2551 เวลา:12:29:04 น.

แวะมาทักทายค่ะ
ให้กำลังใจนะค่ะ

โดย: whitelady

วันที่: 8 เมษายน 2551 เวลา:20:32:29 น.

เข้ามาส่งกำลังใจให้คนสู้ชีวิตค่า คุณสหมิว

มาอยู่นิวยอร์คหลายเดือนแล้ว กระเป๋าตังตุงแล้วสิเนี่ย

โดย: LiLLa_JoY

วันที่: 8 เมษายน 2551 เวลา:20:35:39 น.

ตื่นเต้นจังเลยอ่ะ แต่ระวังไว้ก้อดีนะจ๊ะ สู้ๆ นะ

โดย: สกี IP: 61.19.197.154 วันที่: 10 เมษายน 2551 เวลา:3:06:22 น.

อยู่กันลำบากจังเรยนะ สมัยนี้

โดย: พี่วัธ (Mcintosh.Net

) วันที่: 10 เมษายน 2551 เวลา:7:10:01 น.

แล้วถ้าเจอบุคคลต้องสงสัย แจ้งไหนดี???

โดย: Noww!!! IP: 74.64.15.12 วันที่: 11 เมษายน 2551 เวลา:12:32:49 น.

ว่าจะไป NY เหมือนกันค่ะ ตอนนี้อยู่ RI ยินดีค่ะ ได้อ่านเรื่องของ จขบ.ก่อนเดินทางมาด้วย สนุกดี เขียนได้ดีมากค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

เผอิญพี่สาวในกลุ่ม 6 คน เหมือนพี่เลยค่ะ เราเป็นชายคนเดียวกรัก่

โดย: Amy IP: 68.9.246.124 วันที่: 13 มิถุนายน 2551 เวลา:3:43:41 น.