อ่านเรื่องที่คุณเล่าแล้วยิ้มไปด้วย

ชีวิตคนไกลบ้านอย่างคุณคงมีช่วงทุกข์มากกว่าสุข
แต่ในความทุกข์คุณก็ยิ้มรับกับมันได้ใช่มั้ยคะ

จนคุณเดินผ่านมันมา...
ใครจะไปรู้ เรื่องราวที่คุณขีดเขียนให้กับตัวเอง
จะมีค่ามีความสำคัญในการให้กำลังใจคนขนาดไหน

ด้วยมิตรภาพ

แอร๊ยยยยยยยยยยยย จุดใต้ตำตอ

คุณสหมิวเขียนเล่าเรื่องได้ดีทำให้คนอ่านอย่างเราจินตนาการภาพเป็นฉากๆๆเลยอะ

สวัสดียามเย็นค่ะ

อ่านแล้วสุขใจแทนคุณจังค่ะ

โลกกลมจริงๆ นะคะ สิ่งดีๆ ที่ฝากไว้กลายเป็นกำลังใจดีๆ ให้ใครหลายๆ คนค่ะ

มีแต่ความสุขมากๆ นะคะ

คุณสหมิวเขียนเรื่องราวต่าง ๆ แล้ว มีผลไปถึงหลายคนที่ไม่รู้จัก นั้นดีนะครับ
blog ผมก็เริ่มส่งผลไปสู่หลายคนแล้วเหมือนกัน แต่มันแย่ตรงที่........

หลายคนที่ว่านั้น คือคนที่ผมแอบชอบ(ฟันกระต่าย) ซึ่งคาดว่า
น่าจะค้นพบมัน และได้อ่านมันแล้วน่ะสิครับ

ป.ล น้องมด รู้จัก pecochan จาก ชิคาโก้ ด้วยป่าว?

เริ่ดจังเลยอ่ะ คนทั้งประเทศชื่นชมในตักแกมากๆเลยนะ แกทำให้คนท้อถอยหลายๆคน โดยเฉพาะเจ๊ อิอิ ได้มีกำลังใจต่อสู้ชีวิตต่อไป แต่เอ เมื่อไหร่หนังสือแกจะวางเนี่ย

ว้าย.. กรี้ดดดดดดดดดดดดด มีจุดใต้ตำตออย่างนี้ด้วย ไม่รู้ล่ะ เราก็ชื่นชอบหม่องน่ะ ยังเอาไปให้เพื่อนคนไทยที่นี่อ่านบล็อกตั้งหลายคน มีแต่คนเขาชอบเธอทั้งนั้นแหละ บางทีการถ่ายทอดเรื่องราวต่างๆลงเป็นตัวหนังสือก็สามารถเป็นแรงใจให้คนหลายๆ คนที่กำลังท้อให้มีกำลังใจได้น่ะ คิดถึงหมิวน่ะ ว่างๆ ก็มาเมาท์กันอีกน่ะ เพื่อนน่ะ เป็นกำลังใจให้หมิวทุกวันแหละ ถ้าหนังสือของหม่องวาง เรายังรักษาสัญญาน่ะจ๊ะ ขอเจิมเก้าเล่ม อิอิ สนับสนุนอย่างเป็นทางการ

อ่านแล้ว...แบบว่า อึ้ง ถ้าเราเป็นน้องหมูแดง คงอึ้งกิมกี่ ไปเลย แบบว่า เหมือนเจอดารา ตัวเป็นๆๆอ่ะ

ชื่นชมด้วยคนนะคะ....ดีใจด้วย ที่อย่างน้อย ประสบการณ์ ของเรา สามารถบอกอะไรกับคนอื่นได้

ใช่ๆ เรื่องของพี่สมิวในพันทิปมีคุณค่ากับคนหลายคน รวมทั้งผมด้วย เพราะเรื่องราวของพี่เป็นสิ่งผลักดันให้ผมดิ้นรนหาหนทางไปทำงานในต่างประเทศ
อีกหลายเดือนกว่าจะผมรู้ผลว่าได้ไปหรือไม่ พี่หมิวเป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ

ศิษย์เก่า เวลาเจอกัน อะไรๆ ก็สดใสหมด เข้าใจ๋

จะได้มีคนคุยเรื่องความประจำตอนเรียนหนังสือนะครับ

อี่ปี้เจ้าปะกั๋นเดือนมีนาหน่าเจ้า
อี่น้องจาไปเอิ้นหาเน้อ

เรามีบล็อกเป็นของตัวเองแล้วหม่อง อย่าลืมไปติชมกันบ้างน่ะเพื่อน แต่ยังทำไม่ค่อยเป็นเลยอ่ะ จาก ก้อ ไอริช

สวัสดีค่ะพี่หมิว

วันนี้ยีนส์ก็งานยุ่งเหมือนกันค่ะ แต่ตั้งใจจะแวะมาเยี่ยมพี่หมิวและเพื่อน ๆ โดยตรงค่ะ แวะมาอ่านงานเขียนของพี่หมิวด้วยค่ะ เพราะชอบเรื่องราวของพี่เช่นกันค่ะ

ได้อ่านเรื่องราวผ่านตัวหนังสือของพี่หมิว ทำให้น้องยิ้มไปด้วย อิอิ ยีนส์เองก็เคยเจอแบบนี้เหมือนกันค่ะ พอดีเคยโทรไปหาพี่สาวครั้งหนึ่งค่ะ พี่สาวเล่าให้ฟังว่า อาจารย์ที่สอนยีนส์ตอนมัธยม รู้ข่าวคราวของยีนส์ตลอดค่ะ อาจารย์เสริทหาในเน็ตคะ คิคิ เวลาที่มีการประชุมที่โรงเรียนทีไร อาจารย์ก็มักจะหยิบยกยีนส์เป็นตัวอย่างให้น้องๆ คะ ไม่รู้ว่าจะจริงหรือเปล่า แต่คิดว่ากลางปีนี้คงจะได้ทำเซอร์ไพร้อาจารย์แน่นอนค่ะ อยากรู้เหมือนกันว่าอาจารย์จะรับมุขแบบไหน

สำหรับยีนส์แล้วแค่มีมิตรในบล็อกที่น่ารัก และเป็นเพื่อนที่ดีแค่นี้ก็สุขใจแล้วค่ะ ส่วนเพื่อนในชีวิตจริงนั้นไม่รู้อยู่มุมไหนกันบ้าง บางคนก็ห่างหายไปนาน ได้แต่หวังว่าเขาคงไม่มาแอบอ่านงานเขียนยีนส์ค่ะ คิคิ (เพราะบางคนถูกพาดพิงถึงอย่างจัง เพียงแต่เปลี่ยนชื่อค่ะ คิคิ)

เมื่อสามวันก่อนบ้านยีนส์ฝนตกเป็นน้ำแข็งคะ โคตรดีใจเลยค่ะ ไม่เคยเห็นมาก่อนค่ะ เสียดายไม่ได้เอากล้องไปถ่ายรูปมาฝากค่ะ

พี่หมิวรักษาสุขภาพด้วยนะคะ ยีนส์ขอให้พี่มีความสุขมาก ๆ ค่ะ

ดอกไม้สีแดงข้างหลัง
งามได้ใจมากครับ

อิอิอิ--- ลืมชม
ว่าคนก็หล่อ
แต่น้อยกว่าผมหน่อยนึงครับ 55555

อย่างว่าน้องมดเลย ถ้าพี่ได้รู้จักน้องตัวเป็น ๆ พี่ก็กรีด เพราะพี่อ่านเรื่องน้องในพันทิปแล้วสงสารจับใจ

พี่ดีใจที่ตอนนี้น้องมีความสุขแล้ว คงไม่มีใครมารังแกน้องแล้วใช้ไหม เราเป็นคนไทยต้องรักษาสิทธิจำไว้ อย่าให้ใครมาเอาเปรียบและรังแกเรา

พี่เพิ่งกลับจากไทยกับสามีมาสองอาทิตย์ เอาภาพเที่ยวมาฝาก ว่างไปดูที่บล๊อคพี่น่ะค่ะ จะได้เห็นหน้าสาวห้างฯ อย่างพี่และพี่สวยพอเป็นนางเอกของเรื่องสาวห้างฯ ได้หรือไม่ หุ หุ
รักษาสุขภาพค่ะ

แฟนคลับเยอะนะเนี่ย...

จริงๆแล้ว นิวยอร์คหน่ะแคบ บางที คนที่เค้าเคยอ่านเรื่องของแก อาจเคยเดินสวนกะแก หรือกินข้าวอยู่โต๊ะข้างๆในร้านอาหารแห่งหนึ่งแล้วก้อเป็นได้นะ...

เข้ามาอ่านแล้วอารมณ์ดีเลยค่ะ บรรยากาศร้านวันนั้นคงอบอุ่นมากเลย ได้เจอรุ่นน้อง แล้วยังมีเรื่องให้ได้ปลื้มอีก.. อืม พี่โทร.ถามพี่ดวงฤทัยให้แล้วนะคะ ลีม update ตอนคุยกัน พี่เค้าว่าจะคุยกับน้องหมิวทางเอ็มน่ะค่ะ รวมเล่มเมื่อไรบอกด้วยนะคะ จะได้มีคนได้อ่านเรื่องราวดีๆ ของคนสู้ชีวิตอย่างหมิว เป็นกำลังใจให้ได้หลายคนเลยอ่ะค่ะ

คิดถึงแกว่ะ พี่อยากให้คนที่ชอบคิดว่าสิ่งที่ตัวเองเจอคือสิ่งที่เลวร้ายสุดๆ แต่ไม่รู้จักหาทางสู้มารู้จักเอ็งเหมือนที่พี่ได้รู้จักว่ะ นึกแล้วเบื่อคนพวกนี้ว่ะ วันๆเอาแต่รำพึงรำพันไม่รู้จักหาทางออก
ตอนนี้พี่ดลติดblogนี้ไปแล้วอะ